Morgunblaðið - 12.07.2018, Síða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. JÚLÍ 2018
Brynja, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð, minning hennar
lifir í hjörtum okkar allra um
ókomna tíð.
Söngur þú sigrar allt
sofandi dautt og kalt,
lífgar þú vermir og vekur.
Ó, hvað ég elska þig,
en hvað þú gleður mig,
sorgina úr sál minni hrekur.
(Guðrún Sveinsdóttir)
Anna Birna Helgadóttir.
Það er komið sumar en ég tek
ekki eftir því. Fuglarnir aðeins of
háværir og sumarhúsgögnin
standa óhreyfð í garðinum. Síð-
ustu mánuðir hafa verið þung-
bærir og nú er komið að kveðju-
stund því Linda okkar er fallin frá
í blóma lífsins. Hjarta mitt er fullt
af sorg og mér er ljóst að það er
ekkert sjálfsagt í þessu lífi.
Mín lukka var að lenda með
Lindu í bekk fyrsta árið okkar í
Versló. Það var ekki annað hægt
en að hrífast af þessum brosmilda
og skemmtilega grallara. Linda
var keppnismanneskja sem vildi
ná árangri og þegar við útskrif-
uðumst vissi hún nákvæmlega
hvert hún stefndi – og hvert hún
ætlaði. Í Kaupmannahöfn var
tíminn nýttur vel og metnaðar-
fullar prófgráður bættust við ein
af annarri. Það voru margar
gleðistundir þegar Linda og Palli
voru heimsótt í litlu íbúðina á
Amager, og seinna í St Albans.
Þegar fór að styttast í heimferð
buðu þau í hið mesta stuðbrúð-
kaup eins og þeim var einum lag-
ið, enda frábærir gestgjafar. Mér
er sérstaklega minnistæð gæsun-
in sem við héldum fyrir Lindu þar
sem hún fór á kostum sem
„Selma Björns“ með englarödd-
ina sína.
Árin liðu og lífið var gott.
Dásamleg börn, hamingjuríkt
hjónaband, fallegt heimili og
starfsframi. Linda og Palli voru
vinamörg og tíminn vel nýttur og
skipulagður. Linda var mikil
íþróttamanneskja, elskaði skíði
og var dugleg að draga mig með
sér í ræktina. Börnunum okkar
varð vel til vina og eiga bústað-
arferðirnar stóran sess hjá okkur
fjölskyldunni. Þar skiptumst við
hjónin á að elda og án undantekn-
inga buðu þau upp á eitthvað nýtt
og framandi, þar sem var nostrað
við matseldina. Fótboltakeppni,
föndur og Viggóspil voru fastir
liðir þessara ferða ásamt potta-
spjalli sem teygðist stundum
fram á næsta morgun.
Vinir koma og fara eftir því á
hvaða stað við erum hverju sinni í
lífinu, en sumir eru samstiga okk-
ur allt til enda. Þannig var Linda,
traust og kærleiksrík vinkona
sem fagnaði sigrum lífsins með
mér, hvatti til dáða af einlægni, og
var til staðar þegar á þurfti að
halda. Ég bar virðingu fyrir
hversu réttsýn hún var, heiðarleg
og hreinskilin. Hún var jákvæð og
skemmtileg, gjafmild, umvafði og
sýndi fólki einlægan áhuga. Fram
á síðasta dag var hún að hugsa um
fólkið í kringum sig, fullvissa sig
um að okkur liði vel.
Fjölskyldan var Lindu allt og
hennar stolt. Hún elskaði móður-
hlutverkið, var þolinmóð og ástrík
og vildi allt það besta fyrir börnin
sín. Það sást langar leiðir hvað
þau hjónin báru mikla virðingu
fyrir hvort öðru og voru nánir vin-
ir. Styrkurinn kemur best í ljós í
mótlætinu og þurfti fjölskyldan
að takast á við hvert áfallið á fæt-
ur öðru. Hugrekki þeirra og bar-
átta var aðdáunarverð.
