Morgunblaðið - 20.07.2017, Síða 66

66
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. JÚLÍ 2017
Útilegur og útivist
EITT
ER VÍST:
ALNO
Suðurlandsbraut 26 Sími: 587 2700
Opið 11-18 virka daga og 11-16 laugardaga. www.alno.is
Jón Agnar Ólason
jonagnar@mbl.is
Það er ekki ýkja langt síðan Katrín
Atladóttir hugbúnaðarsérfræðingur
tók að hjóla utan bundins slitlags en
hún er engu að síður ástríðufullur
fjallahjólari með meiru í dag. „Ég
var á kafi í badminton hér á árum áð-
ur en hætti því árið 2012. Þá þurfti
ég eitthvað til að fylla upp í tóma-
rúmið sem myndaðist. Ég var eitt-
hvað aðeins byrjuð að hjóla en fljót-
lega tók þetta sport alfarið við.“
Katrín hefur ekki litið um öxl
síðan, eins og þar stendur.
Hvernig á hjólið að vera?
Katrín á reyndar ekki langt að
sækja áhugann því maðurinn hennar
er sömuleiðis forfallinn fjallahjólari
og búinn að vera það lengur en Katr-
ín. Það var því auðvelt að smitast af
honum, að hennar sögn.
Það er auðheyrt að ekki er kom-
ið að tómum kofunum hjá Katrínu
hvað þetta áhugamál hennar varðar
og því rakið að inna hana eftir því
hverju rétt er að líta sérstaklega eft-
ir þegar kemur að því að kaupa sér
fjallahjól. Eins og við er að búast er
að mörgu að huga.
„Fyrst er að skoða hvað þú ætl-
ar að nota hjólið í,“ útskýrir Katrín.
„Ætlarðu að vera á þægilegum stíg-
um eins og til dæmis í Heiðmörk, eða
ætlarðu að gera eitthvað töluvert
tæknilegra eins og að hjóla niður
fjöll? Þú þarft semsé að velja þér
hjólið út frá því sem þú ætlar þér að
gera. Ég byrjaði á venjulegu
„hardtail“ hjóli [innsk. hjól með
framdempara] en færði mig fljótlega
yfir í „cross country full-suspension“
hjól [innsk. fulldempað hjól] og er
komin í dag á agggressífara hjól sem
kemst yfir enn grófara undirlag og
er gert til að hjóla mikið niður í móti.
Þá er ásetan þannig að maður liggur
ekki mikið fram á stýrið þegar mað-
ur er að hjóla niður bratta heldur sit-
ur maður meira uppréttur,“ bætir
hún við. „Þetta er líkast til alveg geð-
veikislega flókið fyrir byrjendur en
þegar maður fær bakteríuna er þetta
fljótt að koma.“
Best að vera úti í náttúrunni
Aðspurð segir Katrín þó að það
sé ekki endilega að hendast niður
urð og grjót á hjólinu sem hún sæki
helst í. „Það sem gefur mér mest við
fjallahjólreiðarnar er að vera fjarri
öllum ys og þys, vera einhvers staðar
úti í náttúrunni hvort sem ég er ein
eða í góðum félagskap. Svo finnst
mér svo dásamlegt við fjallahjólreið-
ar að ef maður er að gera eitthvað
sem er tæknilega erfitt þá nær mað-
ur einhvern veginn alveg hundrað
prósent einbeitingu – maður er bara
algerlega til staðar í því sem maður
er að gera og hugurinn tæmist af öllu
öðru. Það kemst ekkert annað að en
að einbeita sér algerlega að því að
vera þar sem maður er. Maður finn-
ur þetta þegar maður er að fást við
eitthvað sem maður er jafnvel pínu-
lítið hræddur við, að maður hugsar
um það eitt að vanda sig, leysa verk-
efnið sem fyrir höndum er og þegar
því er lokið þá fattar maður að mað-
ur náði þessari algeru einbeitingu og
náði að klára það sem klára þurfti.
Þá verður maður alveg ógeðslega
glaður,“ segir Katrín og brosir.
Hún bætir því við að þegar mað-
ur er úti í óheftri náttúrunni að hjóla
þá komist maður alltaf yfir miklu
meira svæði heldur en fótgangandi.
Sá sem hjólar fer jú ólíkt hraðar yfir,
alla jafna.
