Morgunblaðið - 25.07.2018, Page 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 25. JÚLÍ 2018
✝ Lára Sólveigfæddist í
Gautsdal 6. nóv-
ember 1939. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 16. júlí
2018.
Foreldrar henn-
ar eru Haraldur
Karl Georg Eyj-
ólfsson, f. 11. júní
1896, d. 31. júlí
1979, og Sigurbjörg Jóns-
dóttir, f. 1. apríl 1899, d. 28.
nóv. 1970. Systkini eru: Jón
Ragnar, f. 11. janúar 1924,
Sigurlaug Svana, f. 22. sept-
ember 1925, d. 18. febrúar
2001, Sverrir, f. 6. janúar
þeirra eru Hildur Lára, f. 14.
desember 2003, Kári Snær, f.
7. janúar 2009, og Stefán Þór-
ir, f. 28. ágúst 2011, Rúnar
Karl fæddur, 11. október
1977, maki hans er Lina Mar-
cela Giraldo, f. 1984, dóttir
þeirra er Elísabet Sólveig, f.
2. febrúar 2018.
Lára Sólveig ólst upp í
Gautsdal hún gekk í Hús-
mæðraskólann á Blönduósi
þegar hún var 18 ára en þeg-
ar hún var 19 ára gömul fór
hún til Englands sem vinnu-
kona eða au-pair og var þar í
eitt ár. Eftir það starfaði hún
á sjúkrahúsinu á Akranesi og
leikskólanum Hagaborg. Lára
lærði til sjúkraliða samhliða
starfi sínu á Kleppi og barna-
geðdeildinni. Lengst af starf-
aði Lára á Gæsluleikvellinum í
Árbæ og Selási í Reykjavík.
Útför Láru Sólveigar fer
fram frá Árbæjarkirkju í dag,
25. júlí 2018, kl. 13.
1928, d. 24. októ-
ber 2002, Lára
Bjarney, f. 17.
október 1932, d. 5.
ágúst 1935.
Eftirlifandi eig-
inmaður Láru Sól-
veigar er Stefán
Eiríksson, f. 29.
desember 1934,
hann er sonur
Kristrúnar Þor-
leifsdóttur, f. 27.
júní 1905, d. 8. júní 1982, og
Eiríks Stefánssonar, f. 13. júlí
1903, d. 16. desember 1975.
Börn Láru og Stefáns eru
Unnur Björg, fædd 5. maí
1975, maki hennar er Elvar
Örn Þórisson, f. 1976, börn
Elsku mamma, þá ertu farin
frá okkur eftir frekar skamm-
vinn og erfið veikindi. Síðustu
dagarnir voru þér erfiðir en
þrátt fyrir það ætlaðir þú alltaf
að kíkja í heimsókn á nýja
staðinn okkar Línu sem tókst
því miður ekki. Umhyggja þín
og ást var það sem þú vildir
gefa okkur öllum og var heim-
ilið þitt mikill samkomustaður
fyrir okkur öll. Barnabörnin
sakna þín mikið enda daglegir
gestir í Hraunbænum og það
var gaman að litla nafnan þín
fékk aðeins að kynnast þér.
Elsku mamma mín, ég á eft-
ir að sakna þín mikið. Það er
allt svo tómlegt án þín. Ég trúi
því að þú sért komin á betri
stað og sért laus við alla verki.
Þótt þú sért farin frá okkur
mun minningin um þig lifa
áfram með okkur og búa í
hjarta okkar um ókomna tíð.
Takk fyrir allt og hvíldu í friði,
elsku engillinn minn.
Þinn sonur,
Rúnar Karl.
