Morgunblaðið - 15.01.2018, Side 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 15. JANÚAR 2018
✝ Björgvin Reyn-ir Björnsson
fæddist 18. október
1940 á Hólmavík.
Hann lést á líkn-
ardeildinni í Kópa-
vogi 8. janúar
2018.
Foreldrar hans
voru hjónin Björn
Guðmundsson,
bóndi og smiður, f.
25. september 1903
á Drangsnesi, d. 27. janúar
1980, og Sigrún Eggertína
Björnsdóttir húsfreyja, f. 28.
febrúar 1899 á Sandá í Svarf-
aðardalshreppi, d. 13. desember
1983. Reynir var yngstur sjö
systkina. Elstur var Sigurbjörn,
f. 15. júní 1925, d. 27. maí 1935
af slysförum, næst Ragnheiður
Guðmunda, f. 3. september
1962, kvæntur Maríu Alettu
Margeirsdóttur. Eiga þau börn-
in Fjólu Dögg, gift Davíð Svein-
björnssyni, börn þeirra eru Sal-
ómon Blær og Elísa Björt, og
Hlyn Smára, kvæntur Dísu
Björg Jónsdóttur, börn þeirra
eru Adrían Breki og Indíana
Alba. 3) Hulda Rún, f. 30.3.
1973, gift Sverri Halldórssyni,
áður gift Má Óskarssyni og eiga
þau dótturina Arndísi Nínu.
Reynir ólst upp fyrstu árin á
Bæ á Selströnd. Árið 1946 flutti
fjölskyldan á Drangsnes og bjó
þar til 1955 þegar hún flutti á
Akranes. Reynir vann við sjó-
mennsku frá fjórtán ára aldri
en flutti síðan til Reykjavíkur á
nítjánda aldursári og vann ýmis
störf. Reynir lærði hús-
gagnasmíði við Iðnskólann í
Reykjavík og starfaði við hús-
gagna- og húsasmíði. Síðustu
nítján ár starfsævi sinnar vann
hann hjá Sparisjóði Reykjavík-
ur og nágrennis.
Útför hans fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 15. jan-
úar 2018, klukkan 13.
1926, d. 27. ágúst
2010, Lúðvík, f. 26.
október 1928, d. 8.
nóvember 2016,
Fanney, f. 2. ágúst
1930, Vigdís, f. 11.
mars 1932, og Sig-
urbjörg, f. 11.
ágúst 1935.
Reynir kvæntist
24. júlí 1960 eftir-
lifandi eiginkonu
sinni, Arndísi Sig-
þrúði Halldórsdóttur, f. 30. júní
1938 á Akranesi. Þau eignuðust
þrjú börn: 1) Sigrún Elfa, f.
21.1. 1961, gift Ingólfi Guðna-
syni. Börn þeirra eru Svanhvít
Lilja, sambýlismaður hennar er
Ólafur Sindri Ólafsson, Reynir
Arnar, kærasta hans er Dag-
mar Ósk Héðinsdóttir, og María
Sól. 2) Halldór Már, f. 8.12.
Pabbi veiktist mjög skyndilega
30. október sl. og ekki varð ljóst
alveg strax hvað væri að honum.
Hann varð nánast ósjálfbjarga og
gat hvorki gengið né gert sig
skiljanlegan eða matast. Eftir að
hægt var að greina hvað væri að
honum fékk hann meðhöndlun og
kom hann smám saman til baka.
Við vissum þá öll að hverju
stefndi.
Fjölskyldan var mjög þakklát
fyrir að fá þennan tíma með hon-
um. Hann sýndi mikið hugrekki
og barmaði sér aldrei eða kvart-
aði. Hann notaði tímann sem
hann átti til að sættast við sjálfan
sig og reyna að finna frið, þótt
ekki sé hægt að ímynda sér
hvernig það er að bíða dauða síns
eins og pabbi gerði með einstakri
ró.
Hann þakkaði stöðugt fyrir
allt sem gert var fyrir hann á
sjúkrahúsinu og líknardeildinni.
Það var eins og hann vildi líka
kæta okkur ættingja sína og var
iðulega að segja okkur brandara.
Pabbi spurði mig hvort ég bæði
að heilsa Guði, þannig gat hann
fengið mann til að brosa. Einu
sinn kom ég til hans og var með
rauðan poka með mér. Hann spyr
hvort þetta sé skjóðan fyrir sál-
ina sína. Hann spurði líka leigu-
bílstjórann sem flutti hann í
skötuveisluna á Þorláksmessu
hvort hann væri að fara í Sorpu.
