Morgunblaðið - 07.09.2016, Side 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. SEPTEMBER 2016
✝ Halla fæddist íHaukadal,
Dýrafirði, 18. apríl
1931. Hún lést á
Hjúkrunarheim-
ilinu Ísafold í
Garðabæ 29. ágúst
2016.
Foreldrar henn-
ar voru Jón Krist-
inn Elíasson, f.
1894, d. 1945, og
Daðína Matthildur
Guðjónsdóttir, f. 1903, d. 1999.
Systkini Höllu eru Elsa, f. 1927,
Jóhannes, f. 1928, Baldur, f.
1932, d. 1982, og Lára, f. 1938.
Halla giftist Guðmundi Rós-
enkranz Einarssyni, f. 26. nóv.
1925, d. 16. sept. 2014, hinn 11.
maí 1949.
Börn þeirra eru: 1) Matthild-
ur Rósenkranz, f. 1949, synir
hennar G. Orri Rósenkranz og
Sindri Rósenkranz. 2) Elín
Birna, f. 1952, börn hennar
Halla Rósenkranz,
Stella Rósenkranz
og Arnar Rósen-
kranz 3) Trausti
Þór, f. 1953, kvænt-
ur Önnu Sigríði
Markúsdóttur, dæt-
ur þeirra Inga Kar-
en og Sara Dögg
Rósenkranz.
Barnabarnabörnin
eru í dag átta tals-
ins.
Halla bjó ásamt foreldrum
sínum í Haukadalnum til ársins
1945 er Daðína, móðir hennar,
fluttist til Reykjavíkur með
barnahópinn eftir fráfall eigin-
mannsins.
Halla varði starfsævi sinni við
verslunarstörf og starfaði
lengst af hjá versluninni Bern-
harð Laxdal á Laugavegi.
Hún verður jarðsungin frá
Fríkirkjunni í Reykjavík, í dag,
7. september 2016, kl. 13.
Engin lífsreynsla líkist móð-
urmissinum, er maður missir
mömmuna, sem eins og lím batt
alla meðlimi fjölskyldu böndum
sem halda endalaust. Mömmu
sem kenndi okkur svo ótal
margt, og hugsaði framar öllum
um velferð okkar og heilbrigði.
Mömmu sem var fyrst af öllum
til að styðja okkur í öllu sem við
tókum okkur fyrir hendur,
mömmu sem var alltaf til staðar
á alls konar stundum í lífinu,
bæði gleði- sem og sorgarstund-
um. Mömmu sem var besta
amma barnanna okkar sem
hugsast gat. Mömmu sem hafði
gleðina og Pollýönnuleikinn með
sér alla leið fram í andlátið.
Mömmu sem við elskum, sökn-
um og kveðjum með djúpri ást,
virðingu og þakklæti fyrir allt og
allt
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Matthildur, Birna og
Trausti Þór.
Hádegissólin skein á heiðskír-
um himni þegar þú kvaddir
þennan heim, umvafin ást og
þínum nánustu. Þakklæti mitt til
þín er ómælanlegt. Þó stendur
ávallt upp úr þegar ég lít yfir all-
ar þær góðu stundir sem við átt-
um hversu þakklátur ég er fyrir
tímann, umhyggjuna, heilræðin
og þolinmæðina sem þú gafst af
þér helgi eftir helgi í Grýtubakk-
anum á æskuárum mínum. Allt
gert til að senda mig með sem
best veganesti út í lífið og gera
mig að mannsæmandi manni,
þetta er eitthvað sem ég mun
búa að alla ævi og deila án efa
með afkomendum mínum. Ég
leyfi mér samt sem áður að
brosa í sorginni þar sem þú get-
ur nú loksins látið hugann reika
um minningar og mannfólk
hömlulaust og rifjað upp allt sem
þú kærir þig um, laus úr greip-
um illvígs sjúkdóms. Ég stend
við það sem ég hvíslaði að þér,
ég lofa þér því. Við ræðum svo
hvernig þetta gekk, ég, þú og afi,
þegar sá tími kemur. En þangað
til, ást, friður og endalaust þakk-
læti.
G. Orri Rósenkranz.
Það er stundum sagt að maður
velji sér foreldra áður en í jarð-
vistina er komið. Það vita það all-
ir sem móður mína þekkja að þar
hef ég greinilega vandað valið en
ég er nokkuð viss um að ég hef
ekki síður verið að velja mér
ömmu og afa. Af þessu dásam-
lega þríeyki var ég umvafin ást
og umhyggju allt frá fyrstu
stundu.
