Víkurfréttir - 04.05.2017, Blaðsíða 19

19fimmtudagur 4. maí 2017 VÍKURFRÉTTIR
hvernig sem það er. Nemandinn getur gert það
eins oft og hann vill. Hann getur endurtekið
þegar hann vill, hvort sem það er heima hjá sér,
í ræktinni eða hvar sem er. Svo koma nemendur
í skólann, ekki til að hlusta á kennarann, heldur
fara þeir að vinna að verkefnum, gjarnan í hóp,
vegna þess að það að vera að vinna í verkefni,
útskýra það fyrir öðrum, stúdera það, þá ertu
að fara dýpra inn í verkefnið, heldur en að
sitja bara passívur hlustandi. Nemendur okkar
í háskólabrúnni segja gjarnan: „Ég vildi að
svona hefði verið þegar ég var í skóla.“ Þetta er
stutt með ýmsum rannsóknum og kannski það
sem skiptir mestu máli, þar sem þetta hefur
verið lengst reynt í Bandaríkjunum, hjá John
Bergman, sem er sérlegur vinur okkar, að þeir
skólar sem hafa tekið þetta upp þar, þar hafa
nemendur skilað hærri meðaleinkunn, það er
meiri ánægja meðal nemenda, foreldra, kennara
og í rauninni allra. Ég held að þetta sé svar
skólakerfisins við upplýsingasamfélaginu. En
kerfið er ennþá fast í iðnaðarsamfélaginu, þar
sem allir eiga að taka sama prófið, allir eiga að
læra það sama á sama tíma. Þess vegna leiðist
krökkum í skóla. Það hafa verið gerðar kannanir
innan framhaldsskóla hér og krökkum leiðist.
Í háskólanum, þar var gerð könnun meðal
stúdenta: „Hvernig finnst ykkur að vera í tímum
hjá okkur?“ Þeir eru leiðinlegir. Við erum að
reyna að svara þessu og virkja nemendur meira.
Það er nefnilega hægt að treysta fólki svo miklu
meira heldur en kerfið gerir.“
Er þetta ekkert að koma almennt
meira í skólakerfinu öllu?
„Kerfið er svo samansúrrað. Allir kjarasamn-
ingar og flestar skólabyggingar miða við þetta
gamaldags dót. Við tókum hér við 40 eða 50
ára gamalli byggingu og okkar markmið er
í rauninni að losna við alla svona innveggi og
vera með lærdómsstöðvar þar sem nemendur
geta komið saman um verkefni og kennarinn
er svona til að veita aðstoð ef á þarf að halda.
Því miður þá er skólakerfið ótrúlega gamaldags.
Ég finn að kennarar eru að leita, þeir finna að
gamla fyrirlestrakerfið, það er dautt og þeir
eru að leita að nýju formi. En kerfið, einhvern
veginn, heldur þeim svo í þessu. Grunnskólarnir
eru opnari og því ofar sem er farið í skólastigum,
þeim íhaldssamara verður það, það er svona
mitt mat.“
Snjalltæki, eruð þið að nota þau?
„Já, öll. Einn af okkar ágætu kennurum fór
út í Sporthús, til að fara í líkamsræktina.
Þar var einn stór og mikill rumur, nemandi
okkar, með svona heyrnartól og hann var í
róðravélinni. Kennarinn heilsar honum „hvað
er verið að hlusta á, eitthvað rokk?“, „Nei, það
er Salka Valka,“ og svo hélt hann áfram að
róa. Það er þannig sem nemendur geta tekið
með sér þegar þeim hentar. Það er að þeir séu
að taka við upplýsingunum, en svo koma þeir
hingað í skólann til þess að vinna úr þeim
sameiginlega og með aðstoð kennarans. Sem
er miklu skemmtilegra heldur en að sitja með
slefuna niður, sofandi yfir einhverjum malandi
kennara.“
Hvað með samstaf í skólasamfélaginu
á Suðurnesjunum? Eruð þið til dæmis
í einhverju samstarfi við þinn gamla
skóla, Fjölbrautaskóla Suðurnesja?
