Stjarnan - 01.04.1922, Blaðsíða 8

STJARNAN
56
arins og heimsins stærsta þörf.
SöfnuSurinn þarf aS vakna, rísa upp
til frelsis, hreinleiks og réttlætis; hann
þarf aS sigra vald hins vonda. Og
heimurinn þarfnast einmitt þess konar
safnaSar, aS hann verSi dreginn nær
guSsriki.
Vinir, án þessa sigursæla lífs, án
þessarar persónulegu reynslu, rnunum
vér aldrei fá staSist. iÞekking vór á
kenningunni, hin rétta játning vor, at-
hafnir vorar og siSvenjur, já vor heims-
viStæka starfsemi mun þá mishepnast
ömurlega. Án þessa lífs getur söfnuS-
urinn ekki veriS ljós heimsins eSa salt
jarSarinnar, sem mun þá verSa myrkur
og vanblessún í staS þess.
Eg vil leggja sérlega áhrezlu á þetta,
aS vakning sú, hiS nýja líf, sem söfnuS-
ur Krists er hér kallaSur til, er heims-
ins mesta þörf nú til dags. Hinn yfir-
standandi tími er í sannleika vondur
timi. Merkilegir viS'burSir, flóknir og
eySileggjandi, grafa sundur undirstöSur
mentunarinnar og spilla kynslóSinni.
Þeir koma einmitt af staS ástandi því.
er guSs orS segir aS ríkja rnuni á hin-
um síSustu dögum. ÞaS sem vér síSan
1844 höfum búist viS, sjáum vér nú í
heiminum aS nokkru leyti, og þaS jafn-
vel verra en vér höf^S.um búist viS. Vér
leituSumst viS aS lýsa spádómunum um
ástandiS á hinum síSustu dögum, en
aldrei gátum vér dregiS upp slika mynd
af ásigkomulaginu eins og vér nú sjáum
þaS. Nú, þegar ásigkomulag þetta er
duniS á, meS skelfingum og eySilegg-
ingum, er þaS viSurkent, því lýst og yfir
því kvartaS af hvers kyns stétta hugs-
andi mönnum er hin ábyrgSarfylstu em-
bættum sinna. Ummæli þessara manna
um ástandiS í heiminum hafa ekki litla
þýSingu. Þau ættu aS vera gerS kunn
hvarvetna. Án þess aS hafa nokkra
hugmynd um þaS, hafa menn þessir, er
svo miklu ráSa í vandamálum heimsins,
gefiS oss þá skýrustu og mest hrífandi
lýsingu af ástandi tímans, er nákvæm-
lega er í samræmi viS spádóma ritning-
arinnar um hina síSustu daga.
Ritstjóri “Independent” kemst svo aS
orSi: “Vonska heimsins er mikil. ÞaS
hallar aS kvöldi hans. Dagur er aS vísu,
ekki dagur sigurs, eins og vér vonuS-
um, heldur dagur myrkurs fyrir alla,
manneskjurnar þreifa fyrir sér, af þvi
þær geta ekki séS i hvaSá átt skal halda.
Þær hrindast og hrekjast án þess aÖ
geta aSgreint vini eSa óvini.”
Ritstjóri “Christian Advocate” sann-
ar orS hins fyrnefnda ritstjóra meS svo-
feldum orSum: “Hvert stefnir? Allur
þessi fleygingur og troöningur fólks-
fjöldans aftur og fram er ekki af sama
toga spunninn, ekki heldur stefnir þaS
aS sama takmarki.” “Vér göngum eins
og í þoku,” segir æSsti ráSherra Eng-
lands, “vér erum á ferSalagi, en enginn
veit hvert.” Gamlar stofnanir standa
falli .næst, alt er i uppnámi, og alstaöar
er stríS .... Þetta er veruleiki, sem
óþægilegt er aö mæta, en sá, sem ekki
hreinskilnislega snýr sér gegn veruleik-
anum, en dregur sig í hlé, er tímans ó-
veröugur.”
Dr. Charles Eaton, einn af ritstjórum
“Deslies Weekly”, segir: “Eg trúi því
persónulega, aö þetta sé hinn nærgöng-
ulasti reynslutími sögunnar. ÞaS er
mögulegt fyrir mannkyniö aS velja þaö
val á næstu árunum, sem mun ákveöa
framtíS heimsins ■— annaS hvort áfram'
aS svo háleitum framkvæmdum, er flýta
munu fyrir stofnun guSsríkis á jörS-
unni, eöa þá niöur á viö í spillingarinn-
ar botnlausa hyldýpi, sundrung og eySi-
leggingu.”
Hve átakanleg eru ekki ummæli þessi,
en þau eru í fullu samræmi viS spá-
dóma Biblíunnar og ástand heimsins.
Hér eru velfallin merkileg orö Eng-
lands biskups Ryle: “Ekkert er svo eft-
irtektarvert nú til dags, eins og hin al-
menna hræösla og óvissa viSvíkjandi
framtíSinni. AlstaSar á meöal allra
stétta manna verSur maöur var við