Nú, 42 árum síðar, kveð ég
elsku ömmu mína og er full
þakklætis. Elsku amma mín,
takk fyrir kærleikann, góð-
mennskuna og hlýjuna. Takk
fyrir að taka svona ríkulegan
þátt í barnæsku minni og upp-
eldi. Takk fyrir að hætta að
vinna svo að mamma gæti klárað
námið sitt. Takk fyrir öll ferða-
lögin okkar og sundferðirnar.
Takk fyrir kósýstundirnar í
Grýtó. Takk fyrir allan ísinn.
Takk fyrir hvatninguna og
takk fyrir að hafa endalausa trú
á mér.
Mér fannst vont að horfa upp
á þig svona veika en á sama tíma
var ég svo stolt af þér hvernig þú
fórst í gegnum veikindin. Þú
stóðst alltaf teinrétt með gleðina
að vopni. Þú varst líka alltaf
glæsilegasta amman. Alltaf svo
vel til höfð og sæt og fín.
Nú ertu komin til afa. Það
hafa, án nokkurs vafa, verið
miklir fagnaðarfundir.
Minning þín lifir, elsku amma
mín.
Við kveðjum þig, elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minningaljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu, góði guð,
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo, amma, sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Þín,
Halla Rós.
Elsku Halla móðursystir hef-
ur kvatt. Hún er laus úr viðjum
gleymskuveikinnar eins og hún
kallaði sjúkdóminn sinn sjálf.
Hún er komin í faðm Mumma
síns í himnaríki og annarra geng-
inna fjölskylduengla. Ég sé fyrir
mér kærleiksríka endurfundi í
bland við hlátrasköll og glens í
anda stórfjölskyldunnar. Þegar
kemur að kveðjustund er kær-
leikur mér efst í huga og þakk-
læti fyrir hlýjar minningar.
Halla frænka var gull af
manni. Einstaklega falleg kona
með mikla útgeislun. Ég man svo
vel eftir bæjarferðum með
mömmu í gamla daga. Það voru
yndislegar samverustundir og
sérstaklega ef þær enduðu í
Bernharð Laxdal í Kjörgarði en
þar starfaði Halla frænka í mörg
ár. Það var gaman að fara með
rúllustiganum upp í verslunina
og sjá svo fallegu frænku bak við
afgreiðsluborðið eða að sinna við-
skiptavinum við mátun. Alltaf
kom hún brosandi á móti okkur
með faðminn útbreiddan. Mér
fannst ég eitthvað svo merkileg
manneskja í návist hennar.
Halla og Mummi eignuðust
fyrsta barnabarn sitt í byrjun árs
1974. Það sumar hlotnaðist mér
sá heiður að sækja Gullmolann
þeirra á vöggustofuna í Bakka-
borg og fara með heim í Grýtu-
bakkann. Þetta sumar var ég að-
eins 11 ára gömul. Stoltið og
hamingjan með þetta dásamlega
verkefni líður mér seint úr minni.
Ég var með annan fótinn í Grýtu-
bakkanum hjá frændfólki mínu
fyrstu ár Höllu Rósar. Djúpstæð
tengsl sköpuðust og ég á svo ótal
margar og ljúfar minningar frá
þessum tíma. Höllu frænku tókst
alltaf að láta mér líða eins og ég
væri besta stúlkan í öllum heim-
inum. Mér fannst svo notalegt að
geta létt aðeins undir með
frænku. Meðan fallega Rósin tók
fegurðarblundinn sinn snurfus-
aði ég stundum á heimilinu. Fyr-
ir það fékk ég mikið þakklæti og
knús frá frænku. Hún gaf sér
alltaf tíma eftir langan vinnudag
til að setjast niður með kaffibolla
og spjalla við mig um alla heima
og geima. Dýrmætt fyrir óharðn-
aðan ungling að finna slíkan
áhuga og umhyggju. Mér þótti
afar vænt um Höllu frænku, hún
var einstök manneskja. Það er
sárt að missa móður sína, elsku
Lóló, Birna og Trausti. Ég er
sannfærð um að nú skottast hún
um með honum pabba ykkar í
hæstu hæðum, fallega klædd og
geislandi eins og hún var alla tíð.
Guð blessi og varðveiti minn-
ingu elsku Höllu frænku. Minn-
ingin fallega lifir.
Hverfur margt
huganum förlast sýn
þó er bjart
þegar ég minnist þín.
