Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.12.1972, Blaðsíða 40

Starfssvið talmeina- og'
lieyrnarfræðings.
Framh. af bls. 133.
og því verðum við að leggja okk-
ur fram af fremsta megni.
Þegar aðgerðarsárið er gróið,
byrjar talkennslan, stuttir tím-
ar tvisvar til þrisvar á dag, með-
an sjúklingurinn liggur inni á
deildinni. Honum er kennt að
finna, hvernig m. cricopharyn-
geus, lítill vöðvi, sem er við op
vélindans, starfar, og látinn
gleypa loft og síðan við samdrátt
þessa vöðva ropa því upp og nýta
ropann til orðmyndunar.
Þetta gengur misjafnlega og
þarf mikillar einbeitingar við.
En takist þetta þegar í fyrsta
tímanum, er það sjúklingi mik-
ill sálrænn stuðningur.
Eftir heimkomu kemur sjúkl-
ingur daglega til þjálfunar,
myndar nú einstök orð og stutt-
ar setningar, en kennslunni er
haldið áfram, unz málhraði er
orðinn stöðugur, einnig til
að gera röddina styrkari. Ein-
staka sjúklingar ná þeirri leikni
að geta haldið langa fyrirlestra
með vélindarödd, en þeir eru -
eins og innan allra greina -
undantekningar.
Þegar sjúklingur getur talað
við mann í síma, er hann fær
til útskriftar, og kemur nú að-
eins til eftirlits og samtals við
og við.
Takist einstaklingnum ekki
að mynda vélindarödd, al-
menns ástands vegna, eða geti
hann ekki lært hana, finnast
hjálpartæki, svokallaðir vibra-
torar, og einnig fleiri, er sjúkl-
ingar þurfa þá sérstaklega að
þjálfast í að nota, og fá þeir
þegar valið vélindarödd eða
hjálpartæki eða hvort tveggja.
Röddin hljómar kannski ör-
lítið öðruvísi en við eigum að
venjast, eins og dálítið hás, en
hún venst fljótt og verður hjá
mörgum mjög vel skiljanleg, en
allt byggist þetta á þolinmæði
sjúklings við heimaæfingar og
réttri tækni.
HKYHWIIIIAirilt
S.IÍHIIM.AH
Heyrnardaufir s j úklingar,
sem koma til minna kasta
innan spítalans, eru þeir, sem
koma með „skúffutæki“, þ. e.
heyrnartæki, er þeir annaðhvort
af vanþekkingu eða af öðrum
orsökum nýta eigi sem skyldi.
Oft liggja rafhlöður, gamlar
og með spanskgrænu, í tækjun-
um, eyrnatapparnir eru óhrein-
ir, eða sjúklingurinn kann ekki
á stillingarnar til að geta feng-
ið hljóð úr tækinu.
Þá er að leiðbeina þessu fólki
um notkun tækisins, benda því
á, að gömul rafhlaða má ekki
liggja í því, kenna því að hreinsa
eyrnatappann með volgu sápu-
vatni, skola hann síðan og
þurrka ganginn með pípuhreins-
ara, þar eð alls ekki má hreinsa
tappana með spíritus, vegna
þess að efnið, acryl, þolir það ekki.
Og þar fram eftir götunum.
En lítum á framkvæmdahlið-
ina fyrir ykkur. Þið eruð á vakt
allan sólarhringinn með þessu
fólki.
Heyrnartækið hefur þrjár still-
ingar: M = hljóðnemi, og sé stillt
á M, greinir notandi allt það,
sem fram fer í umhverfinu. T
= símaspóla, og notar fólk hana
við að tala í síma eða hlusta á
útvarp eða sjónvarp með sér-
tengdu segulsviði, en greinfr
ekkert, hvað gerist í kringum
það. 0=slökkt á tækinu. Aðrar
stillingar hefur sjúklingurinn
venjulega lært á við afhendingu
tækisins, þ. e. styrkleikastill-
ingu, en bezt er að stilla tækið
veikt að morgni og auka styrk-
leikann er á daginn líður. HNL-
stilling á vasatækjum sýnir,
hvort tækið sé stillt inn á há- eða
lágtíðnihljóð, og fer þetta eftir
heyrnarlínuriti sjúklingsins. Ef
óvissa ríkir um þetta atriði má
prófa sig áfram.
Talið aldrei við heyrnardaufa
manneskju, þegar þið snúið baki
við henni. Gætið þess við rúm-
umbúnað að snúa andliti að
sjúklingi, ef þið þurfið að tala
við hann, þannig að birtan falli
á varir ykkar, en ýkið ekki vara-
hreyfingar, hafið þær aðeins
skýrar.
Ég hef reynt í stórum drátt-
um að greina frá starfi því, er
tal- og heyrnarþjálfun nefnist,
innan sjúkrahúsa. Myndin er
gróf, þar eð margt annað flétt-
ast inn í þessa starfsgrein, en
þessa sjúklingahópa hittið þið
flestar einhvern tíma á starfs-
ferlinum, að hinum barkakýlis-
lausu undanskildum, svo að ég
vonast til að hafa náð til ykkar
sem flestra. □
>ánisfcr<Y lil \«ri“(ís ug
Svíþjóðar.
Framh. af bls. 136.
móður þeirrar yngri), þá kom
það ekki að sök, enda jafngaml-
ar, meðan á ferðinni stóð. Hvar
sem við komum í báðum lönd-
unum mættum við einstakri
gestrisni og góðvild af stéttar-
systrum okkar og öðrum, er við
umgengumst. Fyrirkomulag
fei'ðarinnar var þannig, að við
ferðuðumst mikið og nutum
náttúrufegurðar þessara landa.
Að endingu vonum við að geta
skilað landi og þjóð þeim arði,
sem ætlazt er til af okkur með
styrkveitingu þessari. □
\á■ i■ í stjói-iiuiiarl'ra'áuiii.
Framh. af bls. 139.
ur, en það voru ritgerðirnar. Sú
fyrsta var úr þjóðfélagsfræði:
Áhrif tækniþróunar á sjúkra-
hús og hjúkrunarnám. Ritgerð
var skrifuð um hjúkrunarnám
og sú þriðja um ýmis vandamál
forstöðukonunnar. Síðasta rit-
gerðin, sem byggð var á ákveðnu
fræðiriti, var um það, hvað for-
stöðukonan gæti lært af kenn-
ingum Platóns varðandi áfram-
haldandi nám hennar og starf.
Lesin var bókin „Lýðveldi" eft-
ir Platón.
Aðalritgerðin var: „Sjúkra-
húsið sem starfseining", þar
sem nemendur sameinuðu á blöð
þekkingu sína frá fyrri reynslu
í heimalandi sínu, nýrri reynslu
152 TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS