Morgunblaðið - 26.01.2018, Qupperneq 23

og glæsileg stúlka í hrókasam-
ræðum sem fangaði athyglina,
ekki bara fyrir það að tala hátt og
snjallt heldur einnig fyrir liprar
rökræður og smitandi hlátur.
Það fór ekki framhjá neinum að
hér var á ferðinni skarpgreind og
skemmtileg kona. Ég vissi ekki
þá hversu náin vinátta okkar og
síðan fjölskyldna okkar yrði.
Við sem sátum með henni í
stjórn Alþjóðasamtaka viðskipta-
og hagfræðinema fengum að
njóta röggsemi hennar og rétt-
sýni. Það var engin tilviljun að
Sigga var jafnan í fremstu röð og
gegndi ábyrgðarstöðum. Hún var
sérdeilis fljót að hugsa og af-
bragðs greinandi, fluglæs á töl-
fræði viðskiptanna. Hún naut
trausts og var ung þegar henni
voru falin krefjandi verkefni
vegna þekkingar sinnar og fag-
mennsku. Henni voru allir vegir
færir á sviði viðskiptalífsins en
það var henni hins vegar ekkert
kappsmál að komast í sviðsljósið,
fjölskyldan og vinirnir voru í
fyrirrúmi og þrátt fyrir stutta
ævi fékk hún miklu áorkað.
Mér er sérstaklega minnis-
stætt eitt bréf af mörgum sem
mér barst frá Siggu. Hún var að
hefja nám í Kaliforníu og varð
tíðrætt um ungan mann sem hún
hafði hitt örfáum vikum fyrir
brottför. Hugboðið við lestur
bréfsins um að hér væri maður
sem koma myndi nánar við sögu
reyndist rétt. Hvorki tveggja ára
aðskilnaður né búseta hvort í
sinni heimsálfunni gat komið í
veg fyrir brúðkaup hjónanna
Siggu og Gunna örfáum árum
síðar.
Ég verð forsjóninni ævinlega
þakklát fyrir að hafa kynnst vin-
konu sem aldrei sló vinafundi á
frest. Upp rifjast óteljandi sam-
verustundir með þeim hjónum og
fjölskyldu, á ferðalögum, við ára-
mót, í veislum og á góðra vina
fundi. Heimsóknirnar í Skorra-
dalinn þar sem við fjölskyldan
gengum að merktu gestaher-
berginu okkar vísu, gönguferðir í
skógi, bátsferðir, varðeldur og
veisluborð að kveldi gleymast
ekki. Hvergi höfum við hitt meiri
driffjaðrir í ferðaskipulagningu
en þau hjón, hvort heldur að
sumri eða vetri, til útlanda eða í
útilegur um landið þvert og endi-
langt. Fjölbreyttur útilegu-
hópurinn stækkaði ár frá ári,
áfangastaðirnir óteljandi og
skemmtilegir, jafnt í sól, rign-
ingu eða þoku, svo sem Borgar-
fjörður eystri, Ófeigsfjörður,
Papey og jeppaferðir inn á há-
lendið.
Við kveðjum kæra vinkonu
með sorg í hjarta, þakklát fyrir
vináttuna. Missirinn er mikill en
minningarnar lifa. Hugur okkar
er hjá Gunna, Sverri, Halldóri,
Þórunni Hönnu og fjölskyldu
Siggu í þeirra miklu sorg.
Björk og Eric.
Með jeppann fullan af útilegu-
dóti er keyrt í átt að Hólum.
Kerran aftan í, hjólin á toppnum,
skollaeyrum skellt við veður-
spánni, jafnvel þó að ekki finnist
spá um votara veður en einmitt
þar. Ekki í fyrsta sinn sem ferða-
félagar halda saman út í rigning-
arspá. Enda er veðrið afstætt í
góðra vina hópi og öll skúr styttir
jú upp um síðir. Þegar við rennd-
um í hlaðið voru flestir komnir.
Sigga sat við dúkaða borðið sitt, í
dúnúlpu og með húfu og fagnaði
okkar innilega með sínu breiða
brosi. Sigga, sannur vinur, dugn-
aðarforkur með skoðun á mönn-
um og málefnum. Þetta er byrj-
unin á einni af fjölmörgum
ógleymanlegum ferðalögum um
landið okkar þar sem við höfum
notið samvista við okkar kæru
vini Siggu, Gunna og börnin auk
fleiri skemmtilegra ferðafélaga.
