Frón - 01.01.1943, Qupperneq 45

Sigríður
39
hennar niður á bryggjuna og bíða eftir bátnum. Pað skellur og
smellur í frystinum. öðru hvoru heyrast skothvellir frá slátur-
húsinu og fótatak eftir frosinni götunni. Gömul kona í strigapilsi
og karbættri treyju skolar vambir í læknum, sem rennur ofan í
fjöruna; hendurnar á henni eru helbláar af kulda, og öðru hvoru
blæs hún í kaun og snýtir sér síðan með fingrunum. Báturinn
kemur utan frá Fossinum. Hann heggur í öldurnar og vaggast
við áratökin. Fiskikaupmennirnir koma vagandi niður götuna
og tala og hlæja, þeir hafa auðsjáanlega fengið bragð. Báturinn
leggst að bryggjunni, og fólkið stigur út í hann. Sigríður kveður
Þóri með handabandi og þakkar honum fyrir sumarið. Hann
reynir að brosa, en það gengur illa fyrir munnherkjum. Svo
stígur hún út í bátinn. Fiskikaupmennirnir eru valtir á fótunum
og eiga bágt með að komast út í bátinn, svo ræðararnir verða
að hjálpa þeim. Peir hlæja dálítið, blóta og hneppa að sér
frökkunum. Það er andskoti kalt í dag! Þvílíkt hörkufrost í
byrjun októbermánaðar! Maðurinn í gráa frakkanum kemur
gangandi niður bryggjuna og stekkur léttilega út í bátinn. Svo
er ýtt frá bryggjunni og árarnar settar út; smátt og smátt færist
báturinn fjær landi.
Þórir gengur aftur um göturnar og bíður eftir því að tíminn
líði. Flann fer inn í kaupfélagið og kaupir sér brjóstsykur út í
reikninginn sinn, lætur sem hann sjái ekki strákana, sem hæðast
að honum, og sezt á tunnu fyrir utan eitt sláturhúsið og muðlar
brjóstsykurinn úr pokanum.
Sólin gengur undir, og hafið verður rautt sem blóð. öldurnar,
sem freyða með hvítum földum úti á firðinum, roðna og roðna
a3 meir. Skipin verða eins og fjarrænar myndir úti við sjón-
deildarhringinn. Fossinn fer á hreyfingu, snýr sér við og blæs
hástöfum, spýr kolsvörtum reykjarmekki upp í loftið og leggur
af stað út fjörðinn nær og nær sólsetrinu. Svo bliknar sólroðinn
smám saman, og skuggarnir lengjast. Kuldinn verður naprari og
naprari. Fossinn hverfur fyrir Nesið, og Þórir stendur upp til
þess að berja sér.
Hann ríður heim á eftir vagninum í niðamyrkri. Það glamrar
og glamrar í frosnum veginum, og fótatak hestanna er jiungt og
þreytulegt. Skellirnir í frystinum kveða við á eftir þeim og yfir-
gnæfa raulið í Andrési, sem er góðglaður eftir vinnuna úti í
saltskipinu. Þórir situr hálfboginn á hestinum og bryður brjóst-
sykur til þess að leysa þelann frá brjóstinu á sér. Nú er þessi