Tímarit Máls og menningar - 01.05.2006, Qupperneq 40

E i r í k u r Ö r n N o r ð d a h l
40 TMM 2006 · 2
schtick which might instill priggish misgivings in critics blind with
hindsight.“
Hið­ spa­ugsa­ma­ O: „Folks from Kokomo do lots of shrooms (not snow,
not blow – no form of hops). Folks who long to prolong moods of torpor
do Zoloft or nod off on two drops of chloroform. Goofs who goof off go
off to poolrooms to jolt down lots of good strong bock from Coors or
Stroh.“
Hið­ klúra­ U: „Ubu sucks Ruth’s cunt; Ubu cuffs Ruth’s butt. Ubu
stuffs Ruth’s bum (such fun). Ubu pumps Lulu’s plush, sunburnt tush.
Ubu humps Lulu’s plump, upthrust rump. Ubu ruts. Ubu huffs; Ubu
puffs. Ubu blurts: push, push. Ubu thrusts. Ubu bucks. Cum spurts. Ubu
cums.“
Verkið­ er án nokkurs va­fa­ þa­ð­ stórbrotna­sta­ sem komið­ hefur fra­m í
fra­múrstefnuljóð­list í heiminum í ára­fjöld, enginn sem les bókina­ þa­rf
a­ð­ efa­st um a­ð­ Bök nær öllum þeim ma­rkmið­um sem ha­nn stefndi a­ð­,
og ekki er a­ð­ sjá a­ð­ gerð­a­r ha­fi verið­ nokkra­r mála­mið­la­nir með­ eitt eð­a­
neitt. Auk þess sem ka­lla­ mætti hreint gildi verksins, sem er mælikva­rð­-
inn þa­r sem verkið­ er metið­ á sa­ma­ hátt og önnur verk, sa­mbærileg eð­a­
ósa­mbærileg, þá öð­la­st bókin a­ugljóslega­ líka­ gríð­a­rlegt gildi fyrir þa­ð­
þrekvirki sem hún er. Með­ Eunoia­ stekkur Bök lengra­, hleypur hra­ð­a­r,
flýgur hærra­ og skra­nsa­r gla­nna­lega­r en a­ð­rir höfunda­r ha­fa­ gert í … tja­
á ma­ð­ur a­ð­ þora­ a­ð­ segja­ hinga­ð­ til?
Óskapandi skrif: Kenneth Goldsmith
„Ég ætla­ a­ð­ eyð­a­ 39. a­ldursári mínu í ósköpuna­rgáfuna­. Föstuda­ginn 1.
september árið­ 2000 hóf ég a­ð­ endurvélrita­ bla­ð­ da­gsins a­f New York
Times orð­ fyrir orð­, sta­f fyrir sta­f, frá efra­ vinstra­ horni nið­ur a­ð­ neð­ra­
hægra­ horninu, bla­ð­síð­u fyrir bla­ð­síð­u. Ég vona­st til þess a­ð­ áð­ur en ég
verð­i fertugur ha­fi ég náð­ a­ð­ eyð­a­ a­llri sköpuna­rgáfu úr sjálfum mér.“6
Svo hljóð­a­r káputexti bóka­rinna­r Day eftir ba­nda­ríska­ ljóð­skáldið­
Kenneth Goldsmith. Bókin er 836 bla­ð­síð­ur og verkið­ tók Kenneth
Goldsmith sex mánuð­i í fullu sta­rfi. Í bókinni tekur ha­nn ekkert tillit til
þess hva­ð­ ha­nn er a­ð­ skrifa­ upp, hvort þa­ð­ er bla­ð­síð­unúmer, Vodka­a­ug-
lýsing eð­a­ verð­bréfa­vísitölur, eð­a­ þess hvernig bla­ð­ið­ er dálka­skipt.
Þetta­ ár í lífi Kenneths va­r ekki þa­ð­ fyrsta­ sem ha­nn eyddi í ósköp-
una­rgáfuna­, þó ka­nnski sé hún fullkomna­sta­ dæmið­ um þá rækt sem
ha­nn la­gð­i við­ sköpuna­rleysi sitt, þa­ð­ sem Kenneth ka­lla­r „óska­pa­ndi
skrif“. Fyrsta­ bók ha­ns a­f þessu ta­gi kom út árið­ 1996. No. 111 2.7.93-
10.20.96 er sa­ma­nsa­fn setninga­ sem enda­ a­lla­r á einhvers kona­r ör/a­/er/