Morgunblaðið - 16.07.2018, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 16. JÚLÍ 2018
✝ Guðrún Að-alsteinsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 5. ágúst 1939
Hún andaðist á
Landspítalanum 7.
júlí 2018
Foreldrar henn-
ar voru Aðalsteinn
Sigurvin Þorgeirs-
son, f. 19.1. 1916 í
Önundarfirði, d.
26.2. 1987, og
Svanlaug Þorsteinsdóttir, f.
17.1. 1919 í Reykjavík, d. 29.6.
2007. Systkini Guðrúnar eru
Þorgerður Aðalsteinsdóttir, f.
30.12. 1940 , Ísfold Aðalsteins-
dóttir, f. 20.3. 1946, Þorsteinn
Aðalsteinsson, f. 12.3. 1948,
Helga Aðalsteinsdóttir, f. 21.9.
1950, Aðalsteinn Aðalsteins-
son, f. 8.5. 1952, Birgir Aðal-
steinsson, f. 30.3. 1955, Svan-
7.4. 2017. Þorgeir Karlsson, f.
7.1. 1984. Karl Eiður Karls-
son, f. 7.11. 1986, unnusta
hans er Aníta Sonja Karls-
dóttir, f. 2.8. 1991. Dóttir
þeirra er Sóldís Ósk Karls-
dóttir, f. 16.11. 2013. 2. Að-
alsteinn Sverrisson, f. 13.10.
1964. Eiginkona hans er Rann-
veig Ragnarsdóttir, f. 12.1.
1965. Sonur þeirra er Loftur
Georg Aðalsteinsson, f. 9.12.
1991. Unnusta hans er Petra
María Gunnarsdóttir, f. 23.10.
1991. Sonur þeirra er Svavar
Þór Loftsson, f. 1.11. 2017. 3.
Guðmundur Sverrisson, f.
29.10. 1966. Eiginkona hans er
Björk Berglind Arnljótsdóttir,
f. 17.7. 1969. Sonur þeirra er
Róbert Guðmundsson, f. 4.4.
1988. Unnusta hans er Sara
Fanney Hilmarsdóttir, f. 22.3.
1986. Börn þeirra eru Írena
Líf Róbertsdóttir, f. 12.3.
2011, Viktor Elí Róbertsson, f.
16.4. 2014, og Elísa Bríet Ró-
bertsdóttir, f. 20.12. 2015.
Útförin fer fram frá Digra-
neskirkju í dag, 16. júlí 2018,
klukkan 13.
laug Aðalsteins-
dóttir, f. 3.4. 1959.
Guðrún giftist
15.6. 1963 Sverri
Guðmundsyni, f.
27.10. 1937. Börn
Guðrúnar og
Sverris eru: 1.
Guðlaug Sverris-
dóttir, f. 25.7.
1958. Börn hennar
eru: Benedikta
Lilja Karlsdóttir,
f. 6.7. 1980, gift Böðvari Æg-
issyni, f. 24.5. 1982. Börn
Benediktu eru: Maddý Ósk
Bjarkadóttir, f. 15.10. 2002,
Hekla Dís Sigurðardóttir, f.
21.4. 2005, Eva Sól Böðv-
arsdóttir, f. 20.9. 2006. Sverrir
Karlsson, f. 3.11. 1981, eig-
inkona hans er Alina Gord-
eeva, f. 24.10. 1984. Sonur
þeirra er Daniel Sverrisson, f.
Elskuleg systir mín er látin
eftir langvarandi veikindi og er
gott að þjáningum hennar er
lokið. Við vorum alla tíð sam-
rýndar systur, hún var elst af
átta systkina hópi og ég einu og
hálfu ári yngri. Ég man ekki
eftir öðru en að sagt var þegar
við vorum að fara eitthvað,
Dúna mín, passaðu hana systur
þína, og það gerði hún alla tíð.
Þegar hún er sjö ára og
skólaskyld þá þótti sjálfsagt að
ég fengi undanþágu og færi
með henni í skólann, þannig
fylgdumst við að í skóla þar til
við útskrifuðumst úr Kvenna-
skólanum í Reykjavík árið 1957.
