Morgunblaðið - Sunnudagur - 29.01.2017, Blaðsíða 17

29.1. 2017 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17
Lagasmíðar dulbúinn sálfræðitími
Á þessum tíma byrjaði hún líka að semja tón-
list. „Ég fékk gítar í jólagjöf árið 2010 en ég
hafði aldrei spilað á gítar áður,“ segir Soffía
Björg og lærði með því að notfæra sér git-
argrip.is, YouTube og fleira. Hún segir
þrjóskuna í sér hafa hjálpað mikið til.
„Og svo um leið og ég var komin með vald á
hljómaskiptingu byrjaði ég bara að semja og
lögin einhvern veginn flæddu útúr mér. Þetta
var geymt þarna, lokað og læst en þegar mað-
ur fékk verkfæri, þetta hljóðfæri, þá opnuðust
margar tjáningarleiðir. Mér fannst ekkert
gaman að tala áður en þarna er hægt að setja
þetta í aðra sögu, í orð sem fólk hugsaði að
sneri ekki beint að mér. Í staðinn er fólk farið
að hlusta á melódíur. Þetta er svolítið dulbú-
inn sálfræðitími.“
Alltaf verið hestastelpa
En lærðirðu á eitthvert annað hljóðfæri sem
barn? „Ég lærði á píanó þegar ég var krakki,
en mér fannst það mjög leiðinlegt þannig að ég
hætti því og sé mikið eftir því núna. Ég get
ekki sest fyrir framan píanó og spilað eftir
nótum en ég get skrifað nótur. Ég lærði tón-
fræði í Söngskólanum en ég fattaði hana aldrei
fyrr en ég fékk gítarinn. Þá skildi ég fræðin á
bak við þetta betur.“
Blaðamaður hefur heyrt að systurnar séu
söngelskar og veltir fyrir sér hvort hún hafi þá
mikið verið að syngja sem barn. „Nei, ekki
neitt,“ svarar hún. „Við erum fimm systur og
ég get sagt án þess að móðga þessa elstu að
við getum fjórar sungið en hún fékk allt annað.
Þetta er mjög söngelsk og músíkölsk fjöl-
skylda. Það er tónlist í báðar ættir,“ segir
Soffía Björg og útskýrir að hún hafi verið
frekar til baka sem barn og verið að spá í aðra
hluti en tónlist.
„Ég fór að huga að söngnum um átján ára
aldur. Ég hugsa að ef mér hefði verið ýtt út í
tónlistina sem barn þá hefði ég gjörsamlega
lokað á þetta. Ég hef aldrei viljað láta neyða
mig í eitthvað sem ég vil ekki. Helst geri ég
bara þveröfugt við það.“
Hún var meira að spá í náttúruna og dýrin
þegar hún var barn. „Við vorum með kýr þeg-
ar ég var lítil en ég held ég hafi verið sex ára
þegar pabbi hætti með þær. En það hafa alltaf
verið hestar á bænum og ég hef alltaf verið
mjög mikið í kringum hesta,“ segir hún og
bætir við að á tímabili hafi fátt annað komist
að hjá henni og vinkonum hennar. Hún hefur
prófað að keppa en segir hestamennskuna
ekki hafa snúist um það hjá sér. „Ég bara naut
þess að vera úti og þótti svo vænt um dýrin.
Tengingin við dýrin og náttúruna skiptir mig
afskaplega miklu máli. Að vera krakki þarna í
sveitinni var alveg frábært,“ segir Soffía
Björg sem fer ennþá á bak.
Vinnur uppi á jökli
Síðasta árið hefur hún unnið samhliða tónlist-
arferlinum í vinnu sem sannarlega eflir teng-
inguna við náttúruna. Hún er leiðsögumaður
hjá Into the Glacier og fer með hópa inn í
manngerðu ísgöngin í Langjökli. Bræður
hennar höfðu unnið við að keyra ferðmenn í
stórum fjallabílum og hvöttu hana til að sækja
um starfið. Sögðu meira að segja að hún yrði
alveg kjörin í það. Soffía Björg var ekki eins
sannfærð. „Í fyrsta lagi hafði ég aldrei farið
upp á jökul fyrir þennan tíma. Í öðru lagi þótti
mér ekkert rosalega gaman að tala fyrir fram-
an fólk.“
Hún segir fyrstu ferðina hafa verið stress-
andi og hún muni ekkert hvað hún sagði í upp-
hafi ferðarinnar. „En svo bara kom þetta.
Þetta er svo magnað, ótti sem þú ert búin að
byggja upp með þér í mörg ár fer á fimm mín-
útum. Ég trúði þessu ekki sjálf,“ segir hún en
núna finnst henni ekkert mál að fara þrjár
ferðir á dag með ferðamenn, tvo tíma í senn,
inn í jökul.
Veislustjóri á þorrablóti
„Núna finnst mér bara ágætlega gaman að
tala fyrir framan fólk. Og núna síðustu helgi
gerði ég eitt sem ég bjóst aldrei við að gera.
Ég var veislustjóri á þorrablóti í sveitinni, í
mínum hreppi. Þetta er lítið blót, við erum um
90 manns. Þetta gekk bara vel,“ segir hún.
