Frón - 01.01.1943, Blaðsíða 34

28
Kristján Albertson
a'S kalla heri sína heim og unni þjóS vorri frelsis, þá er víst aS
líf vort á komandi öldum verSur frelsisstríS — barátta viS aS
sanna heiminum, aS vér eigum rétt á því aS fá aS lifa í landi
voru óáreittir og í fullu frelsi.
Sú barátta er þegar hafin, hvort sem íslendingar almennt
hafa gert sér þaS ljóst eSa ekki, og hún verSur héSan af háS
hvern dag, og hver maSur og kona annaShvort góSur eSa lélegur
samherji í þeirri sókn. Ekkert getur til langframa orSiS oss til
varnar nema þaS eitt, aS oss takist aS vekja nokkra virSing fyrir
íslenzku þjóSinni meS öSrum þjóSum, svo aS þeim verSi óljúft
aS beita oss harSneskju og smán aS því í augum heimsins aS
sýna oss órétt.
En hvort oss tekst aS fá aSra til þess aS virSa oss, fer fyrst
og fremst eftir því, hverja virSing vér berum fyrir sjálfum
oss, og hvernig hún lýsir sér í orSi og verki.
Alt sem er stórlátt og höfSinglegt í íslenzku eSlisfari verSur
aS rísa til öflugs viSnáms gegn þeirri hættu sem þjóSinni er
búin, og til sóknar á öllum sviSum íslenzkrar menningar, meS
fulltingi skóla og kirkju, blaSa, útvarps, þings og stjórnar — en
þó fyrst og fremst íslenzkra heimila, þar sem sú æska er aS vaxa
upp, sem á aS harSna til enn alvarlegri sjálfstæSisbaráttu en
þjóS vor hefur áSur þekkt.
íslendingar munu í framtíSinni eiga sjálfstæSi sitt aS miklu
leyti undir því, hve ættjarSarást þeirra reynist sterk, sá þjóSar-
metnaSur, sem lýsir sér í innri og ytri fyrirmennsku, og knýr
til afreka, sem sanni tilverurétt íslenzkrar þjóSar.
Vopn vor í hinni nýju sjálfstæSisbaráttu verSa siSlegs og
andlegs eSlis. Engu verSur um þaS spáS, hversu þau muni duga
oss — en engum getur dulizt, aS þau verSa hin e i n u vopn,
sem vér eigum kost á, sjálfum oss, landi voru og niSjum til
varnar.
Svo kveS eg vort blessaSa, elskaSa ísland í nafni allra þess
barna hér í Þýzkalandi, meS þeirri ósk aS norrænt mál og
norrænn andi megi um allar aldir lifa og aukast aS íþrótt og
frægS á voru landi.
Kristján Albertson.