Ný Dögun - 01.11.1997, Qupperneq 15

flytji skrifstofuna í Gerðuberg en
hana höfurn við rekið í nokkur ár
í Sóltúni 24 í Reykjavík.
MARGIR LAGT HÖND
Á PLÓG
Þeir eru orðnir œði margir sem
hafa unnið óeigingjarnt og mikið
starf fyrir samtökin. Bragi Skúla-
son, sjúkrahúsprestur á Landsspít-
alanum kom að samtökunum
nokkrum misserum eftir stofnun
þeirra. Samtökunum var mikill
fengur að honum bœði sem leik-
og fagmanni. Hann var brunnur
hugmynda og stappaði í okkur
stálinu. Hann var aðalhvatamað-
urinn að því að samtökin stóðu að
útgáfu nokkurra tímarita. 3 tíma-
rit komu út á jafnmörgum árum
og segja má að Bragi hafi borið
hitann og þungann af þeirri vinnu.
Ólöf Helga Þór kom á sínum tíma
sem syrgjandi en með menntun
sinni og þekkingu reyndist hún
enn betur en ella. Ólöf Helga sem
er bœði kennari og námsráðgjafi
hafði nokkrum árum áður kynnt
sér málefni syrgjenda og sorgar-
úrvinnslu hjá sorgarsamtökum í
Kanada. Hún gat því heilmikið
miðlað til okkar af lœrdómsríkri
dvöl sinni í þar. Hún var margri
ekkjunni mikill styrkur enda hafði
hún sjálf misst tvo eiginmenn,
þegar þegar hún kom til starfa fyr-
ir samtökin, aðeins 34 ára gömul.
Ólöf Helga var formaður samtak-
anna um 2ja ára skeið. Sigurður
Jóhannsson viðskiptafrœðingur
var formaður um skeið og breytti
ýmsu og bœtti sem setið hafði á
hakanum. Hann tölvuvœddi t.d.
félagaskrá samtakanna sem síðan
sparaði okkur hinum heilmikla
vinnu. Sigurður sá einnig að mestu
leyti um útgáfu fréttabréfs sam-
takanna á sínum tíma, en það hef-
ur komið út 3svar sinnum á ári síð-
astliðin 6 ár. Þetta fólk starfaði að
mestu fyrir samtökin á árunum
1989-1994. Þeir sem síðan hafa
gegnt formennsku fyrir samtökin
eru Sonja B. Jónsdóttir, Jóna
Dóra Karlsdótttir og núverandi
formaður Elínborg Jónsdóttir.
Marga fleiri mœtti nefna sem gef-
ið hafa af tíma sínum í þessa mikil-
vœgu vinnu.
==NÝDÖGUN ==
Nú tœpum tíu árum eftir stofnun
samtakanna erum við bara tvœr
eftir virkar í starfi af þeim sem
upphaflega stofnuðu samtökin; ég
og Jóna Dóra.. Af ýmsum ástœð-
um hefur fólk hellst úr lestinni,
flust erlendis o.sv.frv. Reyndar
hefi ég tekið mér frí að mestu í
vetur frá „opnum húsum“. Fann
að ég var orðin ansi þreytt, en nú
er ég að hlaða batteríin og hef
hugsað mér að koma aftur nœsta
haust. Einhvern veginn er það svo
að við stöllur erum ekki tilbúnar
til hœtta alveg.
PÁTTUR FJÖLMIÐLA
Eins og jafnan áður höldum við
fyrirlestra fyrsta fimmtudag í
mánuði frá september-maí og
„opnu húsin“ eru 3ja fimmtudag í
hverjum mánuði. Lengst af gerð-
um við hlé á starfseminni á sumrin
en höfum nú opið hús einu sinni í
mánuði yfir sumartímann.
Það er deginum ljósara að um-
rœðan um dauðann og sorgina
hefur gjörbreyst á undanförnum
árum. Hún er orðin miklu opnari
og dauðinn ekki það feimnismál
sem hann svo sannarlega var. Þar
held ég að samtökin hafi haft
mikil áhrif.