„Það hefur verið takmark hjá mér síðasta
árið að vera alltaf að víkka þennan kassa sem
maður er í. Maður gleymir svo oft að horfa á
stóra samhengið. Maður hefur bara ákveðinn
tíma hér og ég nenni ekki að eyða honum í að
vera ekki að njóta mín heldur vil taka mér
pláss og hafa gaman. Ég er að vinna í því
þessa dagana, njóta lífsins og prófa allskonar.“
Hvað hefur það gefið þér að vera komin aft-
ur með bækistöðvar í Einarsnesi?
„Það hefur gefið mér hellings músík, heila
plötu. Ég sem flesta mína tónlist þar. Þar er
líka friður, þó þetta sé stórt heimili. Ég er oft
með þessa setningu í huganum: „Ég þarf út-
sýni til að anda.“ Ef mér finnst ég vera inni-
lokuð í einhverjum aðstæðum langar mig bara
að sleppa úr þeim aðstæðum, ég verð eins og
króað dýr í búri, ég vil ekki þá tilfinningu.
Þess vegna vinn ég líka uppi á jökli. Þar ertu
með þvílíkt útsýni þegar veðrið er gott. Ég
mæli með þessu fyrir alla. Að prófa eitthvað
nýtt, sæktu um vinnu sem þér hefði aldrei
dottið í hug að þú myndir vinna,“ segir Soffía
sem sækir kraft í náttúruna.
„Náttúran gefur mér ró og hún gefur mér
aukinn kraft. Ég er rólynd manneskja. Þegar
ég var í Reykjavík að vinna var margt í gangi
og margt sem tosaði í mann en mig vantaði
þessa tengingu. Athygli mín var mikið á víð og
dreif. Óstöðugleikinn var mikill og leigan
ótrygg; ég man ekki hvað ég bjó á mörgum
stöðum. Maður fékk ekki að halda heimilinu
sínu. Það er afskaplega leiðinlegt og fyrir utan
það var leigan há. Ég gafst upp á því öllu og
ákvað að flytja heim,“ segir Soffía Björg sem
hugsaði með sér hvort þetta væri ósigur og
þýddi að hún væri búin að gefast upp.
„En svo þegar ég var búin að vera hérna í
einhvern tíma velti ég fyrir mér hvað ég hefði
verið að pæla. Þetta er besti staðurinn til að
vera á,“ segir Soffía Björg sem er búin að
koma sér vel fyrir í Einarsnesi.
Með athvarf í sólskála
„Ég er með vinnu- og æfingaaðstöðu inni í sól-
stofu. Þetta er sólskáli sem var smíðaður fyrir
mömmu mína og allar hennar plöntur og jurt-
ir. Svo gerðu mamma og pabbi garðskála úti
svo hún er flutt með sína starfsemi þangað. Ég
er með alla magnarana mína þarna inni, bæk-
urnar mínar og tölvuna,“ segir hún en bræður
hennar Þórarinn og Guðmundur eru búnir að
stofna hljómsveit og leggja undir sig bílskúr-
inn fyrir æfingar. Pabbi hennar er líka farinn
að semja tónlist og átti lag sem komst í úrslit
jólalagakeppni Rásar 2 fyrir síðustu jól, sem
Kristín Birna systir hennar söng.
„Karítas yngsta systir mín er plötusnúður,
hún spilar á öllum knæpum bæjarins og geng-
ur vel. Hún er líka með fantagóða rödd. Sigríð-
ur systir er myndlistarkona en hún er líka með
rosalega fína rödd,“ segir hún en það ætti því
ekki að koma á óvart að hún hafi fengið systur
sínar til liðs við sig einum tónleikum. Systkin-
in héldu ennfremur jólatónleika saman í
Borgarneskirkju árið 2015 til að gefa eitthvað
til bæjarfélagsins og sveitarinnar og „til að
lyfta upp stemningunni í skammdeginu“.
Soffía Björg kann vel við að spila í kirkju,
segir þetta vera rými sem henni líði vel í. Hún
spilaði í kirkju nýverið á tónlistarhátíðinni
Eurosonic í Hollandi og hefur líka spilað í
mörgum kirkjum í hljómsveitinni sem hún var
áður í, Brother Grass.
Sólstofan er björt og hentar Soffíu Björgu
vel. „Ég er með æðislegt útsýni, útsýni yfir
Hvítána og yfir víkina heima, Hafnarfjallið,
Skessuhornið og svo sé ég Borgarnesið,“ segir
hún og bætir við að vinkonur hennar fái
dræmar undirtektir við spurningunni: „Hve-
nær ætlarðu svo að flytja aftur í bæinn?“
Eftir að platan kemur út tekur spila-
mennskan við. „Það er ekki búið að auglýsa
neitt þannig að ég get ekki gefið það upp en
það eru nokkur festivöl bókuð, bæði hérlendis
og erlendis. Stefnan er að spila víða og kynna
þessa plötu. Mig langar að fá túrareynslu og
prófa allskonar. Það er ekki takmark hjá mér
að spila á einhverjum ákveðnum stað, heldur
að fá að vinna við þetta, eitthvað sem maður
hefur ástríðu fyrir. Ég ætla mér bara að gera
það.“
Morgunblaðið/Árni Sæberg
’Ég fór að huga að söngnumum átján ára aldur. Ég hugsaað ef mér hefði verið ýtt út í tónlistina sem barn þá hefði ég
gjörsamlega lokað á þetta. Ég hef
aldrei viljað láta neyða mig
í eitthvað sem ég vil ekki. Helst
geri ég bara þveröfugt við það.