Við vorum alltaf í sama bekk og
sátum saman, mér fannst þetta
mjög eðlilegur hlutur og er
þakklát fyrir þessi ár.
Svo tók alvara lífsins við, hún
kynntist manninum sínum, hon-
um Sverri, og ég mínum manni.
Örlögin tóku þá í taumana og
við bjuggum alltaf í göngufæri
við hvor aðra. Þau eignuðust
þrjú mannvænleg börn sem
hafa gefið þeim barnabörn og
barnabarnabörn. Ég man alltaf
eftir þegar við vorum að vakna
og fara í skólann. Dúna var svo
morgunhress, þá heyrðist,
Togga, vaknaðu, ætlarðu að
koma of seint í skólann? Eftir
tvær til þrjár ítrekanir þá vissi
ég að ég þyrfti að fara á fætur.
Mér þótti þetta þægilegt, vissi
að hún mundi ekki láta mig
koma of seint í skólann.
Síðustu árin gátum við vink-
að hvor annarri frá svölunum
og þegar ég sá ljóstýru í stof-
unni þá vissi ég að Dúna sat við
gluggann og föndraði. Dúna var
mikil hannyrðakona, hún gaf
mér marga fallega hluti sem
hún saumaði út, perlaði og mál-
aði á postulín, þessir hlutir
munu minna mig á hvað hún
var alltaf góð við litlu systur.
Dúna var alltaf mjög góð við
börnin mín og minnast þau
frænku sinnar með þakklæti
fyrir góð ár. Þegar hún er 12
ára þá fær hún ígerð í annað
eyrað og er fárveik í marga
mánuði. Hún fór í uppskurð þá
fékk hún lömun í hálft andlitið
og það varð hún að hafa fyrir
lífstíð. Það var mikið áfall fyrir
ungling en hún tók því af æðru-
leysi en án efa hafði það mikil
áhrif á hennar líf. Sverrir hefur
verið veikur síðustu mánuði svo
það hefur verið erfitt hjá hon-
um og fjölskyldunni.
Elsku Sverrir, Gulla, Alli og
Guðmundur, mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Þorgerður (Togga) systir.
Það er ómetanlegt að eiga
góða samferðamenn í gegnum
lífið. Mágkona mín, Guðrún Að-
alsteinsdóttir, alltaf kölluð
Dúna, var ein af þeim. Elsta
systirin af átta systkinum. Þeg-
ar ég kom inn í fjölskylduna
með Birgi bróður hennar tók
það mig smástund að átta mig á
öllum þessum stóra hópi. Dúna
var þá 33 ára og fyrir sautján
ára stelpu var það heldur hár
aldur af systur að vera. En það
breyttist fljótt og í gegnum árin
hefur aldursbilið alltaf orðið
styttra og styttra.
Dúna var mjög hæfileikarík
og liggja eftir hana margir fal-
legir munir og virtist hún geta
allt í höndunum. Hún var líka
mjög ættrækin og skráði niður
afkomendur afa síns og ömmu
og var alltaf hægt að leita til
hennar um ættartengsl. Sá
skemmtilegi siður að hittast á
jóladag er hefð í mörgum fjöl-
skyldum og svo var líka hjá
tengdafólki mínu. Við hittumst
öll á heimili tengdaforeldra
minna, Alla og Svönu, á meðan
þau lifðu bæði en eftir það
skiptumst við á að hittast á
heimili systkinanna þar til hóp-
urinn var búinn að sprengja öll
heimili utan af sér og eftir það
höfum við hist í sal um hver jól.
Að halda þessum sið áfram hef-
ur haft það í för með sér að við
þekkjumst miklu meira og á
Dúna stóran þátt í því að halda
utan um hópinn.
