Breiðfirðingur - 01.04.1977, Side 52

50
BREIÐFIRÐINGUR
ar, nær allar í fjalllendi, og mjög erfitt um vik á allan hátt.
— í Dölum hefur löngum verið mikið mannval, allt frá
elztu tímum. Hvaða bændur eru þér minnisstæð-
astir?
— Sem svar við þessari spurningu finn ég sérstaklega
ástæðu til að geta tveggja manna, sem koma mikið við
sögu umgetins héraðs á 5 áratugnum beggja megin við sein-
ustu aldamót. Þeir voru báðir umsvifamiklir búhöldar en
við ólíkar aðstæður. Lífið gaf þeim báðum tækifæri til að
njóta stórhuga sinna og víðsýnis og tengjast menntabraut
þjóðar sinnar meira en dagleg önn hins rétta og slétta bónda
getur venjulegast gert.
Annar þessara manna var Torfi Bjarnason í Ólafsdal.
Hann var fæddur að Skarði á Skarðsströnd 28. ágúst 1838.
Hann dvaldi í átthögum sínum í hálfan þriðja áratug, fór
svo í vinnumennsku til frænda síns, Ásgeirs Einarssonar á
Þingeyrum og var hjá honum í 4 ár. Þá fór hann til Skot-
lands, kynntist búnaðarháttum þar í landi og kom heim
nokkrum árum seinna, fullur áhuga. Hann reisti bú í Ólafs-
dal árið 1871 og bjó þar í 44 ár. Árið 1880 reisti Torfi
fyrsta búnaðarskólann á Islandi og hélt honum gangandi í
28 ár. Er talið, að alls hafi stundað nám við Ólafsdals-
skólann 160 nemendur víðs vegar að af landinu. Námstími
nemenda nemenda var 2 ár. Þegar Torfi kom að Ólafsdal
var jörðin talin rýrðarkot. Sem dæmi má þar nefna, að þá
var þar ein dagslátta slétt tún, en þegar Torfi féll frá árið
1915, var slétta túnið í Ólafsdal 50—60 dagsláttur. Vél-
knúin jarðvinnslutæki komu ekki til sögunnar fyrr en mörg-
um árum eftir daga Torfa. Það má segja, að hlutverk Torfa
sem skólastjóra, hafi verið tvenns konar: í fyrsta lagi tækni-