Sólin þerrar tárin en sorgin sit-
ur eftir. Þakklát fyrir dásamlega
vináttu hugsa ég um bjarta brosið
þitt og glampann í augunum þín-
um um leið og ég tek utan um
hálsmenið sem þú færðir mér til
minningar. Við sjáumst síðar,
elsku besta Linda mín, elsku fal-
lega hjarta.
Palla, Jakobi Felix, Andreu
Örnu, Guðrúnu, Hildi og fjöl-
skyldu sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Helga Valdís.
Það er komið að erfiðri kveðju-
stund en elsku Linda okkar er
fallin frá eftir hetjulega baráttu
við ólæknandi krabbamein. Linda
hóf störf hjá skilanefnd Kaup-
þings haustið 2009 og tók þá við
ómótuðum og flóknum verkefnum
sem hún var fljót að koma sér inn í
með sinni einstöku elju og vinnu-
semi. Hún var líka fljót að stimpla
sig inn í hópinn sem einstakur
orkubolti. Hún var alltaf glöð og
brosandi, einstaklega jákvæð og
vildi fyrir alla muni aldrei tapa
keppni. Þannig var hún líka í
gegnum veikindin. Linda tókst á
við sín veikindi með einstakri yf-
irvegun, jákvæðu hugarfari og
keppnisskapi. Hún ætlaði ekki að
verða undir í leiknum og háði
harða baráttu við illvígan and-
stæðing.
Ótal minningar koma upp þeg-
ar hugurinn reikar yfir farinn veg
og eru þær um Lindu sem var
alltaf brosandi, kröftug og glöð.
Þá skipti engu hvort vinnan
krefðist þess að hún ynni fram
eftir vegna mikilla verkefna eða
skipuleggja þyrfti viðburði fyrir
starfsmannafélagið. Hún var allt-
af boðin og búin að leggja sitt af
mörkum með gleðina að vopni.
Það var alltaf gaman í kringum
Lindu og hún var mörgum hæfi-
leikum gædd. Þar má meðal ann-
ars nefna að hún söng eins og eng-
ill, var öflug í fótbolta og með
einstaklega smitandi hlátur. Hún
elskaði að segja brandara og oftar
en ekki vakti hlátur hennar mun
meiri kátínu en brandarinn. Hún
fyllti okkur af orku og gerði alla
vinnudaga skemmtilegri.
Það er því með mikilli sorg í
hjarta sem við kveðjum okkar
kæru og yndislegu vinkonu sem
náði alltaf að hafa gleðina í fyr-
irrúmi.
Elsku Palli, Jakob Felix og
Andrea Arna, ykkar missir er
mikill og sorgin ólýsanleg. Við
biðjum Guð um að veita ykkur
styrk og vaka yfir ykkur á þessum
erfiðu tímum.
Þú sofnað hefur síðsta blund
í sælli von um endurfund,
nú englar Drottins undurhljótt
þér yfir vaki – sofðu rótt.
(Aðalbjörg Magnúsdóttir)
Blessuð sé minning Lindu
Mjallar.
Fyrir hönd vina og samstarfs-
félaga úr Kaupþingi,
Eva Sóley, Hrefna,
Jakobína, Kristín Rut,
Sigurbjörn og Svana.
Í síðustu viku fékk ég fréttirn-
ar. Linda Mjöll kvaddi þennan
heim eftir langa og erfiða baráttu
við krabbamein. Það fyrsta sem
kom upp í huga minn var mikil
sorg og samúð vegna barnanna
sem nú hafa þurft að kveðja móð-
ur sína alltof snemma og að sjálf-
sögðu Palla, eiginmanns og sálu-
félaga, sem var ástin í lífi hennar.
Í gegnum sorgina og söknuð-
inn er þakklæti mér efst í huga.
Ég er þakklát fyrir að hafa kynnst
Lindu Mjöll sem unglingur og átt
dýrmætar stundir með henni og
vinkonuhópnum okkar. Þakklát
fyrir stundirnar saman í Kaup-
mannahöfn. Þakklát fyrir að hafa
hlegið og grátið saman, faðmast,
dansað og sötrað rautt fram á
rauðanótt á trúnó í sumarbústað-
arferðum. Rætt ástina og tilveru
okkar allra á saumaklúbbskvöld-
um. Glaðst saman í afmælis-
veislum barna okkar og ferðast
saman. Einfaldlega búið til minn-
ingar sem í dag eru einstaklega
dýrmætar.
