Morgunblaðið - 01.03.2018, Síða 67

MINNINGAR 67
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. MARS 2018
það er ekkert í heiminum öllum
nema eilífðin, guð – og við.
(Sigurður Nordal)
Mig dreymir heim um dimmar kaldar
nætur.
Mig dreymir heim til þín, ó, móðir kær,
er hjarta þreytt í húmi dapurt grætur
og hníga tár sem þú ein skilið fær.
Og þegar blessuð sólin gegnum glugga
með geislum sínum strýkur vanga
minn,
mér finnst það vera hönd þín mig að
hugga
og hjartað öðlast ró við barminn þinn.
Er sunnan gestir sumarlandsins berast
á söngvavængjum norður bjartan geim,
og vinir fagna, vorsins undur gerast
þá verður yndislegt að koma heim.
(Freymóður Jóhannesson)
Ástarþakkir fyrir allt og allt –
við munum alltaf elska ykkur
endalaust, elsku amma Þórhalla
og afi Jóhann.
P.S. Og önnur okkar er óend-
anlega stolt og þakklát fyrir að fá
að bera nöfn ykkar beggja.
Ykkar,
Halla Jóhanna og Berglind.
Elsku fallega amma mín. Þá er
komið að þeirri stund sem ég hef
kviðið fyrir frá því ég var lítil
stelpa og það er að kveðja þig.
Minningarnar hrannast upp frá
æskuárum þegar ég var búsett í
Kaliforníu og í hvert skipti sem
við komum til landsins sameinað-
ist öll stórfjölskyldan. Þú og afi
komuð stundum upp á völl að
sækja okkur og síðan var alltaf
gert eitthvað skemmtilegt sam-
an. Mamma mín var líka einstak-
lega dugleg að halda veislur í
Kvistalandinu og ég man sem
dæmi að þegar afi átti afmæli
hafði mamma látið smíða handa
honum lítinn sveitabæ í afmæl-
isgjöf sem síðan var farið með í
sumarbústað ykkar ömmu,
Systralund í Grímsnesi. Við
systkinin fengum líka oft að koma
í heimsókn í bústaðinn og stund-
um að gista. Ég man sérstaklega
eftir einu skipti þegar við komum
til landsins, þá hélt mamma af-
mælisveislu í bústaðnum ykkar
afa. Það var dansað fram á nótt,
sungið og gert grín. Það var mik-
ið áfall þegar afi veiktist og fékk
krabbamein sem breytti ekki
bara lífi hans heldur lífi okkar
allra. Mamma tók okkur úr skól-
anum í Kaliforníu og frá vinum
okkar til að geta verið nær þér og
afa á þessum erfiða tíma. Mamma
og pabbi vildu að við fjölskyldan
stæðum saman og værum á Ís-
landi á meðan afi væri svona veik-
ur. Við fráfall afa urðum við svo
lánsöm að þú komst með okkur
fjölskyldunni til Kaliforníu í
næstum þrjá mánuði í frí. Þetta
átti vel við þig, að vakna á morgn-
ana í dásamlega fallegu umhverfi
umvafin pálma- og ávaxtatrjám.
Á hverjum morgni var farið í
göngutúr, borðaður morgunmat-
ur úti á verönd og í sund kvölds
og morgna. Við ferðuðumst mikið
saman um Kaliforníu og þótti þér
það mjög skemmtilegt, og það
átti vel við hana að vera í góða
veðrinu í Kaliforníu. Nú kveð ég
þig, elsku fallega amma mín, og
þakka fyrir allar góðu stundirnar
okkar. Þú varst alltaf svo blíð og
góð við mig og reyndist mér góð.
Ég bið almáttugan Guð að blessa
minninguna um þig elsku amma
mín. Megir englar guðs vaka yfir
börnunum þínum ömmu Helgu,
Sigríði, Eymundi,Viðari og Elfu
Dís, tengdabörnum, barnabörn-
um, vinum og fjölskyldunni allri
og gefa þeim styrk á erfiðum
stundum. Megi minning þín vera
björt og falleg. Ég kveð þig með
þessu dásamlega fallega lagi af
plötu Ellý Vilhjálms sem var eitt
af þínum uppáhalds.
Þú komst til að kveðja í gær.
Þú kvaddir og allt varð svo hljótt.
Á glugganum frostrósin grær.
Ég gat ekkert sofið í nótt.
Hvert andvarp frá einmana sál,
hvert orð sem var myndað án hljóms
nú greindist sem gaddfreðið mál
í gervi hins lífvana blóms.
En stormurinn brýst inn í bæ
með brimgný frá klettóttri strönd,
því reiðum og rjúkandi sæ
hann réttir oft ögrandi hönd.
