Feykir - 29.11.2012, Blaðsíða 17

2012 1 7
taka 4. stig á klassískan gítar,
þegar ég var 14 ára. Eftir það
þurfti ég að fara suður til
Reykjavíkur til að halda áfram
og fór í einkakennslu hjá
Páli Eyjólfssyni hjá Tónskóla
Sigursveins og lauk þar við 5.
stigið,“ segir Ásgeir.
Aðspurður um hvernig það
hafi gengið fyrir sig svarar
hann að auðvitað hafi þetta
verið mikið mál fyrir foreldra
hans að keyra honum til
Reykjavíkur þetta árið en þeim
hafi verið mikið í mun um að
styðja við hann í tónlistinni.
„Árið eftir tók ég 6. og 7.
stigið en þá var ég fluttur til
Reykjavíkur í framhaldsskóla,“
útskýrir hann.
Ásgeir segir það vera hollt
fyrir alla krakka að fá hljóðfæri
upp í hendurnar og æfa sig.
„Ég finn það bæði útfrá minni
reynslu og þegar ég hef verið
að kenna litlum krökkum að
það er gott fyrir þá að venjast
hljóðfærunum, þá eru þeir
fljótari að ná þessu ef þeir fara
aftur í þetta síðar. Krakkarnir
hafa kannski mismikla þolin-
mæði og einbeitingu í fyrstu
en þegar áhuginn kemur síðar,
sem hann gerir pottþétt, þá
hafa þau grunninn og geta
byggt á því. Þess vegna tel ég
hollt fyrir krakka að byrja sem
fyrst,“ segir Ásgeir.
Samið lög frá
10 ára aldri
Ásgeir lýsir tímabilinu frá
því að tónlistarframi hans
fór á flug fram til þessa sem
rosalega skrítnu tímabili,
enda hefur allt gengið mjög
hratt og vel fyrir sig. „Þetta
hefur verið rosalega skrítið
allt saman. Ég veit ekki hvort
ég sé með einhverja brenglaða
mynd af þessu, að geta farið
inn í tónlistarheim og farið
beint upp án þess að hafa í
raun nokkuð fyrir því, ekkert
ströggl og vesen. Ég veit ekki
hvort það sé galli að maður
sé góðu vanur,“ segir Ásgeir
brosandi.
Hann bætir við að þetta
hefði ekki gengið svona vel
nema vegna þess að hann er
með gott fólk í kringum sig og
nefnir þá helst umboðsmenn
sína, hjónin Maríu Rut
Reynisdóttur og Guðmund
Kristinn Jónsson, eða Kidda
eins og hann er oftast kallaður.
Þess má geta að Kiddi er í
hljómsveitinni Hjálmum,
ásamt Þorsteini bróður
Ásgeirs, og er upptökustjóri í
Hljóðrita.
Ásgeir segir atburðarrásina
hafa farið af stað á fullkomn-
um tíma, eins og það hefði
verið skipulagt að tónlistin
myndi taka við. „Ég var
akkúrat að klára skólann í
vor, þar sem ég útskrifaðist
frá Fjölbrautaskólanum við
Ármúla, og gat því gefið mér
tíma í þetta og einbeitt mér
að tónlistinni,“ segir Ásgeir.
„Ég hafði aldrei séð fyrir
mér að ég myndi
gefa eitthvað út
þar sem ég væri
í aðalhlutverki,
mér bara datt það
aldrei í hug, hvað
þá heila plötu,“
útskýrir hann og
rifjar upp þegar
hann sendi Kidda
nokkur demo sem
Ásgeir hafði tekið
upp heima hjá sér.
„Ég sendi honum
nokkur lög sem ég hafði
samið á einhverri bull ensku
en textinn var bara svona
til að prófa lögin,“ útskýrir
hann. Kidda líkaði það sem
hann heyrði og daginn eftir
hringdi hann í Ásgeir og bauð
honum að koma og taka upp
í stúdíói. Ásgeir fékk pabba
sinn, íslenskukennarann
og hagyrðinginn, til að að
semja texta við lag sem
Ásgeir hafði samið og úr
varð Sumargestur, sem varð
fyrsti smellurinn hans Ásgeirs
Trausta. „Ég spilaði lagið í
sjónvarpsþættinum Hljóm-
skálanum en Kiddi er einn
af stjórnendum
þáttarins, eftir
það fór þetta að
rúlla,“ segir hann.
Sumargestur fór
í útvarpsspilun
fljótlega eftir að
Ásgeir kom fram
í Hljómskálanum
og þá tóku þeir upp
fleiri lög. „Þetta
vatt eiginlega bara
upp á sig og áður
en ég vissi af var ég
farinn að vinna plötu,“ segir
hann með bros á vör. Ásgeir
samdi öll lögin á plötunni
sjálfur, en platan hlaut
nafnið Dýrð í dauðaþögn.
„Ég átti lögin en við fengum
pabba og félaga minn, Júlíus
Róbertsson, til að semja
textana. Pabbi samdi texta við
sex lög en Júlíus fjögur,“ segir
hann. Júlíus er frá Reykjum
í Hrútafirði og hafa þeir
Ásgeir þekkst til fjölda ára.
„Hann er eldri bróðir besta
vinar míns frá Reykjaskóla.
Við þrír vorum oft að spila
saman og í seinni tíð höfum
við Júlíus verið að spila sífellt
meira saman. Ég vissi að hann
væri mikið í textasmíð og
þess vegna fannst mér liggja
vel við að fá hann til þess að
semja texta fyrir plötuna.
