Fréttablaðið - 22.06.2017, Blaðsíða 68

Sing Street
HHHHH
Leikstjóri: John Carney
Framleiðendur: Anthony Bregman,
John Carney, Kevin Scott Frakes
Handrit: John Carney
Aðalhlutverk: Ferdia Walsh-Peelo,
Lucy Boynton, Jack Reynor
Segja má að Sing Street sé afbragðs-
dæmi um hvernig skal gera klisju-
kennda sögu ferska, enda mynd sem
geislar af mikilli hlýju, bjartsýni og
ást á tónlistarsköpun þannig að það
verður erfitt að standast unglinga-
og nostalgíutöfra hennar.
Sögusviðið er Dublin árið 1985.
Conor Lawlor er fjórtán ára miðju-
barn í fjölskyldu sem hefur séð sælli
daga. Samband foreldranna hangir
á bláþræði og fjárhagserfiðleikar
eru allsráðandi. Sparnaðaráætlun
þeirra neyðir Conor til þess að
skipta um skóla. Aðlögunin verður
ekki áreynslulaus, en sem betur fer
eignast hann fljótt nýja og hæfi-
leikaríka vini og ákveður að stofna
hljómsveit til að ganga í augun á
Raphinu, stúlku sem á sér drauma
um að verða fyrirsæta.
Með metnaði, vænni kennslu frá
stóra bróður og viljastyrknum fer
bandið hans Conors af stað og lífið
öðlast nýja orku. Conor finnur sköp-
unargleðina og vegna hennar geng-
ur hann í gegnum ýmsar breytingar
út söguna, ekki síst í klæðaburði, á
meðan innblástur er dreginn frá
Duran Duran, The Cure og fleirum.
En að ná tökum á sjálfsörygginu til
að elta ástina og sigra hjarta Raph-
inu reynist ekki auðvelt verk. Sér-
staklega þegar hann þarf að takast
á við hindranir úr öllum áttum eins
og hörð skólayfirvöld, hrotta og líka
kærasta draumastúlkunnar.
Írski leikstjórinn John Carney
(Once, Begin Again) snýr aftur á
heimaslóðir sínar og trúlega til ein-
hverra æskuminninga. Með Sing
Street er Carney því staddur í þæg-
indaramma sínum, enda hefur hann
núna gert þrjár myndir sem allar
eiga það sameiginlegt að vera ljúfar
ástarsögur þar sem tjáning persóna
fer fram í gegnum tónlist á einn hátt
eða annan.
Carney fær ýmislegt lánað frá fyrri
myndum sínum, þar á meðal beinar
senur sem settar eru í nýjar umbúð-
ir, með smá skvettu af unglinga-
sögum Johns Hughes og slettu af The
Commitments. Þessi blanda er vel
sjarmerandi. Niðurstaðan er bráð-
skemmtileg og heillandi þroskasaga
sem nær furðuvel að fanga hvernig
tilfinningin er að vera ungur, vitlaus
og brjálæðislega ástfanginn.
Þrátt fyrir að það sé talsverður
„fantasíukeimur“ á sögunni og fram-
vindu hennar er áferð myndarinnar
og samspil leikara hversdagslegt og
trúverðugt. Allir leikararnir með
tölu standa sig frábærlega. Ungi tón-
listarmaðurinn Ferdia Walsh-Peelo
spreytir sig með leikarafrumraun
sinni og er yndislegur í aðalhlut-
verkinu, bæði með það á hreinu
að sýna óvænta töffarann og við-
kunnanlega lúðann í drengnum.
Raphina verður einnig marglaga
og í senn dular-
full í túlkun Lucy
Boynton, með
góðum samleik
við Walsh-Peelo.
Jack Reynor
er líka ákaflega
eftirminnilegur
sem Brendan,
s t ó r i b r ó ð i r
Co n o r s , s e m
segja má að
gegni hlutverki
raddar skynseminnar – eða áhætt-
unnar. Brendan reynir sitt besta
til að styðja og hvetja yngri bróður
sinn á meðan hann glímir við eigin
eftirsjá. Reynor stelur algjörlega
þessari mynd.
