Morgunblaðið - 01.12.2016, Síða 25

laut í lægra haldi. Nokkru áður
hafði krabbinn lagt Adda að velli
og stóð Brynja eins og klettur við
hlið hans í þeim raunum.
Lífið er oft ósanngjarnt en við
fáum litlu ráðið.
Innilegar samúðarkveðjur til
fjölskyldunnar allrar.
Fyrir hönd hollsystranna heima
og heiman,
Jónína Guðmundsdóttir
(Jonna).
Brennd og ber með bólgna hvarma,
belgdan maga.
Guðsbörn eru, en hafa aldrei sína
daga
eldað nema sult og seyru
sólskinsbörn á brenndri leiru.
Von um frelsi, von um frið og frelsi
fyrir mannkynið.
Hiti, þurrkur, þjáning, sultur,
þeirra líf er þyrnum stungið,
því er þessu þannig varið
hví geta aðeins sumir fuglar sungið?
Von um framtíð, von um frið og frelsi
fyrir mannkynið.
(BE)
Þetta minnisstæða ljóð, Von, er
í ljóðabókinni Sólarlag eftir
Brynju Einarsdóttur. Brynja var
svo blíð og gefandi, full af sam-
kennd með þeim sem áttu erfitt,
ekki bara í næsta umhverfi heldur
öllum mannanna börnum. Hún var
fjölhæf og einstaklega hæfileika-
rík, hjúkrunarfræðingur að
mennt, starfaði við hjúkrun lengst
af og síðan kennari í Fjölbrauta-
skóla Vesturlands. Hún málaði
yndislega fallegar myndir og hélt
málverkasýningu í september
2012 í tilefni 70 ára afmælisins.
Brynja var glæsileg kona, falleg
og dökk á brún og brá. Hún hafði
fallegustu fingur og hendur sem
ég hef séð. Við grínuðumst með
það eitt sinn í USA að hún gæti
greitt veitingahúsareikninginn
fyrir okkur með því að vinna sem
„hand model“. Ég minnist með
þakklæti allra ánægjustunda okk-
ar saman, bæði hér á landi og er-
lendis. Samtölin okkar langt fram
á nætur, umræður um mismun á
kunningjum, vinum og trúnaðar-
vinum, þegar ég sagðist ekki eiga
neinn trúnaðarvin bauð hún mér
að vera trúnaðarvinur minn og það
varð hún og ég hennar. Allar gisti-
næturnar, bæði í bústaðnum á
Snæfellsnesi, þar sem við dvöldum
tvær saman í nokkra daga og
skipulögðum móttökur og dvöl er-
lendra gesta og heima hjá þeim á
Leynisbrautinni. Minnisstæð er
sjóstangaveiðiferð þar sem hún fór
létt með að landa golþorski og varð
síðan að aðstoða vinkonu sína að
landa miklu minni þorski. Minnist
þess hvað við hlógum okkur mátt-
lausar eftir að hafa dansað, fyrir
eiginmenn okkar, Slæðudansinn í
hýjalíni sem skipti hótelsvítunni í
Salt Lake City í setustofu og
svefnpláss. Gisting þeirra heima
hjá okkur eftir að Örnólfur tók við
sem umdæmisstjóri Kiwanis-
hreyfingarinnar, þau höfðu lykil að
húsinu okkar fyrir gistingu og
notkun fyrir móttökuboð fyrir er-
lenda gesti umdæmisstjórnar.
Dóttir mín minnist Brynju með
þakklæti, gestrisni þeirra Örnólfs,
boð í mat, frí frá sjúkrahúsmatn-
um og bílferðir um Akranes, þegar
hún eignaðist tvö af börnum sínum
þar. Brynja umvafði okkur öll í
sorginni við missi barns og tók
þátt í gleðinni við seinni fæðinguna
og fannst henni alltaf hún eiga svo-
lítið í drengnum. Dótturdóttir mín
minnist þess hvað gott var að vera
hjá Brynju meðan hún beið eftir
fari heim úr fimleikum á Skagan-
um.
