Skólavarðan - 01.09.2012, Page 16

16
Skólavarðan 1. tbl. 2012
„Ég kynntist Olweusar áætluninni fyrir tíu árum hjá Sigrúnu Ágústs-
dóttur námsráðgjafa þegar farið var að vinna eftir þessari áætlun í
Réttarholtsskóla. Lögð var áhersla á að sett væru fram skýr skilaboð
varðandi einelti. Mér er minnisstætt fyrsta viðtalið sem ég tók við
nemanda þar sem ég fór eftir leiðbeiningum Sigrúnar. Ég sá þá hvað
skýr skilaboð eru mikilvæg og það er betra fyrir umsjónarkennara,
eins og ég var þá, að segja það sem þarf að segja á hreinskilinn hátt
og merkilegt að uppgötva að það virkar,“ útskýrir Sesselja Ingibjörg.
Hún nefnir líka að krakkar á unglingastigi sýni oft mikinn þroska í
samtölum. Oftast leiðir samtalið til þess að þeir sjá að hegðun sín hafi
ekki verið sú besta. Þegar samtali lýkur sýna langflestir vilja til að
bæta sig.
Sesselja Ingibjörg tók við stöðu skólastjóra í Hagaskóla árið 2007.
Hún var fljót að uppgötva að skólastjóri getur ekki verið allt í öllu og
því sé mikilvægt að treysta öðrum fyrir verkefnum. Þær Ásdís Lovísa
Grétarsdóttir námsráðgjafi og Brynja Baldursdóttir verkefnastjóri sinna
því eineltisverkefninu sameiginlega og er Sesselja Ingibjörg viss um að
sá árangur sem náðst hefur við að vinna bug á einelti sé að miklu leyti
tilkominn vegna þess að verið sé að fylgja áætluninni markvisst eftir.
Einelti og sýnileiki
Sesselja Ingibjörg telur brýnt að árétta reglulega hvað felst í verk-
efninu. Með því er verkefnið og mikilvægi þess gert sýnilegt.
Hún segist þó varast að ofnota orðið „einelti“. Ýmsir erfiðleikar í
samskiptum falla ekki undir hugtakið einelti en notkun orðsins er
viðkvæm og ákveðnar forsendur þurfa að vera til staðar. Í staðinn talar
hún um jákvæðni, tillitssemi og virðingu.
„Vinátta – virðing – jafnrétti“ er heiti á þróunar- og forvarnar-
verkefni í Hagaskóla, sem hefur það að markmiði að auka jákvæð
samskipti milli nemenda. Það verkefni styður vel við Olweusar
áætlunina og eykur félagsþroska nemenda. „Ef grannt er skoðað þá
snúast í rauninni flestöll eineltisvandamál nemenda um samskipti,“
segir Sesselja Ingibjörg með áherslu. „Foreldrum allra nemenda
8. bekkjar er boðið á námskeið í skólabyrjun þar sem unnið er
markvisst með samskipti foreldra og barna og mikilvægi foreldra í
skólastarfinu – þar er að sjálfsögðu komið inn á Olweusar verkefni
skólans,“ bætir hún við. Í Vesturbænum er samvinna á milli stofnana
sem koma að uppeldi barna og unglinga. Samvinnan miðar að því að
vera samstíga í því að draga úr einelti. Boðskapurinn er að öllum eigi
að líða vel í skólasamfélaginu. Til þess að svo geti orðið þurfa allir sem
koma að uppeldi barnanna að vinna saman.
Að skipta sér af
Eitt birtingarform eineltis er rafrænt í gegnum tölvur og síma. Þegar
Ingibjörg ávarpar væntanlega 8. bekkjar nemendur á vorin þá hikar hún
ekki við að segja að hún sé afskiptasöm. Hún útskýrir að séu nemendur
að gera eitthvað heima sem snertir illa aðra nemendur skólans þá
komi það skólanum við og hún skipti sér af því. Þannig sendir hún
skýr skilaboð um að skólinn fylgist með börnunum og að tekið sé á
óviðunandi hegðun. Á sama tíma vill hún hafa góðan og jákvæðan
skólabrag sem einkennist af því að fullorðnir sýni börnunum ákveðinn
myndugleika og hlýju.
Í Hagaskóla er tekið á þeim samskiptamálum sem upp koma. Það
er gert með því að fara í gegnum atvikið og skoða það sem miður
hefur farið. Jafnframt er vísað til styrkleika barnsins og hæfni þess
til að bæta sig. „Oftast segi ég við nemanda sem ég þarf að ræða við,
að þegar hann útskrifist úr skólanum, lifi í minningunni allt það góða
sem hann stendur fyrir en ekki þetta einstaka atvik. Ég trúi því að
einstaklingurinn geti bætt sig þó hann hafi misstigið sig og legg mig
fram um að sannfæra viðkomandi nemanda um slíkt,“ segir Ingibjörg.
Mælingar
Mælingar eru gerðar á haustin og lögð áhersla á að fá niðurstöður sem
fyrst svo hægt sé að vinna með þær í skólastarfinu og upplýsa aðra um
Ég vil ekki
einelti
Í Hagaskóla er unnið eftir Olweusar áætluninni
en aðferðafræðin er ákveðið tæki og ferli sem
nýtt er í baráttunni við einelti.
Viðtal við Sesselju Ingibjörgu Jósefsdóttur
skólastjóra í Hagaskóla
Texti: Hrafnhildur Hreinsdóttir
Myndir: Frá viðmælanda og Tryggvi Már Gunnarsson
sKoÐun