Það eru litlir hnökrar hér og þar
sem hindra frekari meðmæli. Án
þess að segja frá of miklu heldur t.d.
endirinn ekki alveg vatni. Hann er
ljúfur á sinn hátt en það virkar eins
og Carney hafi ekki hugsað enda-
lokin út. Það sama á reyndar við um
persónurnar. Það hefði líka verið
skemmtilegra að kynnast hinum
meðlimum hljómsveitarinnar
örlítið betur.
En mikil umhyggja fyrir yfir
efninu ríkir hjá leikstjóranum.
Einlægnin skín öll í gegnum þessa
mynd og hún er vel þess virði að
faðma fast að sér.
Það sakar auðvitað ekki að tón-
listin sem Conor og félagar skapa
eða hlusta á er hress, skemmtileg
og gefur myndinni góðan púls með
„eitís“-tímabilinu sem Carney end-
urskapar hreint ágætlega. Auk þess
er freistandi að henda laginu Drive
it Like you Stole it í spilun að henni
lokinni. Hvílíkur eyrnaómur sem
þetta lag er. Tómas Valgeirsson
NiðurStaða: Vel samsett og hressandi
þroskasaga sem smitar frá sér tónlistar-
gleði og vellíðunarstraumum.
Undir áhrifum ástar og „eitís“-tónlistar
Lucy Boynton og Ferdia Walsh-Peelo standa sig vel í hlut-
verkum sínum. NORDICPHOTOS/GETTY
Það er erfitt að standast unglinga- og
nostalgíutöfra myndarinnar.
Í vikunni bárust fréttir af
því að leikarinn Daniel Day
Lewis væri hættur í leiklist-
inni. Það eru eflaust margir
sorgmæddir yfir þessari
ákvörðun hans en ekki hefur
enn komið fram af hverju
Daniel ákvað að leggja leik-
listina á hilluna fyrir fullt og
allt. Leiklistarferill Daniels er
ansi tilkomumikill og þá er
ekki úr vegi að rifja upp þau
hlutverk sem hann er einna
þekktastur fyrir.
l Daniel lék eitt aðalhlut-
verkið í myndinni There
will be blood sem kom
út árið 2007. Hann hlaut
Óskarsverðlaun fyrir leik
sinn í myndinni.
l Daniel lék glæponinn Bill
„The Butcher“ Cutting í
kvikmyndinni Gangs of
New York undir leikstjórn
Martins Scorsese. Daniel
tók sig vel út í hlutverki
Bills enda þykir hann túlka
vonda kalla afar vel.
l Myndin My left foot: The
story of Christy Brown, frá
árinu 1989, tryggði Daniel
nokkur verðlaun fyrir
besta leik í aðalhlutverki,
svo sem Óskarsverðlaun
og BAFTA.
l Daniel fór með hlut-
verk Abrahams Lincoln í
myndinni Lincoln. Hann
þótti standa sig sérlega
vel í hlutverki fyrrverandi
forseta Bandaríkjanna og
hlaut Óskarsverðlaun fyrir
það hlutverk árið 2013.
l Daniel fór með aðalhlut-
verkið í The last of the
mohicans sem kom út árið
1992. Hann var tilnefndur
sem besti leikari í aðal-
hlutverki á BAFTA-hátíð-
inni en tapaði fyrir Robert
Downey Jr.
Tilkomumikill
ferill leikarans
Daniels Day Lewis
Vinsælasta
útvarpsappið
9 útvarpsstöðvar • fréttir • hljóðbrot •
upplýsingar um flytjendur og margt fleira
2 2 . j ú N í 2 0 1 7 F i M M t u D a G u r44 M e N N i N G ∙ F r É t t a B L a ð i ð
Bíó
2
2
-0
6
-2
0
1
7
0
4
:4
4
F
B
0
8
0
s
_
P
0
7
3
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
8
0
s
_
P
0
6
8
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
8
0
s
_
P
0
0
8
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
8
0
s
_
P
0
1
3
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 1
D
2
7
-2
0
B
0
1
D
2
7
-1
F
7
4
1
D
2
7
-1
E
3
8
1
D
2
7
-1
C
F
C
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
7
B

F
B
0
8
0
s
_
2
1
_
6
_
2
0
1
7
C
M
Y
K