Brynja og Örnólfur voru ein-
staklega glæsileg hjón, með mikla
útgeislun, þau umvöfðu alla með
elskusemi sinni og voru hrókar alls
fagnaðar í vinahópnum okkar. Þau
hafa sameinast á ný.
Ég kveð Brynju með söknuði og
þakklæti fyrir gefandi og góða
samfylgd. Minningarnar ylja um
hjartarætur um ókomna tíð. Fyrir
hönd vinahópsins votta ég fjöl-
skyldu hennar samúð.
Anna.
MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. DESEMBER 2016
✝ EysteinnSkarphéð-
insson fæddist í
Keflavík 10. októ-
ber 1974. Hann lést
á Heilbrigð-
isstofnun Suð-
urnesja 16. nóv-
ember 2016.
Foreldrar hans
eru Anna Margrét
Jónsdóttir, f. 27.
janúar 1938, og
Skarphéðinn Njálsson, f. 1.
október 1938, d. 6. apríl 2004.
Systkini Eysteins eru: 1) Rann-
veig Lilja, f. 9. maí 1958, d. 22.
apríl 1959. 2) Hólmfríður, f. 9.
apríl 1960, dætur hennar eru 1)
Rakel, sambýlismaður er Jón
Oddur og börn þeirra eru Birta
Dröfn og Eyþór. 2) Anna Mar-
grét, sambýlismaður er Gunnar
Páll. 3) Njáll, f. 18. október
1961, sonur hans er Skarphéð-
boltinn tók hug hans allan.
Hann lék með úrvalsdeildarliði
Njarðvíkur árin 1992-1994 og
varð með þeim Íslandsmeistari
árið 1994. Einnig lék hann með
Snæfelli í úrvalsdeildinni tíma-
bilið 1994-1995 og í framhald-
inu í fyrstu deildinni, tímabilið
1995-1996 þegar liðið komst
aftur upp í úrvalsdeildina. Auk
þess lék Eysteinn nokkra leiki
með drengjalandsliði Íslands.
Hann lagði skóna á hilluna þeg-
ar hann hóf nám við Mennta-
skólann í Kópavogi þaðan sem
hann útskrifaðist sem fram-
reiðslumaður. Eysteinn starfaði
hjá ýmsum veitingastöðum og
má þar nefna Flughótelið í
Keflavík, Glóðina, Lækj-
arbrekku, Vín og skel, Hum-
arhúsið og Hörpu. Einnig
stundaði hann sjómennsku á
togurum og minni fiskiskipum.
Síðustu árin vann Eysteinn sem
sundlaugarvörður í Laugardals-
laug uns hann lét af störfum
vegna veikinda í byrjun þessa
árs.
Útför Eysteins fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag, 1. des-
ember 2016, klukkan 13.
inn, sambýliskona
er Ingveldur og
dóttir þeirra er
Ragnhildur Lilja.
4) Jón Valgeir, f.
21. janúar 1964,
sambýliskona hans
er Anna Andr-
ésdóttir. Sonur
Jóns Valgeirs er
Ragnar Geir. Börn
Önnu eru Andrés
Þórarinn, Íris
María og Aníta Rós. 5) Sig-
urður, f. 15. júlí 1968, eiginkona
hans er Linda Hrönn Birg-
isdóttir og börn þeirra eru Elva
Dögg, Arnór Snær og Agnes
Perla.
Eysteinn ólst upp í Keflavík
og lauk þar hefðbundinni skóla-
göngu. Hugur hans hneigðist
snemma til íþróttaiðkunar. Ey-
steinn lék fótbolta til margra
ára með Keflavík þar til körfu-
Elsku Eysteinn minn.
Nú er komið að kveðjustund-
inni. Þú barðist eins og hetja við
ólæknandi sjúkdóm. Það var ekki
í þínum huga að gefast upp. En nú
er baráttunni lokið.
Elsku sonur, þín er sárt sakn-
að. Þakka þér allar góðu stund-
irnar okkar. Einnig bestu þakkir
til allra þeirra sem reyndust Ey-
steini vel í veikindum hans. Guð
blessi ykkur öll.