Þannig var oft glatt á hjalla á
sjúkrastofunni hjá honum og
margir komu að heimsækja hann.
Við viljum þakka öllum sem
komu til pabba og kvöddu hann
og öllu því hjúkrunarfólki og
læknum sem gerðu dvöl hans
eins bærilega og hægt var.
Sigrún Elfa Reynisdóttir.
Elsku afi.
Takk fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig. Takk fyrir að hafa
tekið mig að ykkur þegar
mamma var veik. Og takk fyrir
að kaupa gítarinn fyrir mig, því
þar komst ég að áhugamálinu
mínu og það var allt ykkur ömmu
að þakka. Og þakka þér fyrir að
hafa tekið upp minningarnar og
geymt þær allar á spólu af mér
þegar ég var lítil, þetta skiptir
mig svo ótrúlega miklu máli í dag.
Þið hjálpuðuð mér þegar ég hafði
engan.
Þú ert meira en bara afi minn
fyrir mér. Þú kenndir mér marga
hluti. Og ég var mikinn part æsk-
unnar hjá ykkur. Ég man vel eftir
því þegar ég og vinkona mín vor-
um svo mikið fyrir sverð og pabbi
vinkonu minnar smíðaði sverð
fyrir hana. Þá man ég að þú fórst
niður í bílskúr og smíðaðir fyrir
mig sverð líka. Og man ég einnig
vel eftir vespuferðunum sem þú
tókst mig og vinkonu mína með í.
Þú varst yndislegur afi.
Þú talaðir við mig þegar ég gat
ekki sofið og kom fram, og þú
hafðir alltaf eitthvað merkilegt
að segja, hvort sem það var um
Jesú eða bara um lífið sjálft.
Ég sagði þér að ég elskaði þig
þegar þú varst á spítalanum, og
ég veit að þú elskar mig líka, afi
minn.
Elsku afi minn, orð fá ekki lýst
hvað ég mun sakna þín. Þess
vegna þakka ég þér og ömmu fyr-
ir allt sem þið hafið gert fyrir
mig. Og ég vil að þú vitir að þú ert
og verður alltaf hetjan mín.
Mundu að ég elska þig og mun
aldrei gleyma hlutunum sem þú
hefur gert fyrir mig, og kennt
mér, ég veit þú ert á betri stað og
finnur ekki lengur fyrir sársauka.
Ég mun passa upp á ömmu fyrir
þig.
Þín Arndís Nína.
Arndís Nína Mortensen
Másdóttir
Hvað ég sakna afa míns. Ég
sakna allra frásagnanna, vísn-
anna og ferðalaganna okkar sam-
an. Ég sakna gleðinnar við mat-
arborðið og ánægjunnar sem
fylgdi samverustundum hvort
sem í matinn var kleinustappa í
bolla, skata eða pönnupitsa. Afi
minn gerði lífið einfaldlega betra.
Hann gat alltaf sprellað og gert
grín, alveg fram á síðasta dag. Ég
er þakklát fyrir allar minning-
arnar sem ég á um hann og mun
geyma þær að eilífu.
Ég vildi að afi hefði getað verið
lengur með okkur þannig að ég
hefði kynnst honum og skilið bet-
ur, enda maður með mikla sögu
og dýpt þó ég hafi bara fengið að
kynnast hluta af henni. Sá hluti
sem ég fékk að kynnast var þó
dásamlegur. Afi var nefnilega ein
sú fallegasta sál sem ég hef feng-
ið að kynnast. Ég veit að hann
var stundum harður við sjálfan
sig og gagnrýninn en af hverju
vissi ég aldrei. Það var þó óþarfi
því allir sem fengu að kynnast
honum komust ekki hjá því að
elska hann. Meira að segja síð-
ustu dagana á líknardeildinni
eignaðist hann nýja vini enda
fékk jákvæðnin, auðmýktin og
gleðin að ríkja gagnvart öllum
þeim sem hann hitti.
Hann afi minn var mér fyrir-
mynd þegar kom að trúnni á
Jesú. Hann sýndi mér hversu
mikils virði það er að eiga trú á
hann og fylgja honum. Ég vona
að ég geti með sama hætti miðlað
þessum dýrmæta fjársjóði til
barna minna enda veit ég að það
var bæn afa að þau myndu læra
að þekkja Jesú.
Ein af mínum uppáhaldsminn-
ingum er ferð með afa, ömmu og
Svanhvíti frænku á Strandirnar.