Við vitum öll að þessari vegferð
okkar lýkur einn daginn en við er-
um sjaldan viðbúin því að kveðja
ástvin svona snemma á lífsleið-
inni. Linda Mjöll varð einungis 39
ára en það má svo sannarlega
segja að hún hafi áorkað miklu á
skömmum tíma. Hún var mikil
fyrirmynd og kunni að njóta litlu
augnablikanna. Hún lifði lífinu
með jákvæðni að leiðarljósi þrátt
fyrir veikindin og var staðráðin í
að berjast fram á síðasta dag.
Linda Mjöll var nefnilega bar-
áttukona og mikil keppnismann-
eskja. Hún stóð með sjálfri sér og
metnaðurinn var allsráðandi í öllu
sem hún tók sér fyrir hendur,
hvort sem það var viðskiptafræði-
námið, vinnan, heimilið, vinskap-
ur, eiginkonuhlutverkið eða
barnauppeldið. Linda Mjöll var
skynsemin uppmáluð og stóð eins
og klettur með sínum. Hún bar
hag okkar allra fyrir brjósti og
hikaði ekki við að leiðbeina okkur
vinkonunum í verkefnum lífsins
svo við uppskærum gæfuríkara
líf. Linda Mjöll var gædd afskap-
lega mörgum hæfileikum og kost-
um. Hún var óhrædd við að
standa fyrir framan fjölmenni og
halda ræður eða syngja fallega
fyrir okkur hin, sem ósjaldan
felldum tár.
Ég sakna hennar óskaplega
mikið. Ég mun aldrei gleyma
smitandi hlátrinum og
fimmaurabröndurunum. Ég
sakna hlýjunnar og gleðinnar í
kringum hana. Hún mun lifa í
hjarta mínu alla tíð.
Elsku Linda mín, hvíldu í friði.
Marín Manda Magnúsdóttir.
Elsku Linda hefur kvatt okkur
allt of snemma. Við kynntumst
þegar við vorum litlar fótbolta-
stelpur í Breiðabliki og höfum
haldið hópinn allar götur síðan.
Við minnumst Lindu fyrir
óþrjótandi keppnisskap, ekki ein-
ungis á knattspyrnuvellinum
heldur við ýmis önnur tilefni.
Hæfileikinn til að rugla í okkur
vinkonunum, réttlætiskenndin og
einlægnin voru einnig eiginleikar
sem við dáðumst að í fari Lindu.
Pakkaleikurinn í árlegri jóla-
gleði okkar var dæmi um það þeg-
ar keppnisskapið tók völdin. Mik-
ið var hlegið og allt var á
suðupunkti. Fyrst og fremst
vegna einlægrar ákefðar Lindu til
að krækja sér í sem flesta pakka.
Linda var sterkur karakter og
mikill leiðtogi í sér. Henni þótti
vænt um fólkið í kringum sig og
hikaði ekki við að gefa okkur góð
og einlæg ráð um lífið og til-
veruna. Til dæmis ef henni þótti
við ekki standa nægilega fast á
okkar. Ekki spillti fyrir að Linda
var töluvert meiri pæja heldur en
við flestar fótboltastelpurnar og
hún hikaði ekki við að segja okkur
hvaða krem við ættum að nota eða
hvaða tískustraumum við ættum
að fylgja.
Grínið var aldrei langt undan.
