Skólavarðan - 01.04.2009, Blaðsíða 12

12
SKÓLAVARÐAN 3.TBL. 9. ÁRG. 2009
við það eykst álagið. Það sem fólki finnst
óþægilegt er sá hræðsluáróður sem er í gangi.
Fólk spyr: Er þetta boðlegt? Samanber það
sem við höfum heyrt að norðan um launa-
laus leyfi. Hræðsluáróður gengur aðallega
út á að sagt er við kennara: Ef þið gerið
ekki þetta eða hitt þá þarf að segja upp
svo og svo mörgum af samstarfsmönnum
ykkar. Kennurum gremjast þessi skilaboð.
Þeim gremst aðferðafræðin. Þeir segja: Við
nutum ekki góðærisins, hvorki í launum né
aðbúnaði. Í þessu samhengi verður að geta
þess að þenslan lék leikskóla mjög illa vegna
þess að kennarar fóru til annarra starfa
sem voru betur launuð og undirmönnun
og þjónustuskerðing fylgdu í kjölfarið. Auk
gremju nær hræðsluáróður til margra og
þeir segja: Eigum við ekki bara að þegja svo
að okkur verði ekki sagt upp? Svo er eitt enn
sem ég vil nefna. Okkur Jóni Inga Einarssyni
framkvæmdastjóra Skólastjórafélags Íslands
finnst sveitarfélög fara offari um þessar
mundir í fyrirætlunum um samrekstur skóla.
Það er verið að segja upp skólastjórum
leik- og grunnskóla í tengslum við nýjan
samrekstur skóla á þessum skólastigum
og reyndar líka tónlistarskóla. Okkur finnst
þetta harkalegt og þarna er verið að nota
nýtt ákvæði í lögum um samrekstur sem
var sett inn til að auðvelda fámennum
byggðarlögum, þar sem illa hafði gengið
árum saman, að fá fólk til starfa í skólunum.
Nýjustu dæmin eru Súðavík, Tálknafjörður,
Vík í Mýrdal og Búðardalur. Það sem við
gerum í FL er að leiðbeina fólki um réttindi
sín svo að rétt sé staðið að hlutunum. Það
er ekki lögbundin skilgreind þjónusta í
leikskólum svo að sveitarfélög geta, hvert fyrir
sig, ákveðið þjónustustigið. Lengri sumar-
lokun, sveigjanlegri daglegur skólatími og
ekki lengur fundir utan dagvinnutíma eru
meðal þess sem er á matseðlinum. Flestar
eða allar svona ráðstafanir hafa í för með
sér tekjuskerðingu. Við höfum ekki enn
fengið inn á borð til okkar aðrar uppsagnir
en þær sem tengjast samrekstri skóla og ég
tel ólíklegt að það komi til uppsagna.
Ólafur Loftsson formaður FG
Okkar fólk hringir mjög mikið og mest út af
áhyggjum af ráðningarforminu. Eftir síðustu
kjarasamninga var samið um nýjar skilgrein-
ingar á ótímabundinni og tímabundinni
ráðningu og víða gerðu skólastjórnarmenn
mistök í kjölfar þessara breytinga. Þannig
voru kennarar ráðnir tímabundið sem áttu
að fá ótímabundna ráðningu. Þetta var því
miður ekki óalgengt en er nú sem betur fer
að leysast, að mér sýnist. Nú er það svo að
fyrstu fjórir mánuðirnir í starfi kennara eru
reynslutími og að þeim loknum er kennarinn
fastráðinn og kominn í ótímabundið starf.
Þetta er meginreglan. Hægt er að ráða
kennara tímabundið við sérstakar aðstæður
svo sem vegna fæðingarorlofa, launalausra
leyfa og námsleyfa. Kennarar spyrja einnig
mikið um biðlaunarétt, hvort þeir eigi rétt
á biðlaunum komi til uppsagnar og ef svo
er, hve langan rétt þeir eigi. Enn má nefna
að fólk spyr mikið um hugmyndir um að
stytta skólaárið í 170 daga. Við höfum bent
á að þetta þurfi tæplega að ræða enda
bryti það í bága við lög. En það er þungt
hljóðið í okkar fólki og ekki að undra, það
er til dæmis mjög þungbært fyrir samhenta
kennarahópa að horfa á eftir einhverjum
einum af sínum samstarfsmönnum missa
starfið. Stjórnmálamenn á vettvangi bæði
ríkis og sveitarfélaga keppast hver um annan
þveran við að segjast ætla að standa vörð
um störfin og verja grunnþjónustuna. Þetta
eru fögur orð en stundum virðist á skorta að
alvara liggi þeim að baki. Hvað þýðir þetta?
Hvaða störf á að standa vörð um og hvað
er grunnþjónusta? Nú er kominn tími til að
segja, á landsvísu: Hingað og ekki lengra!
Við verðum að forgangsraða börnunum í vil.
Þetta er nýtt umhverfi fyrir okkur kennara
eins og aðra. Við erum að kortleggja ástandið
og einbeitum okkur að því að verja réttindi
félagsmanna hvar sem á þau er ráðist. Við
leggjum jafnríka áherslu á að verja rétt
nemenda og fjölskyldna og um leið gæði
námsins. Loks veitum við félagsmönnum
ráðgjöf og aðstoðum þá á ýmsa lund. Við
stöndum fast á því að kjarasamning beri
að virða enda fer það saman við að verja
grunnþjónustu og standa vörð um hag
nemenda. Við höfum til dæmis ítrekað bent
á að sé starfsdögum skóla fækkað bitnar
það fyrst og síðast á börnunum. Staðan er
þannig að ef menn ætla að krukka eitthvað
verulega mikið meira í skólann þá er hrein-
lega hætt við að hann hrynji. Viljum við hrun
í skólastarfinu?
Sigrún Grendal formaður FT
Víða herðir að í starfsemi tónlistarskóla í
þeim þrengingum sem þjóðin gengur í gegn-
um. Á trúnaðarmannafundi sem haldinn
var um miðjan febrúar greindu fundarmenn
frá stöðu mála á hverjum stað og blasir
niðurskurður við á mörgum stöðum. Mörg
sveitarfélög hafa nú þegar boðað niðurskurð
og annars staðar vofir ákvörðun þar að
lútandi yfir. Þau dæmi sem félagið hefur upp-
lýsingar um hljóða upp á 7-20% niðurskurð.
Ýmsar leiðir hafa verið til umræðu í skól-
unum til að mæta niðurskurði. Á sumum
stöðum er bara um niðurskurð að ræða á
rekstrarfé skólans öðru en launakostnaði en
víða er talað um að skera niður yfirvinnu,
lækka starfshlutfall og segja stundakenn-
urum upp. Þá ræða skólar líka mögulegar
breytingar í þjónustu skólanna til að ná
fram hagræðingu. Einhverjir skólar munu
Nokkuð hefur borið á því að kennurum finnist þeim stillt
upp af ráðamönnum með valkostum sem brjóta í bága
við reglur og réttindi kennara. Það er að sjálfsögðu með
öllu ólíðandi og ekki sveitarstjórnarmönnum samboðið
að fara þannig með vald sitt á þessum erfiðu tímum.
Kennarar vænta þess að fulltrúar þjóðarinnar hafi kjark
til að standa gegn niðurskurði í menntakerfinu.
Lj
ós
m
yn
d
:
ke
g
ATvINNUöRYGGI KENNARA – HEILL NEMENDA