Morgunblaðið - 20.07.2017, Page 70

70 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. JÚLÍ 2017
✝ Jón Högni Ís-leifsson fæddist
í Reykjavík 27. apr-
íl 1958. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 13. júlí
2017.
Sambýliskona
Jóns Högna er
Sonja Vilhjálms-
dóttir, f. 11. júlí
1959. Foreldrar
Jóns voru Ísleifur Jónsson, f.
1927, d. 3. júní 2017, vélaverk-
fræðingur í Reykjavík, og Ingi-
gerður Högnadóttir, f. 1922, d.
1969, húsmóðir. Systkini Jóns
Högna eru: 1) Katrín, f. 1956,
tölvufræðingur, maki Steve Eve-
rett. 2) Einar Bragi, f. 1961, vél-
fræðingur. 3) Bergsteinn Reyn-
ir, f. 1964, öryggisráðgjafi, maki
Arnhildur Guðmundsdóttir.
2015, og 2) Ísleifur Unnar, f.
1991, sonur hans er Jón Sverrir,
f. 2013.
Jón stundaði nám við Mennta-
skólann á Akureyri og Vélskól-
ann á Akureyri. Hann lauk
sveinsprófi í vélvirkjun 1980.
Hann vann ýmis störf sem vél-
virki, var verksmiðjustjóri í
rækjuvinnslu í Garði, stýrði
önglaframleiðslufyrirtæki og
fleira. Eftir alvarlegt slys fór
hann í sjálfstæðan rekstur og
hefur lengst af verið versl-
unarmaður, rekið Heild-
sölulagerinn. Jón Högni hefur
verið með farandsölu á verkfær-
um árum saman og þekkja hann
margir af ferðum hans.
Jón var til heimilis að Norð-
urfelli 9 í Rvk.
Útför hans fer fram frá Fella-
og Hólakirkju í dag, 20. júlí
2017, klukkan 13.
Barn Jóns Högna
og fyrrverandi eig-
inkonu, Önnu Rósu
Traustadóttur, er
Trausti, f. 1979,
eiginkona hans er
Sólrún Ásta Steins-
dóttir, f. 1980, og
eiga þau þrjú börn:
1) Freyja Fönn, f.
2005. 2) Steinn
Trausti, f. 2007. 3)
Silja Máney, f. 2010.
Barn Jóns Högna og Vordísar
Þorvaldsdóttur er Guðný Halla,
f. 1983, eiginmaður er Finnur
Kári Guðnason, eiga þau tvö
börn: 1) Margrét Hekla, f. 2008.
2) Vordís Katla, f. 2015.
Börn Jóns Högna og fyrrver-
andi sambýliskonu, Kristínar
Ragnhildar Sigurðardóttir, eru:
1) Sigurður Rúnar, f. 1990, son-
ur hans er Marinó Ragnar, f.
Þetta er eiginlega hundfúlt.
Ég er búinn að endurtaka þessi
orð alloft undanfarna daga. Það
var ekki ætlunin að fylgja Jonna
bróður til grafar rétt á eftir
pabba. Vissulega átti ég von á að
hann myndi fá gula ljósið varð-
andi heilsuna á einhvern hátt.
Svo myndi hann bara taka á því
og gera það sem þyrfti. En lík-
lega kom gula ljósið fyrir nokkru
og Jonni hefur bara haldið áfram
eins og ekkert hefði ískorist þar
til hann gat ekki meir, en þá var
það greinilega of seint.
Ég hef þekkt Jonna alla ævi
og sterkar eru minningarnar frá
unglingsárum mínum þegar ég
flutti að heiman og til hans. Hann
bjó þá á Framnesveginum með
konu sinni og nýfæddu barni í lít-
illi íbúð. Hann var kletturinn í lífi
mínu á þeim tíma og var tilbúinn
að taka slaginn og verja þá sem
þurfti að verja, að sjálfsögðu eit-
ilharður kommúnisti þá. Við
bjuggum saman í nokkur ár og
margir munu ekki gleyma partí-
um á Laugavegi 101 þar sem við
leigðum saman. En hann var
framsýnn og við keyptum hús í
Blesugróf þar sem við bjuggum
saman þar til hann stóð upp og
sagði: „Annaðhvort flytjið þið
burt eða ég.“ Ég var sem sagt
kominn í sambúð og þetta var
orðið gott, ég flutti burt. Hann
var mjög ákveðinn og setti undir
sig hausinn ef á þurfti að halda
og má segja að það hafi oft farið
öfugt í fólk. Jonni var hrókur alls
fagnaðar þar sem hann kom og
engin lognmolla kringum hann.
