Víkurfréttir - 18.01.2007, Page 22

22 VÍKURFRÉTTIR Á NETINU • www.vf.is • LESTU NÝJUSTU FRÉTTIR DAGLEGA!VÍKURFRÉTTIR I 3. TÖLUBLAÐ I 28. ÁRGANGUR
Námskeið
30. janúar
klukkan 18:30
á Ránni
Hafnargötu 19
Reykjanesbæ
Ingólfur H. Ingólfsson
kennir þér að spara
milljónatugi á námskeiðinu
Úr mínus í plús.
Á námskeiðinu lærir þú
meðal annars:
að greiða hratt niður lán með
þeim peningum sem fara nú
þegar í afborganir
að byggja upp sparnað og
eignir óháð tekjum og skuldum
allt um vexti, verðbætur
og lánakjör
að fjárfesta á verðbréfamarkaði
að búa sig fjárhagslega sem
best undir lífið
að undirbúa eftirlaunaárin
að hafa gaman af því að
eyða peningunum
Þú átt nóg af peningum,
Ingólfur kennir þér að finna þá.
Nánari upplýsingar
í síma
587 2580
og á www.spara.is
Verð: 9.000-
sem við höfðum að segja.“
Það var eins og við manninn
mælt að eftir að Kompásþátt-
urinn birtist voru gerðar ráð-
stafanir til að létta undir með
Bergþóru og Hjörleifi. Þeim var
útveguð næturvakt þar sem sér-
stök manneskja sat yfir Bryndísi
Evu alla nóttina og þau fengu
sjálf herbergi til að sofa í.
Sjá ekki eftir neinu
Ekki vantaði viðbrögðin eftir
þáttinn en þeim finnst þó sem
dampurinn hafi farið úr þeirri
vinnu eftir því sem umræðan
hefur minnkað. „Við höfum
farið upp á spítala síðan við
fórum heim og spurst fyrir
um þetta mál. Hágæslan, sem
átti að byrja síðasta haust, er
ekki enn komin heldur eru há-
gæsluvaktir þess í stað. Mér
finnst eins og stjórn spítalans
hafi hlustað eftir þáttinn en nú
þurfi þau ekki að hlusta lengur.
Þó er hlutinn af því vandamáli
enn manneklan sem þarf lengri
tíma til að leysa. En við náðum
fyrst og fremst að bæta okkar
aðstöðu en svo höldum við að
Bryndís Eva hafi kennt þeim á
Barnaspítalanum mikið og þau
séu betur í stakk búin til að taka
á móti öðru svona veiku barni í
framtíðinni. Þó hefur ýmislegt
gott komið út úr þessu eins og
hágæsluvaktirnar og námskeið
sem starfsfólk hefur farið á og
það gefur manni þá tilfinningu
að hafa kannski breytt einhverju
til hins betra.“
Aðspurð að því hvort þau
myndu fara aftur þessa sömu
leið, þ.e. að segja sögu sína í fjöl-
miðlum, ef litið væri til baka,
svöruðu þau játandi. „Við sjáum
alls ekki eftir því,“ segir Berg-
þóra. „Ef ég hefði haft meiri
orku hefði ég reynt að gera
enn meira en það höfðum við
bara ekki. Þetta stutta Komp-
ásmál tók ótrúlega mikið á og
við höfðum ekki orku í neitt
annað.“
Auk þess segir Hjörleifur að
honum hafi þótt gríðarlega erfitt
að sitja fyrir framan myndavél-
arnar en það hafi verið þess
virði þegar upp var staðið.
„Mér fannst ofboðslega gott að
geta vakið athygli almennings á
okkar málum og annara en mér
finnst eins og rétta fólkið hafi
ekki verið að horfa á þáttinn,“
segir Bergþóra. „Það er eins og
þeim hafi verið sama. Ég hefði
viljað hitta Siv Friðleifs, forsætis-
ráðherra og þessvegna forsetann
og fá þau í heimsókn og gefa
þeim smá innsýn í líf okkar.“
Snortin af velvilja samborgara
Á þeim mánuðum sem bar-
átta þeirra stóð urðu þau sífellt
þekktari, fyrst hér í þeirra heima-
byggð en brátt um allt land eftir
að hafa komið fram í Kompási.
Viðbrögðin létu heldur ekki á
sér standa og var greinilegt að
saga þeirra hafði snert fjölda
landsmanna.
Hjörleifur segir bláókunnugt
fólk hafa gefið sig á tal við hann
í kjölfar sjónvarpsþáttarins.
