Breiðfirðingur - 01.04.1977, Side 30

28
BREIÐFIRÐINGUR
vildi endilega verða okkur samferða inn eftir, því að hann
ætlaði að skreppa að gamni sínu inn í Snóksdal, til þess að
hitta fólkið sitt.
Við lögðum af stað úr Stykkishólmi svona rétt um há-
degið, í sunnanroki og rigningu. Við fórum dálítið inn fyrir
Svelgsá og fórum þar út á ísinn. Þorðum ekki að fara út á
hann fyrr. — Við komum upp hjá Ósi á Skógarströnd og
fórum þar af ísnum. og svo héldum við áfram um kveldið
í beljandi rigningu. Allt vatnið rann ofan á, því að ekkert
vatn fór niður vegna þess, að jörðin var frosin. Um kveldið
komust við að Vörðufelli, og þar gistum við um nóttina.
Morguninn eftir var komið tíu stiga frost og alveg heið-
skír himinn og glaðasólskin. Bóndinn á Vörðufelli sagði
okkur, að það þýddi ekkert fyrir okkur að hreyfa okkur því
að við kæmumst ekki yfir ána -—- Svínafossá, — sem er rétt
fyrir innan túnið á Vörðufelli. Nú, okkur þótti það nú hart
Jósúa þó sérstaklega, því að hann var nú einna harðastur
af okkur um áframhald. Við ræddum þetta fram og aftur,
en við fengum ekki annað út úr Jósep heitnum en við skyld-
um bara sitja kyrrir. Jósúa sagði, að það væri ekki um það
að tala. Við færum að minnsta kosti inn að ánni. Og þang-
að fórum við. Þá er hún náttúrlega alveg kolófær. Svo
gengum við ofan með henni og niður að sjó, og þar þing-
uðum við um, hvað gera skyldi. Við Jósep vildum snúa
heim að Vörðufelli, en Jósúa vildi það ekki. Þarna rétt
fyrir ofan flæðarmálið er svolítill hvammur við ána. Mér
er það alltaf minnisstætt, að ég var með þriggja álna lang-
an eskistaf — göngustaf — með stórum broddi neðan á,
eins og þeir voru hér í gamla daga. Gríðarstór broddur, og
ef maður skutlaði honum á ísinn, þá var óhætt að fleng-