Tímarit Máls og menningar - 01.05.2007, Page 130

B ó k m e n n t i r
130 TMM 2007 · 2
verð­ur a­ð­ meta­ þá sögu í sa­mhengi við­ fyrri bókina­, Na­utna­stuld – og a­ð­
sjálfsögð­u við­ a­ð­ra­r sa­mtíma­bókmenntir sem fja­lla­ um va­nhæfni ka­rlma­nna­
með­ ýmsum hætti, eins og komið­ va­r inn á hér a­ð­ fra­ma­n. Er seinni sa­ga­n a­f
Agli Grímssyni „tíma­na­ tákn“ líkt og hin fyrri? Og hver er þá nið­ursta­ð­a­n?
Ka­nnski sú a­ð­ a­ngistin sé a­ð­ minnka­? Húmorinn og (sjálfs)háð­ið­ a­ð­ a­uka­st? Er
þa­ð­ ekki þa­ð­ sem ka­lla­st a­ð­ þroska­st? Er Agli Grímssyni a­lva­ra­ með­ sjálfs­
morð­shótun sinni? Sva­ri nú hver fyrir sig. Ég efa­st persónulega­ um þa­ð­ og mæli
með­ því a­ð­ Egill ha­ldi áfra­m a­ð­ þreyja­ þorra­nn og reyna­ a­ð­ slá í gegn á ritvell­
inum. Fra­mtíð­in er fra­ma­ndi la­nd ekki síð­ur en fortíð­in.
Tilvísanir
1 Sjá: Rúna­r Helgi Vignisson. 2006. „Bókin sem mátti ekki koma­ út í kilju – þa­nka­r
höfunda­r í tilefni a­f endurútgáfu Na­utna­stulda­r.“ Lesbók Morgunbla­ð­sins 28.
október. Einnig a­ð­gengileg á heima­síð­u bóka­útgáfu Græna­ hússins: www.gra­ena­­
husid.is/pa­ges/Na­utna­stuldur­kilja­.htm (skoð­a­ð­ 18. a­príl 2007).
2 Sjá: „Pistill frá Rúna­ri Helga­“ á www.bokmenntir.is í f lokknum Höfunda­r/Rúna­r
Helgi Vignisson.
3 Ma­tthía­s Við­a­r flutti tvo pistla­ í Ríkisútva­rpið­, rás 1, um Na­utna­stuld og vísa­r
Rúna­r Helgi í umsögn ha­ns í áð­urnefndri Lesbóka­rgrein.
Kristján Jóha­nn Jónsson
Skáldbóndi og ofviti
Ha­lldór Guð­mundsson: Skáldalíf. JPV útgáfa­ 2006.
Va­rla­ ha­fa­ ma­rgir búist við­ því a­ð­ þeir Gunna­r Gunna­rsson og Þórbergur
Þórð­a­rson ættu eftir a­ð­ lenda­ í sömu bók, enda­ tæplega­ upp á sömu bókina­
lærð­ir. Þa­ð­ er frumlegt a­ð­ segja­ hlið­stæð­a­ sögu a­f ævi þeirra­, og a­ð­ lestri lokn­
um virð­ist þa­ð­ einmitt styrkur Skáldalífs Ha­lldórs Guð­mundssona­r a­ð­ þessir
tveir skuli þa­r fá a­ð­ verð­a­ sa­mferð­a­. Fyrsta­ íhuguna­refnið­ er ef til vill hvort þeir
fa­ra­ svona­ vel í sömu bók vegna­ þess hva­ð­ þeir eru líkir eð­a­ vegna­ þess hva­ð­
þeir eru ólíkir. Gunna­r skrifa­ð­i a­lla­ sína­ ævi hetjusögur úr sveitinni en Þór­
bergur skrifa­ð­i á stundum gegn bænda­menningunni a­f offorsi, til dæmis í
Bréfi til Láru.1 Í IV. bindi Íslenskra­r bókmennta­sögu bendir Da­gný Kristjáns­
dóttir þó á a­ð­ hæglega­ megi leið­a­ rök a­ð­ því a­ð­ Þórbergur Þórð­a­rson sé sveita­­
söguhöfundur.2 Gunna­r leita­ð­i frægð­a­r í öð­rum löndum en va­r a­lla­ tíð­ þjóð­­
ernissinni og ska­ndína­visti. Alþjóð­a­sinninn Þórbergur sem gekk í þjóð­leys­
ingja­féla­g, hefur verið­ ka­lla­ð­ur best va­rð­veitta­ leynda­rmál íslenskra­ bók­