Hann þekkir öll lögin mín,
við hugsum eins og þekkjum
hvorn annan vel,“ útskýrir
Ásgeir en Júlíus leikur einnig
með bandinu hans Ásgeirs
Trausta.
Aðspurður um áhrifavalda
í tónsmíðinni er fátt um svör.
„Ég hef verið að semja lög frá
10 ára aldri og í stað þess að
stúdera tónlist þá hef ég frekar
lagt áherslu á að skapa hana,“
segir hann og heldur áfram:
„Það eru áhrifavaldar í öllu,
allstaðar í umhverfinu,“ segir
Ásgeir. Þá segir hann t.d. að
einhver hafi haft orð á því við
sig að hann heyrði greinileg
áhrif frá kirkjutónlist. „Ég
get alveg verið sammála því
að vissu marki. Ég gæti hafa
orðið fyrir áhrifum þegar
mamma var að æfa á píanóið
heima en það hefur alls ekki
verið meðvitað,“ segir Ásgeir
með semingi.
En verður þú stressaður
þegar þú stígur á svið? „Ég
verð alltaf stressaður, bara
misstressaður. Ég hef orðið
sérstaklega stressaður í seinni
tíð þegar ég var að flytja flókin
verk á klassískan gítar. Ég hef
verið í hljómsveitum að öskra
eitthvað en fannst það ekkert
mikið mál, en varð stressaðri
þegar ég var að flytja eitthvað
meira alvöru,“ segir Ásgeir.
Hann segist líka hafa verið
stressaður þegar allt var að
fara í gang í vor en svo segist
hann hafa vanist því smá
saman.
Þegar Ásgeir er inntur eftir
einhverjum eftirminnilegum
stundum frá því að hjól
tónlistarinnar fóru að snúast
segir hann frá því þegar
hann og Júlíus voru á leið
austur á Skriðuklaustur til
þess að halda tónleika. „Við
vorum búnir að fljúga austur
á Egilsstaði og keyra þaðan
á Skriðuklaustur. Og ég sem
gleymi alltaf einhverju þurfti
bara að muna eftir þremur
hlutum; gítarnum, capo á
gítarinn og snúru, en þegar
við komum á staðinn áttaði ég
mig á því að ég hafði gleymt
capoinu og snúrunni. Það var
rosalegt, við sem vorum búnir
að hafa mikið fyrir því að
koma okkur þangað, héldum
að við þurftum að hætta við
þetta allt saman. Þá kom í ljós
að sá sem við ætluðum að spila
hjá var hljóðmaður og átti allt
sem til þurfti og rúmlega það,
þannig að þetta reddaðist allt
saman,“ segir Ásgeir og hlær.
Spilar útspil fyrir
mömmu sína
Ásgeir segir margt vera fram-
undan hjá sér og ýmislegt vera
í vinnslu, t.d. er bandaríski
tónlistarmaðurinn og Íslands-
vinurinn John Grant að snúa
lögum Ásgeirs Trausta yfir
á ensku. „Það stóð alltaf til
að þýða textana yfir á ensku.
Steini bróðir þekkir John,
sem er orðinn mjög seigur í
íslensku, og stakk upp á því
að við myndum tala við hann.
Við tökum það kannski upp
þegar hann er búinn,“ segir
Ásgeir.
„Nokkur gigg eru líka
framundan, t.d. spilum við
í Háskólabíói með Moses
Hightower þann 14. desember,
á Kátt í höllinni þann 19.
desember og Eurosonic í
Hollandi í janúar,“ bætir hann
við. „Annars verð ég áfram að
kenna hér og held því áfram
allavega fram á vor en ég fer í
jólafrí 10. desember.“
Jólunum ætlar hann að eyða
í faðmi fjölskyldunnar heima á
Laugarbakka en aðfangadag
segir Ásgeir vera annatíma hjá
mömmu hans, Pálínu, sem er
organisti bæði í Melstaðakirkju
og Hvammstangakirkju. „Hún
þarf að spila í fjórum messum
yfir daginn og oft verður
þetta ansi knappt hjá henni.
Hún þarf nefnilega að vera
mætt út á Hvammstanga til
að spila í messu þar strax eftir
að messunni í Melstaðakirkju
lýkur og á þá eftir að koma
sér á milli. Þá spilum við systir
mín útspil fyrir hana svo hún
komist þangað tímanlega,“
segir Ásgeir. Annars segir hann
jólahaldið vera nokkuð hefð-
bundið, borðaður jólamatur
og svo opnaðir jólapakkar.
Ein hefð segir hann þó vera
ómissandi og megi alls ekki
klikka. „Á milli jóla og nýárs
förum við félagarnir alltaf til
frændfólks félaga míns sem
eiga bóndabæ hér skammt frá
og gefum kindunum – það
klikkar ekki,“ segir Ásgeir og
brosir.
Þegar blaðamaður fylgdi
Ásgeiri Trausta út úr skóla-
byggingunni spruttu fram ótal
brosandi andlit í rúðum skólans
og var honum innilega veifað í
kveðjuskyni áður en hann hélt
með rútu suður yfir heiðar, á
leið til höfuðborgarinnar.
w
Og ég sem gleymi
alltaf einhverju
þurfti bara að
muna eftir þremur
hlutum; gítarnum,
capo á gítarinn og
snúru, en þegar við
komum á staðinn
...
Ásgeir Trausti með hressum hnátum í Grunnskóla Húnaþings vestra.
Ásgeir Trausti hélt útgáfutónleika á Hvammstanga í september síðastliðnum. Mynd: Norðanátt
Ásgeir Trausti á útgáfutónleikunum ásamt hljómsveit. Mynd: Norðanátt