Morgunblaðið - 25.07.2018, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 25. JÚLÍ 2018
✝ Sigmar Björns-son fæddist í
Neskaupstað 4. maí
1940. Hann and-
aðist sunnudaginn
15. júlí.
Hann var sonur
hjónanna Bjarnýjar
Sigurðardóttur og
Björns Steindórs-
sonar. Sigmar átti
tvö systkini, Hall-
björgu og Steindór.
Eftir hefðbundinn barnaskóla
fór hann um fermingu á síld, en
síðan fór hann að læra rafvirkj-
un fyrir austan, en sjórinn dró
hann meira og meira til sín. Árið
1961 fór hann á vertíð til
Grindavíkur. Í Grindavík er
Synir Þórkötlu eru Friðrik Arn-
ar, Sigmar Örn og Magnús Veig-
ar. Elsa lést 2015.
Fljótlega eftir að Sigmar fór
suður fór hann að afla sér
mótorréttinda. Árið 1971 stofna
Sigmar, Erling og Ásmundur
útgerðarfélagið Festi hf. og
keyptu Ársæl Sigurðsson, sem
þeir áttu í 10 ár og gerðu út á
hefðbundinn veiðiskap. Árið
1974 kemur út skýrsla frá Hafró
sem leiddi af sér meiri loðnu-
veiði og í framhaldi af því kaupa
þeir Þórshamar GK 75. Árið
1985 drógu Erling og Ásmundur
sig út úr félaginu en Sigmar
ákvað að reka það einn og var
hann viðriðinn það til 2009 er
því var slitið.
Útför Sigmars fer fram frá
Grindavíkurkirkju í dag, mið-
vikudaginn 25. júlí 2018, kl. 14.
hann fyrst á Sæ-
faxa GK sem lagði
upp hjá Þorbirni hf.
Árið 1963 kynnist
Sigmar, Elsu Bene-
diktsdóttur og fóru
þau að búa fljót-
lega.
Sigmar og Elsa
eignuðust tvö börn;
1) Bjarnýju en hún
er gift Arnari
Ólafssyni og eru
synir þeirra Arnar Þór og Kjart-
an Orri. 2) Bjarka en hann er
giftur Önnu Magnúsdóttur og
eru börn þeirra Brynjar Örn og
Elsa Rós. Elsa átti dóttur, Þór-
kötlu Pétursdóttur, sem Sigmar
ól upp með hinum börnunum.
Pabbi var fæddur í Neskaup-
stað 1940. Honum þótti alltaf
mjög vænt um þann stað. Hann
var alltaf Austfirðingur. Í vor
beið hann spenntur eftir að kom-
ast í sveitina sína. Í júní keyrðum
við saman austur á Norðfjörð.
Við keyrðum í gegnum nýju
Norðfjarðargöngin. Það var
virkilega ánægjulegt að hann
skyldi komast austur. Honum
leið virkilega vel í Seldalnum.
Systkini hans og vinir á Norðfirði
voru mjög dugleg að kíkja til
hans í sveitina.
Pabbi hafði alla tíð verið
heilsuhraustur, en fyrir um
tveimur árum greindist hann
með beinmergsæxli, sem er
ólæknandi. Pabbi tókst á við
þessi veikindi af miklu æðruleysi
og vildi sjaldnast ræða þau. Aldr-
ei kvartaði hann, þó svo að hann
væri oft slappur. Pabbi var í
meðferð við þessum sjúkdómi á
deild 11B á Landspítalanum. Þar
vinnur frábært fólk og vil ég
þakka þeim hjálpina í veikindum
pabba.
Pabbi missti mömmu fyrir
þremur árum. Þau höfðu verið
saman í yfir 50 ár. Þeim leið alltaf
vel saman. Þau voru dugleg að
ferðast, jafnt innan lands sem ut-
an. Um tíma áttu þau húsbíl og
fóru á honum um landið. En þau
ferðuðust líka saman til útlanda,
m.a. fóru þau í ógleymanlega ferð
til Rússlands og pabbi var búinn
að segja manni margar skemmti-
legar sögur úr því ferðalagi.
