Morgunblaðið - 20.07.2017, Side 46

46 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. JÚLÍ 2017
Kristinn Hrafnsson,
sem titlar sig rann-
sóknarblaðamann, ritar
rætna og beinlínis vill-
andi grein í Kvenna-
blaðið 9. júlí sl. Þar seg-
ir hann aðkomu mína
að málefnum gamalla
húsa við Laugaveg,
sem hann heldur að séu
í Kvosinni, vera „sjúk-
legt bull“ og að hún sé
„dæmalaus pólitísk della í kringum
húsin við Laugaveg 4-6 sem spratt af
pólitískri valdabaráttu í borginni sem
leiddi til þess að veikur maður var
gerður að borgarstjóra“. Síðan fyll-
yrðir „rannsóknarblaðamaðurinn“
eftirfarandi: „Húsin voru í frið-
unarferli þegar Ólafur F. Magnússon
fékk áhuga á málinu og fékk það sett
í samstarfssamning við Sjálfstæð-
isflokkinn að kaupa húsin fyrir 580
milljónir króna. Ólafur var borg-
arstjóri í 7 mánuði. Síðar viðurkenndi
einn borgarfulltrúa Sjálfstæð-
isflokksins, Þorbjörg Helga Vigfús-
dóttir, í viðtali í Nýju
lífi að það hefði verið
misnotkun á pólitísku
valdi að gera Ólaf F.
Magnússon að borg-
arstjóra og sagðist mið-
ur sín og skammast sín
fyrir að hafa tekið þátt í
þessu.“ Loks segir
Kristinn Hrafnsson:
„Árið 2014 voru húsin
seld. Tap borgarinnar á
þessum viðskiptahátt-
um var yfir 400 millj-
ónir króna.“
Aðeins ein staðhæfing er rétt í
framangreindum skrifum Kristins
Hrafnssonar, þ.e. að ég hafi verið
borgarstjóri í 7 mánuði, árið 2008.
Aðrar staðhæfingar eru rangar og
leiðréttast hér með:
1. Ég stóð aldrei „sjúklega“ eða
óheiðarlega að verki á 20 ára ferli
sem borgarfulltrúi í Reykjavík, árin
1990-2010.
2. Ég var ekki veikur þegar ég
varð borgarstjóri. Ég veiktist af
þunglyndi í byrjun árs 2007, en náði
mér nógu vel til að hefja á ný lækn-
isstörf, 1. október 2007. Lækn-
isstarfið þarfnast meiri íhugunar og
vandvirkni og umfram allt auðmýkt-
ar, en störf „rannsóknarblaðamanna“
eða kjörinna fulltrúa.
3. Ég kom aftur til starfa í borgar-
stjórn Reykjavíkur 1. desember 2007
og var þá krafinn um heilbrigðisvott-
orð, þar sem Dagur B. Eggertsson,
þáverandi borgarstjóri, vildi hindra
endurkomu mína til að Margrét
Sverrisdóttir, varamaður minn í
borgarstjórn, gæti setið áfram í minn
stað.
4. Ég gegndi bæði læknis- og borg-
arfulltrúastörfum í desember 2007,
en fékk launalaust leyfi frá lækn-
isstarfinu og staðgengil fyrir mig frá
og með 1. janúar 2008, til að geta
helgað mig starfi forseta borgar-
stjórnar.
5. Ég fékk ekki áhuga á húsunum
við Laugaveg 4-6 í janúarmánuði,
2008, heldur hafði ég barist nánast
einn gegn niðurrifi gamalla húsa og
eyðingu menningarminja við Lauga-
veg og í Kvosinni, ásamt Austurbæj-
arbíói, frá árinu 2000, eða í átta ár,
áður en ég „fékk áhuga“ á þeim mál-
um, seint og um síðir, eins og Krist-
inn Hrafnsson fullyrðir. Það er ekki
rétt, að kaupin á lóðinni Laugavegi
4-6 og Skólavörðustíg 1a hafi verið í
málefnasamningi meirihluta undir
minni forystu, heldur áralangt bar-
áttmál mitt fyrir verndun 19. aldar
götumyndar Laugavegarins.
6. Það er rangt, eins og annað hjá
Kristni Hrafnssyni, að húsin á
Laugavegi 4-6 séu í Kvosinni. Orðið
kvos þýðir dæld eða dalverpi. Kvosin
í Reykjavík er hverfahluti norðan
Tjarnarinnar, austan Aðalstrætis og
vestan Lækjargötu og Kalkofns-
vegar.