Elsku fallega og góða
mamma mín. Það er svo óraun-
verulegt ennþá að þú sért farin
frá okkur. Þú greindist með
þennan illvíga sjúkdóm síðasta
haust og barðist eins og hetja
allan tímann og aldrei kvart-
aðir þú, þú hafðir frekar
áhyggjur af öðrum en sjálfri
þér. Þú varst alltaf tilbúin að
hjálpa og vildir allt fyrir okkur
gera og elsku börnin mín sakna
þín svo sárt, ég reyni að vera
sterk fyrir þau og við tölum
mikið um þig. Ég er svo þakk-
lát fyrir þann tíma sem við
fengum saman og á ég enda-
laust af fallegum minningum
um þig. Ég er líka svo þakklát
fyrir samband þitt og barnanna
minna, það var alveg einstakt
og mikil forréttindi fyrir þau að
vera svona mikið í kringum
ykkur pabba, oftast daglega.
Ég trúi því að þú sért komin á
einhvern fallegan stað þar sem
þú ert ekki lengur veik. Lífið
verður tómlegt án þín en minn-
ingin um þig mun lifa í hjörtum
okkar. Hvíldu í friði, elsku
mamma mín.
Þín,
Unnur Björg.
Elsku Lára, það er sárt að
hugsa til baka og rifja upp all-
ar þær góðu minningar sem við
eigum um þig og nóg er af
þeim. Það er enn svo ótrúlegt
að hugsa til þess að þú sért far-
in frá okkur og það er mikið
tómrúm sem þú skilur eftir því
nánast daglega komum við til
þín og Stefáns í kaffi með
barnabörnin þín. Samband þitt
við barnabörnin var einstakt og
sakna þau ömmu sinnar mjög
mikið. Ég á þér svo mikið að
þakka fyrir samband þitt við
börnin mín og allt sem þú hef-
ur gert fyrir þau og okkur. Ég
er þakklátur fyrir að hafa
kynnst þér því þú ert einstök
kona, hjarthlý og yndisleg
amma. Alltaf hugsaðir þú um
hvernig öðrum liði þótt þú vær-
ir að berjast við veikindi þín
sem lýsir persónu þinni hvað
best.
Hvíldu í friði, elsku Lára.
Þinn tengdasonur,
Elvar Örn Þórisson.
Elsku amma Lára, ég lærði
svo margt af þér. Þú varst svo
góð við alla sem þú þekktir. Þú
vildir alltaf að okkur liði vel og
þú hugsaðir alltaf svo vel um
alla þrátt fyrir veikindin þín.
En ég veit að þér líður betur
núna, þú ert ekki lengur veik.
Þú varst góð, skemmtileg,
falleg,krúttleg, góðhjörtuð, góð
í að baka og prjóna, góð eig-
inkona, mamma, amma,
tengdamóðir og vinkona.
Ég kom til þín og afa á
hverjum degi eftir skóla þar
sem við spiluðum, bökuðum
saman eða áttum bara gott
spjall. Ég mun halda áfram að
fara til afa eftir skóla.
Ég er þakklát fyrir allar
góðu minningarnar sem við átt-
um.
Ég mun aldrei gleyma þér.
Takk fyrir allt, amma, ég elska
þig.
hvíldu í friði.
Þín,
Hildur Lára.
Elsku amma okkar, við sökn-
um þín svo mikið. Þú varst
besti bakari í heimi, besta
prjónakona í heimi og mjög góð
amma, þú varst best. Það var
alltaf skemmtilegt að fara út að
leika með þér og alltaf gott að
koma heim til þín og afa. Það
var best í heimi að koma heim
til ykkar afa eftir skóla og fá
kakó og tvö kex. Takk fyrir alla
vettlingana og sokkana sem þú
prjónaðir á okkur og takk fyrir
að nenna alltaf að spila spil
með okkur. Amma, við elskum
þig mjög mikið.
Kveðja
Kári Snær og Stefán Þórir.
