Dagblaðið Vísir - DV - 24.03.2017, Blaðsíða 22

Helgarblað 24.–27. mars 201722 Umræða
Á
tímanum upp úr 1970 mátti
greina bæði nýjungar og gerj-
un í íslenskum skáldskap, þá
rann upp gullöld sjálfsútgáf-
unnar, ekki síst á ljóðabók-
um, með nýrri prent- og fjölritunar-
tækni, menntaskólablöð voru full af
ljóðum og styttri prósum, og það var
einhver gleði sem sveif yfir vötnum í
þessu öllu, svo að kannski er ekki að
undra að seinna var fundið upp sam-
heitið „fyndna kynslóðin“ á suma af
þekktustu höfundunum sem urðu
til í þessari deiglu. Þetta hefur tals-
vert verið rifjað upp í síðustu misser-
um, meðal annars þegar hálf öld var
liðin frá þekktasta viðburði þessara
hræringa, upplestrardagskránni
„Listaskáldin vondu“ sem sprengdi
af sér stærstu sali, og svo vegna ný-
legra afbragðsgóðra minningabóka
bæði Sigurðar Pálssonar og Péturs
Gunnarssonar.
Skáld spruttu þá upp úr öllum
lögum samfélagsins, jafnt úr skólum
á ýmsum stigum og ólíkum stöðum
og sömuleiðis beint af götunni eða
óljóðrænum vinnustöðum, til dæm-
is þar sem fiskur var veiddur eða
verkaður. Einn sterkur þráður tengd-
ist gamla menntaskólanum MR –
kynslóð sem þar var við nám í kring-
um 1970 lét mikið til sín taka með
öflugri blaða- og bókaútgáfu og öðru
þannig menningarstarfi sem vert er
að minnast. En því kemur mér þetta
í hug nú að það datt í hendur mínar
á dögunum bók eftir mann sem lifði
í þessum skáldskaparhræringum, en
kom úr annarri átt og hefur ekki al-
veg náð sömu skáldfrægð og sumir
hinna, þrátt fyrir að eiga langan lista
ýmiss konar útgáfurita: Hér er ég að
tala um minningabók Ólafs Orms-
sonar, Skáldaspegill.
Einn af mílusteinunum á veg-
ferð ungra skálda á umræddum
tíma var tímaritið Lystræninginn, en
í baksíðutexta bókarinnar Skálda-
spegill segir meðal annars: „Hér er
viðfangsefnið einkum tími Lystræn-
ingjans á árunum 1974–83 þótt ýms-
ir þræðir séu teygðir framundir okk-
ar tíma. Rakin er ævintýraleg saga
þessa merka menningartímarits og
fjallað um fjölda íslenskra skálda og
„Lengst af var hann
mjög róttækur og
vinstrisinnaður og vitn-
ar í ljóð eftir sig þar sem
er lína eitthvað á þessa
leið: „Það vaxa hvergi rós-
ir, nema í sporum Rauða
hersins.“
Ástmegir og
Skáldaspeglar
Einar Kárason rithöfundur skrifar
Þér að segja
Ólafur Ormsson Það er alveg
þess virði að skoða þessa bók
Ólafs, sem reyndar er þriðja bindi
endurminninga hans.
Dagur Sigurðarson Dagur hafi á
endanum sagt við MR-ingana, sinni
hrjúfu röddu: „Nei, ætli ég verði ekki bara
áfram í Lystræningjanum, með hinum
tossunum.“ MynD KOlbrún bErgþÓrSDÓttir