Þak reist úr stórum segldúk,
langborð dekkað og ferðalangar
hafast við úti langt fram á nótt
þrátt fyrir ausandi rigningu.
„Stingum af“ hljómar í bak-
grunninum. Siglt út í Málmey í
mynni Skagafjarðar, sumir að
safna eyjum, land numið. Engin
rigning, veðrið gæti ekki verið
betra. Hnísur stökkva í lygnum
firðinum, mannhæðarháar
hvannir og hraustmenni synda í
sjónum. Ferðafélagar á einu máli
um að það hljóti að vera hér sem
þetta títtrædda himnaríki sé að
finna. Áfram er haldið í austurátt
og tjaldborg slegið upp í Vagla-
skógi. Dýrin í Vaglaskógi mæta á
svæðið, „hvað er eiginlega að
þessu fólki“ segja sumir. Tæki-
færi til að sjá eitthvað nýtt, að
þessu sinni vitann að Dalatanga,
sem var einn af þeim örfáu stöð-
um á landinu sem „Sigga mín“,
eins og Gunni kallaði hana svo
oft, hafði ekki komið til. Börðum
vitann augum og nutum stundar-
innar þrátt fyrir niðdimma Aust-
fjarðaþokuna. Á sama ári var
einnig farið í árlega ferð með vin-
um og fjölskyldum að Kirkjuhóli,
brennó og kubbur fastir liðir eins
og venjulega. Stórafmælum fagn-
að í ógleymanlegri ferð til Tosk-
ana, lystisemda lífsins notið í
ítalskri dásemdarsveit í besta fé-
lagsskap sem hugsast getur. Hví-
líkar minningar, og einhvern veg-
inn eru allir miklu ríkari fyrir
vikið.
Samrýndari fjölskyldu en þau
Siggu, Gunna og börnin þekkjum
við ekki. Hvert tækifæri til sam-
veru notað til fullnustu og næmt
auga fyrir að höfða til barnanna.
Börnin vaxa úr grasi en áfram er
hvert tækifæri nýtt til að gera
eitthvað skemmtilegt saman. Ár-
angurinn lætur heldur ekki á sér
standa enda finnst nú fullorðnum
unglingunum Halldóri og Sverri
ekkert eðlilegra en að koma með.
Þessi nánu tengsl munu án efa
gefa styrk í þeirri erfiðu vegferð
sem fram undan er.
Að öðrum ólöstuðum hafa
Sigga og Gunni verið límið í
stórum hópum vina og vanda-
manna. Ótímabært andlát Siggu
myndar skarð sem erfitt er að
fylla í. Missir vina er mikill en
missir fjölskyldunnar er þó
mestur. Ástkær móðir, heittelsk-
uð eiginkona og besti vinur fallin
frá langt fyrir aldur fram. Elsku
Gunni, Halldór, Sverrir og Þór-
unn, þið vitið að hugur okkar er
hjá ykkur á þessum erfiðu tím-
um. Elsku Sigga, þig kveðjum við
með tár á hvarmi og varðveitum
minningar um frábæra konu. Þín
verður sárt saknað.
Ólafur Hersisson,
Sigríður Brynjólfsdóttir.
Við vinkonurnar í Club 21
munum aldrei gleyma þrett-
ándanum í ár, þegar sorgar-
fréttin af skyndilegu andláti
Siggu vinkonu okkar barst frá
Frakklandi. Á sama tíma í fyrra
sátum við sjö saman og undir-
bjuggum atriði fyrir fimmtugs-
afmælið hennar. Enga okkar ór-
aði fyrir því að við sætum aftur
saman nú ári síðar við að skrifa
minningarorð um okkar ástkæru
vinkonu.
Við kynntumst í störfum okkar
hjá Eimskip á sínum tíma og höf-
um haldið hópinn síðan. Vin-
kvennahópurinn dregur nafn sitt
af því að við hittumst 21. hvers
mánaðar, en það höfum við gert
frá árinu 2005. Gæðastundir
hópsins hafa verið margar, bæði
með fjölskyldum okkar og án,
innan lands sem utan.
Sigga var traust og góð vin-
kona, mikil fjölskyldukona, frá-
bær móðir og endalaust stolt af
flottu börnunum sínum þremur.