Það er komið að kveðju-
stund, elsku Lára. Með tár á
hvarmi kveð ég þig með virð-
ingu og söknuði. Þú varst límið
í fjölskyldunni, sú sem alltaf
passaðir upp á samheldnina,
fylgdist með öllum, vissir af-
mælisdag allra, hóaðir reglu-
lega í okkur til að hittast. Þú
hefur verið okkur svo mikils
virði í gegnum tíðina alveg frá
fyrstu kynnum fyrir u.þ.b. 45
árum. Man þá stund eins og
hún hafi gerst í gær. Það var
niðri í Grjótó hjá ömmu og afa,
tengdaforeldrum þínum. Við
systur vorum svo spenntar að
hitta kærustuna hans Stebba
frænda, sem var að öllum öðr-
um ólöstuðum, uppáhalds
frændi okkar. Það vildi þannig
til þennan dag, að við (samt að-
allega Kristrún, stóra systir!)
stóðum í stríði við stelpuna í
næsta húsi út af einhverjum
spýtum, gömlum fleka eða ein-
hverju slíku, sem rifist var um
hver átti. Man svo vel að við
stóðum allar í eldhúsgluggan-
um þegar hún birtist og bjóst
til að taka flekann en þú stopp-
aðir hana og kallaðir út um
gluggann að við ættum hann.
Man ekki hvernig þetta fór en
það þurfti ekki meira til, þú
stóðst með okkur og við höfum
alltaf elskað þig síðan. Og
þannig er það með alla sem þér
hafa kynnst, ekki hægt annað
en að elska þig. Enda búin því-
líkum mannkostum og mynd-
arbrag að það myndi æra
óstöðugan að telja það allt upp.
En það sem kemur fyrst upp í
hugann er sú manngæska sem
þú bjóst yfir, skynsemi og for-
dómaleysi. Fallega, rólega og
yfirvegaða röddin þín. Hvað ég
mun sakna þess að heyra hana
ekki meir. En hún mun samt
aldrei gleymast mér.
Alltaf var svo yndislegt að
koma til ykkar Stebba í jóla-
boðin. Þið Stebbi dróguð aldrei
af ykkur, enda gestrisin með
eindæmum. Þið buðuð okkur
fólkinu hans Stebba, og Heiðu
vinkonu þinni og hennar fólki.
Það var alveg sama hve margir
bættust við í þessar tvær fjöl-
skyldur með árunum, alltaf
voru allir velkomnir. Þetta eru
stundir sem munu lifa með mér
og fjölskyldu minni það sem
eftir er.
Við Matti og strákarnir
sendum Stebba, Unni Björg og
Elvari, Rúnari og Linu og öll-
um börnunum sem eru að
ganga í gegnum erfiða tíma
núna okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Minningin um þessu yndis-
legu konu, móður, ömmu og
frænku lifir.
Guðný Leifsdóttir.
Það var um hádegi 16. júlí að
ég fékk þær sorgarfréttir að
elsku Lára frænka væri dáin
eða Lollý eins og ég kallaði
hana því það var hún alltaf
kölluð norður í Húnavatnssýslu
þar sem hún var fædd og upp-
alin. Lollý var litla systir hans
pabba og fyrstu minningar
mínar um hana eru þegar ég
var tæplega átta ára og hún
tók það að sér að fara með mig
og Harald bróður í heimsókn
til mömmu á fæðingardeild
Landspítalans til að við gætum
séð Sverri Þór, nýfæddan bróð-
ur okkar. Ég man að hún gerði
þessa heimsókn einstaka með
sinni yndislegu nærveru og
hlýju í okkar garð. Lollý var
þeim eiginleikum gædd að láta
sér annt um alla sem í kringum
hana voru. Ég og fjölskylda
mín höfum notið góðmennsku
og hjartagæsku hennar í gegn-
um árin og er ég mjög þakklát
fyrir það. Það var alltaf eitt-
hvað svo notalegt og gaman að
koma á heimili hennar og Stef-
áns í Hraunbænum og spjalla,
þau voru eitthvað svo samhent
hjón og gestrisin með eindæm-
um. Lollý var ekki bara ynd-
isleg frænka heldur var hún
líka góð vinkona mín sem ég
átti að og gat alltaf leitað til.
