Ný Dögun - 01.11.1997, Page 3

=NÝ DÖGUN =
HUGLEIÐING
eftir Sigfinn Þorleifsson sjúkrahúsprest
Áratugur er ekki langur tími á
mælikvarða sögunnar. Þó vitum við
að meira og fleira getur gerst á því
skeiði hverfullra stunda, sem
skemmra telur. Á einu andartaki
kann allt að breytast og verða með
allt öðrum hætti en áður var. Þetta
á sérstaklega við, þegar litið er til
þess, sem liggur nærri í lífi hvers og
eins. Á góðum og glöðum stundum
stendur allt kjurt um augnabliks-
sakir og við finnum hve lífið getur
verið gjöfult og óumræðilega
dýrmætt. Þetta finnum við
einnig þótt með öðrum hætti
sé, þegar mest er misst. Þá
verður flestum meira en full-
ljóst, hvað það er sem skiptir
öllu máli. Þetta orðum við
stundum með því að benda á
skyldleika gleðinnar og sorg-
arinnar. Við segjum raunar
að þar fari tvær systur svo ná-
komnar að þær tilfinningar,
sem hrærast í brjósti allra
þeirra er öðlast og missa.
Síðar á þessu ári fögnum við
tímamótum. í desember
verða liðin tíu ár frá því að
gengið var formlega frá stofn-
un samtaka um sorg og sorg-
arviðbrögð. Áður hafði bjarm-
að fyrir dögun samtakanna, tilurð
þeirra átti sér nokkurn aðdraganda
eins og alltaf er. Það má til sanns-
vegar færa að samtökin hafi fæðst
af skauti þeirrar nætur, sem nokkur
hópur syrgjenda hafði áður kynnst
af eigin raun. Til að greiða sér för í
gegnum þessa erfiðu reynslu hafði
þessi hópur um líma notið leið-
sagnar á vegi sorgarinnar hjá Páli
Eiríkssyni lækni. Það er dæmigert
fyrir eðli og inntak þessa starfs, þar
sem syrgjendur vinna að úrlausn
eigin sorgar, að það voru þeir sem
sjálfir höfðu reynt, sem blésu til
upphafsins með elju sinni og áhuga.
Styrkur samtakanna er ótvírætt
mestur vegna þess að þau byggja á
kröftum sjálfshjálparinnar. Samtal
og samvera þeirra, sem eru reynsl-
unni ríkari felur í sér mikla vaxtar-
möguleika. Á þeim vettvangi geta
góðir hlutir gerst og þar er mikil-
vægt að þekkingin dýpki skilning-
inn svo syrgjandinn fái nauðsynlega
viðurkenningu á erfiðri líðan.
Fræðin eru góð og gild, en ein og
sér duga þau harla skammt. Það er
mikilvægt að flétta saman eigin
reynslu og fræðilega þekkingu á
eðli sorgarinnar. í því sambandi
kemur mér í hug boðskapur föst-
unnar, sem er nýverið að baki. Það
segir í spádómsorði um harmkvæla-
manninn Krist: Fyrir hans benjar
urðum vér heilbrigðir. Með öðrum
orðum: Sár græða sár. Þetta sjáum
við gerast, þegar syrgjendur deila
reynslu sinni hver með öðrurn. Þar
getur einn orðið öðrum styrkur og
við það að vera öðrum einhvers
virði þá eflist sá sem gefur af sér.
Því sár græða sár. Hitt vitum við
jafnframt, að þekking og fræðsla
um meðferð þessara sára er að
sjálfsögðu ákaflega mikilvæg. Þó
varðar mestu hver það er sem legg-
ur mýkjandi smyrsl á sárin, að hann
þekki og skilji og eigi næmi og nær-
færni.
Það er áreiðanlega víst, að væri
ekki þetta hreyfiafl sjálfshjálpar-
innar, sem áður hefur verið nefnt,
stöðugt til staðar þá værum við
ekki að horfa um öxl yfir nær tíu
ára sögu. Samt er það nú svo, að
kraftinn þarf að beisla. Við þurfum
skipulag, sem heldur utan um starf-
ið og sér til þess, að stöðug endur-
nýjun eigi sér stað. Sá sem
leitar styrks fyrir sjálfan sig
með því að gefa af sjálfum
sér og deila reynslu sinni með
öðrum hann gerir þetta yfir-
leitt tímabundið á þessum
vettvangi með það í huga að
ljúka ákveðnum hlutum. Það
er sama lögmál og gildir í
boðhlaupi, ef einn á að
hlaupa allan sprettinn þá
örmagnast hann fljótt. Við
þurfum með öðrum orðum
að láta keflið ganga til þess
að settu marki verði náð. Að
fenginni reynslu þá er það
mat mitt að brýnasta verkefni
Nýrrar dögunar við upphaf
nýs áratugar sé að huga að
þeim, sem leiða starfið og eru
öðrum til stuðnings. Óvarið
ljós brennur hratt og lýsir stutt rétt
eins og ofvarið ljós lýsir skammt.
Til að geta lýst sjálfum sér og öðr-
um , þá megum við ekki ofgera eig-
in kröftum. Og við megum ekki
vanrækja ljósmetið. Ég á enga betri
ósk til handa ljósberum Nýrrar
dögunar, en að starfið megi bera
birtu inní líf þeirra, sem syrgja og
sakna. Megi Guð gefa Ijósið og
vöxtinn.
Sigfinnur Þorleifsson er sjúkra-
húsprestur á Borgarspítalanum
og er fyrrum formaöur Nýrrar
dögunar.
3