Mér er minnisstætt þegar hann
kom úr fyrstu Kúbuferð sinni og
lýsti fjálglega samskiptum sínum
við heimafólk (hitt kynið) á þann
hátt að í fermingarveislu einni
frussuðu gömlu frænkurnar í
kaffibollann, roðnuðu ofan í tær
og eyrun stækkuðu margfalt.
Einnig verður Útvarp Saga núna
að finna marga nýja viðmælend-
ur í hans stað, því hann lá ekki á
skoðunum sínum og hafði yndi af
að æsa fólk upp í rökræðum.
Jonni lenti í ýmsum áföllum
um ævina en rauði þráðurinn var
samskipti hans við börnin sín og
barnabörn. Þau voru honum allt
og hann var tilbúinn að gera hvað
sem var fyrir þau. Það má segja
að hann hafi lifað mikið, hratt og
brunnið upp hraðar en margur
annar. Hann kynntist góðum lífs-
förunaut fyrir 10 árum, þá fannst
mér hann mildast og áttu þau vel
saman. Ég sakna Jonna mikið en
ég veit að hann er í lagi og vissa
um framhaldslíf ásamt andlegum
þroska hans mun fylgja honum í
þeirri vegferð sem er framundan.
Við brölluðum margt saman í líf-
inu, höfum þekkst miklu lengur
en það og verðum áfram tengdir
kærleiksböndum. Þessi maður
með sinn harða skráp er einhver
hlýjasti og kærleiksríkasti maður
sem ég hef gengið lífsleiðina
með.
Elsku Jonni, þrátt fyrir allt
veit ég að þú ert sáttur og allt er
eins og það á að vera.
Þinn bróðir,
Bergsteinn.
Síðasti farandsölumaður Ís-
lands er fallinn. – Þetta átti svo
sannarlega ekki að fara svona. –
Smáslen og dreginn nauðugur
viljugur á sjúkrahúsið, og þaðan
beint í öndunarvél með tvo blóð-
tappa sinn í hvoru lunganu. Síðan
svæfður og haldið þannig í um
mánuð. Þá fór þetta allt saman
að renna í rétta átt, og lungun að
jafna sig og svæfingin minnkuð
og kallinn að vakna og átti all-
nokkrar notalegar samveru-
stundir með sínu fólki. Síðasta
kvöldið fyrir örlagaríka morgun-
inn voru mjög svo ljúfar stundir
með yndislegri sambýliskonu
sinni, Sonju Vilhelmsdóttur. – En
þá kom kallið í bítið morguninn
eftir. Öllum að óvörum. – Kom-
inn ertu dauði. Kom þú þá þú
vilt … – Það var hins vegar ekki
alveg í huga Jóns Ísleifssonar.
Hann vildi bara fara að drífa sig
heim. Og vinna. Og undirbúa
næstu söluferð út á land. Alltaf
að plana eitthvað fram í tímann.
En svona eru nú vegir Guðs
órannsakanlegir. Ennþá að
minnsta kosti. Farinn fyrirvara-
laust í Sumarlandið, rétt 59 ára,
tæpum tveimur mánuðum á eftir
föður sínum, Ísleifi Jónssyni.
Ef að líkum lætur þá sefur
Meistari Jón núna í nýjum heim-
kynnum nánast samfellt eins og
okkur hefur verið tjáð á Til-
raunafundunum í gegnum árin,
þ.e. hinum vísindalegu miðils-
fundum Sálarrannsóknarfélags
Reykjavíkur. Allir sofa þar meira
og minna þar til minnið er orðið
nægjanlegt, eða þangað til heilar
hugsanir geta farið að myndast í
sálinni í handanheimunum. Það
tekur viku eða vikur. Smávakna
og hitta látna ástvini og ættingja.
En tíminn milli þessara heima er
ekki alveg samsíða, svo á flestan
hátt er erfitt að bera þetta sam-
an.
