Ráðunautafundur - 15.02.1987, Side 41

-33-
RÁÐUNAUTAFUNDUR 1987
ÁHRIF GRÖÐURFARS Á AFRAKSTUR TpNA
íslaug Helgadóttir
Rannsóknastofnun landbúnaðarins
I. Inngangur
Á allra síðustu árum hafa áherslur i jarðrækt breyst á
Islandi. Nýrækt heyrir nú sögunni til, um stund að minnsta
kosti, en aukinn áhugi er á endurræktun túna. Bjarni Guðleifsson
(1986) hefur jafnvel sett fram þá skoðun að tún beri að
endurvinna á 5-10 ára fresti. Endurvinnsla er dýr og þvi er
nauðsynlegt að huga vel að þvi hvenær ber að endurvinna,
sérstaklega i ljósi þess að nú er mikilvægt að leggja áherslu á
hagkvæmni i framleiðslu frekar en magnw Meginröksemdin fyrir
endurvinnslu er sú að tún séu gróðurfarslega úr sér gengin,
sáógresi sé horfið og innlend grös, sem náð hafi yfirhöndinni,
gefi minni uppskeru og séu lélegra fóður. Þvi er bóndanum
nauðsynlegt að fá upplýsingar um hvort rétt sé að skipta á
innlendum gróðri og sáógresi i þvi skyni að ná fram sem
hagkvæmastri framleiðslu. Sáðgresi endist viðast hvar il'la i
túnum og innlendur gróður nær fljótt yfirhöndinni. Ending
sáðgresis og gróðurfar er háð ýmsum umhverfisþáttum og meðferð
túnsins. Fjallað verður stuttlega um þessa þætti áóur en spurt
verður hvort gróðurfar hafi áhrif á uppskeru og gæði heysins sem
af túnum fæst. Reynt verður að byggja sem mest á niðurstöðum úr
tilraunum hérlendis, en einnig verður leitað fanga i erlendum
ritum. Vallarfoxgras er mikilvægasta sáógresið og er umfjöllunin
þvi takmörkuó við þá tegund.
II. Gróóurfar og umhverfið
Tún á Islandi eru af ýmsu tagi. Annars vegar eru tún sem
nytjuð hafa verið lengi og aldrei hefur verió sáð i. Eru þau