Skólavarðan - 01.04.2009, Blaðsíða 4

4
LEIÐARI
Forsíðumynd: Afmælistónleikar DoReMí tónlistarskólans
20. mars 2009 í Neskirkju.
Auglýsingar: Stella Kristinsdóttir
stella@ki.is / sími 595 1142 eða 867-8959
Prentun: Ísafold
Skólavarðan, s. 595 1104 (Kristín) Laufásvegi 81, 101 Reykjavík
EFNISYFIRLIT
Formannspistill: Tími nýrra hugmynda 3
Leiðari: Varúð, ekki fyrir viðkvæma 4
Gestaskrif: Brynjur og íkveikjur 5
Kjaramál: Á ég að taka út milljón? 7
KÍ: Atvinnuöryggi kennara: Hvað er að gerast í skólunum? 8 – 14
• ætlum við að svíkja heila kynslóð um menntun?
• enginn setti menntun á dagskrá
• auðhyggjan sem gekk af göflunum
• að virða friðarskyldu á gildistíma kjarasamninga
• ef þú ert tryggður, færðu það bætt?
• samtök kennara í björgunaraðgerðum
• úr minnisblaði frá mannauðsskrifstofu Reykjavíkur 20. apríl
• úr bréfi sem fg sendi öllum grunnskólakennurum 20. apríl
• miðlum upplýsingum
• engar viðræður og tæplega samræður
• ástæða er til að minna á þessa ályktun
• eftir fundinn
Könnun: Niðurskurður í leik- og grunnskólum 16
FT: Ályktun um stöðu tónlistarskólanna í landinu 17
Iðnnám: Mikil gróska í námi í rafiðnum 18
Ritdómur: Outdoor learning and play: Ages 8-12 20
Námsgögn: Léttlestrarbækur í ensku 22
KÍ: Vinnuumhverfisbólan, nýjung á www.ki.is 24
Símenntun: Nám í heildrænni djúpsálarmeðferð í Færeyjum 26
Teiknimyndasagan: Skóladagar 26
Stærðfræði: Perlur – hugleiðingar um stærðfræðinám í leikskóla 28
Smiðshöggið: Börn, afrek þeirra og umfjöllun fjölmiðla 30
Ritstjóri: Kristín Elfa Guðnadóttir kristin@ki.is
Ábyrgðarmaður: Eiríkur Jónsson eirikur@ki.is
Umsjónarmaður félagatals: Sigríður Sveinsdóttir
sigridur@ki.is / sími 595 1115
Hönnun: Zetor ehf.
Ljósmyndir: Jón Svavarsson, nema annars sé getið
Kristín Elfa Guðnadóttir
Lj
ós
m
yn
d
:
K
ri
st
já
n
Va
ld
im
ar
ss
on
SKÓLAVARÐAN 3.TBL. 9. ÁRG. 2009
Varúð: Ekki fyrir viðkvæma
Geðlæknir sem vinnur með börnum sagði mér um að daginn að hann og starfsfélagar
hans ættu von á að sjúklingum fjölgaði mikið næsta vetur. Ástæðan? Niðurskurður í
skólakerfinu. Það væru því miður farnar að berast fregnir af því, sagði læknirinn, að
börn sem stæðu höllum fæti fengju ekki þann stuðning sem þau þyrftu. Niðurskurður
væri hafinn og ætti eftir að aukast. Afleiðingar væru væntanlegar innan tíðar.
Ég velti því fyrir mér í framhaldi af þessum orðum hvernig við skilgreinum grunn-
þjónustu. Mikið er rætt um að standa vörð um hana á öllum skólastigum og í þau
fáu skipti sem stjórnmálamaður minnist á skólamál dregur hann þetta orð gjarnan
upp úr pússi sínu. En hvað er grunnþjónusta? Er það grunnþjónusta að öll börn læri
að draga til stafs í fyrsta bekk grunnskóla? Hvað með að hugga grátandi barn, er
það grunnþjónusta? En að gefa sér tíma til að setjast með nemanda og ræða við
hann um skólareglurnar eða undraheim náttúrunnar – er það grunnþjónusta? Er
það grunnþjónusta að hlæja með nemendum? Hvað með að borða saman, er það
grunnþjónusta?
Ég er ekki viss um að þegar ráðamenn sletta orðinu grunnþjónusta eins og skyri
framan í kennara hugsi þeir út í það að skólinn er annað heimili barna og ungmenna.
Hér eru þau fimm til níu klukkustundir á dag. Og tónlistarskólinn, sem er vinnustaður
og annað heimili fjölmargra kennara í Kennarasambandinu, þar eignast mörg börn
og ungmenni góðan vin og lærimeistara á fullorðinsaldri. Stundum þann eina sem
þau geta leitað til. Þetta er engin vitleysa, ég veit um mörg dæmi þessa. Það er ekki
víða sem börn hafa aðgang að fullorðinni manneskju án þess að þurfa að berjast við
sjónvarp, síma, tölvu eða tuttugu önnur börn um athyglina en tónlistarskólakennarinn
er slík manneskja. Kennarar, skólaritarar, hjúkrunarfræðingar, matráðar, námsráðgjafar,
skólastjórar, skólaliðar – í öllum þessum hópum og öðrum í skólaumhverfinu er að
finna trúnaðarvini og lærimeistara mikils fjölda nemenda. Það er mikilvægt að halda í
allt þetta góða fólk og láta það fá tíma til að vinna sín góðu verk. Ef álag, undirmönnun
og niðurskurður er dagskipanin í skólum líða börnin, þau verða veik, andlega vanhirt
og ná ekki að verða fullnuma.
Ég ætla ekki að hafa um þetta mörg fleiri orð að sinni. En það hryggir mig að
fullorðið fólk skuli mala um grunnþjónustu í staðinn fyrir að hugsa í ró og næði um
guðsþjónustuna sem kennarar láta nemendum í té á hverjum virkum degi. Það er
þjónusta við sterk og viðkvæm goðmögn, börnin sem eru fullkomin í sjálfu sér en þurfa
samt sárlega á leiðsögn okkar, kennslu og vináttu að halda.
Kristín Elfa Guðnadóttir