SÍBS blaðið - 01.01.2007, Qupperneq 15

15
Í SÍBS bókinni, sem gefin var út 1988 segir:
„Eftir allmikla könnun á nýjum og hentugum
starfsgreinum fyrir Reykjalund sýndist mönn-
um plastiðja töluvert álitleg. Í ársbyrjun 1953
var ákveðið að koma slíkri iðju á fót og samn-
ingar gerðir um kaup á fyrirtækjunum „Plastic
h.f.“ og „Plastvörur h.f.”. Seljendur voru Gísli
Friðbjarnarson o.fl. Jón Þórðarson, sem kynnt
hafði sér plastiðju í Bretlandi, hafði verið
þarna framkvæmdastjóri, og gekk hann nú í
þjónustu Reykjalundar.”
Jón Þórðarson sem hér er nefndur til sögu var
einn eigenda Plastics hf. og starfaði síðan hart-
nær hálfa öld að verkefnum tengdum Reykja-
lundi og plastiðjunni. Þar reyndist hann mik-
ill þúsundþjalasmiður, því til viðbótar við þá
reynslu og þekkingu sem hann hafði við kom-
una til Reykjalundar var hann óþreytandi við
að finna nýjar lausnir og hanna tæki og búnað
til framleiðslunnar. Í viðtali sem Halldór Valdi-
marsson tók við Jón og birtist í SÍBS bókinni
1988 er litið yfir fyrstu áratugi vinnustofunnar
og rakið hverjar voru helstu framleiðsluvörur
þar og þróun þeirra.
Höfundur þessarar greinar heimsótti Jón og
konu hans Jóhönnu Sveinsdóttur skömmu
fyrir jólin og var þar vel tekið. Heimili Jóns í
Skipholtinu ber vitni listfengi hans því þar eru
gullfalleg málverk hans á veggjum og rétt við
húsvegginn er vinnustofan þar sem er að finna
málaratrönur og verkfæri af ýmsum toga auk
fjölda mynda og smíðisgripa.
Sérstakan áhuga gestsins í vinnustofunni vakti
brún, sérsmíðuð harmonika með nótnaborð af
annarri gerð en venja er til.
,,Já, við ætluðum að smíða fjórar svona harm-
onikur, ég, Sigurður bróðir ásamt Guðmundi
Hansen, sem var færeyskur og Jóhannes
Jóhannesson harmonikuleikari og viðgerð-
armaður. Jóhannes átti hugmyndina að þessu
„Eins manns tæknideild
á Reykjalundi“
V
ið
t
a
li
ð
Þegar fyrstu vistmenn Reykjalundar komu á staðinn
um 1945 lá fyrir samþykkt um skipulag vinnuheimilis
á staðnum. Þar var m.a. gert ráð fyrir að stofnunin
ræki ýmsar atvinnugreinar við hæfi vistmanna og var
þessi rekstur frá upphafi aðgreindur frá öðrum rekstri
á Reykjalundi. Í fyrstu voru rekin þrjú verkstæði,
trésmíðaverkstæði, járnsmíðaverkstæði og sauma-
stofa. Árið 1949 var bætt við skermagerð, gljáprenti
og bókbandi. Jafnframt þessu var stöðugt svipast um
eftir hentugum nýjungum og helst litið til þess að
vinna með nýtt efni sem nefndist plastik í upphafi og
síðar plast.
J ó n . Þ ó r ð a r s o n . t e k i n n . t a l i
Viðtal:.Pétur.Bjarnason