Við gleymum því seint þegar við
vorum mættar á morgunæfingu
daginn eftir skrautlegt kvöld í æf-
ingaferð í Portúgal. Há sending
barst til Lindu og bjóst hún til að
skalla boltann. Á síðustu stundu
færði hún sig til hliðar og sagði
hátt og snjallt: „Nei! Við sköllum
ekki í dag!“ Skellihló svo að eigin
hnyttni og hreif okkur auðvitað
allar með sér. Annað minnisstætt
atvik var þegar ónefndur félagi
okkar tók upp á því í einhverju
partýinu að nota ítalskt nafn til að
heilla stelpurnar. Linda vildi ekki
vera eftirbátur hans og kynnti sig
með nafninu Linda-Linda með
sterkum ítölskum hreim það sem
eftir lifði kvölds. Þetta nafn festist
svo auðvitað við hana í framhaldi
af því (með hreim).
Linda var mikill sælkeri alveg
frá því við munum eftir henni og
deildum við sumar hverjar þess-
um áhuga með henni. Hún var
mikill gestgjafi og matarboðin hjá
henni og Palla voru höfðingleg
hvort sem þau voru haldin í 30 fer-
metra kollegaíbúð í Kaupmanna-
höfn eða í fallega húsinu þeirra í
Bæjartúni.
Þegar við förum saman í gegn-
um allar góðu minningarnar
stendur upp úr að Linda kenndi
okkur að hafa gleðina í fyrirrúmi,
njóta stundarinnar og rækta vin-
skapinn.
Innilegar samúðarkveðjur,
elsku Palli, Jakob Felix, Andrea
Arna, Guðrún, Hildur Brynja og
aðrir aðstandendur. Við munum
minnast Lindu alla tíð með gleði í
hjarta.
Hildur, Helga, Hanna, Lóa,
Ólöf og Sigrún.
✝ Þórarinn Frið-jónsson var
fæddur í Kaup-
mannahöfn 16. apr-
íl 1938. Hann lést á
hjúkrunar-
heimilinu Sóltúni 1.
júlí 2018.
Þórarinn var
einkabarn foreldra
sinna, þeirra Maríu
Dóru Þórarins-
dóttur Egilson, f.
12. apríl 1916, d. 18. mars 1965,
ættuð úr Hafnarfirði, og Frið-
jóns Skarphéðinssonar, sýslu-
manns í Eyjafjarðarsýslu og
yfirborgarfógeta í Reykjavík, f.
15. apríl 1909, d. 31. mars 1996,
ættaður úr Dalasýslu. Þórarinn
átti tvö hálfsystkini samfeðra,
þau eru Ólafur Héðinn Frið-
jónsson, f. 1964, maki Auður
Gunnarsdóttir, og Kristín Lára
Friðjónsdóttir, f. 1967, maki Er-
lendur Helgason.
Þórarinn giftist 30. júní 1963
Ólöfu Jónsdóttur, f. 21. júní
1943, foreldrar hennar voru
Sveinn, f. 30. mars 1991. 3.
Helga Þóra Þórarinsdóttir iðn-
rekstrarfræðingur, f. 10. júlí
1967, maki Broddi Kristjánsson,
f. 8. desember 1960. Synir
þeirra eru Eiður Ísak, f. 30. maí
1995, og Andri, f. 6. febrúar
2001. Fyrir átti Þórarinn Frið-
jón Hilmi Þórarinsson, f. 1957,
móðir Sigríður J.B. Jóhanns-
dóttir, og Sigrúnu Mary Þór-
arinsdóttir Hulshouser, f. 1959,
móðir Guðrún Þ. Sigurðar-
dóttir.
Þórarinn var hógvær maður.
Hægur, traustur og hlýr. Hann
grundaði hugsun sína og gætti
hófs í orðum en kunni einnig vel
að meta gamnsemi.
Eftir hefðbundna skólagöngu
gekk Þórarinn í Menntaskólann
á Akueyri. Hann lauk ekki námi
þar en fór til sjós um 18 ára ald-
ur. Hóf hann fljótlega nám í
matreiðslu og eftir það lærði
hann framreiðslu sem hann
vann við til ársins 1967. Þá fór
hann aftur á sjóinn og sigldi hjá
Hafskip og síðan varð hann
bryti hjá Eimskipafélagi Íslands
til ársins 1980. Þá hætti hann til
sjós og varð sjálfstæður atvinnu-
rekandi.