Það var fallegt að fylgjast með
því hve farsælt hjónaband þeirra
Gunna var og hversu samstiga
þau voru í einu og öllu. Fjölskyld-
an er einstaklega samheldin og
hefur verið dugleg að njóta lífsins
saman og ferðast, bæði um okkar
fagra land og á fjarlægar slóðir.
Sigga var afburðagreind, örlát,
glaðvær og kröfuhörð á sjálfa sig
og aðra. Hún var einfaldlega góð
í öllu sem hún tók sér fyrir
hendur. Við minnumst þess með
stolti að Sigga var fyrsta konan
til að taka sæti í framkvæmda-
stjórn Eimskips, en það var árið
2000 þegar fyrirtækið hafði verið
starfandi í 86 ár. Oftast höfum við
hist í útivistarfötum og byrjað á
góðum göngutúr þar sem við
spjöllum um allt milli himins og
jarðar og leitum gjarnan ráða
hver hjá annarri. Stundum höf-
um við þó skilið flíspeysurnar
eftir heima og gert eitthvað
meira „grand“, oftast að frum-
kvæði Siggu. Þegar það kom í
hennar hlut að skipuleggja mán-
aðarlega hittinginn vildi hún
helst alltaf slá upp veislu. Staður-
inn var oftast í fallega veisluhús-
inu þeirra Gunna í Jafnakri og þá
fengum við hinar að njóta hennar
miklu gestrisni og dásamlegra
veitinga. Fastur liður hefur verið
að hittast í miðbænum í desem-
ber þar sem við höfum borðað
góðan mat og tekið hefðbundið
miðbæjarrölt fyrir jólin. Síðustu
árin hefur árleg útilega hópsins
og fjölskyldna okkar farið fram
hjá Siggu og Gunna á „Ljóna-
stöðum“ í Skorradal. Þar hafa
þau hjónin útbúið frábæra úti-
leguaðstöðu fyrir okkur með til-
heyrandi partítjaldi, hljóðkerfi
og öðrum nauðsynlegum búnaði
fyrir stórhljómsveit hópsins.
Fjölskyldan er einstaklega gest-
risin og framúrskarandi í að
skapa skemmtilega stemningu.
Síðasta utanlandsferð okkar
vinkvennanna var til Boston.
Ferðin var frábær skemmtun í
alla staði, við nutum lífsins til
hins ýtrasta og mikið var hlegið.
Siggu verður sárt saknað í öllu
því sem við í okkar góða vin-
kvennahópi tökum okkur fyrir
hendur um ókomin ár.
Elsku Gunni, Halldór, Sverrir
og Þórunn. Við vinkonurnar er-
um afar þakklátar fyrir góðan
vinskap og allar frábæru sam-
verustundirnar í gegnum árin.
Söknuðurinn er mikill en hlátur
Siggu ómar áfram í hjörtum okk-
ar. Hugur okkar er hjá ykkur og
öðrum ástvinum nú á erfiðum
tímum.
Club 21,
Elín Þórunn, Erna,
Guðný, Hildur, Kristín,
Linda og Nanna.
Í dag kveðjum við kæra vin-
konu og Bókaorm. Félagsskap-
urinn í kringum bókaklúbbinn
hefur reynst okkur mjög dýr-
mætur og lærdómsríkur en við
höfum hist reglulega síðustu tíu
árin og rætt saman um tugi bóka.
Við höfum lesið fjölbreyttar bók-
menntir sem hafa víkkað sjón-
deildarhringinn og oft hafa
myndast áhugaverðar umræður
um ágæti bókanna hverju sinn.
Líflegustu klúbbarnir hafa verið
þegar við erum ekki alveg sam-
mála um gæði bókanna og þar
kom Sigga sterk inn. Hún var
ófeimin við að segja sína skoðun
um efni bókanna og hikaði ekki
við að vera ósammála okkur hin-
um þegar svo bar við.