Sumir hverfa fljótt úr heimi hér,
skrítið stundum hvernig lífið er,
eftir sitja margar minningar
þakklæti og trú.
Og þegar tími minn á jörðu hér
liðinn er þá er ég burtu fer,
þá ég veit að þú munt vísa veg
og taka á móti mér.
(Ingibjörg Gunnarsdóttir)
Hvíl í friði,
Mamma.
Það var á fallegu vetrarkvöldi
að Eysteinn kvaddi lífið, umvafinn
ástvinum sínum. Stund sem var
full af kærleika, ást og friði. Hann
greindist með krabbamein í jan-
úar sl. og hófst þá sú barátta sem
hann háði af miklum hetjuskap,
hugrekki og lífslöngun. En að lok-
um var stríðið tapað.
Eysteinn var frá fyrstu tíð full-
ur af krafti og orku sem speglaðist
í þeim fjölmörgu hlutum sem
hann tók sér fyrir hendur. Íþróttir
áttu hug hans allan og spilaði
hann bæði fótbolta og körfubolta
og þótti mjög efnilegur íþrótta-
maður. Dýravinur var hann og
átti hann dýr bæði stór og smá.
Hann var mikill keppnismaður
sem svo oft hefur komið í ljós, því
lífið var ekki alltaf dans á rósum
og gatan ekki alltaf greið. En Ey-
steinn gafst aldrei upp og reis
ávallt upp að nýju, fullur af eld-
móði og lífsgleði. Það var þessi
kraftur og eldmóður sem ég dáð-
ist að í veikindum hans. Það er
erfitt að setja sig í spor ungs
manns sem fær slíkan dóm en
langaði svo mikið að lifa. Eysteinn
tókst á við þessa baráttu af æðru-
leysi og hugrekki með hjálp fjöl-
skyldu sinna og vina og var hann
stoltur af því hversu vel hann
hafði sameinað alla þá sem honum
þótti vænst um. Það var aðdáun-
arvert hvað margir lögðu mikið á
sig til að gleðja hann og gera hon-
um lífið auðveldara og fyrir það
erum við ástvinir hans óendanlega
þakklát.
Frá fyrsta degi hóf ég þessa
vegferð með Eysteini og sagði að
ég myndi fylgja honum alla leið.
Ég er svo þakklát fyrir allar sam-
verustundirnar og minningarnar
sem urðu til á þessum tíma, sem á
komandi tíð munu græða sárin.
Þakklát fyrir að fá að vera þátt-
takandi í baráttu litla bróður sem
gaf mér nýja sýn og kenndi mér
svo margt um lífið. Lífið sem við
eigum öll að njóta en gefum okkur
ekki alltaf tíma til. Njóta samvista
við fjölskyldu og vini sem gefa fal-
legustu gjafirnar, minningar sem
aldrei eyðast og falla í skuggann.
Það er komið að kveðjustund.
Litli drengurinn sem ég bar til
skírnar, drengurinn sem kallaði
mig Diddu eins og pabbi er flog-
inn á brott á vit nýrra ævintýra.
Elsku Eysteinn minn, hjartans
þakkir fyrir samfylgdina, ást mín
og kærleikur fylgja þér til nýrra
heimkynna þar sem ég vona að
allir draumar þínir rætist. Minn-
ing þín mun alla tíð lifa í huga mín-
um og hjarta. Góða ferð, ljúfurinn
minn, mikið ósköp á ég eftir að
sakna þín.
Hólmfríður (Didda).
Minn elskulegi frændi og vinur
er fallinn frá, langt fyrir aldur
fram. Eysteinn barðist hetjulegri
baráttu fram á síðustu stundu við
illvígan sjúkdóm, svo aðdáun
vakti.