Útför Þórarins fer fram frá
Garðakirkju á Álftanesi í dag,
12. júlí 2018, klukkan 15.
Ingibjörg Björns-
dóttir, f. 23. maí
1912, d. 14. maí
1991, ættuð úr Mið-
firði, V-Hún., og
Jón Sigurðsson
skipstjóri frá Görð-
um, f. 15. febrúar
1906, d. 6. maí
1995. Börn þeirra
eru: 1. Jón Ingi
Þórarinsson skip-
stjóri, f. 16. október
1963, maki Sólveig Ólöf Gunn-
arsdóttir, f. 8. febrúar 1971.
Börn þeirra eru Ólöf, f. 3. ágúst
2007, og Tjörvi Snær, f. 25. febr-
úar 2016. Fyrir átti Jón Ingi Sig-
urð Fossan, f. 15. ágúst 1990,
móðir hans er Ingunn Mjöll
Sigurðardóttir. 2. María Dóra
Þórarinsdóttir búfræðingur, f.
27. september 1965. Maki Orri
Snorrason, f. 27. mars 1963.
Synir þeirra eru Þórarinn Þorv-
ar, f. 21. ágúst 1983, maki Díana
Þorsteinsdóttir, f. 22. ágúst
1989. Sonur þeirra er Þorvar
Ingi, f. 17. maí 2012, og Snorri
Elsku pabbi minn. Í dag fylgi
ég þér í hinsta sinn. Það er sárt
að kveðja þig en nú ert þú ert
kominn á góðan stað og ég veit
að þér líður vel. Ég veit að hann
Neró þinn hefur tekið vel á móti
þér sitjandi með stóru fallegu
augun sín og dillandi rófunni af
spenningi við að hitta þig aftur.
Ég á eftir að sakna þín óskap-
lega mikið en lífið heldur áfram.
Ég vissi í hjarta mínu að það
styttist í kveðjustundina en hún
kom samt of fljótt og óvænt. Síð-
ustu tvö og hálft ár hafa verið
okkur öllum erfið. Það datt eng-
um í hug þegar þú fórst að keyra
Maju systur heim eitt föstudags-
kvöld í lok nóvember 2015 að þú
ættir ekki eftir að snúa aftur. Þú
fékkst stóra heilablæðingu á
leiðinni í Kjósina. Blæðingin tók
frá þér svo margt að þú hafðir
ekki tök á að fara aftur heim.
Með mikilli staðfestu kom
mamma þér inná hjúkrunar-
heimilið Sóltún. Þar var afskap-
lega vel hugsað um þig og leið
þér vel þar. Síðustu daga hafa
minningar um frábæran pabba
skotið upp kollinum. Þó að þú
hafir verið mín uppvaxtarár á
sjónum þá var ýmislegt brallað.
Það var mjög spennandi fyrir
mig 8 ára gamla að sigla með þér
og mömmu til Ameríku. Jeppa-
ferðir og torfærukeppnir en þú
hafðir mjög gaman af tryllitækj-
um þó þú hafir ekki borið það ut-
an á þér. Fótboltaleikir með KR,
veiðitúrar, tjaldútilegur og síðast
en ekki síst veturinn sem ég var
með þér og mömmu á Spáni en
þar styrktist sambandið okkar
mikið. Þú varst mikill fagurkeri
og hafðir næmt auga fyrir fal-
legum hlutum. Þú lést það líka
eftir þér að eignast þessa hluti.
Þú varst víðlesinn og einstaklega
réttsýnn maður. Máttir ekkert
aumt sjá og varst mikill dýravin-
ur. En þau heimilisdýr sem við
áttum soguðust að þér og þeim
leið vel í návist þinni. Þú varst
mjög hæglátur og við grínuð-
umst stundum með það að það
rynni varla í þér blóðið. Þú bjóst
yfir einstöku jafnaðargeði og
varðst næstum aldrei reiður.
Elsku pabbi minn, ég kveð þig
nú með miklum söknuði en ég á
fullt af góðum minningum að ylja
mér við. Takk fyrir allt!
Þín dóttir,
Helga Þóra Þórarinsdóttir.