7. Það er rangt hjá Kristni Hrafns-
syni að borgin hafi keypt gömul hús
að Laugavegi 4-6 í janúar 2008 og að
meirihluti Dags B. Eggertssonar hafi
selt húsin árið 2014. Borgin keypti
alla lóðina, Laugaveg 4-6 og Skóla-
vörðustíg 1a, árið 2008. Á sama hátt
seldi Dagur B. Eggertsson lóðina
verktökum árið 2014. Dagur er
þekktur fyrir að ganga erinda verk-
taka á kostnað almannahagsmuna,
eins og borgarbúar og jafnvel „rann-
sóknarblaðamenn“ ættu að vita!
8. Hefði fjögurra hæða hótel risið
á allri lóðinni Laugavegur 4-6 og
Skólavörðustígur 1a, eins og Dagur
B. Eggertsson beitti sér fyrir sem
formaður skipulagsráðs 2004-2006,
hefði það gersamlega eyðilagt götu-
mynd og umhverfi neðsta hlutar
Laugavegarins. Það má að nokkru
leyti jafna því við það að stórbygg-
ingar hefðu risið á Bernhöftstorfunni
á áttunda áratugnum.
Ég geri þá lágmarkskröfu til
blaðamanna, hvað þá „rannsókn-
arblaðamanna“ eins og Kristins
Hrafnssonar, að þeir hirði um að
kynna sér staðreyndir, fremur en að
ráðast á persónu mína án nokkurs
tilefnis.
Óvönduð „rannsóknarblaðamennska“
Ólafur F.
Magnússon »Ég geri þá lágmarks-
kröfu til blaðamanna,
hvað þá „rannsóknar-
blaðamanna“ eins og
Kristins Hrafnssonar,
að þeir hirði um að
kynna sér staðreyndir.
Ólafur F. Magnússon
Höfundur er læknir og fyrrverandi
borgarstjóri.
Gamli kirkjugarð-
urinn við Aðalstræti,
einn elzti hvílustaður
Íslendinga frá upphafi
kristni, hefur lengi átt
bágt og búið við nær
algert sinnuleysi yf-
irvalda. Fyrir svo sem
þremur vikum sá ég að
búið var að setja niður
tvo pylsuskúra inni í
kirkjugarðinum,
greinilega handa útlendingum að
kaupa sér „Hot dogs“ og „Burgers“,
eins og auglýsingar á þeim sýna.
Ekki á íslenzku, því að „íslenzka á
[ekki lengur] við í íslenzkum kaup-
stað, hvað allir athugi.“ Und-
irlægjuháttur og minnimáttarkennd
okkar Íslendinga gagnvart útlend-
ingum á sér engin takmörk.
Og nú tekur steininn úr. Mér varð
gengið niður í bæ og sá þá að búið
var að setja upp gríðarmikla hús-
grind og bolta rammlega niður í
gangstéttarhellurnar í miðjum
kirkjugarðinum og setja þar inn
borð og stóla. Þarna virtist helzt
eiga að verða útiveitingastaður, og
er ótrúlegt að borgaryfirvöld skuli
leyfa slíkt. Ætla mætti að nóg sé
komið af veitingastöðum í mið-
bænum þótt ekki þurfi að leggja
kirkjugarðinn undir að auki.
Skrifað hefur verið margsinnis og
rætt við borgarfirvöld um gamla
kirkjugarðinn til að fá hann friðaðan
enn frekar og hindra stanzlausa um-
ferð um hann, en allt er það til lítils.
Nú er yfirvofandi að gríðarstórt
hótel taki til starfa í
gamla Landsímahús-
inu, með viðbyggingu
út að Kirkjustræti.
Menn vonuðust til að
Alþingi keypti Land-
símahúsið vegna sívax-
andi húsnæðisþarfar
þingsins, en ekki varð
af. Mér er tjáð að fyr-
irspurn hafi verið send
til þingsins vegna hinn-
ar fyrirhuguðu ný-
byggingar við gamla
Landsímahúsið, en við-
brögð hafi verið þau ein að óska að
inngangur í hótelið yrði ekki frá
Kirkjustræti, víst til að forðast rútu-
umferð um götuna við þinghúsið.
En fyrir vikið verður þá að ganga í
hótelið frá Aðalstræti og yfir kirkju-
garðinn. Ósk hins háa Alþingis vilja
menn virða.
Allt er þetta með ólíkindum.
