Skólavarðan - 01.01.2003, Blaðsíða 12

með honum ásamt með mér og Áslaugu B.
Ólafsdóttur samkennara mínum. Áslaug
hefur ómælda reynslu í söng og kórstjórn
og okkar samstarf er mjög náið og gott,
sem skiptir miklu máli. Í grunnskólum eru
meiri samskipti en í tónlistarskólum þar
sem kennarinn er oftar einn að sinna sínu.
Góðir stjórnendur og góður aðbún-
aður skipta öllu máli
Hvað varðar Flataskóla þá skiptir miklu
máli, bæði hvað varðar tónmenntanámið í
heild og einstakar hliðar þess á borð við
agastarfið, að stjórnendur skólans styðja
kennara á alla lund. Sigrún Gísladóttir
skólastjóri er í leyfi í vetur en hún styður
afskaplega vel við kennarahópinn og sýnir
til dæmis listnáminu mikinn áhuga eins og
Inga Þórunn, sem leysir hana af, gerir líka.
Þegar ég sótti um starf hér var ég eigin-
lega að vona að ég yrði ekki ráðin eftir að
ég skoðaði aðstöðuna sem var frekar hrá.
Kannski vegna þessa var ég ófeimin að
setja fram talsverðar kröfur um kaup á
hljóðfærum og öðrum búnaði, og mér til
mikillar furðu var ég ráðin og gengið að
öllum mínum kröfum! Að hafa góða yfir-
stjórn og fjölbreytt og vel búið vinnuum-
hverfi skiptir sköpum í kennslu. Þá getur
maður gert skapandi hluti, gert kröfur til
sjálfs sín og haft eðlilegar væntingar til
nemenda sinna. Í hópauppbyggingu og
agastjórnun skiptir þetta gífurlega miklu
máli. Þverfagleg samvinna er einnig mikil-
væg, við hér í Flataskóla vinnum mikið á
þann hátt og til að mynda eru alltaf settar
upp glæsilegar sýningar á Degi íslenskrar
tungu og á jólaskemmtunum. Að geta tekið
þátt í listflutningi og vera ófeimin að tjá sig
hjálpar nemendum líka í bóknámi og öfugt.
Staðan er þannig hér að það er ekkert til-
tökumál að fara upp á svið og ekki heldur
að fylla salinn af góðum áheyrendum sem
kunna að hlusta og hrósa. Þetta blæs börn-
um í brjóst sjálfstrausti og gerir þau sáttari
við sig og sitt.
Leikræn tjáning er mitt besta
agatæki
Hjördís notar leikræna tjáningu gagngert
sem agatæki í tónmenntakennslunni og
byrjar strax í fyrsta bekk. Upphafið má
rekja til þess að hún var um tíma stunda-
kennari í Leiklistarskóla Íslands. „Þar
kynntist ég öðruvísi nemendum en ég hafði
áður fyrirhitt. Þeir voru auðvitað fullorðnir
en þar fyrir utan voru þeir mjög frjálsir,
þorðu miklu og voru ekkert endilega að
reyna að falla inn í fjöldann. Þeir gátu
hlaupið í hlutverk og það var þeim eðli-
legt.“
Hjördís tók kennarapróf úr Tónmennta-
skólanum í Reykjavík með sembalnám sem
aukafag. Síðan fór hún til Bandaríkjanna og
lauk meistaraprófi í tónlistaruppeldi barna,
þar sem hún lagði áherslu á hvernig börn
þróa með sér hlustunarfærni. „Bandaríkja-
menn eru mjög flinkir að setja upp alls
konar sýningar og koma á framfæri því sem
gert er í skólanum á þann hátt. Þeir voru
mikið með þemavinnu og mig langaði að
flétta saman það sem ég lærði úti og
reynslu mína úr Leiklistarskólanum í starf-
inu hér í Flataskóla. Við tökum sönglög
þemabundið fyrir og fléttum saman tónlist
og hreyfingu. Ég nota til dæmis mikið það
sem ég kalla hringekju, en þá læt ég börnin
hreyfa sig reglubundið á milli borða, eða
stöðva, í vissum hlutverkum. Þau eru
kannski mýs og setja á sig loppur, smella á
sig eyrum og veiðihárum, slétta þau og
krulla, og læðast á milli borða. Stundum
eru þau djassgeggjarar eða bara það sem
andinn blæs okkur í brjóst. Kraftmiklir
strákar fá til dæmis mikla útrás í þessu.
Leikræn tjáning, ýmis svipbrigði og sam-
bland tónlistar og hreyfingar er mitt besta
agatæki og ég nota það á ýmsa fleiri vegu.
Ég er til dæmis ekki með mjög sterka tal-
rödd og því fer ég í lítil gervi til þess að
halda athygli barnanna. Ég á svo dæmi sé
tekið nokkra hatta og húfur sem ég set upp
þegar ég er að leggja inn texta og þarf að
vinna með endurtekningar. Hvert höfuðfat
hefur sitt hlutverk. Ég set upp gleðihattinn
eða flýtishattinn til að fá fram tiltekin blæ-
brigði eða hraða í tónlistinni. Ég nota líka
fingrabrúður, þráðlausan hljóðnema svo að
röddin berist yfir tónlistina og ýmislegt
fleira. Allur þessi búnaður gerir manni
kleift að hafa starfið margbreytilegt og
skemmtilegt. Ég legg áherslu á að ég er
alltaf með í öllu, ég stend ekki hjá og horfi
á. Þegar gestir koma í heimsókn er ætlast
til að þeir taki líka þátt.
Ég kenni bara snillingum!
Annað sem ég legg mikla áherslu á er
Hegðun og hópast jórnun
14
Leikræn tjáning, ýmis svipbrigði
og sambland tónlistar og hreyf-
ingar er mitt besta agatæki og ég
nota það á ýmsa fleiri vegu. Ég er
til dæmis ekki með mjög sterka
talrödd og því fer ég í lítil gervi til
þess að halda athygli barnanna.
Þegar nemendur eru með uppeld-
isfulltrúa með sér þá kemur hann
alltaf með í tónmenntatímana. Ef
eitthvað kemur upp á sem ég ræð
ekki við þá eru yfirmenn mínir
alltaf til taks.