Pabbi var ótrúlega duglegur,
hann vildi gera allt sjálfur. Hann
bjó einn, hugsaði um sig sjálfur,
eldaði sinn mat og bakaði m.a.
pönnukökur o.fl.
Þegar ég hugsa til æskuár-
anna man ég að mér fannst pabbi
oft lengi fjarverandi. Hann átti
Ársæl Sigurðsson GK og Þórs-
hamar GK og var vinnu sinnar
vegna oft að heiman. Menn sem
voru á sjó með pabba hafa sagt
mér að hann hafi alla tíð gengið í
öll störf um borð.
Elsku pabbi, hvíl þú í friði
Bjarný Sigmarsdóttir.
Það var alltaf afskaplega
skemmtilegt að koma til Simma,
sama hvort það var í Mánasundið
eða í bústaðinn fyrir austan. Yf-
irleitt var Rás 1 í botni í útvarp-
inu, þannig að maður þurfti að
æða inn og kalla til að láta vita að
maður væri kominn. Það brást
ekki að Simmi var búinn að taka
til mat fyrir okkur, smyrja
brauðsneiðar, taka til eitthvað
sætt og jafnvel baka pönnukök-
ur. Ef við vorum að koma um
kvöldmatarleyti var Simmi alltaf
búinn að elda mat, oftast Napóle-
on kjúkling sem var eitt það
besta sem við fengum hjá
Simma. Við vorum alltaf í góðu
atlæti þegar við vorum hjá
Simma, það var eldaður hafra-
grautur í morgunmat, smurt
brauð í morgunkaffi, heitur mat-
ur í hádeginu, smurt brauð og
eitthvað sætt í kaffitímanum,
heitur matur í kvöldmatinn og
svo eitthvað sætt í kvöldkaffinu.
Þegar við fórum austur í bú-
staðinn til Simma fórum við oft
með honum að keyra um Austur-
landið. Voru það mjög skemmti-
legar ferðir og sagði hann okkur
sögur um svæðin sem við keyrð-
um um, hann var hafsjór af fróð-
leik bæði um menn og staði. Það
var líka mjög gaman þegar
Simmi fékk far norður með okk-
ur til Akureyrar síðasta sumar,
við tvö höfum nú keyrt þessa leið
allmörgum sinnum, en Simmi gat
þulið upp sögur og staðreyndir
um staði, alla leiðina norður,
fæstar sem við höfðum heyrt áð-
ur!
Það var alveg ótrúlega magn-
að hvað Simmi var fróður. Það
eru ófáar klukkustundirnar sem
við höfum setið að spjalli með
honum og talað um öll heimsins
málefni og aldrei kom maður að
tómum kofunum hjá honum
Simma. Hann var inni í öllum
helstu málefnum og hafði eitt-
hvað til að málanna að leggja,
það var alveg sama hvort það
væri um eitthvað sem gerðist í
gær eða fyrir 60 árum, eitthvað
sem tengdist íþróttum eða
stjórnmálum.
Elsku Simmi, við eigum eftir
að sakna þín afskaplega mikið og
það var mjög leiðinlegt að geta
ekki komið austur til þín í sumar
til að klára að mála bústaðinn.
En ég efast ekki um að hún Elsa
hafi tekið afskaplega vel á móti
þér.
Arnar Þór Arnarsson og
Kristín Heba Gísladóttir.
Kveðja frá skipsfélögum
Við undirritaðir vorum í skips-
rúmi með Simma um nokkurra
ára skeið fyrir rúmum 40 árum.