„Já, já, auðvitað erum við með ágætt samband á
milli og sömuleiðis með Miðstöð símenntunar
á Suðurnesjum. MSS er til dæmis með
Menntastoðir, sem voru settar beinlínis upp fyrir
þá sem ekki fylltu skilyrði um háskólabrúnna
hér. Þannig að Miðstöð símenntunar setti upp
menntastoðir og þau sem klára menntastoðir
geta svo komið í háskólabrúnna. Hins vegar
mætti þetta samstarf, að mínu mati vera miklu,
miklu meira. Við erum ekki nema rúmlega
20.000 manna samfélag. Af hverju erum við að
dreifa okkur á svona marga staði? Ég hef lagt til
að þetta yrði allt sameinað undir eina yfirstjórn,
Reykjanes Akademíuna, svo er bara skoðað
ískalt, hvar er best að koma náminu fyrir? Það
sem er best í Fjölbraut fer þangað, það sem
er best hjá Miðstöð símenntunar fer þangað,
með hagsmuni svæðisins í huga en ekki þessi
músarholusjónarmið sem við gjarnan viljum
láta vera ráðandi. Það fékk daufar undirtektir
þegar við kynntum hugmyndina.“
Hvað þarf til þess að breyta því
viðhorfi?
„Þetta er svona svipað og með sameiningu
sveitarfélaga. Að menn segja gjarnan: „Þetta er
rosalega sniðug hugmynd, hún á bara ekki við
hjá mér.“ Það er gamla sagan. Menn eru alltaf
að passa sitt. En ég tel það skyldu okkar að horfa
á hagsmuni samfélagsins í heild og hvernig
fræðslu sé best borgið fyrir samfélagið hér á
Suðurnesjum. Það tel ég að við gerum með einni
svona yfirstjórn, þar sem við samnýtum krafta
og sækjum fram af miklu meiri móði heldur en
við höfum í raun verið að gera.“
Framtíðin er svo
ótrúlega björt
Þegar þú talar um þessa miklu aukningu í
menntunarstigi íbúa Reykjanesbæjar, finnur
þú, þegar þú horfir til baka þessi 10 ár, sérðu
hvaða áhrif þetta hefur haft á atvinnulífið á
Suðurnesjum? Það var oft talað um það að í gamla
daga, þá voru ekki nógu mörg atvinnutækifæri
fyrir þá sem fóru og náðu sér í háskólapróf. Það
var ekki eins algengt í gamla daga. Háskólapróf
er orðið jafn algengt og stúdentspróf var fyrir
20, 30 árum síðan. Hvaða áhrif sérðu þetta hafa
haft á samfélagið á Suðurnesjum núna upp á
atvinnutækifæri? Fær þetta fólk vinnu hérna?
„Mér sýnist að flestir sem hafa farið hér í gegnum
háskólabrúna hafa haldið áfram í frekara nám.
Þeir sem koma úr flugakademíunni, þeir eru
rifnir út. Það vantar flugmenn úti um allan heim.
Það vantar flugvirkja úti um allan heim. Þannig
að framtíðin þar er svo ótrúlega björt. Nemendur
okkar í tæknifræði, þeir vinna lokaverkefni með
þeim sérfræðingum sem hér eru og mörg af
þessum lokaverkefnum verða til þess að það eru
stofnuð fyrirtæki. Ég nefndi hér áður hana Fidu
og Burkna með Geo Silica. Þau eru núna komin
í fulla framleiðslu og eru að gera stóra samninga,
fara í útflutning og svo framvegis og eru að ráða
til sín fólk. Það eru fleiri slíkir sprotar, getum við
sagt, sem hafa sprottið hérna upp og ég leyfi mér
að fullyrða það að hvergi á landinu er aðstaða
jafn góð. Sækja sér menntunina, lokaverkefnið
eins og í tæknifræðinni og hafa svo aðstöðu, eins
og úti í Eldey, eða í Eldvörpum eða í öllu þessu
húsnæði sem er ekki á Ásbrú, til þess að fara af
stað með ný sprotafyrirtæki. Þau eru að koma
hér upp. Það er bara svo einfalt. Sá sem hefur
lokið einhverri menntun, skiptir í rauninni ekki
hver hún er, sá hefur sett sér markmið, náð þeim
markmiðum og er þá kominn eiginlega bara
með lykil að því að bjarga sér í lífinu. Hvort sem
það er prestur, flugvirki, fótaaðgerðafræðingur
eða tæknifræðingur, en það er þetta vopn sem
heitir menntun, prófskírteini, sem tákn um það
að þú getir tileinkað þér einhverja þekkingu og
kannt að beita henni. Út á það gengur menntun,
að gera fólk hamingjusamt og sjálfbjarga.“
Svona örstutt með framtíðina í
skólamálum, hvernig sérðu hana
fyrir þér á Suðurnesjum á næstunni?
Ég veit þú ert búinn að tala um að
þú viljir sjá sameiningu, en sérðu
einhver önnur tækifæri fyrir svæðið í
skólamálum?