Eftirminnilegar
fjallahjólreiðar
Í framhaldi af umræðunni um
tæknilega krefjandi og jafnvel vara-
samar leiðir er ekki laust við að
blaðamanni leiki forvitni á að vita
hvar Katrín hefur hjólað upp á síð-
kastið. Hún hugsar sig um í stutta
stund.
„Ég hjólaði upp á Súlur um dag-
inn, fyrir norðan,“ segir Katrín og
vísar þar til fjallsins fyrir ofan Ak-
ureyrarkaupstað. Ég hvái við; það
hlýtur að hafa verið svolítið mál?
„Tja, jújú, ég þurfti að bera hjólið á
bakinu stóran hluta leiðarinnar og
hjólaði heldur ekki alla leiðina niður
heldur labbaði eitthvað líka.“
En hjólaparturinn hefur þá
væntanlega verið það skemmtilegur
að það gerði túrinn fyrirhafnarinnar
virði? „Hann var geðveikur,“ sam-
sinnir Katrín. „Þetta er kannski ekki
það erfiðasta eða flóknasta sem ég
hef gert en þetta kom upp í hugann
því ég var þarna bara fyrir viku síð-
an.“
Nokkrar vel valdar leiðir
Katrín er mest fyrir að hjóla
dagleiðir án mikils farangurs og hef-
ur þannig víða farið um landið. Hvað
er áríðandi að hafa í pokanum þegar
lagt er í ferðalag á fjallahjóli, fjarri
byggðu bóli?
„Til að byrja með mæli ég með
því að fólk noti hjálm og hnéhlífar,“
segir Katrín. „Svo er ég alltaf með
bakpoka með innibyggðri bak-
brynju, svipað því sem margir nota á
skíðum og snjóbretti,“ útskýrir hún.
„Í bakpokanum er ég með allt við-
gerðardót því ef ég ætla að hjóla ein-
hvers staðar á fjöllum þá er nauð-
synlegt að geta brugðist við ef það
springur dekk eða keðjan slitnar. Þú
þarft að vera með allar græjur. Gott
nesti er auðvitað nauðsynlegt og svo
er ég alltaf með regnjakka með mér
líka, bara til öryggis. Loks er ég líka
alltaf með litla sjúkratösku með
mér.“
Svo þú getir nú saumað þig
sjálfa ef þú dettur hressilega á fjöll-
um, spyr ég, og hugsa með mér um
leið að fjallahjólreiðar séu aug-
ljóslega mun harðara sport en ég
gerði mér grein fyrir. En Katrín
hlær bara að mér. „Kannski ekki al-
veg, en maður þarf að bjarga sér um
hluti eins og sótthreinsiplástur,
teygjubindi og fleira í þeim dúr.
Verkjalyf er líka gott að hafa.“
Að endingu spyr ég Katrínu
hvort hún geti ekki skilið við les-
endur blaðsins með því að nefna
nokkrar skemmtilegar hjólaleiðir
sem áhugasamir geta spreytt sig á,
að minnsta kosti þegar blessuðu
sumrinu dettur í hug að mæta. Hún
hugsar sig um stutta stund.
„Jaðarinn er skemmtileg leið
sem liggur frá Bláfjallaafleggj-
aranum og yfir í Heiðmörk. Það er
klassísk leið sem tekur tvo til þrjá
tíma fyrir byrjendur. Einnig eru
allskonar skemmtilegar leiðir í
Henglinum og nágrenni og margt
áhugavert og miserfitt hægt að finna
þar. Þá dettur mér í hug fjallahjóla-
brautin í Kjarnaskógi við Akureyri,
sem ég get bara ekki fengið leiða á
því hún er svo hrikalega skemmtileg.
Svo er ein helgi á ári þar sem hjólað
er um Jökulsárgljúfur og það er góð
dagsferð. Loks langar mig mjög
mikið að hjóla Laugaveginn, ég á það
eftir.“
Hjólað fjarri ys og þys
 Þegar byrjað er í fjallahjólasportinu er
vissara að nota hnéhlífar og jafnvel bakpoka
með innbyggðri brynju fyrir bakið  Margar
skemmtilegar hjólaleiðir er að finna í ná-
grenni við höfuðborgarsvæðið.
Hreysti Maður Katrínar er líka áhugamaður um fjallahjólreiðar. Upplifun Að hjóla um náttúruna er engu líkt.
Græjur „Í bakpokanum er ég
með allt viðgerðardót því ef
ég ætla að hjóla einhvers
staðar á fjöllum þá er nauð-
synlegt að geta brugðist við
ef það springur dekk eða
keðjan slitnar,“ segir Katrín.