Með okkur tókst góður vinskap-
ur sem varað hefur allar götur
síðan. Lengi höfðum við fyrir sið
að heimsækja Simma og Elsu
milli jóla og nýárs suður í
Grindavík. Þetta voru góðar
stundir og skemmtilegar. Minn-
isstæð eru tilsvör Elsu er við
hringdum einhverju sinni rétt
fyrir nýárið og spurðum eftir
Simma. „Hann er hjá sinni,“ var
svarið. „Nú, er hann niðri í bát?
Er eitthvað að vélinni?“ „Nei,
það er bara viðhaldið.“ Já, Simmi
var oft að vinna þegar aðrir skip-
verjar áttu frí og ekki nema von
að Elsu hafi stundum þótt nóg
um en þó var alltaf stutt í kímn-
ina. Simmi valdi ungur ævistarf á
sjó þegar hann fór sem háseti í
Sæfaxa NK. En sjómennskan er
ekkert grín eins vel kemur fram í
öðru.
Föðurland vort hálft er hafið,
helgað þúsund feðra dáð.
Þangað þjóðin lífsbjörg sótti,
þar mun verða stríðið háð.
Yfir logn og banabylgju,
bjarmi skín af drottins náð.
Föðurland vort hálft er hafið,
Hetjulífi’ og dauða skráð.
(Jón Magnússon.)
Síðar hóf Simmi útgerð í
Grindavík er hann og tveir fé-
lagar hans, þeir Erling Krist-
jánsson skipstjóri og Ásmundur
Jóhannsson keyptu nótabátinn
Ársæl Sigurðsson GK-326 árið
1971. Síðar keyptu þeir félagar
annað nótaskip Þórshamar
GK-75. Útgerðin gekk vel enda
vel um allt haldið. Síðar skipuð-
ust mál svo að Simmi stóð einn
eftir með Þórshamar sem hann
gerði út í hátt á annan áratug.
Hann stofnaði einnig félagið
Gautavík sem rak um nokkurra
ára skeið fiskimjölsverksmiðjuna
á Djúpavogi og gerði síðar út
fjölveiðiskipið Guðrúnu Gísla-
dóttur KE í samvinnu við fleiri.
Síðast stofnaði hann smábátaút-
gerð og fiskvinnslu í Hafnarfirði
undir nafninu Festi fiskvinnsla
ehf. í samvinnu við Ásbjörn
Árnason. Sjómennsku- og út-
gerðarsaga Simma spannar
meira en hálfa öld. Saga af sigr-
um og ósigrum, baráttu við erfið
náttúruöfl, óstöðugt rekstrarum-
hverfi og brögðótta bankamenn.
En Simmi var alltaf eins. Lá
aldrei á liði sínu og var alltaf vel
heima í öllu sem á gekk. Þar fór
saman prúðmenni og jaxl í einum
og sama manninum. Hann var
þekktur til sjós fyrir að vera
fyrstur á dekk og síðastur inn,
þrátt fyrir að vera yfirvélstjóri.
Hann kunni jafnvel skil á veiðum,
veiðarfærum, meðferð aflans og
á vélbúnaði skipanna sem hann
sigldi á. Sama gilti um reksturinn
og peningamálin. Við eigum
margs að minnast af samveru-
stundum með Simma. Síðast hitt-
um við hann í kaffi í Mánasund-
inu fyrir um mánuði áður en
hann fór austur í hinsta sinn. Við
kveðjum góðan og mætan félaga.
Í hugann kemur síðasta erindi í
sálmi Veldemars V. Snævarrs,
fyrrverandi skólastjóra í Nes-
kaupstað.
Lát akkeri falla. Ég er í höfn.
Ég er með frelsara mínum.
Far vel þú æðandi dimma dröfn,
vor Drottinn bregst eigi sínum.
Á meðan akkeri í ægi falla,
ég alla vinina heyri kalla,
sem fyrr urðu hingað heim.
Við biðjum algóðan Guð að
blessa Sigmar Björnsson og láta
sitt eilífa ljós lýsa honum.
Gunnar H. Magnússon
og Stefán Þórarinsson.
