Frón - 01.01.1943, Blaðsíða 42

36
Guðrún Jónsdóttir frá Prestsbakka
og hún syngur betur en forsöngvarinn. l’órir er fullur undrunar
yfir fegurð hennar. Hann þorir naumast aS yrSa á hana og
laumast til þess aS hlusta á hana. Hún er eins og mynd úr ein-
hverju æfintýri eSa draumi. Ef til vill er hún aSeins draumur
eSa æfintýri! — Hann rekur þræSi hugsana sinna og vefur þá
saman í ótal glitvefi. Mynd eftir mynd brosir viS honum meS
dökkum augum og gullnu hári. — Hún er falleg, — en hvaS
hún er falleg!
II
SigríSur fer um haustiS. I3aS er reyndar óþægilegt fyrir Helgu
aS missa hana einmitt þegar haustannirnar byrja, en þaS tjáir
ekki aS tala um j)aS. Hún fylgist meS rekstrinum niSur í Vör.
Andrés og Þórir reka féS af staS aS áliSnu hádegi. SigríSur ríSur
á eftir hópnum og hjálpar til, þó aS þaS sé óþarfi, því féS rennur
sjálfkrafa eftir veginum, þegar niSur á þjóSveginn er komiS.
ÞaS er kalt í veSri, og haustsólskiniS er svo fölt, aS þaS líkist
glætu. Vegurinn er frosinn í hörzl, og ís á öllum lækjum. ÞaS
er kalt aS sitja á hestinum og ríSa þetta fót fyrir fót, án þess
aS hafa nokkuS fyrir stafni. Andrés talar viS SigríSi öSru hvoru,
en þaS er eins og hún sé annars hugar, þó svarar hún kurteislega,
eins og hún er vön. NiSri í Vörinni liggja tvö skip, annaS þeirra
er Fossinn, sem SigríSur ætlar meS, hitt er saltskip, sem veriS er
aS skipa upp úr og Andrés ætlar aS vinna viS i nokkra tíma, á
meSan hann bíSur eftir slátrinu.
Rekstur eftir rekstur færist nær kaupstaSnum. Menn hrylla
sig í herSunum og blóta kuldanum, rétt eins og þaS geti nokkru
áorkaS um veSurlagiS. Pegar áS er, stappa menn fótunum og
berja sér. Þvílíkur andskotans kuldi! ÞaS er aS minnsta kosti
tíu stig! KaupstaSurinn færist nær, og menn komast í betra skap.
ÞaS er þó alltaf notalegra aS koma inn í hlýja búSina, eSa fá
sér kaffiskvett á veitingahúsinu, — og hver veit nema einhver
eigi bragS, þaS er ekki ómögulegt aS hægt sé aS fá eitthvaS
um borS.
Andrés kemst í betra og betra skap, eftir því sem hann
nálgast kaupstaSinn. Hvass vindur blæs utan frá firSinum og
klappar honum kunnuglega um andlitiS. Skyldi hann þekkja þaS!
ölduhljóSiS lætur í eyrum hans eins og velþekkt lag frá liSnum
árum. Hann fer aS segja SigríSi frá sjófcrSum sínum. Mikill