Mikið var erfitt að fá fréttirnar
í upphafi árs að Eysteinn hefði
greinst með lokastigs krabba-
mein. Veröld mín hrundi. Ey-
steinn hefur verið hluti af lífi mínu
frá því ég fæddist. Samband okk-
ar var náið og vorum við eins og
systkini þó svo að hann hafi verið
móðurbróðir minn. Vinátta okkar
var einstök og síðustu mánuði
skein svo skýrt hversu þakklát við
vorum fyrir hvort annað. Það sem
mér þótti einna vænst um í fari
Eysteins var að hann sýndi alltaf
áhuga á að vita hvernig ég hefði
það og hvað væri um að vera í lífi
mínu og fjölskyldu minnar. Hann
spurði ekki af kurteisi, heldur
vegna þess að hann vildi heyra
svarið.
Elsku frændi, ég er óendanlega
þakklát fyrir yndislegar samveru-
stundir og góðar samræður und-
anfarna mánuði. En söknuðurinn
er ólýsanlegur. Margar stundir
verða tómlegar og erfiðar án þín.
Það verður erfitt að hafa þig ekki
hjá mér á aðfangadag. En eitt af
því sem þú sagðir við mig var að
þig langaði til að eiga ein jól í við-
bót. Síðustu jólin. Elsku vinur,
enginn mun fylla sæti þitt á að-
fangadag og ég og fjölskylda mín
munum ávallt minnast þín.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að fylgja þér áleiðis á þann
stað sem ég trúi að þér líður vel.
Hvíl í friði,
Rakel frænka.
Elsku Eysteinn frændi, þú
barðist eins og hetja en nú ertu
kominn á betri stað þar sem þú
getur hvílt þig og er ég mjög
þakklátur fyrir þína hönd. Ég
þakka þér fyrir allan stuðninginn
sem þú sýndir mér og allt sem þú
hjálpaðir mér með. Þú lifðir hratt
og fékkst að upplifa marga hluti á
þessum árum sem þú lifðir. Þín
verður sárt saknað en minning þín
mun ávallt lifa. Við sjáumst síðar.
Hvíl í friði.
Kær kveðja,
Eyþór frændi.
Elsku Eysteinn minn.
Mikið sem þú varst búinn að
vera sterkur og sýndir okkur öll-
um hvað lífsviljinn var mikill. Þú
varst svo sannarlega hetja. Aldrei
mun ég gleyma því þegar þú sagð-
ir við prestinn þegar hún kom á
stofugang: „Ég hef svo bara sam-
band við þig þegar ég gifti mig.“
Það var svo greinilegt að húmor-
inn hvarf aldrei. Þú varst svo dug-
legur og sterkur í gegnum þessa
erfiðu tíma en ég veit að þér líður
vel núna, veit líka að þú hefur
fengið góðar móttökur frá afa og
Kol.
Hvíldu í friði, elsku Eysteinn
minn. Við sjáumst síðar.
Anna Margrét, frænka.
Það er alls ekki auðvelt að sitja
hérna heima og skrifa minningar-
grein um sinn besta vin. Eysteinn
var minn besti vinur, betri og
traustari vin finnur maður ekki og
það skarð verður erfitt að fylla.
Eysteini kynntist ég náið þegar
hann var hjá Samhjálp, nýorðinn
edrú, ég hitti hann á Miklubraut
þegar hann var að flytja þar inn.
Við urðum miklir vinir, áttum
sameiginleg áhugamál eins og
körfubolta og fótbolta og gerðum
skemmtilega hluti saman. Ey-
steinn vann í Laugardalslauginni
og fórum við mikið í sund, stund-
uðum fundi, horfðum á Liverpool-
leiki, matarboð hjá okkur Kjart-
ani Þór stráknum mínum og átt-
um við margar fleiri góðar stundir
– þeir Kjartan Þór voru góðir fé-
lagar og Eysteinn var yndislegur
við hann, hann hafði gaman af
börnum og var barngóður.
Við áttum gott samband og
hjálpuðum hvor öðrum mikið, allt-
af gat ég leitað til hans og hann til
mín. Hvert sinn er við fórum til
Keflavíkur hafði hann samband
við mömmu sína eða systur, alltaf
var vel tekið á móti okkur og aldr-
ei fór maður svangur heim.