Þegar samleiðin er löng er
margs að minnast og það er
ekki nóg að nefna Dúnu því
Sverrir maðurinn hennar var
aldrei langt undan. Börnin
þeirra þrjú, Guðlaug, Aðal-
steinn og Guðmundur, löngu
búin að gera þau að ömmu og
afa og þeirra börn að lang-
ömmu og langafa. Dúna og
Sverrir voru yfirleitt nefnd
saman og við Birgir vorum svo
heppin að þau reistu sér sum-
arbústað í Kjós og komu mikið
við hjá okkur á leiðinni þangað.
Þó að Dúna hafi þurft að glíma
við heilsuleysi lét hún það ekki
stoppa sig og kvartaði aldrei.
Hún var mjög félagslynd og
dugleg að hitta fólk og mæta á
viðburði sem upp komu.
Lífið leggur manni ýmislegt
á herðar og var þá ómetanlegt
að eiga Dúnu að og þegar við
Birgir ákváðum að gifta okkur í
kyrrþey passaði hún rúmlega
ársgamlar tvíburadætur okkar.
Og af því að þetta var í kyrrþey
sögðumst við vera að fara í úti-
legu sem og við gerðum en
nefndum ekki giftinguna. Hún
hló dátt þegar við sögðum
henni að okkur hafi þótt það
erfitt að segja henni ekki allan
sannleikann.
Við erum mörg sem eigum
um sárt að binda þegar hún er
fallin frá enda er alltaf erfitt
þegar fyrsta systkinið kveður.
Elsku Sverrir, Gulla, Alli, Guð-
mundur og afkomendur, þessar
síðustu vikur hafa tekið á og
missir ykkar er mikill. Við
Birgir sendum ykkur öllum
samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning Guðrúnar Aðalsteins-
dóttur
Ásthildur
Skjaldardóttir.
Nú kveðjum við hana Dúnu
frænku. Hún var elsta systir
mömmu og fylgdust þær að alla
tíð. Fyrstu minningar okkar um
Dúnu eru frá Korpúlfsstöðum
þar sem amma og afi bjuggu og
stórfjölskyldan dvaldi löngum
stundum. Fjölskyldur okkar
bjuggu síðar í næsta nágrenni í
Kópavoginum og var alltaf mik-
ill samgangur milli okkar
frændsystkina og Dúna hefur
því verið nátengd okkur systk-
inum frá því við munum eftir
okkur.
Seinni árin hittum við hana
og Sverri helst í kaffi hjá
mömmu og pabba og var þá
rætt um málefni líðandi stundar
og gamla tíð. Dúnu var ætt-
fræði hugleikin enda mjög ætt-
fróð og áhugasöm um frænd-
garðinn og var hún einstaklega
dugleg að rækta samskipti við
frændfólk sitt.
Dúna var traust og góð
frænka og í minningunni alltaf
til staðar. Hún var mikil handa-
vinnu- og hannyrðakona og eig-
um við fallega hluti til minn-
ingar um hana.
Elsku Sverrir, Gulla, Alli og
Guðmundur, við vottum ykkur
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og geymum góðar
minningar um Dúnu frænku.
Guðrún, Björn
og Aðalsteinn.
Guðrún
Aðalsteinsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Guðrúnu Aðalsteins-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
✝ Soffía Magn-úsdóttir ís-
lenskufræðingur
fæddist í Reykjavík
19. apríl 1952. Hún
lést 30. júní 2018.
Foreldrar Soffíu
voru Ragnheiður
Guðmundsdóttir, f.
30. apríl 1924, d.
28. janúar 1977, og
Magnús Krist-
insson, f. 13. októ-
ber 1923. Eiginkona Magnúsar
er Greta Bachmann. Systur
Soffíu eru Ágústa Kristín, f.
1949, maki Sigurður Jónsson, og
Jónína, f. 1958, d. 1968.
