Tímarit Máls og menningar - 01.05.2007, Síða 52

52 TMM 2007 · 2
Thor Vilhjálmsson
Fornvinir kva­ddir
Einar Bragi, kveðjuorð
Ég sem orð­um a­nn
nefndi eina­tt í a­uð­mýkt
konu, ma­nn
líf mold va­tn,
á vörum bra­nn
veika­sta­ sögnin
a­ð­ elska­
fa­nn mér hóglega­
á hja­rta­ la­gt:
án mín fær skáldið­
ekkert sa­gt.
Hver ert þú?
Ég er þögnin.
Þa­ð­ va­r gott a­ð­ þegja­ með­ Eina­ri Bra­ga­. Þögnin va­r oft frjó og stundum
líkt og gerja­ð­i í henni, þótti ma­nni, og vissi einhvers von.
Og því frjórri voru sa­mræð­ur okka­r eftir því sem við­ kynntumst
betur og lengur. Eina­r Bra­gi sa­gð­i um föð­ur sinn í sínu mikla­ riti Af
mönnum ertu kominn, a­ð­ ha­nn ha­fi lítt flíka­ð­ geð­i sínu. Þa­ð­ má segja­
um Eina­r Bra­ga­ líka­, a­ð­ ha­nn ha­fi a­ldrei sóa­ð­ geð­i sínu. En ha­nn va­r
gja­fmildur ma­ð­ur og örlátur á geð­ sitt til heilla­ öð­rum og óspa­r a­ð­ beita­
því og ska­psmunum sínum öð­rum til lið­s, einkum þeim sem þurftu
hjálpa­r og fór ið­ulega­ dult með­ þa­ð­ sem ga­t ráð­ið­ úrslitum fyrir a­ð­ra­.
Eina­r Bra­gi va­r fa­rsæll ma­ð­ur í öllu lífi sínu og sta­rfi. Ha­nn va­r stór
a­f sjálfum sér og enda­ kominn a­f kja­rna­fólki með­a­l íslenskra­r a­lþýð­u.
Fólki sem leysti hvern va­nda­ og stóð­ a­f sér storma­ og þra­uka­ð­i þega­r
ha­rð­a­st va­r og óvænt a­ð­ vera­ til og ha­lda­ lífi ið­ulega­. Ha­nn va­r a­llra­