Sigmar Björnsson
✝ Poul Mohrfæddist árið
1929. Hann lést 16.
júní síðastliðinn, 88
ára að aldri. Poul
var kjörræð-
ismaður Íslands í
Færeyjum í 22 ár,
frá árinu 1985 allt
til ársins 2007 þeg-
ar Ísland opnaði
sendiskrifstofu í
Þórshöfn.
Hann hóf störf við Tórs-
havnar Skipasmiðju árið 1952
og varð aðaleigandi og forstjóri
fyrirtækisins árið 1979. Gegndi
hann því starfi til ársins 2004.
Hann og færeyska þjóðin öll
sýndu vinskap sinn í verki árið
1995 þegar hann efndi til lands-
söfnunar meðal Færeyinga
vegna snjóflóðanna á Súðavík
og söfnuðust þar að minnsta
kosti 5,5 milljónir íslenskra
króna vegna náttúruhamfar-
anna.
Anna og Poul eignuðust fjög-
ur börn. Þau áttu 12 barnabörn
og 11 barnabarnabörn þegar
Poul lést. Poul talaði íslensku og
átti marga góða vini á Íslandi.
Reiðmennska var á meðal helstu
áhugamála hans og hélt hann
mikið upp á íslenska hestinn.
Útför Pouls fór fram í Vestur-
kirkju í Þórshöfn í Færeyjum
19. júní 2018. Þar stóð veglegur
krans frá utanríkisráðherra og
ríkisstjórn Íslands.
Poul var einn aðal-
hvatamaðurinn að
baki færeyska olíu-
fyrirtækinu Atl-
antic Petroleum,
sem stofnað var ár-
ið 1998, en því var
meðal annars ætlað
að sinna olíuleit og
-vinnslu innan efna-
hagslögsögu Fær-
eyja.
Poul var mikill
Íslandsvinur og hafði land og
þjóð í hávegum. Hann sinnti
starfi sínu sem kjörræðismaður
Íslands, ásamt Önnu eiginkonu
sinni, af mikilli elju og alúð.
Poul Reidar Mohr, fv. kjör-
ræðismaður Íslands í Færeyj-
um, er látinn. Fyrir mína hönd
og íslenskra stjórnvalda flyt ég
Önnu Mohr, eftirlifandi eigin-
konu hans, og fjölskyldu inni-
legar samúðarkveðjur. Hans
verður sárt saknað.
Poul vann frábært en van-
þakklátt starf sem ólaunaður
kjörræðismaður Íslands í 22 ár.
Engin leið er að telja allt upp
sem hann hefur gert fyrir Ís-
land. Margt sem hann gerði er
ekki á allra vitorði. Eitt lítið
dæmi er þáttur hans í frægri
söfnun vegna snjóflóðanna á
Flateyri og Súðavík 1995. Hann
gladdist mjög að geta verið við-
staddur vígslu veglegs minnis-
varða árið 2017 sem fulltrúar
Ísafjarðar og Súðavíkur fluttu
Þórshöfn í tilefni af rausnarlegri
gjöf Færeyinga.
Poul stóð alltaf fast að baki
Íslandi og hélt vörð um virðingu
þess og heiður. Hann brást við
ef honum var misboðið. Jafnvel
þótt allra siðareglna hafi verið
gætt í samskiptum þjóða þegar
þáverandi forseti Íslands, Ólafur
Ragnar Grímsson, heimsótti
Færeyjar á hans vakt þá sætti
hann sig ekki við að vera aftar í
móttökuröðinni á flugvellinum
en sendiherra Danmerkur.
Hann brá á það ráð að hverfa
frá flugvellinum áður en forseti
Íslands kom og keyra til Þórs-
hafnar. Þar stóð hann við borg-
armörkin þegar bílalest þáver-
andi forseta Íslands nálgaðist.
