Stjarnan - 01.04.1922, Blaðsíða 14

Ó2
STJARNAN
Undir eins, þegar verkið var komið
vel af staS, fór aö brydda á mótstöðu.
Esra segir svo frá: |
“Landsbúarnir leituðust við að tálma
starfi Gyðinganna og fæla þá frá að
byggja- Eíka keyptu þeir .nokkra ráð-
gjafa til að gjöra jDeirra fyrirætlun að
engu, alla æfidaga Sýrusar Persa kon-
ungs, þangað til Daríus kom til ríkis í
Persalandi” ýEsra 4:4,5).
Snúum oss nú frá Jerúsalem og til
Sýrusar og hirðar hans. Eeigðir ráð-
gjafar eru þar til að vinna konung á
sitt mál, fá hann til að hindra byggingu
þá, sem hann samkvæmt Guös ráðstöf-
un, hafði látiö byrja í Jerúsalem. Sam-
tímis er spámaðurinn Daníel við Tigris
fljótið í Persíu.
í þrjár vikur var Daníel alvarlega bú-
inn að leita Drottins í bæninni. Eoks
kemur engill og hughreystir hann.
“Óttastu ekki, Daníel,” segir engillinn,
“því frá þvi fyrsta að þú hneigðir hug
þinn til að öðlast upplýsingu, og þú
lítillætir þig fyrir þínum Guði, eru þín
orS heyrö, og eg em þeirra vegna hing-
að kominn.’j (Dan. 10: 12J.
En hvers vegna hafSi engillinn frest-
aS komu sinni í þrjár vikur, þegar hann
hafði frá því fyrsta 'heyrt bæn Daní-
els? Engillinn svarar því sjálfur:
“Persaríkis höfðingi stóð á móti mér
tuttugu og einn dag, en sjá! Mikael,
einn af þeim æðstu höSingjum, kom mér
til hjálpar, svo eg dvaldi hjá konung-
unum í Persalandi” ýDan. io’: 13 —
ensk. þýð.) (
Hér sjáum vér hvernig i öllu liggur.
EeigSir ráðgjafar og eflaust nokkrir
fulltrúar GySinga voru við hirðina í
Persiu til að halda fram máli sínu.
Konungurinn var óákveðinn og hneigö-
ist til að fara að ráöum mótstöðumanna
Drottins. En það, sem er sérstaklega
eftirtektavert, er það, að’ englar Guðs
voru viðstaddir og reyndu stöðugt að
varna hinu illa og hafa þau áhrif á
konunginn, að hann tæki rétta stefnu.
Að lokum kemur hinn æðsti höfuð-
engill, Mikael sjálfur, honum til hjálp-
ar, þegar til úrslita kom. Úrskurður
konungs féll Gyöingum í vil og bygg-
íngin í Jerúsalem hélt áfram sam'kvæmt
skipun Drottins.
Vér vitum, aS Englar Guðs eru enn
. starfandi til aöstoðar þeim, sem eiga
. sáluhjálpina að erfa, jafnvel í höllum
konunganna og í sölum löggjafanna.
Sá Guð, sem hefir fyrirsagt ókomna
atburði og látið þá fram koma, hann,
sem frelsaði sitt fólk á fyrri tímum, er
enn þá hinn sami, lifandi, sanni Guð,
eins og Daríus konu.ngur sagði forðum,
er hann kunngjörSi veldi hans fyrir
öllum kynkvíslum, þjóSum og tungu-
málum: )
“Hann er sá, sem frelsar og varö-
veitir, hann gjörir tákn og furöuverk
á himni og jöröu, hann frelsaöi Daníel
frá valdi Ijónanna.” (Dan. 6:28).
(Eramh.J
Hin mesta nauðsyn vorra tíira.
(Eramh. frá bls. 5y)
við leiðtoga vorn og Drottin: “Drottinn
minn, hér er hjarta mitt, hugsanir mín-
ar, kraftar mínir, tími og efni — alt sem
eg er og hefi — tak það , að það verði
helgað þjónustu þinni? Drottinn, eg
fórna öllu, ekkert er undanþegiö, alt er
það þitt. Nota það hvar sem er,
hvernig og hvenær sem þér þóknast
bezt?” Það er alt, sem vér getum gert,
og vér getum vissulega ekki gert minna
en algjörlega að helga oss þjónustu
Drottins til heilla þjáðrar, syrgjandi og
deyjandi systra og bræöra vorra. GuSs
góSi, heilagi andi láti eld þennan
brenna í hjörtum vorum til daganna
enda.
P. SigurSsson, þýddi.