Hennar verður sárt saknað en
yndisleg minning um hana mun
lifa með okkur öllum.
Elsku Stefán, Unnur Björg
og Rúnar Karl, ég og fjölskylda
mín vottum ykkur, börnum
ykkar og mökum dýpstu sam-
úð. Ég þakka þér, elsku Lollý
mín, fyrir allar þær góðu
stundir sem við áttum saman.
Þóranna Sigurbjörg.
Að eiga góða frænku er eins
og að eiga skjól og gott athvarf
í lífinu. Þannig var Lollý móð-
ursystir okkar, hlý og um-
hyggjusöm. Ein sterkasta
bernskuminning okkar systkina
er þegar Lollý kom með rút-
unni upp í Kjós á Þorláks-
messu sem hún gerði meðan
hún var ung og ógift. Auðvitað
komu jólin eins og alltaf en
með hennar fasi og fallega inn-
pökkuðu jólagjöfum hófst
jólahátíðin hjá okkur. Hún kom
ekki bara með fallegustu gjaf-
irnar, hlýjuna og jólaandann
heldur líka með nýjustu tísku
og naglalakk. Hún var alltaf
svo smart og falleg.
Í kaupstaðarferðum gistum
við oft hjá Lollý, það var alltaf
nóg pláss hjá henni þó að hús-
næðið væri ekki stórt í fer-
metrum talið. Eftir að Lollý og
Stefán giftust nutum við ávallt
gestrisni þeirra. Á námsárum
okkar í Reykjavík gekk hún
okkur að nokkru leyti í for-
eldrastað, fylgdist með okkur
og bauð okkur ósjaldan í mat.
Hún var sú sem mundi alltaf
eftir afmælisdögum okkar,
sendi gjafir og heillaóskaskeyti
sem okkur þótti mjög varið í.
Eftir að mamma dó sýndi hún
pabba einstaka ræktarsemi
sem var honum mikils virði.
Lollý lærði til sjúkraliða sem
féll vel að hennar eiginleikum
því hún var mannvinur sem
þótti útrétt hjálparhönd sjálf-
sögð. Það voru margir sem
Lollý frænka leiddi í gegnum
lífið því handtak hennar var
hlýtt og sterkt. Hún var óvenju
barngóð og stóran hluta ævinn-
ar annaðist hún börn og þau
löðuðust að henni.
Í dag kveðjum við okkar
yndislegu frænku sem var svo
stór og mikilvægur þáttur í lífi
okkar. Við vottum Stefáni,
Unni Björgu, Rúnari Karli og
öðrum ástvinum okkar innileg-
ustu samúð.
Sigurkarl, Bergþóra og
Sigurbjörg.
Í dag kveðjum við með sökn-
uði elsku Láru í hinsta sinn.
Lára var mjög einstök kona
með svo risastórt hjarta. Ég og
mín fjölskylda vorum svo hepp-
in að fá að njóta þeirrar hlýju
sem hún átti endalaust af.
Ég var 8 eða 9 ára þegar
Lára kom inn í fjölskylduna er
hún giftist Stebba föðurbróður
mínum. Ég man að það var
eins og hún hefði alltaf verið
þarna því fljótt fann maður fyr-
ir væntumþykju frá henni og
manni fór strax að þykja vænt
um hana. Það var svo gott að
koma til þeirra hjóna fyrst á
Bárugötuna þar sem dóttir
þeirra, hún Unnur Björg,
fæddist og svo síðar á Haga-
melinn en þar eignuðust þau
sitt annað barn hann Rúnar
Karl. Það var alltaf líf og fjör
því börnin voru miklir fjörkálf-
ar og var endalaust gaman að
koma og leika við þau. Lára
nostraði við okkur og færði
okkur alltaf eitthvað gott. Mér
er það sérstaklega minnisstætt,
12 ára gömul, þegar foreldrar
mínir fóru til útlanda og voru í
nokkrar vikur og ég fékk að
vera hjá Láru og Stebba, hvað
mér leið rosalega vel hjá þeim.