Forsetinn stöðvaði bílalestina,
fór út og þeir heilsuðust. Þannig
tókst Poul að vera fyrstur til að
taka á móti þáverandi forseta
Íslands til höfuðborgarinnar
Þórshafnar.
Síðastliðin þrjú ár hefur aðal-
ræðisskrifstofa Íslands staðið á
lítilli hæð í miðri Þórshöfn,
steinsnar frá stjórnarráðshúsum
Færeyja. Þar blaktir íslenska
flaggið alla virka daga ársins,
eins og venjan er í Færeyjum.
Sumarið 2016 var ákveðið að
hækka íslensku flaggstöngina og
setja hana á sjálft þrílyft húsið,
þannig að flaggið sést nú víðast
hvar að í miðbænum, enda
hæsta flaggið á svæðinu. Það
leið ekki klukkutími frá því að
flaggið var dregið sem Poul
hringdi í mikilli geðshræringu
og hrifningu yfir því hvað ís-
lenski fáninn sást nú vel. Enn
bar hann sæmd Íslands fyrir
brjósti þótt löngu væri hann
hættur sem ræðismaður.
Mikil stoð var í Poul þegar
Eiður Guðnason sendiherra var
skipaður fyrsti útsendi aðalræð-
ismaður Íslands í Færeyjum ár-
ið 2007 og alla tíð síðan. Poul
veitti ómetanlega aðstoð við
stofnun sendiskrifstofunnar,
sem Eiður annaðist með glæsi-
brag. Poul þoldi illa undir það
síðasta að eiga erfitt með gang,
eins mikið hreystimenni og hann
hafði alla tíð verið, og talaði
gjarnan um að hann væri sadd-
ur lífdaga. Þegar Poul bárust
þær sorgarfréttir í fyrra að Eið-
ur Guðnason hefði orðið bráð-
kvaddur hafði hann á orði að
hann hefði viljað vera í hans
sporum. En sú minning af Poul
sem seint mun gleymast er þeg-
ar hann reið á hestbaki í skrúð-
göngunni á Ólafsvöku í síðasta
sinn árið 2016. Þótt heilsunni
hefði hrakað fór ekki framhjá
neinum það stolt og sú reisn
sem hann bar með sér, það voru
einkennismerki hans.
Aðalræðismaður Íslands í
Færeyjum,
Pétur Thorsteinsson.
Poul Reidar Mohr
Kærar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
stuðning vegna andláts og útfarar elskulegs
bróður míns,
HÉÐINS HEIÐARS BALDURSSONAR.
Útför fór fram í kyrrþey.
Fyrir hönd ættingja,
Júlía Sigurgeirsdóttir
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
DIÐRIK ÓLI HJÖRLEIFSSON,
Smyrlaheiði 18,
Hveragerði,
lést á líknardeild Landspítalans föstudaginn
20. júlí. Útförin fer fram frá Breiðholtskirkju
laugardaginn 28. júlí klukkan 13.
Ómar Diðriksson Guðrún Elín Svansdóttir
Guðný Ósk Diðriksdóttir Elvar Steinn Þorkelsson
Dagný Diðriksdóttir Geir Ólafsson
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug vegna andláts og útfarar okkar
ástkæra eiginmanns, föður, tengdaföður,
afa og langafa,
FINNBJÖRNS ÞORVALDSSONAR.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki á
þriðju hæð á Hrafnistu í Hafnarfirði fyrir
frábæra umönnun.
Theodóra Steffensen
Björn Finnbjörnsson Sigríður Aradóttir
Finnbjörn Finnbjörnsson Kathia Rovelli
Þorvaldur Finnbjörnsson Anna Árnadóttir
Sigríður Finnbjörnsdóttir Halldór Hilmarsson
Gunnar Þór Finnbjörnsson Eyrún Magnúsdóttir
Halldóra Svala Finnbjörnsdóttir
Úlfar Finnbjörnsson Sigrún Hafsteinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Minningargreinar