Eftirlifandi eiginmaður
Soffíu er Kristinn Guðjónsson,
fæddur í Reykjavík 21. nóv-
ember 1952. Foreldrar Kristins
sem flugfreyja, fyrst hjá Flug-
félagi Íslands og síðar hjá Flug-
leiðum. Leið hennar lá síðan í
Menntaskólann við Hamrahlíð
þaðan sem hún lauk stúdents-
prófi og síðar útskrifaðist hún
með BA-próf í íslensku við Há-
skóla Íslands árið 1991. Soffía
fékk einnig kennsluréttindi frá
sama skóla og lauk svo meist-
araprófi í íslenskri málfræði ár-
ið 2008.
Soffía hóf störf sem íslensku-
kennari við Verzlunarskólann
eftir BA-próf og starfaði þar uns
hún hætti störfum árið 2013.
Soffía og Kristinn nutu þess
að ferðast innan lands sem utan.
Þau stunduðu golf og útivist og
eyddu góðum stundum í sum-
arhúsi sínu á Laugarvatni.
Soffía tók þátt í ýmsum verk-
efnum sem tengdust starfi henn-
ar sem móðurmálskennari, hún
var bókmennta- og ljóðaunnandi
mikill.
Útför Soffíu fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 16. júlí
2018, klukkan 13.
eru Bryndís Guð-
mundsdóttir, f.
1928, og Guðjón
Björgvin Jónsson, f.
1925, d. 2009.
Soffía og Krist-
inn giftust árið
1975. Börn þeirra
eru: 1) Ragnheiður,
f. 13. maí 1977,
maki Þórir Jónsson
Hraundal. Börn
þeirra eru Alexand-
er, Óðinn og Lilja. 2) Kristinn, f.
26. janúar 1980, maki Kolbrún
Vala Jónsdóttir. Dóttir þeirra er
Helena Soffía.
Soffía ólst upp í vesturbæ
Reykjavíkur, gekk í Melaskóla
og Hagaskóla, og lauk versl-
unarprófi frá Verzlunarskóla Ís-
lands árið 1971. Þá hóf hún störf
Elskuleg systir mín er látin
eftir mjög erfið veikindi.
Þá staldrar maður við og upp
koma í hugann margar góðar
minningar. Við litlar telpur
heima hjá mömmu og pabba.
Fyrsta minning mín um þig er
þegar mamma kom af fæðingar-
deildinni með þig heim á Víðimel
þar sem við bjuggum. Búið að
kaupa vagn fyrir þig, þá kom upp
smá afbrýðisemi, vagninn keypt-
ur fyrir litlu systur en ekki mig.
Þannig að ég var sett í vagninn
með pela og þau leyfðu mér að
vera litla barnið smástund. Tím-
inn leið og við fluttum af Víði-
melnum niður á Ægisíðu. Þar
eignuðumst við okkar góðu æsku-
vini og vorum í öruggu skjóli í
náttúrunni og heima hjá mömmu
og pabba. Þannig héldum við að
lífið myndi vera alla tíð, mamma
og pabbi alltaf til staðar.
Öðru nær, við uxum úr grasi
og skólagangan hófst. Eftir
skólaskylduna fórst þú til Þýska-
lands til að læra málið, síðan í
nám við Verslunarskóla Íslands.
Á námsárum þínum hittir þú
hann Kidda þinn. Ljúfan og góð-
an lífsförunaut. Á þeim tíma
knúði sorgin dyra hjá okkar fjöl-
skyldu. Jónína litla systir okkar
dó 9 ára gömul. Mikið var það erf-
itt að mæta þessari sorg. Eftir
námið fékkst þú vinnu sem flug-
freyja og starfaðir við það í nokk-
ur ár. Síðan hélst þú áfram að
mennta þig, fórst í Háskóla Ís-
lands og í kjölfarið varst þú ráðin
sem kennari við Verslunarskóla
Íslands.
Gott samband var með okkur
og áttum við margar góðar sam-
verustundir, mörg ferðalög og
sumarhúsasmíðar hvert hjá öðru.
Eins var þegar við þurftum pöss-
un fyrir börnin okkar, þá voruð
þið alltaf boðin og búin til að taka
þau að ykkur.
En árið 1977 urðum við fjöl-
skyldan fyrir miklu áfalli.