Ég get þó ekki látið hjá líða að
minnast á þátt fjölmiðla þegar slys
og önnur áföll ber að höndum.
Okkur, eins og mörgum öðrum,
hefur þótt framganga þeirra úr
hófi með köflum. Um þetta hafa
farið fram miklar umrœður innan
okkar samtaka og allir sammála
um að þarna þurfi að taka til
hendinni. Það er að mínu mati
skylda samtaka sem þessara að
vera í fararbroddi varðandi þá
umrœðu. Því var það að við sáum
ástœðu til þess að boða frétta-
menn á námstefnu sem við héld-
um í Gerðubergi í september
1995, en yfirskrift hennar var:
Sorg í kjölfar náttúruhamfara og
slysa. Einn dagskrárliðurinn var
einmitt um fréttaflutning fjöl-
miðla af slíkum atburðum. Aðeins
einn fréttamaður sá ástœðu til að
mœta og fjallaði hann lítillega um
námstefnuna í sínum fjölmiðli.
Við höfðum fengið fréttastjóra
eins Ijósvakamiðlanna til að vera
með framsöguerindi undir fyrr-
nefndum dagskrárlið. Þessi sami
fréttastjóri sá ekki ástœðu til að
fjalla um námstefnuna á sínum
vettvangi. Þetta er óþolandi á-
hugaleysi og meðan hlutirnir
ganga svona fyrir sig er ekki von á
góðu.
UÓS VONAR í
NÝRRI DÖGUN
Árið 1991 fengu samtökin loks
nafn. Miklar umrœður höfðu farið
fram meðal félagsmanna um gott
heiti á samtökin. Á einum fyrir-
lestrinum, þar sem voru um 80
manns létum við fara fram skoð-
anakönnun og varð niðurstaðan
Ný Dögun. Hugsunin á bak við
þetta nafn er sú að nóttin er tími
myrkursins og dauðans. En nóttin
verður aðvíkja fyrir döguninni.
Fyrst er dögunin örlítil skíma í
austri, sem er átt upprisunnar og
nýs lífs. í döguninni er líka nýtt
upphaf. í dögun ýttu forfeður
okkar úr vör á ótraustum bátskelj-
um til að afla lífsbjargar.
Fyrir syrgjandanum verður nótt
sorgarinnar löng og ljós vonarinn-
ar víðs fjarri um sinn. En við lifum
samt dagana. Við höfum ekki
stjórn yfir þeim. Og dagarnir líða,
þótt við upplifum þá sem í þoku
og myrkri. Svo lifum við nýja dög-
un, þegar hin langa ganga í gegn-
um hina löngu nótt sálarinnar
tekur senn endi og við förum að
greina örlitla birtu. Það er ekki
vegna þess, að við séum búin að
gleyma sorginni, heldur vegna
þess að sorgin hefur fœrst inn í
nýja vídd, þar sem dauðinn einn,
nóttin ein, rœður ekki lengur. Það
er þar, sem lífið og lífslöngunin
getur fœðst að nýju. En við ráð-
um ekki hvenœr þetta gerist. Allt
hefur sinn tíma. Nóttin hefur sinn
tíma og dögunin hefur sinn tíma.
Dögunin er líka tími baráttu,
eins og hjá forfeðrum okkar. En í
sorginni, í sorgarvinnunni, ýtum
við úr vör og leitum að lífsbjörg-
inni. Á œvikvöldi horfa menn
fram á nótt, en henni mun líka
fylgja dögun. Dögunin fylgir öll-
um nóttum, fyrr eða síðar. Við
viljum að samtökin okkar séu
vettvangur nýrrar dögunar fyrir
syrgjendur,“ sagði Olga Snorra-
dóttir kennari, einn stofnenda
Nýrrar dögunar, að lokum.
15