Og sannfærður er ég um það
að þegar Jón Ísleifsson verður al-
mennilega kominn á ról og
fulltrúi Skaparans mætir þá
verður það hraustlegt tveggja
manna tal. Jón mun ekki hlífa
honum við erfiðum spurningum
sínum um sköpunarverkið, rétt-
læti og ranglætið í heiminum, og
hvers vegna í ósköpunum standi
nú á þessu og hinu, og hinu og
þessu …
Jón var ótrúlegur maður.
Gamall radikal, byltingarsinni og
kommi, sem keyrði um á Rolls
Royce, og alltaf fullur af samsær-
iskenningum um fortíðina og nú-
tímann. Margar þeirra voru bara
fantagóðar og upplýsandi, enda
maðurinn með eindæmum vel að
sér um hvaðeina í sögunni. En
samt var það einna helst það sem
þvældist fyrir honum að skilja
heiminn til hlítar. Og það varð
hlutskipti gamla kommans að
verða síðasti farandsölumaður á
Íslandi. Það var nokkuð sem eng-
inn, eða allir gátu séð fyrir. Auð-
vitað geta sérvitringar og al-
þýðuvinir eins og Jón hvergi
unnið hjá heiðarlegum eða óheið-
arlegum arðræningjum. Þeir
geta bara unnið hjá sjálfum sér.
En þessu jarðlífi Jóns Ísleifs-
sonar er lokið nú. Því skal þakk-
að fyrir það sem þakkarvert er,
bæði félagsskap og samstarf. Jón
hafði líka ótrúlega góða kímni-
gáfu. Hann gat ekki síður séð
spaugilegu hliðarnar á sjálfum
sér. Og án efa hlær hann núna
dátt að ýmsu, með sínum dillandi
barnslega hlátri, kominn í þessa
stöðu sem hótelgestur í hinu
ókeypis Hressingarheimili Sum-
arlandsins, eins og allir hinir sem
þar gista og hafa gist. Lifi bylt-
ingin!
Magnús H. Skarphéðinsson,
formaður Sálarrannsóknar-
félags Reykjavíkur.
Jón Högni Ísleifsson
✝ Kristrún Guð-mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
1. mars 1947. Hún
lést á Landspít-
alanum 8. júlí 2017.
Foreldrar hennar
voru Guðmundur
Sveins Kristjánsson,
f. 14.4. 1925, d. 24.7.
2003, og Erla Ei-
ríksdóttir, f. 12.10.
1928, d. 25.9. 1990.
Kristrún átti einn hálfbróður,
Magnús Bjarna Guðmundsson, f.
1940, d. 2016.
Kristrún kynntist eiginmanni
sínum, Jóni Rúnari Bjarnasyni, í
Njarðvík og gengu þau í hjóna-
band 30. desember 1970. Þau
hófu búskap á Reykjanesvegi 8 í
Njarðvík hjá foreldrum Krist-
rúnar en fóru í eigin
húsnæði að Hjalla-
vegi 1 og byggðu
sér síðan eigið
heimili í Lyngmóa 2
þar sem þau ólu upp
börnin sín tvö.
Kristrún og Jón
fluttu svo í Kjarr-
móa 22 í Njarðvík
2006. Kristrún og
Jón eignuðust tvö
börn, þau eru: Erla,
maki hennar er Valtýr Gylfason,
þau eiga synina Elvar Örn og
Unnar Erni; og Guðmundur Rún-
ar, kvæntur Sæunni G. Guðjóns-
dóttur, þau eiga dæturnar Krist-
rúnu Erlu og Arndísi Ólöfu.
Útför Kristrúnar fer fram frá
Ytri-Njarðvíkurkirkju í dag, 20.
júlí 2017, og hefst athöfnin kl. 13.
Eftir síðustu hvítasunnu bár-
ust þau vondu tíðindi að hún
Kristrún okkar Guðmundsdóttir,
Rúna eins og hún var ávallt köll-
uð, væri með einhverja slæmsku.
Atburðarásin sem í hönd fór var
hröð og óvægin. Rúna greindist
með lungnakrabbamein og lést
rétt mánuði síðar, 8. júlí síðastlið-
inn. Við fylgdumst með dag frá
degi með símtölum við eiginmann
Rúnu, Jón Bjarnason, hann
Nonna, æskuvin Atla. Þetta voru
erfiðir dagar fyrir Nonna, börn
þeirra, tengdabörn og barnabörn.
Skyldi engan undra sem þekkti
Rúnu, þá góðu konu og gömlu sál.
