Ljóri - 01.11.1980, Blaðsíða 3

SAFNMANNAFUNDUR I ARBÆ
Kynningarfundur safnmanna haldinn á vegum Arbæjarsafns og
Þi66minjasafns Islands dagana 26. og 27 apríl 1980 í
Arbæjarsafni ■'
Árbæjarsafn og ÞjóÖminjasafn Islands boðuðu til kynningar-
fundar safnmanna í Árbæjar- og Þjóðminjasafni dagana
26. og 27. apríl 1980. Til kynningarfundarins voru boðaðir
fulltrúar allra byggðasafna á landinu. Þátttaka var mjög
góð og sóttu kynningarfundinn 38 manns frá 16 söfnum.
Fyrst tók til máls lianna Hermansson borgarminjavörður og
bauð fundargesti velkomna. Sagði hún að mörg ár væru síðan
komið hefði upp hugmynd um að halda fund með fulltrúum-
byggðasafna á Islandi. Fundurinn væri hugsaður sem kynningar-
fundur og ekki væri ætlunin að stofna á honum safnasamtök né
’að fundurinn sendi frá sér ályktanir.
Þór Magnússon þjóðminjavörður tók þá til máls. Hann ræddi
um Þjóðminjasafnið og^þjóðminjavörslu, sögu Þjóðminjasafnsins,
upphaf fornleifarannsókna og fornleifafélagsins, friðuð
hús, fornleifaskráningu og tengsl Þjóðminjasafns og byggða-
safna. Kann sagði m.a. að mikilvægur þáttur í starfsemi
Þjóðminjasafnsins væri aðstoð þess við byggðasöfn og hefðu
starfsmenn Þjóðminjasafnsins m.a. sett upp og skipulagt
allmörg söfn úti^á landi. Hann kvaðst vænta þess að með
auknum mannafla á byggðasöfnunum þurfi þau ekki eins mikið á
aðstoð Þjóðminjasafns að halda. Hann sagði að endingu að
Þjóðminjasafnið legði ekki lengur kapp á að safna hlutum úti
á landsbyggðinni nema það væri eitthvað sem Þjóðminjasafnið
vantaði tilfinnanlega, enda vildi Þjóðminjasafnið ekki keppa
við byggðasöfnin um muni.
Síðan voru umræður og fyrirspurnir til þjóðminjavarðar.
Var aðallega rætt um fjármál, svo sem hve mikið ríkinu beri
að greiða þegar reist eru ný safnahús og hvaða aðferðum ætti
að beita við öflun peninga. Þjóðminjavörður lýsti hefðbundnum
aðferðum við öflun fjár til safna. Hann sagði að í fjárlögum
væri sérstakur liður sem héti tíl sveitárfélaga og úr honum
væri greitt til verkefna úti á landi og væri alltaf skorið
niður af þessum lið. öskir voru uppi um myndun þrýstihóps
sem ynni að hagsmunamálum safnanna. Minnst var á skýrslu
sem gerð hefur verið á Þjóðminjasafninu um starfsmannaþörf
safnsins. Þar kemur fram að lágmarksþörf safnsins til að
gegna því hlutverki sem því er ætlað samkvæmt lögum væri um
20 safnverðir, eðlileg þörf væri 40-50 manns, en nú væru
5 safnverðir á Þjóðminjasafninu. Þaö var nefnt að um 0.25 %
af fjárlögum færu nú í safnamál. Einnig var minnst á þörfina
á nýjum þjóðminjalögum.
Kanna Hermansson borgarminjavörður tók næst til máls. Ræddi
hún um Árbæjarsafn, um sögu þess og tilgang, starfsemi,
starfsaðstöðu, fjárhag og framtíðarskipulag safnsins. Sagði
hún m.a. að Árbæjarsafn væri stofnað 1957 sem útisafn til að
varðveita og sýna gömul hús úr miðborg Reykjavíkur. Um 1960
voru önnur viðhorf en nú, þá stóð til að breyta Reykjavík í
nýtískulega borg og rífa öll gömlu húsin. Voru því merkileg
hús sem menn vildu losna við flutt að Árbæ.
3