Víkurfréttir - 16.12.1999, Blaðsíða 35

Séð yfir Níl í Cairo.
hinum látna því meiri líkur
töldu þeir á að hann hefði það
gott í framhaldslífinu.
Grafarræningjar höfðu
fyrir hundruðum ára
löngu hreinsað allt
úr gröfunum en
sjálfar eru þær
ótrúleg lista-
verk með
myndum og
myndletri á
öllum veggj-
um sem
segja áhrifa-
ríkar sögur.
Árið 1922
fannst gröf
sem enginn
hafði upp-
götvað áður.
I henni var
grafinn faraó
að nafni Tun-
ankhamun sem
ríkti aðeins í 9 ár
og dó ungur, að-
eins 18 ára að aldri.
Þrátt fyrir það voru
gríðarleg auðæfi í gröf-
inni hans og eru þau til sýnis í
Egypska safninu í Kairó.
Þar á meðal má sjá gullgrímu
sem lögð^ var yfir höfuð múmí-
unnar. Á þessu svæði voru
einnig fjölmörg musteri og hof.
Frægust þeirra eru musterin í
Luxor og Karnak. Hópurinn
heimsótti þau og hlustaði með
andakt á lýsingar inn-
fæddra leiðsögu-
manna þegar þeir
útskýrðu lífemi og
lifnaðarhætti
Forn-Egypta
sem á sínum
tíma var
mesta menn-
ingarþjóð
h e i m s .
M a r g a r
kenningar
eru um
hvernig öll
þessi gríð-
a r 1 e g u
mannvirki,
m u s t e r i,
grafir og
Pýramídar
voru reist en
engin veit hver
þeirra er sú eina
sanna. Það eykur
en á dulúðina og
spennuna við að
heimsækja þessa staði.
Hvemig fóru menn eiginlega
að þessu?
Loftbelgurinn
1 Luxor stóð fólki til boða að
kaupa sér flug í loftbelg og
auðvitað sló ég til. Tólf manna
hópur var sóttur í dögun og far-
ið með okkur yfir ána á vestur-
bakkann og þaðan ekið inn í
eyðimörkina þar sem belgurinn
beið okkar. Þegar allir voru
komnir um borð í körfuna vom
Iandfestar leystar og lagt af
stað. Flogið var í um 50 mínút-
ur og hæst farið í tæplega 1700
feta hæð. Vindamir bám okkur
yfír Konunga- og Drottningar-
dalina og þaðan lengra inn í
eyðimörkina. Utsýnið var stór-
kostlegt, sólin að rísa og líf að
kvikna. Það var mjög áhrifaríkt
að sjá hin skörpu skil þar sem
gróið land endaði og eyði-
ntörkin hófst. Þegar við lentum
beið okkar morgunmatur sem
snæddur var inn í eyðimörkinni
og bmgðið var á leik með hin-
urn innfæddu með hljóð-
færaslætti, dansi og söng.
Bæjarbragurinn
I Luxor var mannlífíð með allt
öðmm hætti en í Kairo. Þar búa
aðeins um 300 þús. manns og
miklu meiri sveitabragur á öllu
en í Kairo. Bílaumferð var lítil
en hestar og aðrar skepnur al-
gengari sjón. I gamla borgar-
hlutanum bjuggu þeir inn-
fæddu og að sjálfsögðu skellt-
um við okkur á markaðinn.
Konur báru körfur hlaðnar
ýmsum vamingi á höfðinu og
karlarnir stunduð verslun og
viðskipti á milli þess sem þeir
reyktu vatnspípurnar sínar
„Shisa?. Þegar fyrri hópurinn
okkar hafði dvalið þarna í
nokkra daga vissu allir hinna
innfæddu um okkur.
Þegar við tjáðum þeim að í
næstu viku kæmi annar stærri
hópur mátti sjá glampa í aug-
um margra og einn veitinga-
húsaeigandi talaði um að
stækka veitingastaðinn í einum
grænum. Það varð þó ekki úr.
Lokakvöldið
Á lokakvöldinu í Luxor var
endað á heljarmikilli garðveislu
þar sem nær allir farþegar
mættu. Skilyrði fyrir þátttöku í
veislunni var að klæðast að
hætti innfæddra og höfðu menn
mjög gaman að því. Frábær
matur og skemmtidagskrá sam-
anstóð af tónlistarflutningi,
magadansmeyjum og slöngu-
temjara og féU vel í kramið hjá
landanum. Áður en veislan
hófst var öllum hópnum boðið
í siglingu á Níl á fallegasta
tíma dagsins þegar sólin var að
setjast. Siglt var á litlum
Felucca seglskútum, sem inn-
fæddir hafa notað svo til
óbreyttar í gegnum aldimar.
Það var mál allra ferðalanga að
ferðalagið hefði tekist einstak-
lega vel og allir voru í sjöunda
himni. Menn voru sammála
um að landið væri stórkostlegt
og engan hitti ég sem ekki varð
fyrir áhrifum af þeirri miklu
sögu sem við fengum að kynn-
ast. Líklegt er að leikurinn
verði endurtekinn en það
skýrist betur eftir áramót. Eg
vil að lokum þakka öllu sam-
ferðafólki fyrir frárbæra ferð en
fjölmargir Suðurnesjamenn
voru með í för.
Kjartan Már Kjartansson.
Af útimarkaði heimamanna í Luxor.