Mamma okkar féll frá eftir erfiða
baráttu við krabbamein aðeins 53
ára. Þá áttuð þið Kiddi von á ykk-
ar frumburði, henni Heiðu. Það
var erfiður tími, mikil sorg. Eins
og þú sagðir „mamma fær aldrei
að sjá barnið mitt eða halda á
því“. Nokkrum árum síðar fædd-
ist drengurinn ykkar, hann
Kiddi, annar sólargeisli í Heiða-
gerði.
Þegar horft er til baka þá sér
maður hvað tíminn líður, börnin
farin að heiman og komin með
sínar fjölskyldur og barnabörn
ykkar orðin fjögur. Alexander,
Óðinn, Lilja og Helena Soffía sem
sárt sakna ömmu sinnar sem
elskaði þau svo heitt.
Fyrir um það bil fjórum árum
fór að bera á veikindum hjá þér
og breytti það öllum ykkar fram-
tíðarhorfum. Erfitt var að horfa
upp á veikindi þín, Soffía mín.
Kiddi þinn, Heiða, Þórir, Kiddi
sonur þinn og Kolla önnuðust þig
einstaklega vel í veikindum þín-
um. Einnig hefur hún Dísa æsku-
vinkona þín aðstoðað þig mjög vel
og fallega.
Ég er svo mikið þakklát fyrir
okkar fallega systra- og fjöl-
skyldusamband sem við áttum
saman. Einnig er mikill söknuður
hjá pabba okkar og Grétu, sem
eiga góðar minningar um þig og
þakka fyrir allt sem þú gerðir
fyrir þau. Ég trúi því að þú sért
komin í fangið á mömmu og Jón-
ínu systir og þær haldi utan um
þig. Bestu þakkir fyrir allt og allt.
Ágústa Kristín, Sigurður
og fjölskylda.
Laugardaginn 30. júní hringdi
síminn hjá okkur og okkur var til-
kynnt að Sossa frænka okkar
væri farin frá okkur en jafnframt
búin að öðlast frið og ró.
Okkur systkinin langar til að
þakka þér fyrir svo margt, eins
og að hafa farið með mig, Guð-
rúnu, í bæinn og sett göt í eyrun á
mér án þess að mamma vissi. Það
lýsir þér svo vel að gera það sem
er skemmtilegt og prakkarinn í
þér ekki langt undan. Einnig all-
ar ferðirnar í sumarbústaðinn
ykkar og okkar. Enda þegar
mamma og pabbi þurftu pössun
og við fórum til ykkar þá var
aldrei leiðinlegt að kveðja
mömmu og pabba því þá vissi
maður að það yrði nú eitthvað
skemmtilegt brallað núna.
Það sem situr hæst hjá okkur
er Grease-platan og spægipylsan,
því þegar við vöknuðum einn
morguninn, þá beið Grease-plat-
an og spægipylsan á borðinu
handa okkur frá þér sem þú hafð-
ir keypt í einni af vinnuferðunum
þínum sem flugfreyja. Platan var
ekki komin til Íslands og spægi-
pylsu var ekki hægt að fá svo
stóra sem þessa. Margar eru
minningarnar og þær munu hlýja
okkur í framtíðinni.
Þú ert ein dásamlegasta
manneskja sem við fengum þann
heiður að kynnast og umgangast
mikið um ævina, þú ert sú sem
við litum upp til, vildum vera eins
og þú, svona glaðleg, alltaf bros-
andi, jákvæð, einstaklega dríf-
andi og falleg að utan sem að inn-
an.
Takk fyrir allar samveru-
stundirnar og þá sérstaklega á
gamlárskvöld þar sem allri stór-
fjölskyldunni var safnað saman
og þess notið að vera saman, en
svo flutti ég, Massi, út til Noregs
fyrir mörgum árum og síðan hef
ég ekki getað verið með ykkur á
þessum tímamótum.
En við vitum að amma og Jón-
ína systir þín hafa tekið vel á móti
þér, elsku Sossa okkar.