Því krýp ég og bæn mína bið,
þá bæn sem í hjartanu er skráð.
Ó, þyrmdu honum, gefðu honum grið.
Hver gæti mér orð þessi láð?
(Freymóður Jóhannesson)
Við elskum þig.
Þínar
Sigurbjörg Halla og Eva Rós.
Þá er komið að kveðjustund,
elsku systir, alltaf er erfitt að
kveðja kæran ástvin. Við vorum
níu systkinin og skiptumst í tvo
hópa, eldri og yngri. Það var oft
mikið fjör og mikið sungið. Nú er-
um við orðin fjögur eftir þannig
að það fækkar óðum í hópnum.
Eftir að Dadda missti Jóhann,
manninn sinn, varð samband okk-
ar miklu meira og nánara. Hún
var hörkudugleg og var ein í sinni
íbúð í 10 ár. Hún var svo jákvæð,
það var sama hvenær maður
hringdi í hana og bauð henni að
koma með í bíltúr eða bara vera
hérna heima, svarið var alltaf ég
er til í það. Við höfðum mikið
gaman af að fara á gamlar slóðir.
Við ólumst upp á Grímsstaðaholti
og þótti okkur mikið til koma um
allar breytingarnar. Eldri syst-
urnar fóru mjög fljótt að vinna.
Dadda fór að vinna í mjólkurbúð,
hún vann sig fljótt upp og var
gerð að forstöðukonu, henni var
treyst fullkomlega fyrir öllu sem
viðkom búðinni. Hún var einstök,
gæðin og góðmennskan hennar
kemur fljótt í ljós hjá henni, ég
held ég hafi verið sex ára þegar
hún fékk sín fyrstu laun, þá fór
hún með mig niður í bæ og keypti
handa mér kápu og skó. Dadda og
Jóhann giftu sig og ári seinna
eignuðust þau stúlkubarn sem
hlaut nafnið Margrét. Hún var
fyrsta barnabarn mömmu og
pabba, hún var þvílíkur gleðigjafi,
hún heillaði alla, þetta fannst mér
óskaplega spennandi enda ekki
nema átta ára þegar hún fæddist.
Pabbi var svo hrifinn af henni að
hann gerði vísu sem hann ætlaði
henni sem mér finnst eiga svo vel
við núna þegar systir mín er horf-
in á braut.
Farðu að sofa systir mín góða.
Guð þér vaki og góðir englar hjá
um þig litla langar mig að ljóða
liljan fríða ljós með hýra brá.
Þegar mamma mjúkt í fangið vefur
mildri hönd sem allan vanda kann
þá veit guð sem góðar gjafir gefur
að grænt og fagurt verður kringum
mann.
Þá er vanda þessum þar með lokið
þú ert sofnuð elsku systir mín
áhyggjurnar eru eins og rokið
aftur næsta daginn sólin skín.
Því miður lést Maddý aðeins
26 ára og hvílir nú við hlið afa síns
og ömmu. Svo hún systir mín hef-
ur farið í gegnum mikla sorg. Hvíl
í friði, kæra systir. Ég sendi börn-
um hennar og öllum ættingjum
mínar samúðarkveðjur.
Þórdís Karlsdóttir.
Til minningar um Þórhöllu og
Jóhann.
Alltaf var ég velkomin í hópinn
ykkar með bestu vinkonum mín-
um, Höllu og Berglindi. Sama
hvort var á hátíðum eða bara í
kaffi með stelpunum ykkar, alltaf
svo gaman og notalegt. Þið veitt-
uð mér vinnu á sumrin og með
skólanum á veturna, fyrir það er
ég mikið þakklát. Hláturinn var
aldrei langt undan. Þið voruð
ótrúleg hjón og nú saman á ný.
Síðast þegar ég hitti ykkur tvö
var á göngutúr kringum tjörnina,
gleðifundir. Þið eins og unglingar,
svo sæt og fín.
Takk fyrir mig og ég sendi
mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur, kæra fjölskylda.
Ykkar
Birna Halldórsdóttir.
✝ Valdís K.M.Valgeirsdóttir
fæddist í Keflavík
10. nóvember 1938.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urnesja 19. febrúar
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Jón Val-
geir Jónsson, f.
30.8. 1909, d. 21.3.
1964, og Sólrún
Einarsdóttir, f. 16.4. 1911, d.
29.9. 1962. Systkini Valdísar
eru Ástþór, f. 4.5. 1931, d. 12.3.
2009; Guðfinna, f. 31.7. 1934;
Sjöfn, f. 10.4. 1936; Einar, f.
