Svava - 01.09.1902, Blaðsíða 9

SYAY'A
111
y;3,
Sf komu hans til'íslands. Hann kom aftur frá íslandi
rétt fyrir miðjan júní síðastl. Yar hann frískur og glað-
'ur er hann kom til Winnipeg. Þar 'dváldi hann fáa
'daga.
Að kveldi fimtudagsins, 13..júhí, kendi hann sjúk-
'dóms 'þess, er liann 'leiddi til baua.(lungnaljólgu). Yar
híinn nn’dir læknis hendi j)á nótt í Winnipeg. Dreif
’hann sig 'þ’ó heim til Argyle næsta dag, 14. júní. En er
hann náði heim 'Var hann svo sjúkur, að hann lagðist
strax'i rúmið og gat lítíð taláð. Veikin ágerðist ákaflega,
svo þrátt fyrir beztu iæknishjálp, andaðist hann að morgni
ffiiðvikudagsins, 18.júní. Haun var greftraður föstudag-
inn, 20. s. m. Séra Jón Bjarnason, aldavinur hans, talaði
yfir líkinu.
•Björn sálugi lætur eftir sig eklcju og fimrn
börn. Þau hjfönin h’öfðu’þá ljfað í hjónabandi 42 ár.
'Börnin, sem e’ftir lifa, eru: Valgerður, gift Tryggva
EriðriksSyni, bónda í Argyle; Sigurbjörg, ógift í Argyle;
Kristján, bóndi í Argyle, Björn, prestur í Minneota,
Minn., og Jón, landsali í Washbuvn, N. I).
Argyle-búar höfðu ákveðið, að fagna Birni Jónssyni
^°im aftur úr íslands-förinni með samsœti. En fögnuð-
'ur þeirra breyttist í sorg. fíinn annan þ. tn. héldu bygð-