Megi algóður Guð blessa
Kidda, Heiðu, Kidda, maka og
barnabörnin og létta þeim sorg-
ina.
Guðrún Erla Sigurðardóttir,
Magnús Sigurðsson og fjöl-
skyldur.
Elsku Soffía mín.
Mikið eru þetta nú sár tíma-
mót fyrir okkur öll að kveðja þig,
elsku fallega, hjartahlýja og góða
frænka mín. Minningarnar um
þig, fallega prakkarann, alltaf
brosandi og til í að gera eitthvað
skemmtilegt, eru þær minningar
sem laða alltaf fram bros. Þegar
ég hugsa til baka var alltaf glatt á
hjalla þar sem þú varst.
Skemmtilega sögur og smá
prakkarastrik einkenndu þína
samveru og ekki nema von að það
væri erfitt að slíta sig frá þér
þegar maður kom í heimsókn eða
þegar þið Kiddi pössuðuð mig
þegar ég var lítil. Eitt sinn er ég
var í pössun hjá þér, nokkurra
ára gömul, fórstu með mig í bæ-
inn og lést setja göt í eyrun á
mér. Mikið var ég glöð að vera
svona fín. En mamma vissi ekk-
ert af þessu fyrr en ég kom heim
og þú sagðir bara „finnst þér hún
ekki flott með göt í eyrunum, það
þykir mér.“ Síðan hlóguð þið
systurnar mikið.
Samband ykkar mömmu var
einstakt systrasamband. Þið
misstuð bæði fallegu systur ykk-
ar Jónínu og einstöku fallegu
mömmu ykkar, ömmu Ragnheiði,
svo ungar. Það var mikið áfall
fyrir ykkur en eins og ykkur er
lagið tókuð þið á því með ykkar
fallega jafnaðargeði með kær-
leikann að leiðarljósi. Það þjapp-
aði ykkur bara enn meira saman
og myndaði þetta fallega systra-
samband sem smitaði svo yfir til
okkar allra. Mikið voruð þið sam-
rýndar og alltaf glatt á hjalla hjá
ykkur. Ef veisla var í aðsigi voruð
þið ekki lengi að skipuleggja
hana og allar skreytingarnar.
Þetta varð alltaf allt svo flott og
gott. Síðar þegar ég varð eldri þá
fékk ég að vera með í skipulagn-
ingunum með ykkur og mikið var
þetta alltaf gaman. Í gegnum lífið
hefur þú gefið mér svo mikið. Öll
þín ráð og hjálpsemi þegar erf-
iðleikar gerðu vart við sig voru
alltaf með kærleikann að leiðar-
ljósi. Lausnir áttir þú alltaf. Ég
mun alla tíð hugsa ef eitthvað
bjátar á, hvernig myndi Soffía
leysa þetta?
Elsku Soffía mín, mikið langar
mig að þakka þér fyrir öll fallegu
og yndislegu árin sem við áttum
með þér. Þessi yndislegu ár
munu lifa sem falleg og góð minn-
ing um einstaklega skemmtilega
frænku sem okkur þykir svo und-
urvænt um.
Ég veit að fallega mamma þín
amma Ragnheiður og yndislega
Jónína frænka, systir þín, taka
vel á móti þér og þið passið allar
upp á hver aðra.
Hvíl í friði elsku frænka.
Ragnheiður, Ragnar Már og
Sigurður Arnar.
Soffía
Magnúsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Við leggjum blómsveig á beðinn
þinn
og blessum þær liðnu stundir
er lífið fagurt lék um sinn
og ljúfir vinanna fundir
en sorgin með tregatár á kinn
hún tekur í hjartans undir.
Við þökkum samfylgd á lífsins leið
þar lýsandi stjörnur skína
og birtan himneska björt og heið
hún boðar náðina sína
en Alfaðir blessar hvert ævinnar
skeið
og að eilífu minningu þína.
(Vigdís Einarsdóttir)
Pabbi og Gréta.
 Fleiri minningargreinar
um Soffíu Magnúsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.