Frón - 01.01.1943, Side 63

Orðabelgur
57
Landar í Árósum og nágrenni komu þó saman 1. desember 1938
til þess að halda 20 ára fullveldisafmæliS hátíðlegt, og voru
fundarmenn alls 24. Næstu tvö ár voru haldnar fullveldishátíðir,
en þeim fór hnignandi vegna fámennis og samgönguerfiðleika.
Lað var því mikill viðburður í félagslífinu, að haldið var í
sumar mót fyrir íslendinga af öllu Jótlandi og Fjóni. Tildrög
mótsins voru þau, að Siguröur Elíasson cand. agro.. leitaði hófanna
hjá íslendingafélaginu í Kaupmannahöfn og fékk hjá því nöfn
fólks á Jótlandi og Fjóni og loforð um fjárhagslegan stuðning.
Siguröur skrifaði svo mönnum og skýrði frá tillögu sinni um
fyrirhugaÖ mót, og gekk þá undirritaÖur i lið með honum.
Mótið var haldiö í Árósum laugardag og sunnudag 15. og 16..
ágúst. Fundarmenn voru rúmlega 50, en ekki tóku allir þátt í
fundum beggja daganna. Voru menn hvaðanæfa að, jafnvel frá
FJjörring og Odense. Frá Khöfn komu nokkrir stúdentar, og voru
þeir að góðu liði við sönginn.
Hófst mótið laugardagskvöld á því, að þjóðsöngurinn var
sunginn. Var samkoman með líku sniði og kvöldvökurnar í Höfn.
Bjarni M. Gíslason rithöfundur hélt stutta ræðu og las upp
frumsamin kvæði. Jón Helgason prófessor las upp þjóðsögur,
útilegumannasögur og fjallakvæÖi, en þess á milli og á eftir var
sunginn tvísöngur með gítarundirleik og samsöngur.
Sunnudagsmorgun gengu menn út í »Mindeparken« og um
hádegi hófst sameiginlegt borðhald. Hélt Jón Helgason prófessor
aðalræðuna undir borðum. Rakti hann menningarstarf það, sem
íslenzka þjóðin hefir unnið þrátt fyrir fátækt og fámenni og
lagÖi áherzlu á nauðsyn þjóðlegrar samheldni á þessum hættu-
tímum. Ennfremur talaÖi Lárus Einarson prófessor fyrir minni
kvenna, Valdimar Erlendsson læknir fyrir minni Danmerkur, og
O. D. Andreasen verkfræðingur þakkaði fyrir hönd Dananna,
sem á fundinum voru. Á eftir skemmtu menn sér við söng,
hljóÖfæraslátt og samræður, þar til þeir skildust um 7-leytiö.
Létu menn yfirleitt vel yfir mótinu. Sumir höfðu ekki hitt
landa um langan tíma og áttu því erfitt um íslenzkt tungutak,
en á mótinu kom þaö fyrir, aS menn kynntust nágrönnum, sem
þeir vissu ekkert um, og sem dæmi þess, hve vel íslenzkan
rifjaSist upp, sagSi fundarmaður mér, að sig hefSi dreymt á
íslenzku á eftir, en það hefði ekki komið fyrir í fjiildamörg ár.
MarkmiÖ móts eins og Jótlandsmótsins er þó ekki það eitt
að gefa löndum kost á að vera saman og kynnast. Á hverjum