Það var eins og hún hefði lifað
mörg jarðlíf, hefði sérstakar gáf-
ur og innsæi á fólk og atburði.
Eðliskostum sínum miðlaði hún
óspart til annarra af gjafmildi
sinni.
Rúna var myndarleg kona til
líkama og sálar, falleg með
greindarleg augu og bauð af sér
einkar góðan, rólyndan þokka.
Hún var einstakt snyrtimenni,
bæði gagnvart sjálfri sér og um-
hverfi sínu. Var upplifun að heim-
sækja Nonna og Rúnu á heimili
þeirra eða í sumarbústað. Svo var
Rúna auðvitað mamma og amma
af Guðs náð.
Atli og Nonni hafa þekkst í
tæpa sjö áratugi, þeir nánast
lærðu að skríða og ganga saman.
Bjuggu í Sogamýrinni í æsku en
síðar, um tólf ára aldur, flutti
Nonni með fjölskyldu sinni til
Keflavíkur. Þá tóku við heimsókn-
ir þeirra hvors til annars um helg-
ar og á tyllidögum með Keflavík-
urrútunni. Nonni og Rúna
kynntust fyrir um fimm áratugum
og hafa verið óaðskiljanleg síðan.
Nonni og Rúna, Rúna og Nonni.
Þau voru eins og ein sál. Vinir
Nonna nutu sannarlega góðs af
þessum kynnum og samband Atla
og Nonna varð bara betra ef eitt-
hvað var. Svo voru örlögin með
okkur. Foreldrar Rúnu áttu sum-
arbústað í Grímsnesi í göngufæri
við bústað Atla í Gryfjunni. Bú-
staðinn tók Rúna síðar í arf eftir
foreldra sína. Í Grímsnesinu átt-
um við ófáar ánægjustundir sam-
an og deildum áhugamálum,
ræddum um börnin, tengdabörn-
in og barnabörnin, gróður og
gróðurfar, um lífið í allri sinni
mynd. Aldrei bar nokkurn skugga
á vináttu okkar við Nonna og
Rúnu. Vináttan var heilsteypt og
traust eins og þau hjónin.
Við minnumst Rúnu með djúp-
um söknuði og jafnframt ein-
skæru þakklæti fyrir áratuga far-
sæl kynni. Það er þyngra en
tárum taki fyrir Nonna að þurfa
nú að kveðja lífsförunaut sinn fyr-
ir aldur fram og þegar í hönd fóru
ljúf eftirlaunaár. Hans bíða erfiðir
tímar sem okkur vinum hans
tekst vonandi að gera honum létt-
bærari. Nonna, börnum þeirra
Rúnu, tengdabörnum, barnabörn-
um, fjölskyldu allri og vinum vott-
um við hjartans einlæga samúð.
Atli Ingibjargar Gíslason,
Rannveig Sigurðardóttir.
Að morgni 8. júlí sl. barst okk-
ur sú harmafregn að Kristrún
Guðmundsdóttir, náin vinkona
okkar til nærri 40 ára hefði fallið
frá eftir stutta sjúkrahúslegu,
langt um aldur fram.
Okkur langar að minnast henn-
ar með nokkrum fátæklegum orð-
um, en á slíkri stundu streyma
fram minningar um allar þær fjöl-
mörgu ánægjustundir sem okkur
auðnaðist að njóta með Rúnu og
hennar fjölskyldu.
Okkar kynni hófust þegar við
byggðum húsið okkar að Lyng-
móa 1 í Njarðvík og þau Jón og
Rúna byggðu sitt beint á móti að
Lyngmóa 2, þetta var haustið
1979.
Með okkur tókst strax náin vin-
átta og samgangur milli heimil-
anna var mikill. Oft leigðum við
saman video-spólur og skemmt-
um okkur við að horfa á góðar
myndir, þá var gjarnan sameig-
inlegt grill í görðum húsanna, við
hjálpuðumst að við framkvæmdir
eða bara sátum að spjalli, jafnvel
langt fram á nótt þegar svo bar til.