17.10. 1937; Drengur Valgeirs-
son, f. 20.1. 1943, d. 4.4. 1944;
Dagný, f. 2.3. 1945; og Rúnar, f.
9.7. 1948.
Eftirlifandi eiginmaður Val-
dísar er Vilhelm Sigmarsson, f.
5.3. 1925. Börn þeirra eru 1)
Kristjana Sólrún, f. 29.1. 1958.
Gift Antoni Krist-
inssyni, dætur
þeirra eru Ester,
Sesselja og Valdís
Sólrún. 2) Sigmar
Valgeir, f. 6.3.
1961, sonur hans
er Valgeir Snær. 3)
Bergþóra, f. 30.4.
1964. Gift Baldvini
Gunnarssyni, synir
þeirra Vilhelm,
Gunnar Hjörtur og
Andri Freyr. 4) Sigrún, f. 3.7.
1966. Gift Georg Georgssyni,
dætur þeirra Aníta Ósk og
Sandra Dögg. Barnabarna-
börnin eru átta.
Valdís ólst upp í Keflavík á
Kirkjuvegi 30 hjá foreldrum
sínum og systkinum. Hún vann
ýmis störf, aðallega fiskvinnslu-
og þjónustustörf.
Útför Valdísar fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag, 1. mars
2018, klukkan 13.
Elsku mamma mín er látin,
komið er að leiðarlokum. Ég sit
hérna og leyfi minningunum að
poppa upp. Ég man hana sem
pínu háværa, hressa og káta,
snögga í hreyfingum og dug-
lega. Fólk vildi hafa hana með
sér og þótti gaman að tala við
hana.
Ég man er ég sat fyrir aftan
hana í sófanum að greiða henni
og setja í hana rúllur bara lítil
budda.
Ég man þegar hún vann uppi
á Keflavíkurflugvelli við að
þrífa íbúðir og ég fékk stundum
að koma með, og fékk fanta,
samloku og amerískt nammi.
Ég man þegar hún var verk-
stjóri yfir humrinum í HF. Ég
man þegar hún vann svo í skó-
búðinni, man reyndar ekki
hversu mörg ár hún vann þar
en þau voru mörg, enda festist
við hana Valdís í skóbúðinni.
Hún var eins við alla, enginn
séra Jón þar, og hún átti auð-
velt með að tala við fólk. Hún
var ótrúlega rösk og dugleg til
vinnu, alltaf að laga til á lag-
ernum, og það þarf ekki að
taka það fram að henni fannst
ekki fínt að vera í óburstuðum
skóm, og sá sem lét hana sjá
það einu sinni gerði það ekki
aftur.
Ég man þegar ég og Baldvin
byrjuðum að búa og ég bakaði
fyrstu súkkulaðikökuna mína
og bauð henni og pabba í kaffi,
það var súkkulaðiterta með
smjörkremi og kókos stráð yfir.
Þegar hún sá kökuna þá fór
hún að hlæja, því ég gerði eins
og hún. Ég man aldrei eftir
henni aðgerðalausri, fyrir utan
að vinna og halda heimilinu
spikk og span, þá var hún alltaf
að dudda eitthvað, mála myndir
eftir númerum, sauma í, flosa,
bleyta upp frímerki á umslög-
um, þurrka og raða í bækur, en
í seinni tíð var hún aðallega að
prjóna dúka, teppi og peysur
og púsla, og þrífa – alltaf að
þrífa og gera fínt.
Ekki má gleyma golftíma-
bilinu, það þótti henni rosalega
gaman og svo fór pabbi í það
með henni þegar hann hætti að
vinna og áttu þau nokkur góð
ár saman í golfi.
Síðustu ár, eftir að hún hætti
að vinna, fórum við nokkrar
Reykjavíkurferðirnar saman.
Og þar sem hún var vön að
spjalla við alla, búin að vinna
svo mörg ár í verslun, hélt hún
því áfram í ferðunum okkar og
spjallaði við starfsfólkið í þess-
um búðum sem við fórum í eins
og hún þekkti það vel. Við vor-
um ágætar saman, og það var
mikið talað er við brunuðum á
brautinni. Hún var hreinskilin
og sagði sína meiningu, og ef
þú vildir fá hreinskilið svar frá
henni þá gastu fengið það alveg
ókeypis.
Hún greindist með krabba-
mein fyrir sex árum, sem svo
liggur niðri þar til fyrir ári, þá
tekur það sig upp. Voru síðustu
vikur og mánuðir mjög erfiðir
fyrir hana, því hægri höndin
var orðin lömuð og hún gat
ekki prjónað eða notað höndina
neitt. Henni þótti sjálfsagt að
hjálpa öðrum en að biðja um
hjálp, það bara gat hún ekki,
heldur gerði sitt besta eins og
hún gat á sinn hátt.