Eysteinn var í mat hjá mér og
Kjartani Þór eitt sunnudags-
kvöld. Þegar hann var að borða
festist í honum kjötbiti. Ég barði í
bakið á honum til að losa bitann
sem var fastur. Hann var smeyk-
ur og við töluðum um að hann
þyrfti að fara á bráðamóttökuna
strax eftir þetta – Eysteinn hafði
síðan samband við mig og sagði
mér að hann væri komin með
krabbamein – það var á lokastigi
– úff, hvað það var erfitt að heyra
og mikið sjokk.
Eysteinn var með mikinn lífs-
vilja og hafði gaman af lífinu –
hann var alltaf hress og skemmti-
legur og passaði mikið upp á útlit-
ið – hann varð alltaf að líta vel út.
Hann átti mikið af kunningjum og
var hann heppinn að eiga svona
góða og trausta fjölskyldu. Henni
votta ég mína dýpstu samúð og
styrk á erfiðum tímum.
Þín verður sárt saknað, vinur,
veit að það verður tekið vel á móti
þér. Minning þín lifir.
Þórir og Kjartan Þór.
Eysteinn
Skarphéðinsson
✝ Bjarni HalldórMagnússon
húsasmíðameistari
fæddist á Akureyri
1. desember 1947.
Hann lést 22. októ-
ber 2016.
Foreldrar: Magn-
ús Bjarnason skipa-
smíðameistari, f.
30.12. 1900, d. 8.12.
1992, og Ingibjörg
Halldórsdóttir, f.
29.10. 1906, d. 3.8. 1999.
Systur Bjarna eru: Guðrún, f.
23.8. 1932, maki Jón Sveinbjörns-
son, f. 27.7. 1928; Hallfríður, f.
6.3. 1939, maki Arnar Daní-
elsson, f. 24.7. 1939; Áslaug, f.
28.5. 1944, maki Ragnar Har-
aldsson, f. 19.1. 1929. Börn
Bjarna: 1) Helena Guðlaug, f.
og þar myndaðist góður vinahóp-
ur sem enn er samheldinn.
Bjarni hóf nám í húsasmíði hjá
Slippstöðinni á Akureyri og lauk
því í júlí 1970 og fékk löggildingu
húsasmíðameistara 1975. Hann
stundaði undirbúningsnám í
Tækniskóla Akureyrar 1971-
1972.
Á Akureyri var starfsvett-
vangur Bjarna við smíðar og
hönnun hjá ýmsum fyrirtækjum,
m.a. Plastiðjunni Bjargi þar sem
hann hannaði og smíðaði mót fyr-
ir snjóþotur og fleira. Árið 1977
stofnaði hann ásamt öðrum bygg-
ingafyrirtækið Eyri hf. Hann
flutti til Reykjavíkur árið 1980 og
næstu árin vann hann við nýbygg-
ingar hjá Glettingi, hönnun og
smíði fiskiteljara hjá Vaka og inn-
réttingar hjá Toppfiski í Þorláks-
höfn og Reykjavík.
Eftir að heilsan brást dvaldi
hann í heimabyggð á Akureyri,
ferðaðist innanlands og utan og
sinnti ýmsum áhugamálum.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey.
20.3. 1969, sambýlis-
maður Yngvi Pét-
ursson, f. 22.7. 1980.
Börn: Ásbjörn Garð-
ar, f. 23.6. 2007, og
Arnór Kári, f. 2.11.
2009. Móðir Helenu
Guðlaugar er Anna
Garðarsdóttir, f. 14.4.
1947.
2) Baldur, f. 13.4.
1977, maki Sigríður
Björk Ævarsdóttir, f.
13.8. 1977. Börn: Egill Váli, f. 16.7.
2007, Embla Björk, f.9.12. 2013,
Írena Lovísa, f. 16.6. 2015, og
Áróra Hrönn Snorradóttir, f. 26.3.
2001. Móðir Baldurs er Lovísa
Baldursdóttir, f. 10.7. 1954.