Lagaleikur og afavísur réðu þar
ríkjum. Rúgbrauð með rjóma á
sem væri gott að fá var raulað
aftur á bak og áfram og ég reyndi
sjálf að semja vísur þó þær hafi
aldrei náð þeim hæðum sem vís-
urnar hans afa náðu.
Afi var nefnilega einstakur
þegar kom að því að semja texta.
Á menntaskólaárunum mínum
samdi hann texta fyrir mig við
lagið „Running out of time“ með
hljómsveitinni Jet Black Joe sem
ég og Svanhvít frænka sungum í
Söngvakeppni MH. Mér finnst
sárt að hafa ekki náð að endur-
flytja lagið áður en afi kvaddi en
leyfi mér að deila hluta textans
sem hann samdi sem á vel við
þær tilfinningar sem nú bærast í
brjósti mér.
Ég hugleiði hvert ég stefni,
því horfin er burtu frá mér vegurinn.
En geymi í minningunni
hugsun um þig, falda í huga mér inn.
Ég sé þig í öllu sem hreyfist
í öllu sem slær, lifir og grær, þar ert þú.
Og þar sem sólin ljómar
birtist þú mér, þótt þú sért fjær, þá
ertu nær.
Fjóla Dögg.
Reynir vinur minn og trúbróð-
ir er fallinn frá.
Þessi sterki maður lét alls
staðar að sér kveða þar sem hann
var og það var gott að hafa hann í
liði með sér. Hann var bygginga-
meistari að félagsmiðstöð Ungs
fólks með hlutverk á Eyjólfsstöð-
um sem var reist á Héraði.
Hann var öflugur þegar Frí-
kirkjan Vegurinn var í uppbygg-
ingu og í Boðunarkirkjunni var
hann virkur og hljómar oft í út-
varpi Boðunar.
Leiðir okkar Reynis lágu aftur
saman fyrir rúmum tveimur ár-
um þegar við tengdumst við gift-
ingu barna okkar. Hulda flutti í
kjölfarið til Svíþjóðar þar sem
Sverrir hafði dvalið undanfarin
ár og una þau hag sínum vel í
sænsku sveitinni.
Við félagarnir fórum til Sví-
þjóðar í heimsókn til þeirra
Sverris míns og Huldu hans í
nokkra daga og þessi ferð var
okkur kærkomið tækifæri til að
kynnast hvor öðrum betur. Það
var gaman að ferðast með Reyni
því hann var svo orðheppinn og
skemmtilegur.
Ég heimsótti hann nokkrum
sinnum á sjúkrahúsið og síðan á
líknardeildina og það var alltaf
sami tónninn í honum þótt af hon-
um drægi.
Það átti ekki við þennan öfluga
mann að vera lokaður inni á líkn-
ardeild þó að hann dásamaði
þjónustuna, þar sem allt var gert
til að létta honum lífið. Aldrei
heyrði ég hann kvarta og hann
leit fram á veginn með eftirvænt-
ingu um að hitta Frelsarann sem
hann hafði þjónað í svo mörg ár.
Ég bið góðan Guð að blessa þá
sem nú syrgja og þá sérstaklega
Öddu, börnin og barnabörnin.
Blessuð veri minningin um
heilsteyptan mann sem nú er
genginn.
Halldór Pálsson
Björgvin Reynir
Björnsson
 Fleiri minningargreinar
um Björgvin Reynir Björns-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Ágústína BergÞorsteinsdóttir
fæddist á Hríseyj-
argötu 6, Akureyri,
18. apríl 1929. Hún
andaðist 30. desem-
ber 2018 á Sól-
vangi, Hafnarfirði,
þar sem hún dvaldi
sl ár.
Foreldrar henn-
ar voru Þorsteinn
Sigurðsson vél-
stjóri og Emilía Jónasdóttir leik-
kona. Systir Ágústínu er Svava
Berg Þorsteinsdóttir, f. 22 febr-
úar 1928. Hálfbræður hennar
voru Jón Ólafsson, Marinó Sæ-
berg, Júlí Sæberg og Sigurður
Sæberg Þorsteinssynir.
Ágústína giftist Sigursteini
Heiðari Jónssyni, f. í Hafnarfirði
18. ágúst 1931, d. 28. nóvember
2008. Dætur þeirra eru: 1) Em-
ilía Ingibjörg, f. 8. ágúst 1951, d.
2. júní 2004, eftirlifandi maður
hennar er Snorri Hallgrímsson.