„Já, til dæmis kom ókunnugt
fólk þrisvar sinnum að okkur í
World Class þar sem við vorum
að lyfta og tóku í hendina á
okkur og hrósuðu okkur fyrir
að hafa komið fram með þessi
mál. Sumir þeirra áttu börn á
svipuðum aldri og sögðust djúpt
snortnir af sögu okkar.“
„Það var svo meira hérna
heima,“ bætir Bergþóra við.
„Við vorum og erum oft
stöðvuð af fólki úti í bæ. Það
angrar mig ekkert en Hjörleifi
þykir þægilegra að týnast í fjöld-
ann. En við erum mjög snortin
af öllum stuðningnum sem við
höfum fengið. Til dæmis styrkrt-
artónleikarnir á Ránni og svo
auðvitað aragrúinn af góðum
kveðjum sem við erum enn að
fá og okkur þykir afar vænt um
það.“
Frekari barneignir í bið
Sjúkdómurinn sem dró Bryn-
dísi Evu til dauða kallast
Alper’s-sjúkdómurinn og er afar
sjaldgæfur þar sem um 3 íslensk
börn hafa verið greind með sjúk-
dóminn síðustu 20 ár. Þó lítið
sé vitað um hann er þó talið
að hann erfist og eru líkur á að
bæði Bergþóra og Hjörleifur séu
berar fyrir sjúkdóminn.
Enn er verið að rannsaka tilfelli
Bryndísar Evu bæði hérlendis
og erlendis en þar til að ábyggi-
leg niðurstaða er komin í málið
hyggja þau ekki á frekari barn-
eignir.
„Ef við myndum eignast annað
barn gætu verið um 25% líkur á
því að sama staða myndi koma
upp og engin leið til að athuga
það, þar sem gallinn í Bryndísi
Evu hefur ekki fundist. Það eru
allt of háar líkur til að maður
taki þá áhættu. Við gætum ekki
hugsað okkur að fæða barn í
heiminn til þess eins að þjást.
Það er ekki okkar að taka slíka
ákvörðun.“
„Bryndís Eva lifir með okkur“
Þrátt fyrir allt segjast þau þó
vera í góðum málum. Þau hafi
unnið eins vel úr málunum og
hægt er en lifa þó enn með sorg-
inni. Þau vissu frá upphafi að
þessi sjúkdómur gæti gert mik-
inn skaða fyrir utan það líkam-
lega. Hann gæti skemmt sam-
band þeirra við annað fólk að
ógleymdu við hvort annað. „Nú
erum við staðráðin í því að láta
hann ekki skemma neitt meira,“
segja þau. „Dóttir okkar var
allt of stór fórn til þess og við
viljum ekki gera sjúkdómnum
það til geðs að láta hann taka
eitthvað meira af okkur. Við
höfum passað okkur að tala
mikið saman og vinna í okkar
sambandi. Við lifum eðlilegu
lífi þó það komi lægðir inn á
milli, erum dugleg að hitta vini
okkar og pössum okkur á að ein-
angrast ekki.“
„Við erum líka dugleg við að
halda uppi minningu Bryndísar
Evu,“ segir Hjörleifur. „Við
tölum mikið um hana og hún
lifir með okkur.“
Bergþóra bætir því við að hún
hafi gefið þeim margt gott
á meðan hún var hér og gert
þau að betri manneskjum. „Við
ætlum að lifa eftir þeirri lífssýn
að Bryndís Eva sjái ekki eftir
því að hafa farið. Ef við förum
út í óreglu eða dettum í þung-
lyndi getur hún séð eftir því
að hafa skilið okkur eftir. Þess
vegna reynum við að taka því
sem höndum ber og reynum að
finna okkur eitthvað skemmti-
legt, gera hana frekar stolta af
okkur. Það er oft erfitt en við
verðum bara að finna gleðina.
Stundum þarf maður að búa
hana til, eins og t.d. á spítal-
anum þar sem útlitið var yfir-
leitt ekki gott, þá gerðum við
gott úr smáatriðunum. Það var
ótrúlegt hvað geyspi gat veitt
okkur mikla gleði, hún var svo
sæt og þá sáum við líka heil-
brigðu stelpuna okkar.
Við þekkjum hamingjuna því
við vorum hamingjusöm áður
en Bryndís Eva fæddist og veikt-
ist þannig að við vitum hverju
við eigum að leita að. Við ætlum
að finna hamingjuna á ný.“
Bryndís Eva lést í september eftir margra mánaða
hetjulega baráttu. Bergþóra og Hjörleifur segja hana
alltaf verða með þeim í anda og þau munu halda
minningu hennar á lofti alla tíð.