Fréttatíminn - 28.01.2017, Side 32

hann oftast er og svarar: „Enginn
hefur nokkurn tímann spurt mig
að því áður.“ Draumar þeirra reyn-
ast þó fátæklegir; að eignast hús.
Eignir. Mögulega börn. Þau þrá
einfaldlega öryggið sem þau hafa
aldrei átt, öryggið sem flestir við-
skiptavinir þeirra ganga að sem
vísu; draumar um háskólanám
eða draumavinnuna eru alltof fjar-
lægir til þess að dreyma þá, það eru
draumar sem þau hafa ekki efni á.
32 | FRÉTTATÍMINN | Laugardagur 28. janúar 2017
Póstsendum frítt hvert á land sem er!
Fákafeni 9 | Sími 581-1552 | www.curvy.is
BLÚSSA
STÆRÐIR 14-28
VERÐ: 7.990 KR
STUTTBUXUR
STÆRÐIR 14-26
VERÐ: 6.590 KR
NÝ SENDING MEÐ SUNDFÖTUM !
Stærðir 14-26 eða 42-54
STÆRÐIR 14-28
Íþróttaleggings * Stærðir 14-32
7.990 KR
Íþróttabuxur * Stærðir 14-32
7.990 KR
Íþróttaleggings * Stærðir 14-24
4.990 KR
Íþróttatoppur* Stærðir 14-28
6.590 KR
Íþróttatoppur * Stærðir 14-28
5.990 KR
Sport peysa * Stærðir 14-28
7.990 KR
Jogging buxur * Stærðir 14-28
5.890 KR
Þunnur Dry-fit Íþróttabolur * Stærðir 18-26
4.990 KR
NÝ SENDING JÓLAKJÓLUM
Mikið úrval í stærðum14-28 eða 42-56
VERTU VELKOMIN Í VERSLUN CURVY AÐ FÁKAFENI 9
EÐA SKOÐAÐU ÚRVALIÐ OG PANTAÐU Á WWW.CURVY.IS
VERTU FLOTT Í RÆKTINNI!
CURVY BÝÐUR UPPÁ FLOTTAN
ÍÞRÓTTAFATNAÐ Í STÆRÐUM 14-32
Fákafeni 9, 108 RVK | Sími 581-1552 | www.curvy.is
BELGRAD
Beint flugt i fyrsta skiptið frá Keflavík
til Belgrad höfuðborgar Serbíu
29. SEPTEMBER - 2. OKTÓBER
Belgrad er ein af elstu borgum Evrópu,
hefur orðið fyrir áhrifum frá fjölmörgum
þjóðum, það gerir borgina gríðarlega
spennandi fyrir ferðmamenn. Sjá þennan
suðupott mismunandi menningar koma
saman á einum stað.
Glæsilegur arkitektur er þar því víða að
finna frá mismunandi tímum.Verðlag á mat,
drykk og í verslunum er mjög gott.
Þá er hægt að gera góð kaup á einhverjum á
hinum mörgu mörkuðum sem eru í borginni.
VERÐ 99.800.-
per mann i 2ja manna herbergi,
innifalið er flug, hótel með morgunamat,
isl. fararstjóri rúta til og frá flugvelli.
og örlögin virðast ráðin. Hún
hefði samt máski betur leitt hugann
að slæmum smekk söngkonunnar
Rihönnu á karlmönnum í gegnum
árin – en Star virkar samt á mann
eins og stelpa sem á eftir að spjara
sig, þrátt fyrir misráðin ástarævin-
týri.
American Honey er vegamynd
bresku leikstýrunnar Andreu
Arnold, sem hefur fram að þessu
gert bíómyndir um breska krakka
í fátæktargildrum, bæði á þessari
öld (Fish Tank) og á nítjándu öld
(Wuthering Heights). Hún er auð-
sjáanlega heilluð af nýja heiminum,
því þótt myndin fjalli um þá sem
eru í ræsinu þá er myndavél Robbie
Ryan alltaf með augun á stjörnunum
– bæði aðalleikkonunni og stjörnum
himinsins.
