Stjarnan - 01.04.1922, Blaðsíða 3

STJARNAN
5i
Maðurinn, sem ekki var hægt að drepa.
Eftir Oliver Montgomery.
Vér riðum á ösnum yfir þak heims-
ins, — Thompson, Peterson, Field, eg
og Pedro. Par uppi í Andesfjöllunum
í Perú, virðist AmeríkumaSurinn vera
fremur stórgeröur; því Indíánarnir, er
lifa á þessum háu fjöllum, eru heldur
lágvaxnir; en Pedro Kalbermatter, sem
var frá Argentina, stóS oss fjórum ekki
að baki i þeim sökum. Hann var herða-
breiöur, hafSi stálvöSva og hvöss augu.
Hann var fyrirtaks sýnishorn þeirra
manna, sem taka þátt í hinni göfug-
ustu hreyfingu mannkynsins á landa-
mærum siSmenningarinnar.
Vor litli flokkur ríSandi manna var
nú kominn þangaS, sem tvíbura fjöllin
skaga fram i sléttuna. Á hægri hönd í
fjarska blikaSi hiS bláa Titicaca vatn;
á vinstri hönd voru hrjóstrugar hæSir.
j “Þarna”, sagSi Pedro og benti á,
“var þaS sem þeir eySilögSu hina fyrstu
kristniboSsstöS vora.”
Og nú vilt þú, ef til vill heyrt söguna
um manninn, sem ekki varS deyddur.
“Vér vorum búnir aS vera níu ár
meSal Aymara Indíánanna þeim megin
Titicaca vatnsins,, sem tilheyrir Peru ;
en vér höfSum aldrei náS inn meSal
Quichua Indíánanna, sem á dögum hins
fræga ríkis Incanna, voru forfeSur
hinna konunglegu barna sólarinnar.
LiSin er þessi gullöld, þegar landbúnaS-
urinn var haldinn í hávegum, og þaS var
velmegun, friSur og ánægja í landinu.
EySendurnir, sem komu meS Pizarro,
yfirgáfu aS eins leifarnar af þessari eitt
sinn svo hugrökku og iSjusömu þjóS.
sem þeir þar fundu. Á þessum tímum
eru Quichuarnir og frændur þeirra,
Aymararnir, niSurbeygS og vonlaus
þjóS, sem er bráS og leikfífl kaþólskra
presta og samvizkulausra hvítra manna.
En nú voru þeir búnir aS frétta af
kristniboSsstöS vorri meSa|l Aýmar-
anna, um lækningu særSra og veikra
manna, um hiS nýja líf í bidnindi, hrein-
leika 0g iSjusemi, um barna- og foreldra-
skóla, um kenninguna um hinn himn-
eska föSur, sem elskar Indíánann eins
mikiS og hvíta manninn, um náS og
frelsun í Jesú Kristi og hina bráSu end-
urkomu hans í dýrS. Og hingaS og
þangaS meSal þeirra voru opin hjörtu,
sem langaSi til aS öSlast þetta. Þeir
réttu hendurnar út til vor og úr skorti
yorum á mönnum og peningum önzuS-
um vér kalli þeirra. Vér gátum ekki
skiliS þrjár og hálfa miljón sálna hjálp-
arlausar eftir.
Eins fljótt og vér gátum, sendum vér
mann til aS reisa hina fyrstu kristni-
boSsstöS meSal þeirra. Hann var
Pedro Kaíbtermatter. Hann kom til
Quichua Indíánanna, og á staSnum.
sem hann benti á, bygSi hann meS hjálp
Indíánanna íveruhús fyrir skóla- og
lækningastofu.
IÞar næst skall reiSi óvinarins á.
Kaþólskir prestar og undir-embættis-
menn landsins fóru aS eggja hina óvin-
veittu Indíána til stríSs og í eiunm hóp
komu þeir til trúboSsstöSvarinnar meS-
an Pedro Kalbermatter var í Púno, rifu
hana niSur til grunna, mölvuSu tegul-
steinana og tróSu þá ofan í jörSina.
. Nokkrum mánuSum seinna var nýr