Þá eru ótaldar ferðir okkar
saman til Kanaríeyja á veturna,
það fór með þau eins og okkur, að
eftir fyrstu ferðina varð ekki aftur
snúið, hvern einasta vetur var
haldið til eyjarinnar grænu í
suðri. Þarna naut Rúna sín sem
aldrei fyrr. Oft vorum við á sama
gististað, þá var gjarnan setið
saman á svölunum eða í garðin-
um, eldað sameiginlega eða
skroppið á veitingastað, þvælst
um eyjuna og skoðaðir áhuga-
verðir staðir, jafnvel tekið dans-
spor á „Græna Teppinu“.
Þetta voru ógleymanlegar
stundir sem við komum til með að
geyma í minningunni um einstak-
an vin, traustan og heiðarlegan.
Alltaf var stutt í brosið, aldrei
sáum við hana bregða skapi, betri
nágranna hefðum við ekki getað
eignast, við erum lánsöm að hafa
átt hana að.
Í dag er hún til moldar borin,
okkur tekur það sárt að geta ekki
fylgt henni síðasta spölinn, en þar
sem við erum stödd á eyjunni
grænu sem henni þótti svo vænt
um, vakna minningar og söknuð-
ur við hvert fótmál, allir þeir stað-
ir hér sem við nutum sameigin-
lega og áttum svo ógleymanlegar
ánægjustundir, en nú er þeirri
samveru skyndilega lokið. En
minningin lifir í hjörtum okkar
sem eftir stöndum með sorg og
söknuð í hjarta.
Elsku Jón, Erla, Guðmundur
og ykkar fjölskyldur, við vottum
okkar innilegustu samúð, megi
góður Guð styrkja ykkur á þess-
ari sorgarstund.
María og Ragnar.
Í örfáum orðum langar mig að
minnast Rúnu vinkonu minnar
sem hefur kvatt þennan heim allt
of snemma, eftir stutt veikindi.
Ég kynntist Rúnu gegnum
sameiginlegar vinkonur og náðum
við strax vel saman. Rúna var
traust vinkona með góða nær-
veru, enda var yndislegt að koma
til hennar í kaffi og spjall. Elsku
Rúna, ég á eftir að sakna þín og
þeirra góðu stunda sem við áttum
saman. Ég vil að lokum senda fjöl-
skyldu þinni innilegar samúðar-
kveðjur og bið góðan guð að
styrkja þau á sorgarstundu.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðún Jóhannsdóttir.)
Sigurbjörg Fr. Gísladóttir
(Sirrý).
Kristrún
Guðmundsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Til elsku Rúnu.
Við þökkum þér sam-
fylgdina og vináttu síðustu
47 árin.
Við biðjum þér Guðs
blessunar í nýjum heim-
kynnum.
Kær kveðja,
Ebba og Magnús.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐJÓN GÍSLI EBBI SIGTRYGGSSON
skipstjóri,
lést að morgni sunnudagsins 16. júlí.
Útför hans fer fram frá Lindakirkju
mánudaginn 31. júlí klukkan 13.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á minningarsjóð Karitas
hjúkrunarþjónustu og líknardeildar og Heimahlynningar.
Halldóra Kristín Þorláksdóttir
Gylfi Guðbjörn Guðjónsson Þorbjörg Magnúsdóttir
Guðjón Guðjónsson Guðrún Soffía Pétursdóttir
Hjálmfríður Guðjónsdóttir Sævar Berg Ólafsson
Bryndís Björk Guðjónsdóttir Gunnar Þór Gunnarsson
Anna Dröfn Guðjónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
HALLDÓR J. JÚLÍUSSON,
fyrrverandi veitingamaður,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
mánudaginn 24. júlí klukkan 15.
Blóm og kransar vinsamlega afþökkuð en
þeim sem vilja minnast hans er bent á
líknarfélög.
Hanna Guðmundsdóttir
Gunnhildur J. Halldórsdóttir Sigurður Ö. Jónsson
Þ. Birna Halldórsdóttir G. Oddgeir Indriðason
Magnús P. Halldórsson Sigurlín S. Sæmundsdóttir
Halldór S. Halldórsson Þórunn G. Guðmundsdóttir
Yndislegi faðir okkar, bróðir, afi,
tengdapabbi og gítarhetja,
GUÐLAUGUR AUÐUNN FALK,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
29. júní. Hann verður jarðsunginn frá
Háteigskirkju miðvikudaginn 26. júlí kl. 13.
Kaffi Olé.
Kristján Ársæll
Sandra Rut
Árni Hrafn
Goði Hrafn
Heiðar Páll
Guðbjörg María
Haraldur
barnabörn