Gredda unglingsáranna og gull-
fallegt landslag einkennir þannig
báðar myndir. En á meðan íslensku
unglingarnir virðast rótföst í sínum
litla smábæ þá eru þau amerísku
fullkomlega rótlaus. Þetta er vega-
mynd um unglinga, öllu eldri en
þá í Hjartasteini – þessir unglingar
eru á menntaskólaaldri eða jafn-
vel háskólaaldri – en munu fæst-
ir nokkurn tímann stíga fæti inn í
slíkar menntastofnanir og minnast
ekki á slíkt nema sem hluta af lyga-
sögunum sem þau segja til að öðlast
samúð góðborgarann. Góðborgar-
ana sem þau reyna að selja tímarita-
áskriftir.
Jafn ólíklegt og það konsept kann
að hljóma nú á dögum, þegar flestar
fréttir herma að tímarit berjist í
bökkunum, þá er raunverulega mik-
ið um svona hópa í Bandaríkjunum.
Þeir kallast Mag Crews og það er
vonlaust að uppræta þá, enda ber
enginn raunverulega ábyrgð á þeim.
Tímaritaútgáfurnar útvista áskrift-
arsölunni – og svo virðist henni, í
sumum tilfellum, vera útvistað út
í hið óendanlega þangað til hún er
komin í hendurnar á villingum eins
og við sjáum í American Honey.
Hvar er draumurinn?
Hér er þó rétt að vara áhugamenn
um stöðu tímarita í vesturheimi við;
það er ekki kafað djúpt í tímarita-
markaðinn þar ytra – af því þau eru
ekki raunverulega að selja tímarit;
þau eru að selja sig sjálf. Selja ein-
hverja sorgarsögu, sanna eða logna,
um að þau séu að safna fyrir betri
framtíð, fyrir skólavist, hverju sem
er – af því þau vita að það er enginn
að fara að kaupa tímaritin sjálf.
Þau eru að selja drauminn, am-
eríska drauminn. En hvað dreymir
þau sjálf? Þegar Star spyr Jake hvað
hann dreymi um gleymir hann ör-
skotsstund að vera dólgurinn sem
Krakkarnir selja tímaritaáskriftir til bandarískra heimila og mynda saman á vissan hátt fjölskylduna sem þau aldrei áttu.
Þetta er Ameríka þar sem er ekk-
ert eftir til þess að selja – en það
skiptir ekki máli, því sölumennskan
er orðinn öllum svo eðlislæg að það
halda allir áfram að selja þetta ekk-
ert. Þetta er götustrákagengi Fagins
uppfært fyrir 21. öldina – og Fagin
orðinn að Krystal, ógnvekjandi ljós-
ku sem er leikin af Riley Keough,
barnabarni sjálfs Elvis Presley.
Arnold er ljóðskáld fátæktrar
æsku – það hvernig grasið og skor-
dýrin og himininn öðlast líf á með-
an brennandi olíuborpallar verða
fallegir, minnir á myndir Terence
Malick á síðustu öld, áður en hann
týndi sér í tilgerðinni. Og Arnold
galdrar fram sjaldséðan frumkraft í
leikhópnum, þar sem engin er betri
en Sasha Lane sem Star, stjarnan
sem við getum ekki tekið augun af.
Leikstýran fann þau flest á flakki
sínu um Bandaríkin, þau eru mörg
að leika í sinni fyrstu mynd, öll
reynslulítil – nema einn.
Shia LeBeouf leikur Jake – og er
stóri akkílesarhæll myndarinnar.
Þetta er algengt í amerískum indí-
myndum að þar sé ein stjarna til að
borga reikningana – og það kemur
oft ágætlega út, en þótt LeBeouf
sé í sjálfu sér ekkert slæmur hérna
þá stingur hann óþægilega í stúf,
Hollywood-stjarna innan um tif-
andi smástirni. Þau eru hrekklaus
og ekta, hann er útspekúleraður – en
nær samt að leika skíthæl ágætlega.
Það er sjarmann sem skortir, það er
ekki nema fyrir magnaðan leik Lane
að við trúum því að Star geti verið
skotin í þessum lúða.
En mögulega er þetta hluti af
boðskap myndarinnar, hann er
misheppnuð Hollywood-stjarna –
en kannski er það einmitt það sem
gerir hann samt eftirsóknarverðan
– það eina sem hann hefur fram yfir
hina er frægðin og framin og allir
peningarnir og þess vegna fær hann
stelpuna.