Reynt hefur þó verið að sporna við
að kirkjugarðurinn verði aðgangs-
torg að nýju hóteli, að nokkur
hundruð manna eða nokkur þúsund
traðki daglega yfir kynslóðir Reyk-
víkinga og ferðamenn dragi þar
skröltandi töskur sínar. Fyrst allt
um þrýtur og veraldleg yfirvöld
bregðast vil ég skora á kirkju-
yfirvöld Íslands, sem kristnihald
meginhluta þjóðarinnar og einnig
hvílustaðir framliðinna lúta undir,
að ganga fram fyrir skjöldu og fá
undinn bug á þeirri ósvinnu að gera
kirkjugarðinn að markaðstorgi.
Fyrrum voru kirkjugarðar kallaðir
„helgir reitir“. Þar fóru menn ekki
fram með hávaða og hörðu braki né
stunduðu kaupmennsku. En nú
virðist sú hugsun fjarri. Helgir stað-
ir virðast ekki til í hugum þeirra
sem ráða. Búið er að gera kirkju-
garðinn að „ræningjabæli“, eins og
Kristur komst að orði um musterið
er hann rak mangarana þaðan forð-
um.
Mætti þá hafa í veganesti 1. mgr.
33. gr. laga nr. 36/1993 um kirkju-
garða: „Niðurlagðan kirkjugarð má
ekki nota til neins sem óviðeigandi
er að dómi prófasts (prófasta). Ekki
má þar jarðrask gera né reisa nein
mannvirki. Þó getur ráðuneytið
veitt undanþágu frá þessu að
fengnu samþykki kirkjugarðsráðs.“
Bið ég nú kirkjuyfirvöld Íslands
að sýna mátt sinn og fá afstýrt
þeirri ósvinnu að gera kirkjugarð-
inn að markaðs- og umferðartorgi
peningaaflanna.
Ef allt um þrýtur og málin tapast
mætti setja minningarsteinn í
kirkjugarðinn og á hann letrað:
Græðgin er eins og græðgin var
og gengur allt úr hömlu.
Töskudragandi túristar
tipla á ömmu gömlu.
Eftir Þór
Magnússon » Bið ég nú kirkju-
yfirvöld Íslands að
sýna mátt sinn og fá af-
stýrt þeirri ósvinnu að
gera kirkjugarðinn að
markaðs- og umferðar-
torgi peningaaflanna.
Þór Magnússon
Höfundur er fv. þjóðminjavörður.
Um gamla kirkjugarðinn
Atvinna
Ég átti nýlega leið um Bústaðaveginn og sá þá, hvað er
verið að framkvæma á svokölluðum Útvarpshússreit. Ég
er svo hjartanlega sammála fv. forseta Alþingis, Halldóri
Blöndal, og þeim fleirum, sem hafa verið að tjá sig um
þetta, því að það er alveg hræðilegt að sjá þetta og greini-
lega verið að framkvæma þar umhverfisslys, sem ekki er
hægt að leiðrétta. Ég skil ekki, hvers vegna voru ekki
heldur höfð tvílyft raðhús á reitnum meðfram Bústaða-
veginum, svo að sjáist a.m.k. í þakið á Útvarpshúsinu.
Blokkirnar hefðu frekar átt að vera á bak við Útvarps-
húsið, ef það þurfti að troða þeim þarna niður yfirleitt.
Með þessum ferlíkjum, sem er verið að hrófa þarna upp,
hverfur það algerlega sjónum. Ég skil bara ekkert í þeim,
sem fóru í að byggja þarna, að skipuleggja þetta á þennan
hátt, eins og þetta stingur mikið í stúf við umhverfið. Mér
finnst þetta hreinlega ljótt, vægast sagt, og vona, að menn
vandi sig betur í skipulagsmálum framvegis.
Guðbjörg Snót Jónsdóttir.
Velvakandi Svarað í síma 569-1100 frá kl. 10-12 velvakandi@mbl.is
Hræðilegt skipulagsslys
Byggingarframkvæmdir 361 íbúð mun rísa á lóð Ríkisútvarpsins.
Morgunblaðið/Golli
Svalaskjól
-sælureitur innan seilingar
Hentar mjög vel
íslenskri veðráttu
Við höfum framleitt viðhaldsfría
glugga og hurðir í 30 ár
Nánari upplýsingar á www.solskalar.is
Frábært skjól gegn vindi og regni
Yfir 40 litir í boði!
Smiðsbúð 10 • 210 Garðabær • Sími: 554 4300 • Fax: 564 1187
198
4 - 2016
ÍS
LEN
SK FRAML
EI
ÐS
LA32