Morgunblaðið - 11.03.2016, Side 30

30 MORGUNBLAÐIÐ
Ó
lafsfjörður hefur verið út-
gerðarbær frá fornu fari.
Sæunn Axelsdóttir á og
rekur ásamt fjölskyldu
sinni fiskþurrkunarfyrirtækið Nor-
landía á Ólafsfirði og einnig rekur
hún Brimneshótel á sama stað.
„Norlandía er ekki aðeins með
fiskþurrkun heldur einnig útflutn-
ing á fiskafurðum,“ segir Sæunn
Ólafsdóttir atvinnurekandi.
„Maðurinn minn, Ásgeir Sig-
urður Ásgeirsson, dó 24. nóvember
síðastliðinn. Við stofnuðum fyr-
irtækið Sæunni Axels árið 1980
ásamt þremur ungum sonum okk-
ar. Við byrjuðum með eina trillu,
tveggja tonna, og bættum svo tíu
tonna bát við þremur árum síðar.
Við vorum með útgerð og fisk-
vinnslu í tuttugu ár og ég fór víða
um heim til að selja framleiðslu
okkar.
Starfsemin var orðin viðamikil
þegar við urðum fyrir miklum
hremmingum. Við vorum með fullt
fiskvinnsluhús af þurrkuðum salt-
fiski sem átti að fara til Brasilíu
þegar markaðurinn þar hrundi um
fimmtíu prósent. Við vorum einnig
með afurðalán í jenum og gengið
hrundi á sama tíma. Það var enga
björg að hafa neins staðar, bara
slegið á hendurnar á okkur. Fyr-
irtækið okkar hrundi því á einni
nóttu, ef svo má segja. Þetta var
árið 1999 en 2001 náðum við að
kaupa húsin aftur sem við höfum
byggt yfir fiskvinnslustarfsemina.
Nú erum við með kröftuga vinnslu
hér í okkar húsum undir nafninu
Norlandía.“
Hvernig gengur starfsemin fyrir
sig hjá ykkur?
„Við kaupum af fiskmörkuðum
hér og svo eru aðilar hér í kring
sem við kaupum af líka frá degi til
dags í fiskþurrkunina. Við flytjum
framleiðsluna að mestu til Nígeríu.
Þar hefur verið góður markaður
fyrir þurrkaðar fiskafurðir en
heldur hefur hægt á eins og er.“
Vinnur margt fólk hjá ykkur?
„Það hafa að jafnaði starfað hjá
okkur fimmtán til tuttugu manns.
Fiskinum er raðað á grindur sem
standa á palli, svona átján til tutt-
ugu grindur í hæð. Þessu er svo
ekið inn í þurrkklefa þar sem fisk-
urinn er að þorna í allt að fjóra
daga, það fer eftir rakastigi í loft-
inu hve langan tíma það tekur.“
Tekur þú mikinn þátt í starfsemi
Norlandíu?
„Ég fylgist með öllu og er með
hugann við fyrirtækið nánast nótt
og dag. Áður vann ég þar alla
daga og var öll sumur til sjós svo
árum skipti. Ég byrjaði að róa
með strákunum mínum og þannig
óx fyrirtækið í höndunum á okkur.
Ég á og rek Brimneshótel sem
stofnað var 1997. Hótelið sam-
anstendur af ellefu herbergja
byggingu með matsal og átta
bjálkahúsum við Ólafsfjarðarvatn.
Ég er stjórnarformaður hót-
elrekstursins og er vakin og sofin
yfir þeirri starfsemi. Núna hefur
hótelið gengið mjög vel, það hefur
verið sígandi og góð lukka yfir því.
Sígandi lukka er best.“
Ertu Ólafsfirðingur?
„Já, ég er fædd hér og uppalin
og maðurinn minn heitinn líka. Við
vorum búin að vera saman í fimm-
tíu og fjögur ár þegar hann lést.
Ásgeir var bæjarritari hér á Ólafs-
firði í fjöldamörg ár og einn af
stofnendum Sæbergs útgerð-
arfélags og stjórnarformaður þess
lengi. Við eignuðumst fjóra syni,
þrír þeirra fæddir á fjórum árum
og svo varð tíu ára hlé og þá kom
sá fjórði. Barnabörnin eru orðin
ellefu.“
Hvernig líst þér á stöðu sjávar-
útvegsins núna?
„Mér líst illa á hana. Mér finnst
þetta kvótastand óhyggilegt og
raunar óþolandi fyrir lítil byggð-
arlög. Öll strandlengjan líður fyrir
þetta, það er að segja fólkið sem
byggir hana, það er búið að hirða
af því lífsviðurværið.“
Hvernig fyndist þér að þetta
ætti að vera?
„Burtséð frá því hvort kvóti er á
fiskveiðum eða ekki fyndist mér að
menn ættu að borga jafnt á kíló
fyrir það magn sem þeir fengju að
veiða. Það er ekkert heilbrigt við
það, að mínu mati, að stórútgerð
fái þúsundir tonna af óveiddum
fiski sem er eign þjóðarinnar og sé
svo jafnvel að selja smærri aðilum
veiðileyfi fyrir okurverð. Mér
finnst þetta orðið glórulaust,
byggðarlögunum er að blæða út
víða.“
Hvað gerir þú í frístundum þín-
um?
„Þær eru ekki margar. Ég hef
alltaf nóg að gera. Ég er til taks í
allt mögulegt eftir því sem þarf.
En þess á milli prjóna ég, fer á
gönguskíði og sund. Á sumrin fer
ég til fjalla og tíni grös, það hef ég
gert frá því ég var krakki. Ég er
yfirleitt með grasaseyði sem ég
læt fólkið mitt drekka á morgn-
ana.“
Er gott að búa á Ólafsfirði?
„Já, og nú er Gunnar Birgisson
kominn til okkar og þá þarf að
ekki sökum að spyrja, hér er sann-
arlega gott að búa. Ólafsfjörður
var umsvifamikill útgerðarbær hér
áður, margir togarar voru gerðir
út og margir smærri bátar reru til
fiskjar héðan. En nú er Ólafs-
fjörður orðinn svefnbær. Margt
fólk hefur flutt burt, einkum ungt
fólk, en í staðinn höfum við fengið
mikið af eldra fólki og fólki sem er
að leita sér að ódýru húsnæði.
Ferðamennirnir lífga upp á stað-
inn, núna eru fjallaskíðahópar
byrjaðir að koma og það er allt
upppantað hjá Brimneshóteli fram
í miðjan maí. Svo er bókað langt
fram á haust af almennu ferða-
fólki.“
gudrunsg@gmail.com
Morgunblaðið/Kristján
Útgerðarkonan Sæunn Axelsdóttir keypti sér trillu fyrir 19 árum og hefur ásamt
eiginmanni sínum byggt upp öflugt fyrirtæki í heimabyggð, heima í Ólafsfirði.
Vinsældir Hótel Brimnes er vinsæll viðkomustaður meðal ferðamanna. Sæunn er vakin og sofin yfir starfseminni.
Griðastaður Bjálkahús við Ólafsfjarðarvatn sem tilheyrir Brimneshóteli, sem Sæunn á og rekur.
Við kaupum af fisk-
mörkuðum hér og svo
eru aðilar hér í kring
sem við kaupum af
líka frá degi dags í
fiskþurrkunina. Við
flytjum okkar fram-
leiðslu að mestu til
Nígeríu. Þar hefur
verið góður markaður
fyrir þurrkaðar fisk-
afurðir en heldur hefur
hægt á eins og er.
Sígandi lukka er best