Sigga var klár og kímin og sá
oft dýpri hliðar á viðfangsefninu
sem vakti aðdáun okkar. Hún
kom líka oft með nýtt sjónarhorn
sem við höfðum ekki áttað okkur
á. Sigga var mjög drífandi í öllu
sem viðkom okkar félagsskap og
var hvatamanneskja í að við
myndum gera fleira skemmtilegt
saman en ræða bækur, sem gat
tengst bókunum samanber að
fara á söguslóðir. Við minnumst
sérstaklega ferðar okkar í
Skorradalinn þar sem þær syst-
ur, Sigga og Þóra, tóku höfðing-
lega á móti klúbbnum og bókin
Ríkisfang ekkert var rædd.
Kvöldmatinn sóttum við upp á
Akranes en í bókinni kom fram
að lykilpersónur sögunnar eld-
uðu mat frá upprunalandi sínu.
Maturinn skapaði áhugaverða
tengingu við umræður kvöldsins.
Við sendum fjölskyldunni inni-
legar samúðarkveðjur, hugur
okkar er hjá ykkur á þessum erf-
iðu tímum. Siggu verður sárt
saknað.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Bókaormar,
Alda, Ásdís (Dísa), Elín
Þórunn, Guðrún Dögg,
Hildur, Inga, Margrét og
Jónína (Nína).
Við starfsfólk Símasamstæð-
unnar vissum ekki hvaðan á okk-
ur stóð veðrið í upphafi nýs árs,
þegar sú hörmulega frétt barst
að Sigríður hefði orðið bráð-
kvödd. Við erum slegin yfir þessu
óvænta fráfalli manneskju á
besta aldri og getum fæst sett
okkur í spor fjölskyldunnar við
slíkan harmleik. Sigríður var for-
maður stjórnar Símans síðastlið-
inn hálfan áratug og gegndi því
verkefni af brennandi áhuga og
stakri ósérhlífni. Síminn tók
miklum breytingum á þeim tíma
sem hún veitti stjórn félagsins
forystu. Síminn var skráður á
hlutabréfamarkað í hennar
stjórnartíð, en við skráninguna
sjálfa og ekki síður eftir að hinni
skráðu stöðu var náð, hefur þurft
að gæta af sérstakri athygli að
öllum aðgerðum félagsins, tíma-
setningum og upplýsingagjöf.
Sigríður sinnti þessu nákvæmn-
isverki af mikilli samviskusemi,
þannig að aldrei var kastað til
hendinni, né fóru mikilvæg atriði
fram hjá henni. Við þekktumst
ekki áður en við byrjuðum að
vinna saman á vettvangi Síma-
samstæðunnar, en með okkur
tókst strax fyrirmyndar samstarf
sem einkenndist alla tíð af fag-
mennsku Sigríðar. Sem betur fer
vorum við ekki sammála um alla
hluti, fremur en hollt er í fyrir-
tækjarekstri, en Sigríður gætti
þess vel að þröngva eigin skoð-
unum ekki upp á aðra og að sjón-
armið allra heyrðust. Ákvarðanir
voru ekki teknar bak við luktar
dyr, heldur lagði hún sig í líma
við að aðrir stjórnarmenn og
stjórnendur ættu sæti við borðið,
þegar mikilvægar ákvarðanir
stóðu fyrir dyrum.
Við starfsfólk Símans og
dótturfélaga kveðjum Sigríði
með söknuði. Hún var góður liðs-
maður og hjartahlý manneskja.
Við vottum eiginmanni Sigríðar,
börnum og stórfjölskyldu okkar
dýpstu hluttekningu.
Orri Hauksson.
Allt of oft birtist dauðinn okk-
ur óvænt, er miskunnarlaus og
skilur eftir sig djúp og torlækn-
anleg sár. Þannig birtist hann nú
í byrjun árs, á dimmasta tíma
ársins, þegar við fengum þær
skelfilegu fréttir að Sigga hefði
orðið bráðkvödd í skíðafríi með
fjölskyldunni aðeins 50 ára að
aldri.
Leiðir okkar Siggu lágu saman
um síðustu aldamót þegar Auður
í krafti kvenna var stofnað og
konur í stjórnunarstöðum hitt-
ust. Við hittumst í Mývatnssveit
og þar byrjuðu okkar vináttu-
bönd að myndast sem styrktust
með árunum. Við fráfall hennar
rifjast upp ótal samverustundir.
