Stjarnan - 01.04.1922, Blaðsíða 2

5o
STJARNAN
Leiddu barn þitt inn á sannleiksbrautina.
Frœ& þú sveininn um veginn, sem
hann á að halda, og enda á gamalsaldri
mun hann ekki af honum víkja.” —
Orðskv. 22:6.
Hve mikla þýðingu hefir það ekki,
að barnið fær gott uppeldi, uppfræðslu
um aö breyta réttilega og ætíð tala sann-
leika af hjarta. ÞaS er mikil synd, að
gab'ba saklaus börn. Hafir þú lofað
barninu einhverju, þá vertu ekki seinn
um að efna loforð þitt. Það er ekkert
svo slæmt, sem að börn fari dult með
verk og áform sín og reyni að hylja yf-
ir misgjörðir sínar, í staðinn fyrir að
vera fús til að kannast við þær og leita
æðri hjálpar til að komast í burtu frá
þeim: ‘ •
• Eg þekti einu sinni stúlku, sem var
uppalin á góðu heimili undir kristileg-
um áhrifum, en hún tók upp á því að
hnupla úr forgðabúri foreldranna, og
svo að skrökva, þegar móSirin upp-
götvaði að ýmislegt var horfiS og
spurSi hana aS því, hvort hún hefSi
séð nokkurn mann fara inn í búriS og
hjálpa sér. Stúlkan óx upp' og komst í
burtu úr föðurhúsunum til að vinna
fyrir aðra. Hún var framúrskarandi
dugleg, og gjörSi það vel, en hún lenti
í vondum , félagsskap, syndgaSi og
reyndi svo á eftir aS hylja yfir, eins
fljótt og fariS var aS hreyfa viS því.
Hún giftist góðum manni, sem elsk-
aði hana og sýndi henni trúmensku í
öllu. En þetta, sem hafði komiS inn í
hjarta þessarar konu, þegar hún var
barn, loddi við hana. Hún fór svo aS
skrökva fyrir manni sínum, og þegar
hann við og viS veiddi hana í ósann-
indum, gramdist henni. Hún fór þar
næst að svíkja hann á fleiri en einn
veg, þangað til aS ekkert meSal fékst
við þessari andlegu meinsemd hennar.
Öll þessi hegSun og breytni hennar staf-
aSi af því, aS hún í bamæsku hafSi
aldrei lært að kannast við yfirsjónir sín-
ar og biðja fyrirgefningar. Stífni og
þrjózka náðu tökum á hjarta hennar og
leiddu .hana út í sollinn.
“Fræð þú sveininn. um veginn.” Mað-
ur verður að taka tíma til að uppfræða
og vernda hann, til þess aS blómin geti
dafnað og angaS. Þannig verSur maS-
ur einnig að vernda litlu saklausu barns-
hjörtun fyrir slæmum áhrifum og gá vel
aS, að þau myndi ekki óvana, sem meS
timanum verði svo rótgróinn, aS það er
ógjörningur að uppræta hann. Barnið
beygir sjaldan af þeim vegi, sem þaS
beygði inn á í barnæsku. “Sveinninn
þekkist, þegar á verkum sínum, hvort
athafnir hans eru hreinar og einlægar.”
(Orðskv. 2o:iiý. MikiS er undir því
komið, að barniS læri að gjöra alt í
hjartans einlægni og forðist allar króka-
leiðir; því að sá sem hefir “rangsnúiS
hjarta öðlast enga gæfu, og sá, sem
hefir fláráða tungu, hrapar í ógæfu.”
(iOrðskv. 17:20). Sá, sem ætið talar
sannleika, verður hrósaður af samborg-
urum sínum. “Gott mannorð er dýr-
mætara en mikill auður; vinsæld betri
en silfur og gull.” (Orðskv. 11: 1). Og
að lokum mun hinn trúfasti sannleiks-
vinur öðlast inngöngu í hiS eilífa frið-
arríki Krists; því aS vér lesum: “Drott-
inn, hver fær aS gista í tjaldi þínu, hver
aS búa á fjallinu þínu helga? Sá, er
fram gengur í sakleysi og iðkar rétt-
læti og talar sannleik af hjarta..... sá,
er þetta gjörir, mun eigi haggast um
aldur” (Sálm. 15). D. G.