Víkurfréttir - 16.12.1999, Side 28

A þjóðhátíðardegi Grænlendinga
þann 10. júní. 10 konur í UMAQ,
en þetta er bátur sem
Grænlendingar notuðu áður fyrr
til að sigla frá bæjum til veiði-
staða og er. þetta trégrind sem
er klædd mið skinnum.
SjBSS
hreindýrakjöti og sauð-
nautakjöti, sem er herra-
mannsmatur." Sigurjón seg-
ir að sauðnautakjötið sé
svona mitt á milli lamba- og
kálfakjöls. „Það tekur alll
að 5 tímum að sigla á veiði-
slóðimar sem eru inní tjarð-
arbotninum. Þegar þangað
er komið sláum við upp
tjaldbúðum en sumir kjósa
að búa í bátunum. Ef við
erum heppnir þá eru dýrin
nálægt okkur en það getur
líka tekið 4-5 tíma að kom-
ast að dýrunum og þegar
við erum búin að verka dýr-
in þarf að bera þau að tjald-
búðunum", segir Sigurjón.
Það er greinilega ekki l'yrir
Itvern sem er að standa í
slíku ævintýri því Sigurjón
segir að meðal hreindýr
vegi um 50 kg þegar búið er
að verka það og að sauð-
naut geli vegið allt að 300
kg. Þessar veiðiferðir
hljóma ævintýralega og
þegar Sigurjón nefnir að
Itann hyggist flytja lieim til
Keflavíkur á næsta ári,
vaknar sú spurning hvort
liann eigi ekki eflir að sakna
veiðiferðanna. „Ég held ég
muni ekki sakna þess að
búa á Grænlandi en ef mig
langar að fara á veiðar þá
get ég alltaf komið hingað á
skitterí", segir Sigurjón
múrari og veiðimaður með
meiru.
Þrjú hreindýr eftir eina
veiðiferð.
Sigurjón og heimilistíkin Dúa slappa af inni í bústaðnum
Vetrarmynd frá bænum.
Sigurjón býr núna í litla rauða húsinu
með 5 gluggum á langhlið.
Viötal: Silja Dögg Gunnarsdóttir
Myndir úr einkasafni.
Smábátahöfnin og hótelið í baksýn