(Oddný Kristjánsdóttir í Ferj-
unesi)
Metta frænka.
Það er mér ögn skrítið, kom-
inn á áttræðisaldur, að skrifa
kveðjuorð til hennar sem gætti
mín í vöggu. Svona er það nú
samt. Mér var sagt að hún Halla
hefði gætt mín að minnsta kosti
sumarlangt þegar ég var á fyrsta
árinu. Frænka mín var hún; við
áttum sömu langömmu, kjarna-
konuna Guðbjörgu á Arnarnúpi í
Keldudal, Bjarnadóttur. Þá átti
Halla heima í Haukadal við
Dýrafjörð, í stórum frændgarði
okkar þar. Þröngt var í dalnum
um ungt og dugandi fólk. Fjöl-
skylda Höllu flutti suður – eins
og fleiri á þeim á þeim árum.
Erfiðleikar höfðu einnig steðjað
að; fjölskyldufaðirinn féll frá á
besta aldri. Tengslin rofnuðu.
Leiðir lágu vart saman úr því né
skárust. Hver vann að sínu og
lifði sínum eins og fara gerir. Að-
eins óljósar spurnir af frændfólk-
inu í straumi áranna. Og nú er
komið að leiðaskilum. Það er því
vonum seinna sem ég þakka
Höllu, langfrænku minni, fyrir
sumarfóstrið fyrir meira en sjö-
tíu árum – hún þá unglingurinn
en ég ómálga barn í vöggu – svo
foreldrar mínir gátu gefið sig
heila og óskipta að heyskap og
öðrum búverkum. Mitt fólk á
Kirkjubóli minntist starfsstunda
Höllu ávallt með hlýju. Fjöl-
skyldu hennar sendi ég enn-
fremur samúðar- og kærleik-
skveðju.
Bjarni Guðmundsson.
Mætar eru minningar okkar,
sem senn erum komin á leiðar-
enda í síðasta áfanga jarðvist-
arinnar. Og margt er það sem
leitar á hugann, þegar við þurf-
um að sjá á bak gamla fólkinu,
þótt allt sé það að vísu liðið hjá
og troðið undir hjólbörðum nýja
tímans.
Halla hans Mumma föður-
bróður míns dó þann 29. ágúst
síðastliðinn.
Foreldrar hennar voru hjónin
Daðína Matthildur Guðjónsdótt-
ir saumakona og Jón Kristinn
Elíasson, sjómaður og trésmið-
ur. Þau áttu heima á Sæbóli í
Haukadal, bæ Þorgríms goða í
Gísla sögu Súrssonar.
Daðína var dóttir hjónanna
Elínborgar Guðmundsdóttur og
Guðjóns Þorgeirssonar, bónda á
Arnarnúpi í Keldudal í Dýra-
firði, og konu hans, Elínborgar
Guðjónsdóttur; var Daðína í
móðurætt komin af síra Torfa í
Gaulverjabæ. Guðjón, faðir
Daðínu, var sonur Þorgeirs Ei-
ríkssonar, húsmanns á Hrafns-
eyri og konu hans, Bjarneyjar
Kristínar Jónsdóttur.
Kristinn Elíasson, faðir Höllu,
var sonur Guðbjargar Jónsdótt-
ur og Elíasar Péturssonar,
bónda á Baulhúsum í Arnarfirði
Péturssonar, sem bæði voru
Arnfirðingar að ætt og uppruna.
Þau Daðína eignuðust fimm
börn og var Halla hið þriðja í
röðinni.
Kristinn var bókhneigður
mannkostamaður. Hann andað-
ist á sóttarsæng hinn 9. ágúst
1945 á 51. aldursári sínu og var
jarðsunginn frá Þingeyrar-
kirkju. Stóð Daðína þá uppi
ekkja á fertugasta og öðru
aldursári með börnin 18, 17, 14,
13 og 7 ára. Mánuði síðar flutti
hún til Reykjavíkur og kom með
fádæma dugnaði og reglusemi
börnunum öllum til manns.
Hinn 11. maí 1949 gekk Halla
að eiga föðurbróður minn, Guð-
mund Rósenkranz Einarsson,
hljómlistarmann af Presta-
Högna ætt. Foreldrar hans voru
hjónin Ingveldur Jónína Rósa-
munda Björnsdóttir Rósenkr-
anz, kjólameistari af Bergsætt,
og Einar Jórmann Jónsson, hár-
skerameistari og tónlistarmaður
af Járngerðarstaðaætt. Þau
Halla og Mummi voru alla tíð
samrýnd, fjölskyldufólk og ynd-
islegir foreldrar.