Þegar þau svo fluttu í
Hraunbæinn þar sem þau hafa
búið síðan fækkaði heimsókn-
unum mikið enda var langt að
fara á þeim tíma. Þá tóku við
jólaboðin á jóladag og komum
við á hverju ári og var alltaf
jafn gott að koma og það voru
þvílíkar matarveislur enda þau
bæði myndarlegir kokkar. Lára
varð fljótt höfuðið í fjölskyld-
unni sem hélt öllum saman og á
ég henni miklar þakkir fyrir
það.
Elsku Stebbi, Unnur Björg,
Rúnar Karl og fjölskyldur ykk-
ar, guð gefi ykkur styrk til að
takast á við sorgina og sökn-
uðinn. Guð hefur tekið við Láru
og er ég viss um að hann mun
fela henni mikilvæg verkefni til
að hjálpa þeim sem minna
mega sín. Hún mun alltaf vera
nálæg ykkur og fylgjast með
ykkur. Elsku Lára, takk fyrir
allt, minning þín mun ávallt lifa
hjá mér og mínum börnum.
Kristrún Leifsdóttir.
Nú kveð ég elsku vinkonu
mína, hana Láru. Það geri ég
með miklum söknuði, eins og
við gerum öll sem þekktum
hana. Láru hef ég þekkt mest-
an hluta lífs míns. Við kynnt-
umst á dagheimilinu Hagaborg
í Reykjavík þegar við vorum
ungar og nutum okkar við leik
og störf. Þetta voru áhyggju-
lausir tímar, við vorum frjálsar
og óbundnar, bara ánægjan yf-
ir því að vera til. Við stund-
uðum það að fara út að dansa
um helgar, svo fínar og uppá-
búnar með túberað hár og tók-
um með gleði strætisvagnana á
böllin og heim aftur að kvöldi.
Okkur kom vel saman. Lára
var aðeins eldri en ég, þroskuð
í tali, traustvekjandi og
skemmtileg. Hún var frá
Gautsdal í Húnavatnssýslu sem
var mjög afskekktur staður og
illa fært þangað yfir veturinn
þegar Lára var ung. Hún sagði
mér oft frá æskuárunum sínum
í Gautsdal og voru þær sögur
áhugaverðar. Lára fór í Hús-
mæðraskólann á Blönduósi og
kynntist þar góðum vinkonum.
Lára vann á Kleppsspítalanum
og tók sjúkraliðaprófið þaðan.
Einnig vann hún á barnageð-
deildinni og síðar í mörg ár á
gæsluvelli í Árbæ og var elskuð
af öllum börnunum þar og
þekkt í Árbænum sem Lára á
róló. Lára var mikil handa-
vinnukona, sagðist hafa lært að
prjóna hjá mömmu sinni þegar
hún var átta ára. Prjónaði
sokka og vettlinga fyrir heim-
ilið og í gjafir. Prjónaði á
kvöldin, hlustaði á útvarp og
las Dalalíf þegar hún var 14
ára. Hún hafði mjög gaman af
að lesa og las alltaf mikið.
Þegar ég eignaðist elstu
dóttur mína, Kristínu Björgu,
og var einstæð móðir leigðum
við Lára okkur saman íbúð. Við
brölluðum ýmislegt saman og
hafði Lára yndi af því að sauma
og prjóna fatnað á Kristínu
Björgu, allt svo fallega gert og
vel unnið.
Síðan við kynntumst hefur
Lára verið órjúfanlegur hluti af
mínu lífi, barna minna og fjöl-
skyldu. Vinátta okkar hefur
verið traust, hrein og einlæg.
Fjölskyldur okkar hafa alltaf
verið í góðu sambandi og átt
yndislegar stundir saman. Við
vorum saman í saumaklúbb
sem hittist reglulega um
margra ára skeið og vorum
með dætrum okkar í klúbbnum
„Eðaldömur“ sem fór reglulega
saman á „Happy hour“ og eitt
sinn í skemmtiferð til Kaup-
mannahafnar. Þar kíktum við
Lára í spil og fengum ófá hlát-
ursköstin við að rifja upp
gamla daga.