„Já, já, ekki nokkur vafi. You ain´t seen nothing
yet, sko. Það eru svo gífurlega mörg tækifæri
og við erum með marga bolta á lofti hér sem
við erum að skoða. Aðal vandinn er hins vegar
miðstýring í ráðuneytinu. Það eru svo þröng
sjónarmið þar. Þar sem bara eru tekin mið af
einhverjum Excel skjölum af því sem að var en
ekki því sem verður. Það tel ég vera í rauninni
aðal ógnina við skólastarf á Íslandi. Það er ein
ástæðan fyrir því að skólum miðar svo hægt að
tengjast atvinnulífinu. Það eru alltaf einhverjir
svona kraftar í miðstýrðum ráðuneytum sem
stoppa þetta. Það er hættulegt fyrir okkar
samfélag. Ég sé að, í okkar nánustu framtíð,
þá verðum við með auðvitað fjölbreytileika í
námsbrautum. En við munum líka fá mikið af
erlendum nemendum. Það mun eiga eftir að
aukast. Við erum til dæmis að skoða með HS
Orku, spennandi um dæmi þar sem við erum
að nýta þá einstöku þekkingu sem þar hefur
skapast til þess að fara í útflutning á því. Við
erum þegar byrjuð að fá erlendar umsóknir í
námið okkar í ævintýraleiðsögn. Þar er það gott
fagfólk og íslensk náttúra sem kallar á, því að
skólastofan þar er ekki nema að litlum hluta hér
inni. Hún er annars úti í náttúrunni. Við erum
ekkert farin að auglýsa ævintýraleiðsögnina í
útlöndum, samt er fólk farið að koma hérna inn.
Flugvirkjanámið, við erum þegar farin að fá inn
fyrirspurnir frá erlendum flugfélögum hvort við
gætum hugsað okkur að taka við, því það er svo
gífurlegur skortur á flugvirkjanemendum úti
um allan heim og flugvirkjaskólar heimsins ná
ekki að framleiða upp í þá þörf. Aðstaðan hér á
Ásbrú er náttúrulega svo einstök, ef við nýtum
hana með réttum hætti.“
Þið voruð að þjálfa fólk til þess að vera
með einkaþjálfun í líkamsrækt.
„Já, þjálfaranámið og styrktarþjálfaranámið.
Næstu skref þar eru að, við erum þegar að stíga
fyrstu skrefin í því, að vera með það á netinu,
og það eru erlendir nemendur sem eru að taka
það á netinu eftir algjörlega nýrri tækni þar
sem þeir geta meira að segja stundað verklega
þáttinn heima hjá sér þökk sé nútímatæki.
Við höfum sótt þar, eins og víða annars staðar,
erlenda kennara sem eru hoknir af reynslu og
hafa verið að þjálfa jafnvel ólympíu landsliðið
í Bandaríkjunum, Noregi og svo framvegis. Við
erum að sækja þekkinguna til þeirra og gera
hana að útflutningsvöru. Varðandi framtíðina
held ég einmitt að það að byrja í skóla og enda
í skóla, það verður ekkert svoleiðis. Samfélagið
breytist svo hratt og sá sem ætlar sér að taka
þátt í því og vera samkeppnisfær, verður stöðugt
að vera að mennta sig og þar held ég að góð
fjarnámstækni muni ráða úrslitum og ég held að
við séum nokkuð leiðandi og framarlega á því
sviði. Þar liggur held ég gífurlega mikil framtíð í
bara allri fræðslu.“
Þið fenguð alveg ágæta 10 ára
afmælisgjöf um daginn þegar þið
fenguð Menntasprotann.
„Já, sem var alveg gífurlega ánægjulegt og hérna
innanhúss fór mikil gleðialda um. Á sama tíma
og við segjum að kerfið sé voða íhaldssamt
af því að við erum bæði á háskólastigi og
framhaldsskólastigi og við erum hvorki né, þá
pössum við illa inn í Excel skjölin. Að fá síðan frá
atvinnulífinu viðurkenningu, það náttúrulega
bara segir okkur að við höfum verið að gera
eitthvað rétt og verður okkur bara hvatning til
frekari dáða og við hlökkum til næstu 10 ára.
Samtök atvinnulífsins veittu þessi verðlaun og
glöddu okkur alveg óstjórnlega með þessu.“
Við eigum núna tíu flugvélar. Við eigum þegar einn
flughermi og flughermir númer tvö er á leiðinni
til landsins og stærri plön í viðræðum við ónefnd
flugfélög er á döfinni. Þannig að Flugakademía
Keilis er að láta vel til sín taka.
Umfjöllun um Keili í þætti vikunnar
fimmtudagskvöld kl. 20:00KEILIR FLAGGAR Á KEILI