Frón - 01.01.1943, Qupperneq 20

14
Jakob Benediktsson
skugga á bjartsýnar framtíðarvonir ungra manna, er vaxiS höfSu
upp eftir heimsstríöiS 1914—18. I’etta bjartsýna áhyggjuleysi um
komandi ár mótaði félagslíf Hafnarstúdenta í upphafi þess
tímabils sem hér ræSir um. PjóSmálaáhugi var lítill, menn
fylgdust aS vísu nokkurn veginn meS í íslenzkum stjórnmálum,
en þau voru ekki rædd á fundum félagsins. Þau almenn mál
sem helzt voru rædd voru ekki sízt ýms atriSi er snertu sambúS
íslendinga og Dana, og gætti þar stundum gamalla væringa frá
þeim tímum ])egar sjálfstæSismálin voru öflugasta líftaugin i
starfi Stúdentafélagsins. En þessi mál gátu ekki haldiS áhuga
félagsmanna vakandi til lengdar. Smám saman fara fundarefnin
aS færast meir og meir inn á sviS þjóSfélagsmála íslenzkra og
almennra. Fyrsti fundurinn eftir 1926 sem beinlínis var haldinn
um stjórnmál, var háSur voriS 1928, en þar hafSi Einar Olgeirsson
framsögu um jafnaSarstefnuna á íslandi. UmræSur urSu frekar
litlar í þaS sinn, en sýndu þó greinilega vaknandi áhuga á þjóS-
félagsmálum, enda var þess skammt aS bíSa aS þau yrSu helzta
umræSuefniS á fundum félagsins.
EJr því kemur fram undir 1930 má segja aS varla sé rætt um
annaS á fundum en þjóSfélagsmál í einhverri mynd, annaShvort
íslenzk eSa almenn. 1 félagiS höfSu bætzt margir ötulir ræSumenn,
sumir hverjir vanir stjórnmáladeilum heiman aS, þótt ungir væru,
enda voru átökin um hagsmunamál einstakra stétta þjóSfélagsins
bæSi á íslandi og annarsstaSar farin aS harSna svo mjög, aS
engum gat lengur dulizt aS breyttir og alvarlegir tímar fóru í
hönd. Greinilegt tákn þessa vaxandi áhuga félagsmanna á
íslenzkum stjórnmálum var sá siSur, sem fyrst komst á áriS
1930, aS íslenzkir ráSherrar og aSrir stjórnmálaleiStogar, sem
hér voru á ferS, voru fengnir á fundi félagsins til aS ræSa um
stjórnmálastörf sín og skoSanir. Fyrstur þeirra var Tryggvi
Þórhallsson, sem þá var forsætisráSherra, og eítir aS hann hafSi
riSiS á vaSiS hélzt þessi siSur í allmörg ár. Auk Tryggva l’órhalls-
sonar, sem kom aftur á fund í félaginu áriS 1931, komu þeir
Ásgeir Ásgeirsson og Hermann Jónasson báSir tvisvar í forsætis-
ráSherratíS sinni á fundi félagsins, og Jónas Jónsson einu sinni
meSan hann var dómsmálaráSherra. Af öSrum íslenzkum stjórn-
málamönnum má nefna þá alþingismennina Jón Baldvinsson og
Harald GuSmundsson og Gísla GuSmundsson, sem þá var ritstjóri
Tímans. Rétt er aS geta þess ráSherrum og stjórnmálamönnum
þessum til lofs, aS þeir létu aldrei á sig fá — aS einum fundi