Víkurfréttir - 16.12.1999, Qupperneq 50

heillaðí
Einveran
„Þegar ég horfði á þátt sem
Omar Ragnarsson var með um
konu, sem var einbúi á sveita-
bæ þá hreifst ég af hugmynd-
inni. Konan sagðist alltaf vera
ein á aðfangadagskvöldi og
hún skreytti með einu jóla-
skrauti. Með þessu jólaskrauti
fylltist hún jólaanda. Þegtu- ég
horfði á þennan þátt þá fann ég
að ég gæti vel liugsað mér að
búa svona. Það er dýrðlegt að
fá að vera ein og hafa næði til
SUÐURNESJAFÓLK I SVEITASÆLU
Það urðu straumhvörf í lífi
Kristínar Sveinbjörnsdóttur
árið 1994 en þá tók hún
ákvörðun að flytja í litla
sumarhúsið sitt í Biskups-
tungum. Hún hefur búið þar
núna í tæp sex ár. Á þessum
tíma hefur hún látið stækka
húsið svo hún geti búið þar
allt árið um kring.
„Eg vann í Fríhöfninni og
elskaði það starf. En hjóna-
skilnaður var í aðsigi. Fyrir
mig var um tvennt að ræða;
Að halda áfram að búa á
Suðurnesjum, þar sent börn
mín bjuggu, ásamt fjölskyld-
um sínum eða flytja í sveit-
ina „nn'na”. Eg valdi seinni
kostinn og sé svo sannarlega
ekki eftir því. Fjölskylda mt'n
kernur oft í heimsókn á
sumrin, þó að vísu beri nú
nokkuð á „unglingaveiki”,
sem þýðir að það er ekkert
flott að koma í sveit. Eina
ósk á ég óuppfyllta. Að fá að
hafa alla fjölskyldu mína hér
ájólum.”
■tÉO^áJí v• jr T míl i
y.: ’ 1 LjT. jli|‘n|irfTnii|ij| «rn-rrirBH!M tí ® ij 1 iill
að hugsa. Mér hefur alltaf
fundist notalegt að vaka fram-
eftir nóttu þegar allir eru sof-
andi. I nóttinni fann ég þessa
kyrrð, sem er svo dýrðleg til-
finning. Ekki öll þessi hlaup
hingað og þangað og eilíft að
keppast við tímann.”
Skömmu eftir að Kristín flutti
austur í suntarhúsið þá upp-
götvast veikindi, sem hafa
hrjáð hana síðan. Hún greindist
með stþreytu. „Eftir að ég tók
endanlega ákvörðun um að
flytja, þá ákvað ég að slappa
vel af fyrsta veturinn og vinna
sem minnst. Eg réði ntig í
vinnu í gróðurhúsi bróður míns
Helga og Björgu konu hans.
Þau reka einnig dýragarðinn í
Siakka í Laugarási. Mig lang-
aði bara að „liggja í leti”. Fjár-
hagurinn leyfði að ég gat lifað
einföldu lífi þennan fyrsta vet-
ur. En svo fannst mér ég eitt-
hvað svo orkulaus og bara löt.
Eg gerði mér enga grein fyrir
því að ég var orðin veik. Ég
stefndi á að byrja að vinna á
fullu unt vorið. En það varð
aldrei. Veikindin hömluðu
gegn því og hafa síðan dregið
mikið úr líkamsþrótti mínum.”
Kristín býr ekki ein því með
henni er hundurinn hennar
Skuggi. Hann er mikill varð-
hundur og lætur hana vita ef
einhver nálgast húsið. Þegar
hún flutti fyrst austur og heim-
sótti bróður sinn og konu hans
þá átti Skuggi heima hjá þeim.
Þegar hún kvaddi þau og hélt
heim á leið, þá fylgdi Skuggi
henni eftir í bílinn og hefur
ekki farið frá henni síðan.
Enda dekrar Kristín við hann.

Þaö urðu straumhvörf í lífi Kristínar Svein-
björnsdóttur árið 1994 en þá tók hún ákvörðun
að flytja í litla sumarhúsið sitt í Biskupstung-
um. Hún hefur búið þar núna í tæp sex ár. A
þessum tíma hefur hún látið stækka húsið svo
hún geti búið þar allt árið um kring.
ap.-sss