Og nú hrynja tárin, því við
eigum bara eina mömmu, og nú
er mín farin með öllum sínum
kostum og göllum og ég mun
sakna hennar mikið, að hafa
hana ekki lengur í lífi mínu.
Við systkinin munum hlúa að
pabba okkar eins vel og við
getum eins og hún hefði viljað.
Hvíl í friði, elsku mamma mín.
Þín
Bergþóra.
Elsku mamma mín.
Mér finnst allt svo skrítið og
óraunverulegt, ég trúi því ekki
að nú sé komið að kveðjustund.
Ég man ekki eftir þér öðru-
vísi en með eitthvað á prjón-
unum, hvort sem það var teppi,
dúkur eða útsaumur. Hún
saumaði oft á okkur jólafötin og
vorum við systurnar allar í stíl.
Einu sinni langaði mig agalega
mikið í stóra tuskudúkku sem
væri jafn stór og ég var þá, og
mamma var ekki lengi að redda
því, ég lagðist á gólfið og hún
teiknaði upp útlínur af mér og
svo saumaði hún dúkku í minni
stærð og kallaði ég hana Lísu,
ég á hana enn.
Eitt áttum við sameiginlegt,
við vorum báðar hrifnar af kis-
um, mamma ólst upp við að
eiga margar kisur og áttum við
einnig margar kisur, þó alltaf
eina í einu, ég veit að þær taka
vel á móti henni núna. Henni
fannst gaman að tónlist og að
dansa og ef það kom gott lag í
útvarpið þá var hækkað vel í
græjunum og tekin nokkur
spor með.
Hvíldu í friði, mamma mín.
Þín dóttir,
Sigrún.
Valdís K.M.
Valgeirsdóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
ÞÓRHALLUR PÁLL HALLDÓRSSON,
Barðastöðum 21, Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum við Hringbraut
aðfaranótt laugardagsins 24. febrúar.
Hann verður jarðsunginn frá Áskirkju í Reykjavík mánudaginn
5. mars klukkan 13.
Guðbjörg Jónsdóttir
Halldór Þór Þórhallsson Þóra Ingvarsdóttir
Ómar Þórhallsson
Jón Indriði Þórhallsson
Þröstur Þórhallsson Sylvía Rún Guðnýjardóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, afi,
sonur, bróðir, tengdasonur, mágur og
frændi,
ÓLI FJALAR ÓLASON,
Grundargötu 49, Grundarfirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands,
Akranesi, föstudaginn 23. febrúar.
Hann verður jarðsunginn frá Grundarfjarðarkirkju laugardaginn
3. mars klukkan 14.
Anna Kristín Magnúsdóttir
Samúel Karl Ólason
Stefán Viðar Ólason
Heiður Björk Óladóttir
Aþena Björk Viktorsdóttir
Bára Guðmundsdóttir
og systkini hins látna
Ástkær sambýliskona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐLAUG JÓHANNA JÓNSDÓTTIR,
Góa,
Skessugili 7,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri sunnudaginn
25. febrúar.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn 9. mars
klukkan 13.30.
Rögnvaldur Egill Sigurðsson
Grétar Óli Sveinbjörnsson Ragnheiður G. Þorsteinsdóttir
Gunnar M. Sveinbjörnsson Lilja Finnbogadóttir
Margrét S. Sveinbjörnsdóttir
Angela Rós Sveinbjörnsd.
Friðbjörg Sveinbjörnsdóttir
Sigríður Sveinbjörnsdóttir Steinn Jóhann Jónsson
Regína Sveinbjörnsdóttir Tryggvi Aðalbjörnsson
Bylgja Sveinbjörnsdóttir Sigurgeir B. Hreinsson
barnabörn og barnabarnabörn
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSDÍS ÓLAFSDÓTTIR,
Langholti 27, Akureyri,
verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 2. mars klukkan 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Stefanía, Maríanna, Ólafur og Gestur Traustabörn
Elskuleg eiginkona mín, móðir,
tengdamóðir, amma og langamma,
G. ERNA HALLDÓRSDÓTTIR
frá Hlíðarendakoti í Fljótshlíð,
síðast til heimilis að Seftjörn 9,
Selfossi,
varð bráðkvödd á heimili sínu 25. febrúar.
Jarðarförin fer fram frá Selfosskirkju þriðjudaginn
6. mars klukkan 14.
Fyrir hönd aðstandenda,
Viðar Zophoníasson
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðn-
ir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn úr
felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að
hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi
ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar