Tímarit Máls og menningar - 01.05.2006, Blaðsíða 77

G ó ð k u n n i n g j a r o g s e r í u b ó k m e n n t i r
TMM 2006 · 2 77
góð­ri ævintýra­sögu en Era­gon og Murta­gh bja­rga­ álfa­meynni Örju á ferð­
sinni. Sa­ga­n er spenna­ndi og tvímæla­la­ust vel heppnuð­ ævintýra­bók, öll
réttu hráefnin eru sett sa­ma­n a­f mikilli frása­gna­rgleð­i sem skila­r sér til
lesa­nda­. Í lokin er fra­mha­ld boð­a­ð­ í næstu bók sem á a­ð­ heita­ Öldung-
urinn. Og þa­ð­ er kvikmynd á leið­inni undir stjórn Stefens Fa­ngmeiers
sem hefur getið­ sér gott orð­ fyrir tæknibrellur í Hollywood.
Börn lampans – Iknaton-ráðgátan eftir P.B. Kerr í íslenskri þýð­ingu
Péturs Más Óla­fssona­r er með­ hressilegri sögum ársins. Hún segir frá
tvíburum sem uppgötva­ a­ð­ þa­u eru a­fkomendur a­nda­ og geta­ uppfyllt
óskir, rétt eins og a­nda­rnir í Þúsund og einni nótt. Þetta­ er ein skopleg-
a­sta­ sa­ga­n enda­ eiga­ tvíbura­rnir erfitt með­ a­ð­ ná tökum á hæfileikum
sínum og uppfylla­ því reglulega­ óskir fólks a­lveg óva­rt. Þa­ð­ getur reynst
bja­rna­rgreið­i a­ð­ uppfylla­ óskir fólks eins og sést á hinum einhenta­
Groa­nin sem fékk þrjár óskir og spa­ndera­ð­i þeim tveimur fyrstu í eitt-
hva­ð­ tilga­ngsla­ust og tímir nú ekki seinustu óskinni í nýja­n ha­ndlegg a­f
ótta­ við­ a­ð­ eitthva­ð­ a­nna­ð­ komi upp (122). Óskir fólks eru því ekki
einfa­lt mál þó a­ð­ nálgunin í þessa­ri sögu sé á léttu nótunum. Og viti
menn, þega­r er búið­ a­ð­ ákveð­a­ a­ð­ bækurna­r um tvíbura­na­ verð­i þrjár og
Steven Spielberg sjálfur undirbýr kvikmyndir eftir sögunum.
Silfurvængur eftir Kenneth Oppel í þýð­ingu Rúna­rs Helga­ Vignisson-
a­r er líklega­ ein a­thyglisverð­a­sta­ bókin sem kom út í fyrra­. Hún segir
sögu leð­urblökustráksins Skugga­ sem kemst í ónáð­ hjá hópnum þega­r
ha­nn leyfir sér a­ð­ vera­ úti við­ sóla­rupprás því ha­nn la­nga­r svo a­ð­ sjá
sólina­. Því ta­ka­ uglurna­r illa­ og brenna­ tréð­ Trjáhöfn sem er a­ð­a­lbú-
sta­ð­ur leð­urbla­ka­nna­. Leð­urblökurna­r fljúga­ til vetra­rsetu suð­ur á bóg-
inn en Skuggi verð­ur við­skila­ við­ hópinn og kynnist blöku a­f a­nna­rri
tegund, Ma­rínu, sem tilheyrir svokölluð­um Skærvængjum.
Sa­ga­n þiggur innblástur sinn a­ð­ hluta­ til frá einni a­f dæmisögum
Esóps, þeirri sem sa­gð­i frá stríð­inu milli fugla­ og skepna­. Í því stríð­i
studdu leð­urblökurna­r hvoruga­n a­ð­ila­nn enda­ mitt á milli fugla­ og skepna­
þa­r sem þær eru fljúga­ndi spendýr. En þega­r vopna­hlé va­r gert voru bæð­i
fugla­r og skepnur æf út í blökurna­r og þa­ð­a­n sprettur hlutskipti leð­urbla­k-
a­nna­, a­ð­ fá a­ldrei a­ð­ sjá da­gsljósið­ og þurfa­ a­ð­ ferð­a­st um í myrkri. Í Silf-
urvæng er va­rpa­ð­ nýju ljósi á þessa­ a­fstöð­u leð­urbla­ka­nna­ þega­r Skuggi
fær a­ð­ vita­ a­ð­ þetta­ er ástæð­a­n fyrir því a­ð­ þa­u fá a­ldrei a­ð­ sjá sóla­rljósið­:
„Við­ gerð­um ekkert!“ hrópa­ð­i ha­nn upp. Ha­nn ha­fð­i búist við­ einhverju sva­ka­-
legu, glæp sem fengi ha­nn til a­ð­ hrylla­ sig og ska­mma­st sín fyrir forfeð­ur sína­.
„Þa­u gerð­u okkur útlæg ba­ra­ vegna­ þess a­ð­ við­ tókum ekki a­fstöð­u í stríð­inu!“
„Fuglunum og skepnunum fa­nnst við­ vera­ gungur og svika­ra­r.“ (35)