2) Heiðdís, f. 14. janúar 1955,
gift Vilhjálmi Þórðarsyni. Fyrri
frá Akureyri með móður sinni
og ólst upp í Reykjavík. Hún
gekk í Austurbæjarskóla og
kláraði barnaskólann þar. Á
unga aldri ferðaðist hún mikið
um landið allt með móður sinni
sem lék í revíum. Um 16 ára ald-
ur byrjaði hún að vinna í Nora
Magasín í Reykjavík og kynntist
Sigursteini sama ár. Þau giftu
sig árið 1951. Fyrstu búskapar-
árin bjuggu þau á Öldugötu 4 í
Gróf í Hafnarfirði á neðri hæð í
húsi móður Sigursteins ásamt
elstu dóttur sinni, Emilíu. Í des-
ember 1954 fluttu þau í húsið
sem þau byggðu sér í Fögrukinn
11 í Hafnarfirði, þá gekk hún
með tvíburana Heiðdísi og Haf-
dísi. Ágústína vann sem aðstoð-
arkona skólatannlæknis í Lækj-
arskóla í Hafnarfirði og eftir
það vann hún í Kaupfélagi Hafn-
firðinga. Samhliða vinnu stund-
aði hún myndlistarnám hér-
lendis og erlendis og sótti alls
konar námskeið og kennararétt-
indi. Í kjölfarið starfaði hún sem
leiðbeinandi á Kópavogshæli og
vann þar í tíu ár, síðast stafaði
hún sem iðjuþjálfi á Sólvangi í
Hafnarfirði í 15 ár eða þar til
hún varð 70 ára.
Útförin fer fram frá Fríkirkj-
unni í Hafnarfirði í dag, 15. jan-
úar 2018, klukkan 15.
maður hennar var
Þorsteinn Sæ-
mundsson, börn
þeirra eru a) Sig-
ursteinn Ívar. Son-
ur hans er Evan
Smári. b) Helma,
synir hennar eru
Sindri Snær, Klem-
enz Fannar og Ívar
Orri Erlingssynir.
Sonur Vilhjálms frá
fyrra hjónabandi er
Andrés Magnús. 3) Hafdís, f. 14.
janúar 1955, hennar maður er
Jón Tryggvi Kristjánsson. Fyrir
á hann tvær dætur, Guðrúnu
Elvu og Aldísi Örnu. Börn Haf-
dísar eru a) Svava Berglind
Hrafnsdóttir, synir hennar eru
Theodór Óli, Aron Snorri og
Ísak Steinn Davíðssynir. b)
Kristín Guðfinna Theódórs-
dóttir, börn hennar eru Janus
Daði Hrafnkelsson, Baldur
Bragi, Alex Bjarki og Gunnar
Breki Baldurssynir. c) Ómar
Ágúst Theódórsson.
Ágústína flutti fjögurra ára
Elsku mamma mín, þín verður
sárt saknað og verður um
ókomna tíð. Við vitum að þú ert
komin til pabba og Millu systur,
sem tóku vel á móti þér.
Hvíl í friði, elsku mamma.
Minningar um þig um huga minn reika,
margar góðar eru í skjóðunni þar.
Við áttum svo marga góða tíma,
já, mikið um gleði hjá okkur þá var.
Ávallt gat ég til þín leitað,
aldrei hunsaðir þú mig.
Reyndir alltaf mig að hugga,
ó, hve sárt er að missa þig!
Þitt bros og þín gleði,
aldrei sé ég það á ný.
Ég vil bara ekki trúa
að þitt líf sé fyrir bí.
Ég vildi að við hefum haft
meiri tíma, þú og ég.
Við áttum svo mikið eftir að segja,
ó, hvað veröldin getur verið óút-
reiknanleg.
Ég þarf nú að taka stóra skrefið,
treysta á minn innri styrk.
Takast á við lífið
svo framtíðin verði ei myrk.
Ég veit að þú munt yfir mér vaka,
verða mér alltaf nær.
Þú varst og ert alltaf mér best,
elsku móðir mín kær.
(Katrín Ruth)
Kveð ég mömmu með þakk-
læti í hjarta fyrir allt og allt.
Blessuð sé minning þín.
Heiðdís og Vilhjálmur.
Elsku mamma mín.
Þú varst mikil og stórfengleg
persóna, elskaðir allt og alla,
varst óspör að segja ég elska þig
við okkur, við vini þína og starfs-
fólkið á Sólvangi þar sem þú
kvaddir þessa jarðvist. Nú er
þrautagöngu þinni lokið. Þú
laukst henni á friðsælan hátt,
kvaddir daginn fyrir gamlárs-
dag, svolítið í þínum stíl því þér
fannst aldrei neitt gaman á gaml-
ársdag því þú fannst til með fer-
fætlingunum (voffunum) smáu
sem þoldu ekki hávaðann og læt-
in, þér þótti svo vænt um þá enda
mikill dýravinur.