Kristín Björg tengdist Láru
eins og hún væri mamma henn-
ar. Það var okkur Láru og fjöl-
skyldum okkar mikill harmur
þegar hún lést fyrir 3 árum að-
eins 49 ára gömul. Nú hafa þær
sameinast í sumarlandinu sem
þær töluðu mikið um að myndi
bíða okkar að jarðvist lokinni.
Lára var einstaklega lánsöm
í sínu einkalífi, eignaðist góðan
og traustan mann, tvö börn og
fjögur barnabörn.
Það er erfitt að kveðja vin
eins og Láru. Hennar verður
alltaf minnst með hlýju, þakk-
læti og mikilli eftirsjá. Stebba,
Unni Björgu, Elvari, Rúnari
Karli, Línu, börnunum og fjöl-
skyldunni allri votta ég mína
dýpstu samúð.
Guð blessi minningu Láru
vinkonu minnar.
Ragnheiður S. Helgadóttir.
Lára Sólveig
Haraldsdóttir
Pabbi minn er
fallinn frá... Þessi
orð hljóma ekki einu
sinni rétt. Hreinn
Eiríksson með sitt hlýja faðmlag
og prakkaralega bros smeygði
sér út úr þessum heimi hljóðlaust
og án nokkurra láta, mikið á sama
Hreinn Eiríksson
✝ Hreinn Eiríks-son fæddist 10.
mars 1931. Hann
lést 10. júlí 2018.
Útför Hreins fór
fram frá Hafn-
arkirkju 19. júlí
2018.
hátt og hann lifði.
Himnarnir skörtuðu
sínu fallegasta til að
taka á móti honum
þá nóttina – eins og
gert er þegar tekið
er á móti slíkum
höfðingjum.
Pabbi var ekki
alltaf hljóður, en
hann var hæversk-
ur. Tók ekki meira
en sitt pláss nema
honum væri boðið það, en þá
gerði hann það líka með glans.
Hann gat verið hrókur alls fagn-
aðar, sagði sögur og samdi heilu
kvæðabálkana – söng og gladdi
hátíðargesti við hin ýmsu tæki-
færi.
Það er í raun afskaplega stutt
síðan við systkinin horfðum undir
iljarnar á honum upp Ketillaug-
arfjallið þó við séum engir leti-
haugar í hreyfingu, en pabbi var
hraustur og sterkur nánast alla
sína ævi. Það eru sannarlega for-
réttindi að eiga slíkt líf, en ekki
síður eiga slíkan mann sem fyrir-
mynd í lífinu.
Í gegnum tíðina hefur pabbi
verið minn klettur og helsti
stuðningsmaður í hverju því sem
ég hef tekið upp á. Hann hefur
kannski ekki alltaf talið að ég
væri að gera rétt – enda var það
ekki alltaf rétt, en hann hélt samt
með mér.
Hann hélt líka með hinum
börnunum sínum og barnabörn-
um og fylgdist með því hvað allir
voru að sýsla. Hann spurði ósjald-
an út í ferðalög Tolla og loftfim-
leika Urðar og maður fann bæði
fyrir stolti og mikilli umhyggju
þegar hann vildi vita hvort Tolli
væri ennþá með harðsperrur eftir
Jakobsveginn eða hvort nefið á
Urði hefði ekki gróið eftir brotið.
Það er annar veruleiki að taka
við. Veruleikinn þar sem pabba
nýtur ekki lengur við í þessum
heimi. En pabbi er hluti af okkur
og lifir í þeirri hógværð og húmor
sem við reynum að tileinka okkur
og gerir heiminn aðeins betri.
Þín er sárt saknað, elsku
pabbi.
Steingerður Hreinsdóttir.