Bjarni fæddist og ólst upp í
Strandgötu 17 á Akureyri. Eyrin og
fjaran var hans leikvangur í æsku
Mínar fyrstu minningar um
Bjarna móðurbróður minn eru úr
Strandgötunni á Akureyri, heimili
afa míns og ömmu. Eftir að ég óx
úr grasi varð Bjarni einn af mín-
um traustustu vinum og var ætíð
hafsjór fróðleiks og ráðlegginga.
Bjarni hafði mikinn áhuga á
náttúru Íslands og ferðaðist oft um
landið á sínum yngri árum. Hann
tók aragrúa af myndum og hefur
sjálfsagt náð hverju einasta Krö-
flugosi á filmu. Hann var metnað-
arfullur ljósmyndari og tók nánast
einungis myndir á Kodachrome-lit-
skyggnur. Fjölskyldan í Strand-
götunni skemmti sér mörg kvöldin
við skyggnusýningar með tilheyr-
andi frásögnum og umræðum um
markverða staði, hraunrennsli og
síðast en ekki síst lýsingu mynda.
Bjarni hafði ætíð mikinn áhuga
á tækni og vísindum og átti mik-
inn þátt í því að stýra mér í átt til
náms á því sviði. Þegar Apple
Macintosh kom á markað var
hann fljótur að eignast eintak og
varð manna fróðastur um Hy-
perCard og notkun makkans.
Bjarni vann um skeið hjá ný-
sköpunarfyrirtækinu Vaka í
kringum 1986. Þar gekk hann til
liðs við hóp verkfræðinga og eðl-
isfræðinga og vann við hönnun og
smíði fiskiteljara. Bjarni hafði
gaman af tækninni í kringum
verkefnið og naut þess að vera í
kringum vísindamenn sem mátu
mikils smíðakunnáttu hans, hug-
myndaauðgi og hæfni til að vinna
við timbur, plast, ál og hvað annað
sem til átti að taka.
Bjarni var mikill sögumaður og
áhugamaður um kveðskap og
kunni kynstrin öll af stökum og
limrum sem hann greip til við hin
ýmsu tækifæri og sendi gjarnan í
tölvupósti heilu sögurnar og
kvæðabálkana.
Í Strandgötunni var tónlist í há-
vegum höfð og spilaði amma
gjarnan undir söng fyrir heimilis-
fólk og gesti og þótti Bjarni góður
söngmaður. Hann hafði alla tíð
gaman af tónlist og eftir að geisla-
diskar náðu að ryðja sér til rúms
eignaðist hann gott safn af klassík
og djassi og sátum við mörgum
stundum yfir bjór og hlustuðum á
Albinoni, Miles Davis, Dave Bru-
beck og fleiri.
Eftir slys um miðjan tíunda
áratuginn var Bjarna ekki lengur
fært að stunda vinnu vegna ör-
orku. Hann lagðist þá í ferðalög
um Evrópu, gjarnan með diktafón
í farteskinu og sendi mér svo í
pósti litlar kassettur þar sem hann
hafði tekið upp athugasemdir og
frásagnir af ferðum sínum og því
samferðafólki sem hann komst í
kynni við. Bjarni átti auðvelt með
að kynnast fólki og var skrafhreif-
inn, vel heima í ýmsum málefnum
og hafði áhuga á að kynnast að-
stæðum fólks.
Síðastliðið ár, eftir að ég fluttist
aftur heim til Íslands eftir ríflega
tvo áratugi erlendis, vorum við
Bjarni í nánu símasambandi, oft
daglega. Það var gott að geta leit-
að til hans með ýmis vandamál og
fá ráðleggingar við íbúðakaup,
viðhald og viðgerðir. Þrátt fyrir
slæma heilsu undanfarin ár kom á
óvart hversu hratt honum hrakaði
á haustmánuðum og það er erfitt
að venjast þeirri hugsun nú að
hans skuli ekki lengur njóta við;
ég stend sjálfan mig enn að því að
ætla að hringja í hann til skrafs og
ráðagerða. Bjarni var traustur og
góður vinur vina sinna og hans
verður sárt saknað.
Gunnar Pálsson.
Bjarni Halldór
Magnússon