Vart gat skemmtilegri
frænda en Mumma. Hann var
barnelskur, snillingur að um-
gangast börn, leika við þau,
gleðja þau og gera þeim stund-
ina ógleymanlega. Enginn endir
var á því, hve hann var hug-
kvæmur, þegar því var að skipta
að hafa ofan af fyrir krökkum;
það lá opið fyrir honum að velta
upp nýjum flötum til þess að
kæta börnin. Og þegar þau
héldu, að nú hlyti uppsprettu-
lind ærslanna að vera þurrausin,
þá fann hann enn upp á nýju
spaugi.
Halla var afbragðskona að
manngæðum og þrautseigju, vel
greind og gerð. Vann í kjólabúð
Laxdals við Laugaveg og setti
sinn fallega svip á verslunina
með hlýlegu viðmóti. Alltaf var
gaman að koma á heimili þeirra
Mumma; þau samhent í gest-
risninni, hvort heldur var í
Mávahlíðinni, á Hverfisgötunni,
Laugaveginum eða Grýtubakk-
anum; síðast áttu þau heima við
Hrísmýri í Garðabæ, – og mátu
jafnan mikils gestakomur. Gerði
enginn upp á milli góðsemi
þeirra. Húsfreyjan hlý og hugs-
unarsöm, vann öllum góðan
beina, og bæði ávallt glöð og
reif, svo að aldrei skorti ánægju-
samleg umræðuefni.
Guð blessi minningu þeirra.
Gunnar Björnsson,
pastor emeritus.
Halla
Kristinsdóttir
HIINSTA KVEÐJA
Undir háu hamrabelti
höfði drúpir lítil rós.
Þráir lífsins vængja víddir,
vorsins yl og sólarljós.
Ég held ég skynji hug þinn allan,
hjartasláttinn, rósin mín.
Er kristallstærir daggardropar
drjúpa milt á blöðin þín.
Æsku minnar leiðir lágu
lengi vel um þennan stað,
krjúpa niður, kyssa blómið,
hversu dýrðlegt fannst mér það.
Finna hjá þér ást og unað,
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðmundur G. Halldórsson)
Kæra frænka okkar,
sofðu rótt.
Unnur Einarsdóttir,
Helgi og Atli
Jóhannessynir.
Þær voru blendnar til-
finningarnar sem börðust
mér í brjósti stundina sem
þú kvaddir okkur. Hjartað
fylltist sorg en tilfinningar
eins og gleði og þakklæti
yfirgnæfa þó sorgina í
þessu tilfelli, ástæðan er
einföld, þú vannst leikinn.
Gleðin sem fylgdi þér og
einkenndi þig er einstök og
mun ég alla tíð nýta hana
sem leiðarvísi í gegnum
lífsins raunir. Takk fyrir
allan þann kærleika og þá
gleði sem þú hefur veitt
mér og stelpunum mínum,
elsku amma, þín verður
sárt saknað.
Sindri Rósenkranz
Sævarsson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, bróðir,
tengdafaðir og afi,
ÞÓRIR PÁLSSON ROFF,
lést á Landspítalanum Fossvogi 3. sept-
ember síðastliðinn. Jarðarför auglýst síðar.
.
Ásthildur Brynjólfsdóttir Roff,
Steinunn Ásta Roff, Daniel B. Nater,
María Alva Roff,
systkini, tengdabörn og barnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÍVAR H. FRIÐÞJÓFSSON,
Klapparhlíð 5, Mosfellsbæ,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans
3. september. Jarðarförin fer fram frá
Áskirkju mánudaginn 19. september klukkan 11.
.
Guðlaug Helgadóttir,
Lilja Ívarsdóttir,
Lóa Mjöll og María Sól Kristjánsdætur,
Inga Ívarsdóttir og Björn Jóhannsson,
Ívar Örn, Snorri, Finnur og Björn Ingi Björnssynir.
Elskuleg frænka mín,
JÓHANNA GUÐBJÖRG
GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Þórarinsstöðum,
lést á dvalarheimilinu Blesastöðum
1. september. Útförin fer fram frá
Hrunakirkju föstudaginn 9. september
klukkan 14.
Fyrir hönd vandamanna,
.
Steinunn Þorsteinsdóttir.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
HAUKUR S. MAGNÚSSON
læknir,
Kleifarvegi 8, Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans
síðastliðinn þriðjudagsmorgun.
.
Börn hins látna,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.