Guð hvíslar söngvum nýrrar aldar
Þá hefði mátt gefa mörgum auka-
persónunum meiri tíma, því þótt
myndin sé tæpir þrír tímar að lengd
fer sá tími aðallega í aðalpersón-
urnar. Þetta er litríkur hópur, nör-
dastelpan Pagan með óslökkvandi
áhuga á Svarthöfða og brim-
brettagaurinn Kris sem á erfitt með
að halda typpinu í buxunum þar á
meðal. Þau halda samt hópinn ekki
bara af því þau þurfa þess, heldur
líka vegna þess að þau eru fóstur-
fjölskylda hvers annars. Hálf mis-
heppnuð fjölskylda oft og á köflum
ofbeldisfull og óheiðarleg, en þó
margfallt skárri og samheldnari en
fjölskyldurnar sem þau eru að flýja.
Leikararnir völdu sjálfir músík-
ina í myndina, þannig að þetta er
líklega með fyrstu bíómyndunum
með tónlist 21. aldar æskulýðs. Aðr-
ar unglingamyndir aldarinnar eru
venjulega með tónlist sem valin er
af músíköntum sem ólust upp við
Bítlana eða Nirvana, þar sem þeir
reyna að giska á hvað krakkarnir séu
nú að hlusta á nú til dags. Krakkarn-
ir leyfa Springsteen samt að fljóta
með, hann er eilífur á þjóðvegum
Ameríku og reynir að fá þau til að
dreyma, er föðurlega röddin sem
kyrjar „dream, baby, dream.“ Tit-
Áður en hún fann Söshu Lane þá
uppgötvaði Arnolds Katie Jarvis, aðal-
leikkonu Fish Tank, þar sem hún var
að rífast við kærastann á brautarpalli.
Leikstýran Andrea Arnold fann
aðalleikkonuna Sasha Lane í vorfríi í
Flórída.
illagið fjallar svo um stúlku á vegar-
kantinum; „She grew up on a side
of the road / Where the church bells
ring and strong love grows.“ En þótt
þau séu í miðju Biblíubeltinu yfir-
gaf almættið þau fyrir löngu. Eða
hvað? Guð hvíslar nefnilega ennþá
ef maður hlustar vel. Eftirminnileg-
asta tónlistaratriði myndarinnar er
undir laginu „God‘s Whisper,“ und-
urfurðulegt lag þar sem bakradda-
kórinn klappar og syngur eins og
í leiðslu á meðan Raury, tvítugur
blökkustrákur frá Atlanta, rapp-
ar um að hann muni ekki sætta sig
við málamiðlanir, hann muni ekki
eyða ævinni á hnjánum – og kyrjar
svo örlitla orðsendingu til Ameríku;
„You think I am nothing / I am not-
hing / You’ve got something com-
ing.“
Þetta er ekki flókinn kveðskap-
ur – en samhengið og ryþminn
ljær honum dýpri merkingu, þetta
er blökkustrákur úr biblíubeltinu,
svæðinu sem kaus Trump – hann er
að tala fyrir allar týndu kynslóðirn-
ar í Ameríku sem er að týna sjálfri
sér, þessa týndu kynslóð sem Arnold
fann í vegarkantinum.
Hið persónulega verður þannig
pólitískt nokkuð áreynslulaust, án
þess að nokkur minnist á það – en
það er vídd sem virðist nær alfarið
skorta í íslenskar myndir þessi miss-
erin. Þær fjalla flestar um mennsk-
una í hvergilandi, sem er ágætt út af
fyrir sig, mennskan þarf stundum
frið frá niði tímans og pólitískrar sí-
bylju. En þetta er orðið dálítið langt
frí. Það er ekki beint við neina eina
mynd að sakast, en ef bíó-Ísland er
sérheimur þá varð hér aldrei neitt
hrun og við lifum í aðalatriðum enn-
þá á Íslandi ársins 1996. Tilraunir
til þess að koma samtímanum að
hafa svo mestmegnis mistekist og
verið jaðarsettar, Rokland er mögu-
lega eina skáldaða hrunmyndin
sem eitthvað kveður af, Boðberi
var vanmetin og forvitnileg tilraun
sem týndist í nýaldarbulli og saga
bankaguttans Sölva var veikasti
hlekkur Vonarstrætis. En mögu-
lega þurfa íslenskir leikstjórar bara
að leyfa sér að orða hlutina og fara
að semja örlítið lengri samtöl. Við
erum ekki öll svona tilfinningalega
bækluð lengur og ættum alveg að
geta farið að ræða þetta samfélag á
hvíta tjaldinu.