Víkurfréttir - 16.12.1999, Blaðsíða 37

segir Jonni og |ia5 er ekki
um uð villasí að þama ler
maður fullur sjálfs-
irausts. Er stefnan þá
tekin á Hollywood? Já.
Eg ætla að leggja
k allt niitt í

rauninni ekki ég sjálfur á j
sviðinu. heldur önnur j
persóna sem ég lánaði
líkama minn. Hvað !
gerir maður ekki
þetta
og draumur-
inn er að leika í kvik-
ntynd í Hollywood á móti
John Travolta, uppáhalds-
leikaranum ntínum og að
við verðum báðir í hlutvcrk-
tim vondu karlanna. Eg hef
haldið uppá Travotla síðan ég
var smápolli". segit'Jonni.
Nakinn á sviði
Þrátt fyrir að eiga sér drauma
unt frægð og frama á fjarlæg-
um slóðum segist Jonni vel
gela hugsað sér ;ið starfa á ls-
landi í framtíðinni. Hann hef-
ur þegar fengið nasaþelinn af
því hvernig það er að standa á
sviði Þjóðleikhússins en leik-
félagið var með eina gestasýn-
ingu þar árið IÓÓ8 á Stællum
stóðhestum. Það var ekkert
venjulegt leikrit því Jonni og
lélagar hans þurftu að leika
naktir. „Það var rosalega erfitt
að leika nakinn. Eruntsýningin
vat' sérstaklega erl'ið því ég
vissi afallri Ijölskyldunni úti í
sal. Andrés Sigurvinsson leik-
stýrði okkur en Itaiin er alveg
dúndur leiksljóri. Til að losa
okktir við feimnina þá fórum
við í gegnum allt
leikrilið á nær-
h u x ti n u m .
Þetta varð
ekkerl mal
lyrir okkur
jj' ' eftir smá

fyrir lrægð-
ina?“, segir
J o n n i
hlægjandi
en svarar
svo eigin
s p u r n -
ingu og
segist
s e t j a
mörk-
in við
a ð
fara
5'
súluna. En Itvað ef
súludans væri skilyrði fyrirað
fá að leika á móti Travolta?
Jonni er kominn í kleminu og
segir án umhugsunar að hann
myndi gera Itvað sem er fyrir
hlutverk á móti Travolla, jafn-
vel skella sér á súluna.
Sýningin í Þjóðleikhúsinu var
eltirminnileg fyrir Jonna og
lélaga því Ijósin slökknuðu
ekki strax og þeir slóðu á
sprellunum lengur en vana-
lega með haltana á lofti. „Sal-
urinn var troðfullur, um 550
áhorfendur. I Ijartað í mér lór
alveg á fullt. Þogar ljósin lóru
loksins niður. fórum við bak-
sviðs og hoppuðum út um allt
með adrenalínið alveg í botni.
Við gleymdum næstum því að
hneigja okkur. Þjóðleikhús-
sljórinn sagði i teiti eltir
sýninguna að hann myndi
ekki aðra eins slemm-
ingu í Þjóðleikhúsinu".
segir Jonni og brosir af
minningunni.
Maður þarf að þora
á sviðinu
Þegar venjulegt lólk
Itorfir a leikara lara
með margra líma rull
tir utanbókar. skýtur
þeirri spurningu
ósjállrátt upp í
kollinn hvernig
þetta sé liægl?
„Þegar ég er búin
að la handritið í
heiulurnar og
kominn með lilul-
verk vinn ég rosalega
mikið ineð texlann. Eg
læri mitl hlutverk ein-
faldlega með því að lesa
textann þúsund sinnum. Síðan
fer ég á svið og leikstjórinn
fer yfir stöðurnar
• L okkar. Þá er aðalat-
Lj^' riðið að muna allt
fc sem leikstjórinn
* segir og hlusta mjög
/ vel.
Þetta kenttir svo yfirleitt í
rennslinu. Leikstjórinn lætur
niann vita hvernig hanti vill
hafa hlutina og maður þari' að
|iora á sviðinu". segir Jonni.
En hvernig finnst honum að
sleppa sér á sviðinu. gráta,
Itlægja og allt þar á milli?
„Það er æðislegt, rnaður þarf
líka að vera svolítið geðveikur
lil að vera ieikari. Mér líður
best að koma á svið í öðrum
karakter en ég er". segir Jonni.
Þarftu að flýja veruleikann?
„Nei, alls ekki. Mér líður
mjög vel að vera sá sem ég er.
Það er bara svo gaman að gefa
fólki tækifæri á að upplifa
annan heim." Jonni segir
áhorfendur þó vera nijög mis-
jafna og stundunt sé salurinn
alveg dauður. „Eg sé ekki
áhorfendur en ég finn ákveðna
strauma. Leikarar eiga að geta
útilokað sig algerlega frá
áhorfendum, verið persónan
sem þeir eru að leika þvi at-
burðimir á sviðinu eru að ger-
asl."
Ég er bara stór krakki
Jonni segist hala dundað sér
við að skrifa leikrit og nú sé
hann t.d. að Ijúka við að skrila
lítið leikrit fyrir nemendur í
1.-5. í Vogaskóla. flann hefur
einnig unnið nteð krökktim úr
Njarðvíkurskóla s.l. tvö ár og
aðstoðaði þau m.a. við að
setja upp leikritið '68 kyn-
slóðin i Frumleikhúsinu.
„Krakkamir höfðti olboðslega
gaman al því að fá að vera
með sýninguna í ttlvöru leik-
liúsi, með Ijósum og öllu. Þau
stofnuðu meira að segja leik-
listarklúbb, gerðu leikskrána
og sáu um allt sjálf. Krakkar
hafa svo gott af því að leika,
þá fá þau algeil Ijáningarfrelsi.
I dag er allt búið til lyrir
krakka, þau kunna varla að
leika sér lengur og finna sjálf
upp leiki. Eg hef tekið eltir
því þegar ég segi þeim að
spinna, þá ciga þau mörg hver
i iniklum erfiðleikum með að
búa til eilthvað sjálf. Þau segj-
ast ekki vita hvað þau eigi að
segja og gera." Jonni segist
aldrei hala verið í vandræ’ðum
með að leika sér þegar hann
var barn. „Eg var ímyndunar-
veikt barn og gal leikið mér
aleinn í bíló tímunum santan.
Eg er ennþá bara stór krakki
og finnst gaman að leika mér.
Þetia er svo skemmtilegt",
segir Jonni og tekur netlan
sopa af af tcinu sínu sein er
orðið kalt.
Viðtal: Silja Iíögg
Mynidr: llrós og hbb
QÍen(fum QfuSurnesjamönnum (iestu ósfiir um
I fjCðiCeejjóCfarsœCfíoinancíiár
■É föfifnm víSsfiptin á árínu sem er aS CiSa.
mm
VERKTAKAR
Qfetufum G/uðumesjamönnum Cestu ótsCir um
fjCeMegjóCfarsœti fwmanóíi ár
föílmn viósCiptin á árinu sem er að Cíða.
MALBIKUNARSTOÐ
■ 8UÐURNESJA ■
V Qfcndim QÁukimesjamönnum Ccstu ósfivr um
áárínusemcrt
m y-
S t e y p u s t ö 6
qcjfarsœCt (wmancC ár
fPöffum smmtajiS
á árínu sem er aá Cíáa
Verkalýðs-
og sjómanrtafélag
Keflavíkur og nágrennis
V /