Við vorum í barnsburðarleyfi á
sama tíma með dætur okkar og
synir okkar voru á svipuðum
aldri. Fyrir tilviljun keyptum við
okkur sumarhús í Skorradal um
svipað leyti. Við vorum sérstak-
lega ánægðar með að vera í
„rauðvínsfæri“ og var það nýtt til
hins ýtrasta. Sigga og Gunni voru
hvatamenn þess að við hjónin
keyptum háfjallafellihýsi fyrir
tæpum 10 árum. Fórum við í
margar ferðir með þeim um land-
ið með fellihýsið í eftirdragi. Þar
nutum við skipulagshæfileika
þeirra hjóna og þekkingar þeirra
á landinu. Það var varla til sá
landskiki sem þau þekktu ekki.
Eftirminnilegustu ferðirnar eru
án nokkurs vafa vestur til Ófeigs-
fjarðar, þaðan sem Sigga var
ættuð og hafði dvalið þar mörg
sumur með móður sinni og systr-
um. Ógleymanlegar eru skíða-
ferðir með börnunum, bæði til
Ítalíu og Austurríkis. Hjónaferð
með vinum til Parísar að
ógleymdri vinkonuferð til Lond-
on. Þorrablótin í Garðabæ þar
sem þau hjónin voru með stóran
vinahóp með sér. Áramót í
Garðabæ, áramót og skíði á Ak-
ureyri með vinahjónum. Ferm-
ingar, barnaafmæli og stóraf-
mæli, síðast þegar Sigga hélt upp
á 50 ára afmæli sitt fyrir um ári
síðan. Minningarnar streyma að
og verma. Sigga og Gunni voru
ávallt höfðingjar heim að sækja,
bæði í Garðabæinn og í Skorra-
SJÁ SÍÐU 24
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 26. JANÚAR 2018
Útfararþjónusta
Vönduð og persónuleg þjónusta
athofn@athofn.is - www.athofn.is
ATHÖFN ÚTFARAÞJÓNUSTA - s: 551 7080 & 691 0919
Inger Steinsson
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
HERDÍS GUÐMUNDSDÓTTIR,
Strikinu 4,
frá Böðmóðsstöðum, Laugardal,
lést á Landspítalanum, Fossvogi,
sunnudaginn 21. janúar. Útförin fer fram frá
Bústaðakirkju þriðjudaginn 30. janúar klukkan 13. Þeim sem
vilja minnast hennar er bent á Kvenfélag Hringsins.
Vilhjálmur Sigtryggsson
Bergljót Vilhjálmsdóttir Haraldur Haraldsson
Vilhjálmur Vilhjálmsson Svava Bernhard Sigurjónsd.
Ingunn Björk Vilhjálmsdóttir
ömmubörn og langömmubörn
Elsku fallegi drengurinn okkar, bróðir og
barnabarn,
PÉTUR OLGEIR GESTSSON
sem lést af slysförum sunnudaginn
21. janúar, verður jarðsunginn frá
Hjallakirkju, Kópavogi, laugardaginn
27. janúar klukkan 13.
Gestur Pétursson Bjarney M. Hallmannsdóttir
Hallmann Óskar Gestsson
Ragnar Atli Gestsson
Hallmann S. Sigurðsson Aðalheiður Helga Júlíusdóttir
Óskar Veturliði Grímsson Margrét Gestsdóttir
Elsku móðir okkar, stjúpa, systir,
tengdamamma, amma og langamma,
HEIÐA GUÐJÓNSDÓTTIR,
Drekavogi 4a, Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
16. janúar. Útför fer fram frá Háteigskirkju
miðvikudaginn 31. janúar lukkan 13. Blóm og kransar er
vinsamlegast afþakkað. Þeir sem vilja minnast hennar mega
láta hið frábæra starfsfólk krabbameinsdeildar 11E njóta þess.
Banki 0565-14-405346, kt. 041286-4079.
Laufey Klara Guðmundsdóttir, Ingi Þór Sigurðsson
Hafsteinn Örn Guðmundsson, Tim Sawittrí
Jóhanna Clausen, Trausti Gunnarsson
Guðrún Guðjónsdóttir, Guðný K. Guðjónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur sambýlismaður og bróðir okkar,
TÓMAS MAGNÚS TÓMASSON
tónlistarmaður,
lést á líknardeild Landspítalans
þriðjudaginn 23. janúar.
Jarðarför auglýst síðar.
Magnús Gísli Arnarson
Guðrún Helga Tómasdóttir
Rannveig Tómasdóttir