Ótal minningar koma upp í
hugann frá því þegar við syst-
urnar vorum litlar, ferðalög um
landið, hestarnir veiðitúrarnir,
og ekki síst hundarnir sem voru
eins og börnin þín, hafðir mikinn
húmor fyrir duttlungunum í
þeim. Ég man þegar hún Gala
ykkar dó og þið sögðust aldrei
ætla að fá ykkur hund aftur, en
þegar við systurnar komum með
lítinn pommeranian, hana
Skoppu, með stóra rauða slaufu
um hálsinn og settum hana í
fangið á pabba þá felldi hann
gleðitár, var það eftirminnileg
stund. Hún var ykkur mikill fé-
lagi og alltaf í fanginu á ykkur.
Þú varst skörungur til vinnu
og skilaðir verki þínu vel, varst
vel liðin enda jákvæð og glöð.
Svo ákveðin að um 75 ára þegar
pabbi var orðinn það veikur að
hann gat ekki lengur keyrt, þá
fórst þú í akstursæfingatíma hjá
ökukennara til þess að geta
keyrt ykkur, þú vildir ekki vera
háð öðrum. Þú varst nefnilega
séð, endurnýjaðir alltaf ökuskír-
teinið þitt þótt þú hefðir ekki
keyrt í tæp 50 ár, geri aðrir bet-
ur.
Þú varst listræn og skapaðir
margt fallegt og fannst gaman að
hafa fallegt í kringum þig sem
heimili okkar bar vott um. Mörg-
um fannst gaman að kom heim til
okkar um jólin í Fögrukinnina
því þú skreyttir svo mikið að
fólki fannst þetta eins og jólahús.
Þið pabbi voruð miklir Spánar-
unnendur og voru árin orðin yfir
30 sem þið fóruð þangað saman
og síðan eftir að pabbi dó fórstu
með Heiðdísi systur.
Eitt er það sem ég á alltaf eft-
ir að muna og geymi í hjarta
mínu er það sem þú sagðir við
mig tveimur dögum áður en þú
kvaddir, hnipptir í mig og sagðir:
„Komdu hérna, litla rúsínan mín.
Ha, já ertu ekki yngri!“ Ég er
nefnilega 20 mínútum yngri en
tvíburasystir mín. Minningarnar
ylja um ókomna tíð.
Þú varst meðvituð um í hvað
stefndi undir það síðasta, talaðir
um það að vera komin með far-
seðilinn en ekki „go to gate“
þannig varst þú. Draumalandið
var bók sem þú vitnaðir oft í og
nú ertu komin þangað til pabba
og Millu systur og sitjið saman í
blómabrekkunni.
Eins og við vorum vanar að
kveðjast elsku mamma mín „I
Love You“.
Þín dóttir
Hafdís.
Marga góða sögu amma sagði mér,
sögu um það er hún og aðrir lifðu
hér.
Alltaf var hún amma mín svo ósköp
væn
og í bréfi sendi þessa bæn:
Vonir þínar rætist kæri vinur minn,
vertu alltaf sanni góði drengurinn.
Þó í lífsins straumi bjáti eitthvað á,
ákveðinn og sterkur sértu þá.
Allar góðar vættir lýsi veginn þinn,
verndi’ og blessi elskulega
drenginn minn,
gefi lán og yndi hvert ógengið spor,
gæfusömum vini hug og þor.
(Jenni Jóns)
Söknum þín, elsku amma
Gússý.
Sindri Snær, Klemenz
Fannar og Ívar Orri.
Ágústína Berg
Þorsteinsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Ágústínu Berg Þorsteins-
dóttur bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.Hólshraun 3 · 220Hafnarfjörður · Símar: 555-1810, 565-1810 · Netfang: veislulist@veislulist.is · www.veislulist.is
Skútan
ERFIDRYKKJUR
Veislulist sér um veitingar fyrir
erfidrykkjur af öllum stærðum,
hvort sem er í sali eða heimahús.
Í yfir 35 ár hefur Veislulist lagt áherslu á góða
þjónustu og framúrskarand matreiðslu.
Sjá nánar
á heimasíðu okkar
www.veislulist.is
s: 555 1810
veislulist@veislulist.is