Þórarinn (Tóti) Friðjónsson
var fæddur 16. apríl 1938 og ólst
upp á Akureyri til 18 ára aldurs.
Hann lést 1. júlí sl. rúmlega 80
ára að aldri. Eftir tveggja ára
stríð við veikindi fékk Tóti hægt
andlát með konu og börn sér við
hlið, Ólöfu Jónsdóttur, Jón Inga,
Maríu og Helgu. Faðir Tóta var
Friðjón Skarphéðinsson, lengi
bæjarfógeti á Akureyri. Móðir
hans var María Egilson af ætt-
um athafnafjölskyldu í Hafnar-
firði.
Þórarinn Friðjónsson var
merkilegur maður, oft dulur og
hlédrægur, en fyrst og fremst
var hann góður maður, sem lagði
sig fram um að hjálpa öðrum.
Alltaf viðmótsþýður. Tóti var sá
maður í mínu lífi sem ég lenti
aldrei í orðasennu við. Ég varð
vinur Tóta skömmu fyrir ferm-
ingu og sá vinskapur hélst ævi-
langt þótt himinn og haf skildi
leiðir okkar kringum 1966, er ég
fór frá Íslandi. Ég kom ekki til
baka nema endrum og eins og
stundum með margra ára milli-
bili. Alltaf tókst Tóta samt að
fylgjast með mér á mínum flæk-
ingi. Ég minnist þess að hann
hringdi í mig á hótelum í Rio de
Janeiro, Kaíró og Singapúr og
sagðist vera að skála fyrir mér.
Tóti var tveimur árum eldri
en ég og tókst honum að komast
sem messagutti hjá Eimskip árið
1954. Hann sigldi til Ameríku,
sem var mikil upphefð í þá daga.
Mér tókst hins vegar aðeins að
komast á togara sem hálfdrætt-
ingur sama ár. Eftir þetta töl-
uðum við Tóti mikið um ævintýri
í útlöndum. Það endaði svo að
Tóti hætti í miðjum fjórða bekk í
menntaskóla og fór í siglingar.
Eftir það tók hann sveinspróf í
matreiðslu og síðar sem þjónn.
Sem slíkur starfaði hann um ára-
bil á þekktum veitingahúsum í
Reykjavík. Síðan fór Tóti aftur á
sjóinn og endaði þau störf sem
bryti hjá Eimskip. Síðustu 25 ár
ævinnar stundaði Tóti sjálfstæð-
an arvinnurekstur uns heilsan
brást honum.
Tóti var tvímælalaust gáfaður
maður og hann las mikið og ferð-
aðist víða. Hann hafði skynsam-
legar skoðanir á heimsmálum og
landspólitík, þótt hann flíkaði
þeim sjaldan. Það er eftirsjá að
honum sem góðum manni og
fjölskylduföður. Ég sakna hans
sárlega sem míns besta vinar.
Líf mitt varð ríkara af því að
eiga Tóta að vini og við bara hitt-
umst síðar eins og alltaf og för-
um þá kannske enn og aftur með
þessa gömlu vísu úr Sturlungu:
Upp skalt á kjöl klífa
köld es sjávar drífa.
Kostaðu huginn at herða
hér skaltu lífit verða.
Skafl beygjattu skalli
þótt skúr á þik falli.
Ást hafðir þú meyja
eitt sinn skal hver deyja.
Sighvatur Pétursson,
Houston, Texas.
Þórarinn minn, ég þakka þér
fyrir allt sem þú gerðir fyrir
þegar ég var ungur. Það var gott
að tala við þig því að þú varst
alltaf svo hress og kátur og já-
kvæður og skemmtilegur maður.
Þegar við hittumst töluðum við
um daginn og veginn. Ég er svo
þakklátur fyrir að hafa kynnst
svona góðum manni eins og þér.
Ég vona að guð geymi þig og að
þú fáir hvíldina og farir í friði.
Ættingjum sendi ég innilegar
samúðarkveðjur.
Stefán Konráðsson
(Stefán sendill).
Þórarinn
Friðjónsson
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Minningargreinar